Σπουδές,αποκατάσταση...και ποιά ζωή θ'ακολουθήσω;

-Γέροντα,πολλά παιδιά δυσκολεύονται να προχωρήσουν τις σπουδές τους,όταν δεν έχουν αποφασίσει ποια ζωή θα ακολουθήσουν.Τους απασχολεί συνέχεια αυτό το θέμα και δεν μπορούν να συγκεντρωθούν στο διάβασμά τους.

-Εγώ,όταν κάποιος νέος έχει τέτοια προβλήματα,του λέω:<<Ξέρεις ότι σήμερα υπάρχουν κάτι μεγάλα ψυγεία;Να βάλεις λοιπόν αυτό το θέμα σε ένα τέτοιο ψυγείο,μέχρι να τελειώσεις τις σπουδές σου.Δε σου λέω να πετάξεις αυτά που σε απασχολούν,αλλά να τα φυλάξεις εκεί μέχρι να τελειώσεις.

Αν δεν προσέξεις τώρα την μελέτη σου,τις σπουδές σου,οι φίλοι σου θα τακτοποιηθούν,θα ηρεμήσουν και μετά θα κάνουν κομποσχοίνι για σένα,για να τακτοποιηθείς.>>Χρειάζεται πολύ να προσέξουν,γιατί αυτό είναι τέχνασμα του εχθρού(διαβόλου),για να τους δημιουργεί περισπασμούς.

-Γέροντα είπα σε κάποια κοπέλα:<<Αν σκέφτεσαι να παντρευτείς,να μή σπουδάσεις>>

-Και,μέχρι να παντρευτή τί θα κάνει;Θα πουλάει καραμέλες;Καλύτερα να τελειώσει μια επιστήμη ή να μάθει μια τέχνη,γιατί κάτι μπορεί να παρουσιασθεί στη ζωή της και να της χρειασθούν αυτά που θα μάθει.

Μου είπε κάποτε μια κοπέλα:

-Σκέφτομαι τον Μοναχισμό,αλλά συνέχεια αλλάζω γνώμη.

-Τί τάξη πάς; την ρωτάω.

-Δευτέρα λυκείου μου λέει,αλλά δεν θέλω να σπουδάσω.

-Δεν θέλεις να σπουδάσεις;της λέω.Τότε να πώ στον πατέρα σου να σου αγοράσει κατσίκια,να σου πάρει και ένα τσοπανόσκυλο να τα φυλάει,να σου δώσει και μια φλογέρα να παίζεις και να τα βόσκεις.Σου αρέσει αυτό; Κοίταξε να σπουδάσεις ή να μάθεις μια τέχνη.

-Τότε,Γέροντα,μου λέει,ώσπου να αποφασίσω αν γίνω μοναχή ή αν παντρευτώ,να μένω στο μοναστήρι ως προδόκιμη,ώστε να μάθω την τέχνη της ταπεινοφροσύνης.

-Αυτήν την τέχνη,της λέω,μπορείς να τη μάθεις και στο σπίτι σου,αν δέχεσαι με χαρά ότι σου λένε οι δικοί σου.Θα τελειώσεις πρώτα το σχολείο,θα δώσεις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο και όταν τελειώσεις θα δούμε τί θα κάνεις.

-Πέντε χρόνια όμως,Γέροντα,δεν είναι πολλά για να αποφασίσω;

-Πολλά είναι,αλλά τί να κάνουμε,αφού ακόμη δεν έχεις κατασταλάξει κάπου;

-Φταίω εγώ γι'αυτό επειδή είμαι ασταθής;με ρωτάει.

-Οχι,αλλά η ζυγαριά προς το παρόν δεν κλίνει ούτε προς το ένα μέρος,ούτε προς τα άλλο.

Σε τέτοιες περιπτώσεις να τονίζουμε στα παιδιά να προσέξουν να μή χάνουν άσκοπα το χρόνο τους.Να ζήσουν όσο πιο πνευματικά γίνεται στη διάρκεια των σπουδών τους,να πάρουν σύντομα το πτυχίο τους,που είναι απαραίτητο,και ύστερα έχει ο Θεός.

Στο διάστημα αυτό να βρούν έναν καλό πνευματικό να τους βοηθάει,για να μην ενθουσιάζονται έυκολα με την μιά ζωή ή με την άλλη,αλλά και να μήν απελπίζονται.Να κάνουν υπομονή να τελειώσουν τις σπουδές τους και τότε θα μπορούν να αποφασίσουν,ώριμα πλέον και με τις περισσότερες προ'υ'ποθέσεις που θα έχουν,για τη μια ή για την άλλη ζωή,και να κάνουν ότι νομίζουν καλύτερο εις δόξαν Θεού.

Ετσι που είναι σήμερα ο κόσμος,όσο ωριμάζουν,τόσο καλύτερα είναι.Ξέρετε τί παρατράγουδα συμβαίνουν;Ιδίως όταν κάποιος έχει ενθουσιασμό,πρέπει πολύ να προσέχει να μην παίρνει ανώριμες αποφάσεις.

π. Παΐσιος Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/