Ἀφορᾶ τό εὐκλεές μαρτύριο εἴκοσι τριῶν Τούρκων στά Θυάτειρα, πόλη περίφημη καί ἡ ὁποία μνημονεύεται ἀπό τόν Ἀπόστολο Ἰωάννη στήν Ἀποκάλυψή του, εἶναι ἀκόμη ἀπ’ τίς πιό πολυάνθρωπες τή Μ. Ἀσίας, δεδομένου ὅτι εἶχε περισσότερους ἀπό 200.000 κατοίκους, παρόλο πού ἡ πανώλη, τό ἔτος 1656, θανάτωσε πάνω ἀπό 50.000. Ὁ Θεός, στήν ἐποχή μας, διάλεξε αὐτήν τήν πόλη νά γίνει τό στάδιο 23 ἀθλητῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού θέλησε νά τούς στεφανώσει μέ ἀθάνατη δόξα, ἔπειτα ἀπό πολύ περισσότερους ἀγῶνες, πού ἦταν φυσιολογικό νά τό περιμένουμε ἀπό τέτοιους ἀνθρώπους.Καί νά τό θέμα:
Ὑπῆρχε σ’ αὐτήν τήν πόλη ἕνας σεΐχης ἤ δάσκαλος τοῦ μωαμεθανικοῦ νόμου, ὁ ὁποῖος, ἐπειδή ἦταν ἄριστος γνώστης τοῦ νόμου, εἶχε μεγάλη αὐθεντία, τοῦ ἔδειχναν ἐμπιστοσύνη καί πολλοί θεωροῦσαν τιμή τους νά συγκαταλέγονται στούς μαθητές του, μέ ἀποτέλεσμα νά ἔχει σχολή μέ πάνω ἀπό 150 νέους ἄνδρες (μαθητές) ἡλικίας 25-30 ἐτῶν, οἱ ὁποῖοι φοιτοῦσαν γιά ν’ ἀποκτήσουν τίς ἱκανότητες τῶν δικαστῶν καί νά γίνουν μία μέρα καδῆδες.... Αὐτός ὁ σεΐχης, πού εἶχε γεράσει διαβάζοντας τό Κοράνιο, παρατήρησε ὅτι ὁ προφήτης του δέν ἀπέρριψε τήν Καινή Διαθήκη, ἀλλ’ ἀντιθέτως ὅτι ὁ Θεός μίλησε διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Μωϋσέως. εἶχε τήν περιέργεια νά δεῖ τί περιέχουν τά Ἱερά Εὐαγγέλια καί ἀπό τήν Θεία Πρόνοια, ὅλως ἰδιαιτέρως, βρῆκε μία Καινή Διαθήκη μεταφρασμένη στά ἀραβικά.
Δέν κατεῖχε γιά πολύ αὐτήν τήν Ἱερά Βίβλο, χωρίς νά δεχτεῖ τόν οὐράνιο φωτισμό καί χωρίς νά ἀποκαλύψει τίς χριστιανικές ἀλήθειες, οἱ ὁποῖες ἐπενέργησαν τόσο δυνατά πάνω στό πνεῦμα του, πού τόν ἀνάγκασαν νά καταδικάσει ὅ,τι τούς ἦταν ἀντίθετο καί νά ἐνστερνιστεῖ ὅ,τι τοῦ πρόσταζαν νά πράξει. Εἶναι ἀξιοθαύμαστος αὐτός ὁ ἄνθρωπος, ἀγγιγμένος ἀπ’ τή Θεία Πρόνοια, πού δέν ἔψαξε καθόλου νά πληροφορηθεῖ πιό ἰδιαίτερα τήν ὡραιότητα τῆς πίστεώς μας καί δέν εἶχε καμμιά ἐπικοινωνία μέ κανένα Χριστιανό γιά νά μάθει τά Μυστήριά μας, ἀπ’ ὅτι τουλάχιστον εἶναι γνωστό. Μετέδωσε τό φῶς, πού ἔλαβε ἀπ’ τόν οὐρανό, σέ πολλούς μαθητές του, ὀνομαστικά σ’ αὐτούς πού ἤξερε ὅτι εἶναι πιό ἱκανοί ν’ ἀποδεχτοῦν τίς ἀλήθειες καί μποροῦσαν νά εἶναι ἔμπιστοι στό νά κρατήσουν τό μυστικό. Καί μέ τούς λόγους του καί μέ τήν βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔπεισε τούς νέους