Δημήτρης Νατσιός
Δημοσιεύσαμε την προηγούμενη εβδομάδα τον «πρώτο τόμο του σχολικού τσελεμεντέ». Τα υλικά παρασκευής του αντλήθηκαν από τα βιβλία Γλώσσας των τριών πρώτων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου. Στο παρόν άρθρο θα καταγράψουμε το εδεσματολόγιο, τις συνταγές μαγειρικής των υπολοίπων τάξεων του Δημοτικού καθώς και του Γυμνασίου. Γράμματα πολλά μπορεί να μην μαθαίνουν οι μαθητές, αλλά είναι σίγουρο ότι περατώνοντας την εννιάχρονη υποχρεωτική, κατά το Σύνταγμα, εκπαίδευση, θα γνωρίζουν επαρκώς τα μυστικά της κουζίνας και τη περιποίηση της δέσποινας κοιλίας τους. Λέγαμε παλιότερα ότι η Εκπαίδευση εγκατέλειψε την ψυχή του παιδιού και στράφηκε μονομερώς στον εγκέφαλό του, για να θεραπεύσει τις ανάγκες του κράτους, της βιομηχανίας και των επιχειρήσεων. Τώρα με την κρίση και την τρομακτική ανεργία εγκαταλείπει την χρησιμοθηρική της αποστολή και στρέφεται στο στομάχι του μαθητή για να θεραπεύσει τις ανάγκες του σώματός του. Εκπαίδευση, δηλαδή, σαρκολατρική, ηδονοθηρική. Αποστολή πια του εκπαιδευτικού δεν είναι να μεταδίδει γνώσεις και ήθος - αυτά είναι μισητά πράγματα- αλλά να μεταβληθεί σε «βοηθό μάθησης» σε «εμψυχωτή ομάδας της τάξης» σ’ ένα είδος «σεφ», αρχιμάγειρα. Για το «Νέο Σχολείο» προτιμότερη είναι η διδαχή μιας συνταγής για «μακαρόνια με κιμά», παρά το απόσπασμα από τον «Επιτάφιο» του Περικλή, ο ύμνος στην δημοκρατία, που περιείχαν τα παλαιότερα βιβλία. «Ώρα με την ώρα μακραίνουμε απ’ όλα όσα θα μπορούσαν να μας γνωρίσουν τον αληθινό εαυτό μας. Κόβουμε τις ίδιες μας τις ρίζες ή προδίδουμε την ιστορική μας μνήμη. Αγνοούμε την αλήθεια του αρχαίου ρητού: Γένοιο οίος έσσι μαθών ή, όπως με άλλα λόγια την εξέφρασε ο Χριστός: Ουκ έχουσιν ρίζαν εν εαυτοίς αλλά πρόσκαιροι εισίν...». (Δ. Πικιώνης).
Συνεχίζουμε τις σχολικές συνταγές.
Εδώ τελειώνει η διατροφική περιήγηση στα σχολικά βιβλία. Οι συνταγές που περιέχονται είναι περίπου τριάντα (30). Τριάντα συνταγές, όταν δεν βρίσκεις στα βιβλία αυτά αριστουργήματα του ελληνικού λόγου εν τη διαχρονία του. Δηλαδή, όχι μόρφωση εδραία, αφυπνιστική και ελευθερογόνο, αλλά αποβλακωτική, στενόμυαλη, φιλήδονη, «καντιποτένια». Πουθενά ο ηρωισμός, η αυτοθυσία, το φιλότιμο, «το εύδαιμον και ελεύθερον», αλλά κιμάδες, πίτσες και κολοκυθοκεφτέδες.
Μαθαίνουμε και για το μάθημα της ιστορίας του «Νέου Λυκείου» ότι ξεπαστρεύεται με το πονήρευμα της μετατροπής του σε επιλεγόμενο. Ποιος μαθητής θα επιλέξει την όλβιον ιστορική μάθηση και παίδευση; Τι χρειάζεται η ιστορία και η μνήμη στην εποχή του μνημονίου και της υποδούλωσης; Πικρές οι ρίζες της παιδείας, πικρότεροι, δηλητήριο, και οι καρποί της. Μιζέρια, τιποτοκρατία, κατάθλιψη παντού. Ένα τεράστιο σάβανο απλώθηκε πάνω από τα πάλαι ποτέ «ρόδινα ακρογιάλια» της αγαπημένης μας πατρίδας. Μόνο μια παρήγορη φωνή μας απέμεινε: «Εν τω κόσμω θλίψην έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον».
