Χάρης Κυριακίδης
Οι χάρτες της Ευρώπης όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, αλλά και της Μέσης, Εγγύς και Άπω Ανατολής, διαμορφώθηκαν μετά από αιματηρούς τοπικούς και Παγκόσμιους Πολέμους, με βάση την Ιστορία, τη Γεωγραφία και τις κατά καιρούς Διεθνείς Συνθήκες και Διμερείς ή Πολυμερείς Συμφωνίες. Η Ιστορία του 19ου και του 20ου αιώνα έχει καταγράψει πολύ σημαντικές Συνθήκες και Συμφωνίες και η έξοδος ή υπαναχώρηση από τις οποίες επέφεραν και αλλαγές στον Γεωπολιτικό Χάρτη που επηρεάζει και την Κύπρο. Σήμερα μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, με την οποία επήλθε το τέλος των Συμφωνιών της Γιάλτας, απότοκος του οποίου ήταν και η απεξάρτηση των Ανατολικών χωρών της Ευρώπης και η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, βιώνουμε μια προσπάθεια να επιβληθούν ανακατατάξεις οι οποίες να διασφαλίζουν πολύ λεπτά ισοζύγια μεταξύ των Υπερδυνάμεων.
Μέσα σε αυτές τις λεπτές ισορροπίες η Τουρκία, ο επιτήδειος ουδέτερος σε δύο Παγκοσμίους Πολέμους παίζει με τη φωτιά. Η διαφυγή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αργότερα του Κεμαλικού καθεστώτος, από την εφαρμογή της Συνθήκης των Σεβρών μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οδήγησε το 1922 στη Συνθήκη της Λωζάννης, με την οποία αποποιήθηκε των κτήσεων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με τη θρασύτητα που την χαρακτηρίζει, την οποία υποδαυλίζουν και οι Αγγλοαμερικανοί, η Τουρκία επιχειρεί την μονομερή ανατροπή των ισορροπιών που δημιούργησε η Συνθήκη της Λωζάννης, τόσο στην Κύπρο, όσο και στο Αιγαίο και στη Θράκη. Την ίδια ώρα επιχειρεί να προκαταλάβει τη δημιουργία του νέου χάρτη της Μέσης Ανατολής, όπως προδιαγράφηκε από τις στρατηγικές κινήσεις των Αγγλοαμερικανών από τη δεκαετία του 1990 και προνοεί μεταξύ άλλων και τη δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους. Ενός Κουρδικού κράτους του οποίου τα Βόρεια σύνορα, είναι τα Νότια σύνορα της Αρμενίας, όπως πρόβλεπε και η Συνθήκη των Σεβρών.
Μεθυσμένη λοιπόν η Τουρκία από το όραμα της αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τη μορφή της Μεγάλης Τουρκίας, δεν αντιλαμβάνεται ότι «ο Θεός έδωσε στον μύρμηγκα φτερά για να τον καταστρέψει». Η μονομερής αποποίηση των υποχρεώσεών της από τη Συνθήκη της Λωζάννης, με την προκλητική συμπεριφορά της στην περιοχή, οδηγεί αναπόδραστα, είτε πίσω στη Συνθήκη των Σεβρών, είτε σε μια παραλλαγή της. Μια παραλλαγή η οποία θα ανακόψει τον Μεγαλοϊδεατισμό της αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η οποία, θα αφαιρέσει από τους Κεμαλιστές την δυνατότητα να συμπεριφέρονται σαν Περιφερειακή Υπερδύναμη και να εκβιάζουν τους πάντες.
Μεθυσμένη λοιπόν η Τουρκία από το όραμα της αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τη μορφή της Μεγάλης Τουρκίας, δεν αντιλαμβάνεται ότι «ο Θεός έδωσε στον μύρμηγκα φτερά για να τον καταστρέψει». Η μονομερής αποποίηση των υποχρεώσεών της από τη Συνθήκη της Λωζάννης, με την προκλητική συμπεριφορά της στην περιοχή, οδηγεί αναπόδραστα, είτε πίσω στη Συνθήκη των Σεβρών, είτε σε μια παραλλαγή της. Μια παραλλαγή η οποία θα ανακόψει τον Μεγαλοϊδεατισμό της αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η οποία, θα αφαιρέσει από τους Κεμαλιστές την δυνατότητα να συμπεριφέρονται σαν Περιφερειακή Υπερδύναμη και να εκβιάζουν τους πάντες.
Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας, η οποία απέδωσε ένα Ευρωπαϊκό χάρτη, της προ του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εποχής ευρισκόμαστε ενώπιον αυτού που η Αμερικανίδα Υπουργός Εξωτερικών ονόμασε πολλές φορές ως «οδικό χάρτη» ή «νέο χάρτη» της Μέσης Ανατολής. Μια ματιά στο χάρτη της διέλευσης των αγωγών του Ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου προς τη Μεσόγειο, ένας εκ των οποίων καταλήγει στο Τσεϊχάν στη μύτη της Καρπασίας, αναδεικνύει δύο τινά. Πρώτον ότι δεν θα επιτραπεί στην Τουρκία να κατέχει αυτό τον όγκο του στρατηγικού οπλοστασίου της ενέργειας (ούτε και των υδάτων βέβαια της περιοχής) και Δεύτερο, το γιατί η Τουρκία και οι Αγγλοαμερικανοί πάτρωνες τους βυσσοδομούν και επείγονται να κλείσουν το Κυπριακό με τρόπο που να εξασφαλίζουν έναντι των Ευρωπαίων συμμάχων τους (κυρίως Γαλλίας, Γερμανίας και Ιταλίας) αλλά και της Ρωσίας, το στρατηγικό πλεονέκτημα μιας De Facto και De Jure, επικυριαρχίας στην Κύπρο και δη στην Καρπασία, μέσα από λύσεις τύπου Ανάν και μάλιστα με Δημοψήφισμα. Ευρισκόμαστε με άλλα λόγια σε μια κατάσταση όπως λένε και οι μεγάλοι πάτρωνες της Τουρκίας «BACK TO SQUARE ONE» σε ότι αφορά το Γεωπολιτικό μας χώρο.
Χάρτης της Συνθήκης των Σεβρών, με τις σφαίρες επιρροής των Συμμάχων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τα εδάφη της Σμύρνης και της Ανατολικής Θράκης που επεραχωρούντο στην Ελλάδα. Στο άνω μέρος χάρτης διέλευσης των Ρωσικών αγωγών πετρελαίου και αερίου. Οι αγωγοί Μπουρκάς και Κωνσταντινούπολης περνούν από την "Διεθνή αποστρατικοποιημένη ζώνη", σύμφωνα με τη Συνθήκη των Σεβρών. Η πετρελαιοφόρος, εξάλλου, περιοχή, των Κούρδων του Ιράκ, σημειώνεται επίσης ως "Διεθνής αποστρατικοποιημένη ζώνη". Ο αγωγός Μπακού - Τσεϊχάν, καταλήγει απέναντι από την Καρπασία. Ο δε αγωγός αερίου διασχίζει την Τουρκία, ερχόμενος από περιοχές της Αρμενίας και του Κουρδιστάν. Κάτω αριστερά ο χάρτης της "Μεγάλης Ιδέας" των Κεμαλιστών Νεοτούρκων.
Είναι αξιοσημείωτο να αναφερθεί επίσης, ότι η Συνθήκη των Σεβρών του 1920 προνοούσε στο άρθρο 62 ότι η «αλληλεξάρτηση Τούρκων και Κούρδων στην περιοχή θα είναι ίση μέχρι το 2010». Η εισβολή της Τουρκίας στο Βόρειο Ιράκ, σε συνάρτηση με τον καλλιεργούμενο Μεγαλοϊδεατισμό των Κεμαλιστών, παραπέμπει και θυμίζει την Μικρασιατική Εκστρατεία και τον Μεγαλοϊδεατισμό των Ελλήνων της τότε εποχής. Το δυστύχημα για την Κύπρο, την Ελλάδα και τον Ελληνισμό ευρύτερα, είναι το γεγονός ότι, όπως πάντα, οι σφαγείς του ελληνισμού χρησιμοποιούν τους διαχρονικούς αφελείς ή και διατεταγμένους Δούρειους Ίππους και Εφιάλτες ανάμεσα μας.