ὅτι δέ μποροῦσαν ν’ ἀποκτήσουν τήν σωτηρία ἔξω ἀπό τό νόμο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος, ἀπό Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἔγινε ἄνθρωπος, πέθανε γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, μέ τήν Ἀνάστασή Του θριάμβευσε τοῦ θανάτου καί τοῦ Ἅδη καί ἦταν προορισμένος νά βασιλέψει γιά πάντα στόν οὐρανό. Αὐτοί οἱ νέοι κράτησαν τό μυστικό γιά πολύ καιρό καί συχνά μαζεύονταν γιά νά συζητήσουν μέ τό δάσκαλο τούς τό θέμα τῆς σωτηρίας τους. Ἀλλά ὅπως εἶναι δύσκολο νά κρύψεις γιά πολύ τή φωτιά χωρίς νά ἀποκαλυφθεῖ ἀπό μόνη της, ἔτσι κι αὐτοί οἱ νέοι σπουδαστές δέ μπόρεσαν ν’ ἀποκρύψουν τήν πίστη, πού τήν εἶχαν στήν καρδιά, πού φαινόταν συχνά στά χείλη τους, στούς λόγους τους, στίς παρέες τους. Οἱ γονεῖς ἐπίσης βλέποντας μία τόσο ἀξιοθαύμαστην ἀλλαγή στά παιδιά τούς ἐπιθυμοῦσαν νά γνωρίσουν τήν αἰτία.
Τό πράγμα πῆρε τέτοια ἔκταση, ὥστε οἱ ἄνθρωποι τῆς δικαιοσύνης, πού ἦταν πολύ προσεκτικοί σ’ αὐτό τό θέμα, ἄκουσαν κάτι καί γιά νά καταστείλουν αὐτό τό πάθος στή γένεσή του, πλησίασαν τό σεΐχη. Ἀρχικά προσπάθησαν νά τόν κερδίσουν μέ ἤπιο τρόπο μή θέλοντας νά χάσουν ἕναν ἄνδρα τέτοιας ἀξίας. Τοῦ ὑπέδειξαν τήν ἐκτίμηση, πού ἔτρεφαν γι’ αὐτόν, μέ τό νά τοῦ ἐμπιστευθοῦν τήν ἀκμαία νεολαία τῆς χώρας, τοῦ ὑποσχέθηκαν ν’ αὐξήσουν τά ἔσοδά του καί ν’ ἀνέλθει στίς πρῶτες βαθμίδες, ἄν ἤθελε νά βγάλει ἀπ’ τήν ἀπάτη αὐτούς πού ἐξαπάτησε. Ἦταν ἄνθρωπος, πού γνώριζε καλά τήν σπουδαιότητα τοῦ πράγματος καί τήν αὐστηρότητα τοῦ νόμου τους γιά τήν τιμωρία τέτοιων καταστάσεων.
Πίστευαν πώς ἔφθαναν αὐτά πού τοῦ εἶπαν, ὥστε νά τόν ἐπαναφέρουν στό καθῆκον καί νά τόν ἀναγκάσουν νά ἀποκηρύξει τήν πίστη του. Ἀλλά ξαφνιάστηκαν πολύ, ὅταν τούς ἀποκρίθηκε, μέ σοβαρό τρόπο καί χωρίς νά ἀλλάξει χρῶμα, πώς δέν ἦταν σέ μία ἡλικία πού μποροῦσε νά προδώσει τή συνείδησή του σέ μίαν ὑπόθεση τόσο σοβαρή, πού ἀφοροῦσε τή σωτηρία του καί ὅτι ὅλα αὐτά πού εἶχε διδάξει σχετικά μέ τίς ἀλήθειες τοῦ νόμου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἦταν πολύ βεβαιωμένα γιά νά μπορεῖ νά τά’ ἀποκηρύξει. O καδής, ἔκπληκτος ἀπ’ αὐτήν τήν ἀπάντηση καί κρίνοντας πώς ἔπρεπε νά τόν ἐκφοβίσει μέ σωματικά βασανιστήρια, τοῦ εἶπε λυπημένος πώς ἔπρεπε νά διαλέξει ἕνα ἀπ’ τά δύο: ἤ ν’ ἀλλαξοπιστήσει ἤ νά πεθάνει μέ ἀπηνῆ θάνατο.
Αὐτός ὁ σεβάσμιος γέροντας, κεντρισμένος ἀπό θεῖο ζῆλο νά ὁμολογήσει ἐνώπιον ὅλων τήν πίστη, ποῦ δέχτηκε ἀπό τόν οὐρανό, ἀπάντησε στόν καδή: «τί σκέφτεστε; Ὅτι οἱ τροχοί, οἱ ἀγχόνες, οἱ φωτιές καί οἱ γέενες μέ ἐκφοβίζουν κι ὅτι θά διστάσω νά πεθάνω γιά τήν αἰώνια δόξα τοῦ Θεοῦ μου καί γιά τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Μάθετε ὅτι εἶμαι ἕτοιμος νά πεθάνω χίλιες φορές, ἄν μπορέσω νά τό κάνω, γιά τήν ἀγάπη Αὐτοῦ πού πέθανε μία φορά γιά μένα. τό θεωρῶ τιμή νά σημαδέψω μέ τό αἷμα μου τήν ἀλήθεια πού δίδαξα κι ἄν θέλετε νά μ’ ἀκούσετε, θά σᾶς κάνω νά δεῖτε, ὅτι δέν ἀπατῶμαι μέσα στά αἰσθήματά μου κι ὅτι εἶναι εὐτυχισμένοι αὐτοί πού ἐγκαταλείπουν τό Μωάμεθ γιά νά ζήσουν μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό». Σ’ αὐτά τά λόγια του ἀπαγόρευσαν νά μιλήσει ἄλλο καί τόν ξυλοκόπησαν τόσο πολύ, ὥστε τοῦ στέρησαν τό μέσο γιά νά συνεχίσει τά λόγια του, ἀλλά, ἄν αὐτός σώπαινε, ἡ ὄψη καί ἡ καρτερικότητα, πού ὑπέδειξε νά ὑπομείνει τόσους ξυλοδαρμούς σ’ ὅλο του τό σῶμα, κλόνισε καί τούς δικαστές οἱ ὁποῖοι, φοβούμενοι πώς – ἄν συνέχιζαν νά τόν βασανίζουν δημόσια – ὁ λαός πού σεβόταν πολύ αὐτόν τόν γέροντα, δέ θά τό δεχόταν κι ὅτι τό παράδειγμά του θά ἐνέπνεε κι ἄλλους νά τόν μιμηθοῦν, ἀποφάσισαν μετά ἀπό πολλαπλά συμβούλια νά τόν στραγγαλίσουν στή φυλακή καί νά κάψουν τό σῶμα τοῦ δημόσια, πράγμα τό ὁποῖο ἐκτελέστηκε. ἡ ὡραία δέ αὐτή ψυχή πῆγε στόν οὐρανό γιά νά δεχτεῖ τό στέφανο ἀπ’ τό χέρι Αὐτοῦ, πού τόσο γενναία εἶχε ὁμολογήσει.
Στό μεταξύ, προσπάθησαν νά πληροφορηθοῦν ἀπ’ τούς μαθητές τοῦ ἄν ἐπέμεναν στήν πίστη τοῦ δασκάλου τους. Μερικοί τῶν μαθητῶν ἦταν μακριά ἀπ’ τήν πόλη καί κρυμμένοι ἀπ’ τό φόβο τῶν βασανιστηρίων. Ἄλλοι, ὅπως λέγεται, εἶχαν σκορπιστεῖ σέ διαφόρους τόπους γιά νά κηρύξουν δημόσια τίς ἀλήθειες, πού διδάχτηκαν ἀπό τό δάσκαλό τους. Συνέλαβαν ἀπ’ αὐτούς εἴκοσι δύο καί ἀποφάσισαν ἤ νά τούς ἀναγκάσουν νά ἀλλαξοπιστήσουν ἤ νά τιμωρηθοῦν μέ τέτοια τιμωρία, ὥστε κανείς νά μήν ἔχει τήν τόλμη νά μιλήσει ἤ νά διδάξει ἕνα τέτοιο δόγμα. Ἐκεῖνο πού ἔφερε τούς δικαστές νά λάβουν αὐτήν τήν ἀπόφαση ἦταν ἡ μεγάλη συγκίνηση πού ἐπικράτησε σ’ ὅλη τή χώρα μετά τό θάνατο τοῦ σεΐχη. Ὅλοι μιλοῦσαν γιά τό σεΐχη κι οἱ περισσότεροι ὑπέρ του.
