Χωρίς την έγκριση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που το έχουν βάλει στο… ψυγείο
Αποφασίζουν φίλες και ομογάλακτες της Δραγώνα και της Ρεπούση
Η εφευρετικότητα κάποιων επώνυμων κύκλων προκειμένου να αλλοιώσουν την ιστορική φυσιογνωμία του λαού μας δεν έχει προηγούμενο τον τελευταίο καιρό.
Ανάμεσα σ’ αυτούς και κυρίες οι οποίες συμμετείχαν στη σύνταξη του Προγράμματος Σπουδών της Α΄ τάξης Λυκείου για το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας που δημοσίευσε το υπουργείο Παιδείας, φίλες και ομογάλακτες της κ. Δραγώνα, της κ. Φραγκουδάκη και της κ. Ρεπούση.
=Κίνηση πρώτη: Αλλαγή του ονόματος του μαθήματος από «Νεοελληνική Λογοτεχνία» στο μονολεκτικό «Λογοτεχνία»… έτσι απλά.
Φυσικά, ο στόχος δεν είναι η συντομογραφία του μαθήματος.
Προφανώς επιδιώκεται να επιβληθεί μια εντελώς νέα φιλοσοφία, ώστε να μη δίνεται πλέον προτεραιότητα στην ερμηνευτική ανάδειξη του νεοελληνικού κειμένου, της νεοελληνικής γλώσσας και της νεοελληνικής πολιτιστικής ταυτότητας.
Κάτω από τον γενικό όρο «Λογοτεχνία» χωράνε όλες οι Λογοτεχνίες. Αναρωτιέται κανείς ποιος θα είναι τελικά ο στόχος του μαθήματος.
Το γεγονός αυτό, πέραν των άλλων, συνιστά και κατάφωρη παραβίαση της συνταγματικής επιταγής, σύμφωνα με την οποία κύριος στόχος της εκπαίδευσης είναι η καλλιέργεια της εθνικής πολιτιστικής ταυτότητας και συνείδησης και, ως γνωστόν, τα μαθήματα της Νεοελληνικής Γλώσσας και της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας αποτελούν τα βασικότερα για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
=Κίνηση δεύτερη: Μεταφέρεται στην Α’ τάξη του Λυκείου η φιλοσοφία που διέπει το πρόγραμμα του Γυμνασίου (!) που εφαρμόσθηκε για τους μουσουλμανόπαιδες της Θράκης (!).Ειδικότερα, στο κείμενο των κυριών Βενετίας Αποστολίδου και Ελένης Χοντολίδου που τιτλοφορείται «Το μάθημα της λογοτεχνίας σε διαπολιτισμικό περιβάλλον: το παράδειγμα των σχολείων της Θράκης», και το οποίο αφορά τη διδασκαλία της Λογοτεχνίας στο πλαίσιο του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων, αναφέρεται:
«Στην ίδια τη σχέση μας, συνεπώς, με τη λογοτεχνία ανακαλύπτουμε έναν κώδικα συμπεριφοράς, έναν ηθικό κανόνα επικοινωνίας και συνδιαλλαγής με τον πολιτισμικό Άλλο (sic).Εδώ και πολλούς αιώνες το είδος λόγου που μεταφράζεται περισσότερο από κάθε άλλο είναι η λογοτεχνία. Παρά τις ενστάσεις….».
«Και στις δύο περιπτώσεις, το μάθημα της λογοτεχνίας έχει προκριθεί ως προνομιακό μέσο για την καλλιέργεια του ήθους και των αξιών της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, της κοινωνίας, δηλαδή, στην οποία όλες οι διαφορετικές πολιτισμικές ταυτότητες και παραδόσεις συνυπάρχουν, συνδιαλλέγονται (sic) και δημιουργούν χωρίς αποκλεισμούς ή στιγματισμούς.Είναι σε αυτήν ακριβώς τη βάση που πιστεύουμε ότι το μάθημα της λογοτεχνίας έχει έναν ζωτικό ρόλο μέσα στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα των μουσουλμάνων μαθητών της Θράκης (Αποστολίδου – Χοντολίδου)».