Το αισιόδοξο, βέβαια, για μας μήνυμα των καιρών είναι ότι από την μια ο Υπερατλαντικός Μεγάλος Αδελφός της Γηραιάς Αλβιόνας άρχισε να κουτσαίνει κάτω από το βάρος της απληστίας του και της χρεοκοπίας του, οικονομικά, κοινωνικά και διπλωματικά και συνεπακόλουθα και στρατιωτικά. Και από την άλλη η ίδια η Γηραιά Αλβιόνα είναι το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης, με τα λιγοστά μπεμπεράκια της (πρώην Σοβιετο ελεγχόμενες ανατολικές χώρες) να αρχίζουν και αυτές να ανοίγουν σιγά – σιγά τα μάτια τους και να βλέπουν ότι τα Εθνικά τους συμφέροντα είναι με τους Ευρωπαίους και τους Ρώσσους και όχι με τους νεοφανείς δήθεν φίλους τους εκ Δυσμών. Ταυτόχρονα η Ρωσική Άρκτος, αναδιπλώνεται και δεν μπορεί πλέον να ανακοπεί η καθιέρωσή της στο «τραπέζι της μοιρασιάς», όπως σε ένα βαθμό και της Κίνας.
Το αισιόδοξο, βέβαια, για μας μήνυμα των καιρών είναι ότι από την μια ο Υπερατλαντικός Μεγάλος Αδελφός της Γηραιάς Αλβιόνας άρχισε να κουτσαίνει κάτω από το βάρος της απληστίας του και της χρεοκοπίας του, οικονομικά, κοινωνικά και διπλωματικά και συνεπακόλουθα και στρατιωτικά. Και από την άλλη η ίδια η Γηραιά Αλβιόνα είναι το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης, με τα λιγοστά μπεμπεράκια της (πρώην Σοβιετο ελεγχόμενες ανατολικές χώρες) να αρχίζουν και αυτές να ανοίγουν σιγά – σιγά τα μάτια τους και να βλέπουν ότι τα Εθνικά τους συμφέροντα είναι με τους Ευρωπαίους και τους Ρώσσους και όχι με τους νεοφανείς δήθεν φίλους τους εκ Δυσμών. Ταυτόχρονα η Ρωσική Άρκτος, αναδιπλώνεται και δεν μπορεί πλέον να ανακοπεί η καθιέρωσή της στο «τραπέζι της μοιρασιάς», όπως σε ένα βαθμό και της Κίνας.
Μία είναι, με άλλα λόγια η αλήθεια, ο Κόσμος δεν είναι πλέον αμπελοχώραφο των Αγγλοαμερικανών και η περιοχή μας δεν είναι πλέον Οθωμανικό τσιφλίκι, για να το αγοράσουν ή να το νοικιάσουν. Στο μόνο που ελπίζουν είναι να τους πουλήσουμε εμείς την Κύπρο και μάλιστα έναντι πινακίου φακής, με την υπογραφή μας. Πήραν ήδη την υπογραφή κάποιων βιομηχανοποιημένων ηγετών, αναλυτών, ακαδημαϊκών και δημοσιογραφικών φερέφωνων στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Ο λαός μας όμως τους έκλεισε την πόρτα και θα τους την ξανακλείσει, ξανά και ξανά σαν τίμημα και για την αχαριστία και τη μοχθηρότητά τους απέναντι σε ένα Έθνος και ένα λαό που έδωσε 500,000 ψυχές στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έναντι μόνο 250,000 των ΗΠΑ και της Βρετανίας, για να είναι οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι ελεύθεροι και ισχυροί αντί υποζύγια του Ναζισμού και του Φασισμού, όπως θα τους άξιζε.