Ὁ καδής προστάσσοντας νά παρουσιάσουν μπροστά του τούς εἴκοσι δύο αὐτούς νέους τους εἶπε ὅτι πρέπει τελεσίδικα νά ἀποκηρύξουν τή λαθεμένη πίστη τοῦ δασκάλου τους ἤ διαφορετικά νά χάσουν τή ζωή τους καί νά μήν ἐλπίζουν πώς θά τούς μεταχειριστοῦν ὅπως τό δάσκαλό τους, ἀλλά θά ὑποστοῦν τά πιό σκληρά βασανιστήρια.
Αὐτοί οἱ νεανίσκοι ἐκδήλωσαν ἀγαλλίαση στό ἄκουσμα τῶν βασανιστηρίων καί ἔδειξαν πώς ἦταν πολύ περισσότερο ἕτοιμοι νά τά ὑποστοῦν, ἀπ’ ὅ,τι ὁ καδής τούς ἐκφόβιζε. Ὁ καδής, ἔπειτα ἀπό μερικούς λόγους,, βλέποντας ὅτι ἦταν τελείως ἀποφασισμένοι νά ἐμμείνουν στήν πίστη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως καί ὁ σεΐχης τους, τούς ἄφησε στά χέρια τῶν ἐκτελεστῶν της δικαιοσύνης γιά νά πεθάνουν ἀπηνέστατα.
Ἄλλους διαπέρασαν μέ βέλη, ἄλλους ἀνασκολόπησαν, ἄλλους ἔκαψαν ζωντανούς κι ἄλλοι τελειώθηκαν μέ φρικτό καί ὀδυνηρό θάνατο κρεμασμένοι ἐπί πολλές ὧρες σέ σιδερένια ἄγκιστρα. Ἔτσι, ὅλοι αὐτοί οἱ γενναῖοι ἀθλητές τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τελείωσαν τήν ἔνδοξη ζωή τούς θριαμβεύοντας τοῦ θανάτου καί τῶν τυράννων.
Λέγεται ὅτι τά ἅγια λείψανα – ἀπό τόν θάνατό τους – ἔκαναν πολλά θαύματα καί ὁρισμένοι βεβαιοῦν πώς ἕνας τυφλός βρῆκε τό φῶς τοῦ ἀγγίζοντας ἕναν ἀπό τούς μάρτυρες, καθώς τόν ὁδηγοῦσαν στό μαρτύριο. Ὅ,τι κι ἄν εἶναι, ὁ θάνατός τους ἐξέπληξε ὅλους τους μουσουλμάνους καί παρηγόρησε πολύ τους χριστιανούς, πού πίστευαν πώς εἶναι ἕνας οἰωνός τῆς εὐτυχίας τους. Πίστευσαν δέ ὅτι ἦταν ἡ ἐκπλήρωση τῆς προφητείας τοῦ Μάρκου Κυριακοπούλου – ὅτι πολλοί θά τόν ἀκολουθήσουν κι ὅτι ἦλθε ὁ χρόνος κατά τόν ὁποῖον ὁ Θεός ἀποφάσισε νά πλύνει μέσα στό αἷμα τά ὀνείδη τῆς χώρας.
Σίγουρα εἶναι εὔλογο, ὅτι ὁ οὐρανός δέ θά ἐπέτρεπε νά πέσει ἕνας τόσο καλός σπόρος πάνω σ’ αὐτή τή γῆ χωρίς νά κάνει καλούς καρπούς καί βλαστήματα τέτοια, πού ὅλες οἱ ἅγιες ψυχές ἐπιθυμοῦν νά δοῦν ἐδῶ καί χρόνια. Ὁ Θεός νά δώσει, ὥστε ὁ ἀγρός πού ποτίζεται μέ ἕνα τόσο γλυκό νερό νά ξαναπάρει σύντομα τήν ἀρχαία του γονιμότητα καί νά δοῦμε τό ἅγιο Ὄνομά Του παντοῦ λατρευόμενο.
Πηγή: trelogiannis.blogspot.com
