Απάντηση στην εφημερίδα ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 28/2/10:
Κύριε Διευθυντά,
Στη σελίδα 62 της ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, 28/2/10, στη στήλη με τίτλο «Ο ΚΑΙΡΟΣ» αναγράφεται (στην πρώτη παράγραφος) το εξής:
«Φυσικά οι Γερμανοί εκτέλεσαν περίπου 125.000 Έλληνες στη διάρκεια της Κατοχής, αλλά σάμπως κι οι Έλληνες δεν σκότωσαν εκατοντάδες Ρώσους όταν εκστράτευσαν κατά της υπό σύσταση Σοβιετικής Ένωσης, υπό τις διαταγές του Ελευθερίου Βενιζέλου;».
Προσπαθώ να καταλάβω ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί το δημοσίευμα αυτό, διότι δεν είναι δυνατόν ακόμη και ένας μειωμένης νοημοσύνης άνθρωπος να μη μπορεί να διακρίνει τα εγκλήματα πολέμου από τις συνήθεις πολεμικές επιχειρήσεις, κατά τις οποίες φυσικά υπάρχουν θύματα στο πεδίο της μάχης, εκατέρωθεν. Επιδιώκεται η δικαιολόγηση των εγκλημάτων; Η άφεση αμαρτιών στους εγκληματίες; Η εξίσωση εγκληματιών και μαχητών;
Εκείνο που χαρακτηρίζει τις εγκληματικές πράξεις των γερμανικών στρατευμάτων ήταν ο στρατηγικός σχεδιασμός, που αποτελεί ουσιώδες στοιχείο του εγκλήματος πολέμου. Δηλαδή, δεν επρόκειτο για πράξεις μεμονομένων στρατιωτικών αποκεκομένων από τις διοικήσεις τους, αλλά για πράξεις μονάδων του τακτικού στρατού, που εκτελούσαν διαταγές των προϊσταμένων τους, σύμφωνα με τον σχεδιασμό και κατεύθυνση της ανωτάτης διοικήσεως. Επιπλέον, τα εγκλήματα αυτά δεν διεπράχθησαν στο πεδίο της μάχης αλλά κατά αμάχων, εντός πόλεων και χωριών.
Ανεξάρτητα αν ο συντάκτης ή οποιοσδήποτε άλλος συμφωνεί ή όχι με την απόφαση του Βενιζέλου για συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στην εκστρατεία της Ουκρανίας μαζί με άλλα συμμαχικά στρατεύματα, ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τον Ελληνικό Στρατό για εγκληματικές πράξεις, ούτε τέθηκε ποτέ τέτοιο θέμα, όχι μόνο για τη συγκεκριμένη εκστρατεία αλλά σε όλη του την ιστορία.
Ποιες σκοπιμότητες λοιπόν εξυπηρετεί το δημοσίευμα αυτό, διότι και μόνο ως σκέψη είναι θλιβερό και τραγικό συνάμα; Ταυτόχρονα αποτελεί εξύβριση και προσβολή του Ελληνικού Στρατού, αλλά και του ελληνικού λαού, από τον οποίο προέρχεται και του οποίου έχει τον απόλυτο σεβασμό και εκτίμηση.
Νομίζω ότι μία συγνώμη από τον ελληνικό λαό θα ήταν το ελάχιστο αναμενόμενο.
Δρ. Ιωάννης Παρίσης
Υποστράγηγος ε.α./Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης
Κύριε Διευθυντά,
Στη σελίδα 62 της ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, 28/2/10, στη στήλη με τίτλο «Ο ΚΑΙΡΟΣ» αναγράφεται (στην πρώτη παράγραφος) το εξής:
«Φυσικά οι Γερμανοί εκτέλεσαν περίπου 125.000 Έλληνες στη διάρκεια της Κατοχής, αλλά σάμπως κι οι Έλληνες δεν σκότωσαν εκατοντάδες Ρώσους όταν εκστράτευσαν κατά της υπό σύσταση Σοβιετικής Ένωσης, υπό τις διαταγές του Ελευθερίου Βενιζέλου;».
Προσπαθώ να καταλάβω ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί το δημοσίευμα αυτό, διότι δεν είναι δυνατόν ακόμη και ένας μειωμένης νοημοσύνης άνθρωπος να μη μπορεί να διακρίνει τα εγκλήματα πολέμου από τις συνήθεις πολεμικές επιχειρήσεις, κατά τις οποίες φυσικά υπάρχουν θύματα στο πεδίο της μάχης, εκατέρωθεν. Επιδιώκεται η δικαιολόγηση των εγκλημάτων; Η άφεση αμαρτιών στους εγκληματίες; Η εξίσωση εγκληματιών και μαχητών;
Εκείνο που χαρακτηρίζει τις εγκληματικές πράξεις των γερμανικών στρατευμάτων ήταν ο στρατηγικός σχεδιασμός, που αποτελεί ουσιώδες στοιχείο του εγκλήματος πολέμου. Δηλαδή, δεν επρόκειτο για πράξεις μεμονομένων στρατιωτικών αποκεκομένων από τις διοικήσεις τους, αλλά για πράξεις μονάδων του τακτικού στρατού, που εκτελούσαν διαταγές των προϊσταμένων τους, σύμφωνα με τον σχεδιασμό και κατεύθυνση της ανωτάτης διοικήσεως. Επιπλέον, τα εγκλήματα αυτά δεν διεπράχθησαν στο πεδίο της μάχης αλλά κατά αμάχων, εντός πόλεων και χωριών.
Ανεξάρτητα αν ο συντάκτης ή οποιοσδήποτε άλλος συμφωνεί ή όχι με την απόφαση του Βενιζέλου για συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στην εκστρατεία της Ουκρανίας μαζί με άλλα συμμαχικά στρατεύματα, ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τον Ελληνικό Στρατό για εγκληματικές πράξεις, ούτε τέθηκε ποτέ τέτοιο θέμα, όχι μόνο για τη συγκεκριμένη εκστρατεία αλλά σε όλη του την ιστορία.
Ποιες σκοπιμότητες λοιπόν εξυπηρετεί το δημοσίευμα αυτό, διότι και μόνο ως σκέψη είναι θλιβερό και τραγικό συνάμα; Ταυτόχρονα αποτελεί εξύβριση και προσβολή του Ελληνικού Στρατού, αλλά και του ελληνικού λαού, από τον οποίο προέρχεται και του οποίου έχει τον απόλυτο σεβασμό και εκτίμηση.
Νομίζω ότι μία συγνώμη από τον ελληνικό λαό θα ήταν το ελάχιστο αναμενόμενο.
Δρ. Ιωάννης Παρίσης
Υποστράγηγος ε.α./Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης
