Όταν λοιπόν επιδιώκω να ικανοποιήσω τη φιληδονία μου, τότε θα επιθυμώ τη γυναίκα μου με τον ίδιο τρόπο που θα επιθυμούσα οποιαδήποτε άλλη, ίσως, μάλιστα, να επιθυμούσα περισσότερο κάποιαν άλλη, που μου υπόσχεται περισσότερη ηδονή απ' τη γυναίκα μου.
Μ' αυτήν την έννοια - και μόνο μ' αυτήν - μπορεί να δεχτεί κάποιος το παράδοξο απόφθεγμα του Τολστόϊ, που λέει ότι ο λόγος του Ευαγγελίου «πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού» αναφέρεται και στην επιθυμία της συζύγου. Φυσικά, το κακό δεν βρίσκεται στην ηδονή καθ' εαυτήν, αλλά στην εγωϊστική αναζήτηση της απομονωμένης ηδονής.
«Σαρκικός πόθος», με την έννοια αυτή, σημαίνει την απόσπαση της ηδονής από την ενότητα της αγάπης, το να κλέψει κάποιος την ηδονή απ' την αγάπη. Είναι γεγονός ότι όποιος επιθυμεί τη γυναίκα του μ' αυτόν τον τρόπο, ταλαιπωρείται συνεχώς από φιλήδονα αισθήματα, που στρέφονται προς άλλες γυναίκες. Μόνο όταν αγαπώ τη γυναίκα μου πραγματικά, σαν πρόσωπο, όταν την αγαπώ «συζυγικά», παίρνω και απέναντι στις άλλες γυναίκες τη σωστή στάση.
«Μια κοινωνία σωμάτων, που δεν κλείνει μέσα της τη χαρούμενη κατάφαση προς τον άλλο, είναι πορνεία. Δεν έχει σημασία αν το ποθούμενο αντικείμενο είναι το σώμα της πόρνης ή η νόμιμη σύζυγος ...;»
Ένα μεγάλο μέρος του «πολιτισμού» μας συνίσταται στο να εξασφαλίζει στη διάχυτη φιληδονία του άνδρα μια τέτοια απρόσωπη σεξουαλική απόλαυση. Βιβλία, εικονογραφημένες φυλλάδες, κινηματογραφικές ταινίες, θέτουν στη διάθεση του στρατιές ολόκληρες από λαχταριστές γυναίκες. Διαφημίσεις με σεξουαλικό περιεχόμενο του γνέφουν από κάθε γωνιά. Μπορεί να νοικιάσει ένα γυναικείο σώμα για όσο καιρό θέλει.
Theodor Bovet
