Κώστας Μαυρίδης mavrides@ucy.ac.cy
Η οργή των Τούρκων, Εγγλέζων και πάσης φύσεως σφετεριστών, είναι έκδηλη διότι αντιλαμβάνονται ότι η Απόφαση Όραμς έχει σοβαρές προεκτάσεις για το ουσιαστικό περιεχόμενο της λύσης και μπορεί να ανατρέψει τους σχεδιασμούς τους. Λέμε «μπορεί», επειδή η Απόφαση μόνη της δεν το κάνει. Απαιτείται ηγεσία που να διεκδικεί διαχρονικά, αταλάντευτα και πειστικά.
Αλλά εκείνοι που δεν θέλουν να αντιληφθούν την αξία των Αποφάσεων Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων είναι Ε/κ πολιτικοί, που βρίσκονται είτε εντός της διαπραγματευτικής ομάδας για το κυπριακό είτε εκτός, αλλά ανήκουν στην ίδια πολιτική σκέψη.
Ενώ υπάρχει η ΘΕΣΗ ΑΡΧΗΣ ότι η λύση θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα (και το δικαίωμα ιδιοκτησίας), το Κεφάλαιο Περιουσίες έχει κατακερματιστεί και εκφυλιστεί στις διαπραγματεύσεις α) με ταξινόμηση των περιουσιών σε κατηγορίες και β) με προκαθορισμό τριών επιλογών επίλυσης του (αποζημίωση, ανταλλαγή, ή επιστροφή της περιουσίας). Η διαφωνία περιορίστηκε στο ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο για την τύχη της περιουσίας. Αν αυτά συνιστούν θέση αρχής για εφαρμογή του δικαιώματος ιδιοκτησίας, οι λέξεις έχασαν ξανά τη σημασία τους. Μοναδική σωστή διαπραγματευτική θέση είναι η διασφάλιση συνθηκών ασφάλειας και ευρωπαϊκής νομιμότητας ώστε ο καθένας (Ε/κ ή Τ/κ) να απολαμβάνει την περιουσία του. Αυτό σημαίνει ΘΕΣΗ ΑΡΧΗΣ. Λύση με επαχθείς συνθήκες ή ανασφάλεια, αναπόφευκτα θα οδηγήσει στο ξεπούλημα των Ε/κ περιουσιών και τον γεωγραφικό διαχωρισμό.
Στην άλλη πλευρά του κομματικού σκηνικού, βρίσκονται εκείνοι που … καλούσαν το κατοχικό καθεστώς να περιοριστεί στα 2/3 των Ε/κ περιουσιών. Κι ενώ έπρεπε να απολογούνται, «πανηγυρίζουν» με την Απόφαση και δηλώνουν πως … πάντοτε επιδίωκαν λύση που θα κατοχυρώνει τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, περιλαμβανομένου του δικαιώματος ιδιοκτησίας! Αυτό δεν είναι μόνο απώλεια της σημασίας των λέξεων, αλλά παραλογισμός. Ήδη, με αφορμή την Απόφαση Όραμς, ο Ν. Αναστασιάδης αποφάνθηκε (20.1.2010) πως ό,τι κτίστηκε για δημόσια χρήση (στα κατεχόμενα και στις ελεύθερες περιοχές) δεν μπορεί να έχει την τύχη των Όραμς με αίτημα την κατεδάφιση. Η θέση του εξισώνει τις παρανομίες του κατοχικού καθεστώτος με τις πράξεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους μέλους της Ε.Ε. Ωστόσο, για τυχόν παρανομίες της Κυπριακής Δημοκρατίας ή άλλων, υπάρχουν δικαστήρια. Ούτε οι πολιτικοί αποφασίζουν, ούτε θα λυθούν στις διαπραγματεύσεις με εξίσωση διά της «ανταλλαγής» των παρανομιών, όπως προφανώς συμφέρει στους Τούρκους ή επειδή αυτό αποδέχονται Ε/κ πολιτικοί. Αν έτσι καταλαβαίνουν την αξιοποίηση της Ε.Ε. στην εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τότε εξηγούνται πολλές από τις κακοδαιμονίες στο κυπριακό. Με τέτοια αντίληψη αποδέχτηκαν σχέδια που προνοούσαν παραβίαση στοιχειωδών δικαιωμάτων, καλούσαν το κατοχικό καθεστώς να περιοριστεί στα 2/3 των περιουσιών μας μετά το δημοψήφισμα και σήμερα πανηγυρίζουν για Δικαστική Απόφαση που ξεχαρβαλώνει την επιχειρηματολογία τους!
Οι Τ/κ, ως Ευρωπαίοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεσμεύονται από τις Αποφάσεις των Δικαστηρίων αυτόματα. Αυτό ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ η Ευρωπαϊκή νομιμότητα. Γι αυτό, κύριος στόχος, ανεξαρτήτως των διαπραγματεύσεων, πρέπει να είναι η συνεχής εμπέδωση της Κυπριακής Δημοκρατίας διά μέσου όλων των θεσμών της. Ώστε, όποια λύση κι αν προκύψει θα συνιστά εκ των πραγμάτων μετεξέλιξη του υφιστάμενου κράτους που θα έχει κερδίσει το σεβασμό και την εμπιστοσύνη περισσότερων Τ/κ. Η κατοχή δεν είναι λόγος για να αυτοαναιρείται το κράτος και να εξαιρεί τους Τ/κ από τη συμμόρφωση προς όλες τις νομοθεσίες. Άλλωστε, η Απόφαση του ΔΕΚ -λήφθηκε πριν την πρόσφατη Απόφαση του Αγγλικού Δικαστηρίου- με αφορμή την υπόθεση Όραμς, ουσιαστικά έκρινε ότι το ΣΥΝΟΛΟ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνιστούν τον πυρήνα του κοινοτικού κεκτημένου είναι υποχρεωτικό και δεν επιδέχεται παρεκκλίσεις.
