Σκοτώνουν τους παππούδες τους για πλάκα!
της κας Μαριελίνας Μελά |
Ηλεκτρονικό «έγκλημα» μέσω παιχνιδιών προσομοίωσης της πραγματικής ζωής, που δίνουν στα παιδιά τη δυνατότητα να σχεδιάζουν ακόμη και τον θάνατο συγγενικών τους προσώπων.
Παιχνίδια - Φυτώρια εγκληματικότητας ή ακόμη και σεξουαλικής διαστροφής, με όπλο την τεχνολογία και άλλοθι τη διασκέδαση.
Ο Κώστας είναι μόλις 10 ετών και έχει ήδη αποφασίσει πώς θα σκοτώσει τον παππού του. Επέλεξε να μην τον ταΐσει για μια μέρα, να μην τον βγάλει βόλτα να δει τους φίλους του και να μη φροντίσει τις βασικές του ανάγκες, με αποτέλεσμα οι ζωτικές του ενδείξεις να έχουν πέσει κάτω από τα επιτρεπτά όρια. Το μοιραίο είναι πλέον θέμα ωρών ...;
Δεν πρόκειται για σενάριο βγαλμένο από κάποια αμερικανική ταινία τρόμου. Είναι η εικονική πραγματικότητα που βιώνουν - σχεδόν ζωντανά - τα περισσότερα παιδιά, όταν περνούν ατελείωτες ώρες παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια στα PC τους. Τα εν λόγω παιχνίδια - που κάνουν θραύση τα τελευταία χρόνια μεταξύ των νεαρών χρηστών - βασίζονται στη δημιουργία χαρακτήρων και στην ένταξή τους στην κοινωνία, που επίσης τα ίδια τα παιδιά δημιουργούν. Έτσι, έχουν τη δυνατότητα να κατασκευάσουν ηλεκτρονικούς «εαυτούς» των φίλων και των συγγενών τους, επί των οποίων έχουν απόλυτη εξουσία. Λειτουργούν, δηλαδή, ως μικροί θεοί τιμωρώντας, δέρνοντας, βιάζοντας, ακόμη και σκοτώνοντας όποιον τους κάνει κέφι.
Πλέον διαδεδομένο, μεταξύ των παιχνιδιών αυτών, είναι το «The Sims». Εικονικοί άνθρωποι, απόλυτα ελεγχόμενοι από τον παίκτη, πλάσματα ιδιόρρυθμα τα οποία συμπεριφέρονται από εντελώς καθημερινά μέχρι και απίστευτα εξωπραγματικά: άτομα τα οποία συνηθίζουν να περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους, προσπαθούν να κάνουν νέους πλασματικούς φίλους, τηλεμεταφέρονται, σκοτώνουν το γείτονα και το κατοικίδιό τους , αλλά ταυτοχρόνως να μπορούν να φλερτάρουν και να συμμετέχουν σε διάφορες ερωτικές περιπτύξεις - ακόμη και σε σεξουαλικά όργια, αν έτσι επιλέξει το παιδί που παίζει το παιχνίδι - με άλλους πλασματικούς χαρακτήρες. Αυτοί είναι οι «Sims». Ένα παιχνίδι που έχει καταφέρει να κάνει τον φανταστικό κόσμο να μοιάζει τόσο πραγματικός στα μάτια των ανηλίκων - και όχι μόνο - που οι επιπτώσεις του στην ψυχολογία αλλά και στην κοινωνικότητα των ατόμων αυτών μπορεί να αποδειχτούν πολύ σοβαρές.
Μέσα σε αυτή την εικονική - αλλά ολοζώντανη - πραγματικότητα, το παιδί μπορεί να επιλέξει να βάλει τον χαρακτήρα που το ίδιο δημιουργεί να κάνει απίστευτα πράγματα: να συμμετάσχει σε σεξουαλικά όργια, να βάλει το μωρό του στην κατάψυξη αν αυτό κλαίει συνέχεια, αλλά και να το αφήσει να πεθάνει αν δεν του δώσει φαγητό. Και όλα αυτά ...; ελαφρά τη καρδία. Απλώς, αν ένας χαρακτήρας πεθάνει, εξαφανίζεται, και η ζωή συνεχίζεται κανονικά στο παιχνίδι.
Οι κανόνες της διαστροφής.
Το παιχνίδι λειτουργεί ως εξής: για να ενταχτεί κάποιος στην οικογένεια των «Sims» θα πρέπει να «φτιάξει» έναν χαρακτήρα. Αρχικά θα πρέπει να διαλέξει μεταξύ γυναίκας και άνδρα και μετά να διαμορφώσει την εξωτερική εμφάνιση που επιθυμεί. Το εν λόγω παιχνίδι μάλιστα είναι προσαρμοσμένο τόσο πολύ στην πραγματικότητα που κάθε χαρακτήρας Sim θα πρέπει να φροντίσει τις δικές του ανάγκες, όπως ύπνο, φαγητό και ξεκούραση, αλλιώς θα πεθάνει.
Αφού λοιπόν ο παίκτης φτιάξει το «περιτύλιγμα» του χαρακτήρα που επιθυμεί, μετά μπορεί να αρχίσει να ζει την πλασματική πραγματικότητα που του προσφέρει ο υπολογιστής και να ενταχθεί στην κοινωνία των Sims. Μέσα σε αυτή, θα αρχίσει να δημιουργεί ερωτικά φίλτρα αν θέλει να κάνει κάποιον άλλο να τον ερωτευτεί. Αν πάλι δεν συμπαθεί κάποιον, μπορεί να δημιουργήσει ένα κουκλάκι βουντού και τρυπώντας το να του προκαλέσει πόνο. Επίσης, μπορεί να βάλει εξωγήινους να απαγάγουν κάποιον Sim που δεν είναι αγαπητός στον παίκτη, ή μπορεί ο παίκτης να βάλει τον Χάρο να χτυπήσει την πόρτα του και να τον πάρει.
Σε αυτό τον όμορφο κόσμο, τον «αγγελικά» πλασμένο στην οθόνη του υπολογιστή, κάθε παίκτης έχει τη δυνατότητα να έχει την ιδανική για τον ίδιο εμφάνιση, να έχει τη «σουπεργουάου» δουλειά που επιθυμεί, τον τέλειο σύντροφο που θέλει, να κάνει τη ζωή που ονειρεύεται και να «εξολοθρεύει» - με πολλούς τρόπους - εκείνους που δεν συμπαθεί.