Στο ΦΕΚ 1562/27-6-2011/τ. Β΄, στο οποίο δημοσιεύεται το αντίστοιχο πρόγραμμα σπουδών της Α΄ Λυκείου, που αλλάζει ριζικά τον τρόπο διδασκαλίας και τον χαρακτήρα του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Λύκειο, τα παραπάνω αποσπάσματα μεταφέρονται αυτούσια:«Στην ίδια τη σχέση μας, συνεπώς, με τη λογοτεχνία ανακαλύπτουμε έναν κώδικα συμπεριφοράς, έναν ηθικό κανόνα επικοινωνίας και συνδιαλλαγής με τον πολιτισμικό Άλλο (sic). Εδώ και πολλούς αιώνες το είδος λόγου που μεταφράζεται περισσότερο από κάθε άλλο είναι η λογοτεχνία. Παρά τις ενστάσεις…».
«Εξάλλου, το μάθημα της λογοτεχνίας έχει προκριθεί ως προνομιακό μέσο για την καλλιέργεια του ήθους και των αξιών της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, της κοινωνίας, δηλαδή, στην οποία όλες οι διαφορετικές πολιτισμικές ταυτότητες και παραδόσεις συνυπάρχουν, συνδιαλλέγονται (sic) και δημιουργούν χωρίς αποκλεισμούς ή στιγματισμούς».
Δεν φρόντισαν να διορθώσουν ούτε τη λανθασμένη γραφή συνδιαλλέγονται αντί του ορθού συνδιαλέγονται.
Τα κοινά αυτά σημεία αποκαλύπτουν ότι η φιλοσοφία που διέπει τις αλλαγές στο Πρόγραμμα Σπουδών για τη διδασκαλία της Λογοτεχνίας στην Α΄ Λυκείου είναι αντίστοιχη εκείνης που εφαρμόστηκε στο Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων (2002-2004) για το Γυμνάσιο.
=Κίνηση τρίτη: Καταργείται η ιστορική θεώρηση των κειμένων και τα λογοτεχνικά κείμενα χωρίζονται θεματικά (π.χ., πρώτη ενότητα: Τα φύλα στη Λογοτεχνία). Έτσι, ισοπεδώνονται οι λογοτεχνικές αξίες και επικρατεί η λογική ότι θα πρέπει να συνεξετάζονται ισότιμα λ.χ. με τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη ακόμα και έργα ήσσονος αξίας με αντικείμενο τα «φύλα». Χάνονται έτσι τα αισθητικά κριτήρια και υποβαθμίζονται έργα που διαθέτουν εμβληματική αξία μέσα στην ιστορία των γραμμάτων μας.
Έτσι, οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» του Διονυσίου Σολωμού, π.χ., μεγαλειώδες σύμβολο της λογοτεχνίας του έθνους, δεν θα διδάσκονται πλέον αυτόνομα, αλλά θα στεγάζονται στην ενότητα «Από την παράδοση στον μοντερνισμό», στην οποία συνωστίζονται πλείστα κείμενα ετερόκλητα ως προς τη θεματική τους.
Επισημαίνεται δε ότι στην αντίστοιχη σκοποθεσία καμία αναφορά δεν γίνεται στην ανάδειξη του εθνικού χαρακτήρα της σολωμικής ποίησης. Έτσι, οι μαθητές θα μαθαίνουν ότι ο Σολωμός υπήρξε ρομαντικός ποιητής, αλλά θα αγνοούν ότι είναι ο μέγιστος των εθνικών ποιητών μας.
Εκεί οδηγεί αυτή η περίεργη εμμονή των συντακτριών του Προγράμματος, που επιδιώκουν -όπως γράφουν- να αντικαταστήσουν την ιστορικότητα του κειμένου με «την ιστορικότητα του αναγνώστη», δηλαδή σχετικοποίηση των πάντων και σταδιακή απομάκρυνση της εκπαίδευσης από τα εθνικά της χαρακτηριστικά.
paron.gr
Το αλίευσα ΕΔΩ nationalprideΣΧΟΛΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ: Η σαλαμοποίηση συνεχίζεται στο τομέα ΠΑΙΔΕΙΑ, υποτομέας ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. Στόχος η ψυχική αποδυνάμωση του Έλληνα με την αποκοπή από την λόγια παράδοση του. Σκοπός ο σταδιακός πολιτιστικός και ηθικός ευνουχισμός.