Ενώ υπάρχει η ΘΕΣΗ ΑΡΧΗΣ ότι η λύση θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα (και το δικαίωμα ιδιοκτησίας), το Κεφάλαιο Περιουσίες έχει κατακερματιστεί και εκφυλιστεί στις διαπραγματεύσεις α) με ταξινόμηση των περιουσιών σε κατηγορίες και β) με προκαθορισμό τριών επιλογών επίλυσης του (αποζημίωση, ανταλλαγή, ή επιστροφή της περιουσίας). Η διαφωνία περιορίστηκε στο ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο για την τύχη της περιουσίας. Αν αυτά συνιστούν θέση αρχής για εφαρμογή του δικαιώματος ιδιοκτησίας, οι λέξεις έχασαν ξανά τη σημασία τους. Μοναδική σωστή διαπραγματευτική θέση είναι η διασφάλιση συνθηκών ασφάλειας και ευρωπαϊκής νομιμότητας ώστε ο καθένας (Ε/κ ή Τ/κ) να απολαμβάνει την περιουσία του. Αυτό σημαίνει ΘΕΣΗ ΑΡΧΗΣ. Λύση με επαχθείς συνθήκες ή ανασφάλεια, αναπόφευκτα θα οδηγήσει στο ξεπούλημα των Ε/κ περιουσιών και τον γεωγραφικό διαχωρισμό.
Στην άλλη πλευρά του κομματικού σκηνικού, βρίσκονται εκείνοι που … καλούσαν το κατοχικό καθεστώς να περιοριστεί στα 2/3 των Ε/κ περιουσιών. Κι ενώ έπρεπε να απολογούνται, «πανηγυρίζουν» με την Απόφαση και δηλώνουν πως … πάντοτε επιδίωκαν λύση που θα κατοχυρώνει τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, περιλαμβανομένου του δικαιώματος ιδιοκτησίας! Αυτό δεν είναι μόνο απώλεια της σημασίας των λέξεων, αλλά παραλογισμός. Ήδη, με αφορμή την Απόφαση Όραμς, ο Ν. Αναστασιάδης αποφάνθηκε (20.1.2010) πως ό,τι κτίστηκε για δημόσια χρήση (στα κατεχόμενα και στις ελεύθερες περιοχές) δεν μπορεί να έχει την τύχη των Όραμς με αίτημα την κατεδάφιση. Η θέση του εξισώνει τις παρανομίες του κατοχικού καθεστώτος με τις πράξεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους μέλους της Ε.Ε. Ωστόσο, για τυχόν παρανομίες της Κυπριακής Δημοκρατίας ή άλλων, υπάρχουν δικαστήρια. Ούτε οι πολιτικοί αποφασίζουν, ούτε θα λυθούν στις διαπραγματεύσεις με εξίσωση διά της «ανταλλαγής» των παρανομιών, όπως προφανώς συμφέρει στους Τούρκους ή επειδή αυτό αποδέχονται Ε/κ πολιτικοί. Αν έτσι καταλαβαίνουν την αξιοποίηση της Ε.Ε. στην εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τότε εξηγούνται πολλές από τις κακοδαιμονίες στο κυπριακό. Με τέτοια αντίληψη αποδέχτηκαν σχέδια που προνοούσαν παραβίαση στοιχειωδών δικαιωμάτων, καλούσαν το κατοχικό καθεστώς να περιοριστεί στα 2/3 των περιουσιών μας μετά το δημοψήφισμα και σήμερα πανηγυρίζουν για Δικαστική Απόφαση που ξεχαρβαλώνει την επιχειρηματολογία τους!
Οι Τ/κ, ως Ευρωπαίοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεσμεύονται από τις Αποφάσεις των Δικαστηρίων αυτόματα. Αυτό ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ η Ευρωπαϊκή νομιμότητα. Γι αυτό, κύριος στόχος, ανεξαρτήτως των διαπραγματεύσεων, πρέπει να είναι η συνεχής εμπέδωση της Κυπριακής Δημοκρατίας διά μέσου όλων των θεσμών της. Ώστε, όποια λύση κι αν προκύψει θα συνιστά εκ των πραγμάτων μετεξέλιξη του υφιστάμενου κράτους που θα έχει κερδίσει το σεβασμό και την εμπιστοσύνη περισσότερων Τ/κ. Η κατοχή δεν είναι λόγος για να αυτοαναιρείται το κράτος και να εξαιρεί τους Τ/κ από τη συμμόρφωση προς όλες τις νομοθεσίες. Άλλωστε, η Απόφαση του ΔΕΚ -λήφθηκε πριν την πρόσφατη Απόφαση του Αγγλικού Δικαστηρίου- με αφορμή την υπόθεση Όραμς, ουσιαστικά έκρινε ότι το ΣΥΝΟΛΟ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνιστούν τον πυρήνα του κοινοτικού κεκτημένου είναι υποχρεωτικό και δεν επιδέχεται παρεκκλίσεις.
Αναδημοσίευση από: http://infognomonpolitics.blogspot.com