Αναδημοσίευση από το Αντίβαρο
Το αλίευσα ΕΔΩ Δημοσιεύσαμε την προηγούμενη εβδομάδα τον «πρώτο τόμο του σχολικού τσελεμεντέ». Τα υλικά παρασκευής του αντλήθηκαν από τα βιβλία Γλώσσας των τριών πρώτων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου. Στο παρόν άρθρο θα καταγράψουμε το εδεσματολόγιο, τις συνταγές μαγειρικής των υπολοίπων τάξεων του Δημοτικού καθώς και του Γυμνασίου. Γράμματα πολλά μπορεί να μην μαθαίνουν οι μαθητές, αλλά είναι σίγουρο ότι περατώνοντας την εννιάχρονη υποχρεωτική, κατά το Σύνταγμα, εκπαίδευση, θα γνωρίζουν επαρκώς τα μυστικά της κουζίνας και τη περιποίηση της δέσποινας κοιλίας τους. Λέγαμε παλιότερα ότι η Εκπαίδευση εγκατέλειψε την ψυχή του παιδιού και στράφηκε μονομερώς στον εγκέφαλό του, για να θεραπεύσει τις ανάγκες του κράτους, της βιομηχανίας και των επιχειρήσεων. Τώρα με την κρίση και την τρομακτική ανεργία εγκαταλείπει την χρησιμοθηρική της αποστολή και στρέφεται στο στομάχι του μαθητή για να θεραπεύσει τις ανάγκες του σώματός του. Εκπαίδευση, δηλαδή, σαρκολατρική, ηδονοθηρική. Αποστολή πια του εκπαιδευτικού δεν είναι να μεταδίδει γνώσεις και ήθος - αυτά είναι μισητά πράγματα- αλλά να μεταβληθεί σε «βοηθό μάθησης» σε «εμψυχωτή ομάδας της τάξης» σ’ ένα είδος «σεφ», αρχιμάγειρα. Για το «Νέο Σχολείο» προτιμότερη είναι η διδαχή μιας συνταγής για «μακαρόνια με κιμά», παρά το απόσπασμα από τον «Επιτάφιο» του Περικλή, ο ύμνος στην δημοκρατία, που περιείχαν τα παλαιότερα βιβλία. «Ώρα με την ώρα μακραίνουμε απ’ όλα όσα θα μπορούσαν να μας γνωρίσουν τον αληθινό εαυτό μας. Κόβουμε τις ίδιες μας τις ρίζες ή προδίδουμε την ιστορική μας μνήμη. Αγνοούμε την αλήθεια του αρχαίου ρητού: Γένοιο οίος έσσι μαθών ή, όπως με άλλα λόγια την εξέφρασε ο Χριστός: Ουκ έχουσιν ρίζαν εν εαυτοίς αλλά πρόσκαιροι εισίν...». (Δ. Πικιώνης).
Συνεχίζουμε τις σχολικές συνταγές.
Ε΄ Δημοτικού.
Στη σελ. 29 του β΄ τεύχους της Γλώσσας, στην ενότητα που είναι αφιερωμένη στα Χριστούγεννα, διαβάζουμε: «Τη μέρα της χριστουγεννιάτικης γιορτής στο σχολείο, μπορείτε να ασχοληθείτε με ζαχαροπλαστική! Φτιάξτε κορμό με μπισκότα...».
Και ακολουθεί η συνταγή. Την ημέρα της πιο όμορφης, χαρούμενης και συγκινητικής σχολικής γιορτής, τα παιδιά δεν θα ψάλλουν κάλαντα, αλλά θα μαγειρεύουν. Τι να πει κανείς;
Στ’ Δημοτικού.
Σελ 48. α΄ τεύχος Γλώσσας.
Συνταγή: «Μακαρόνια με κιμά». Στην επόμενη σελίδα συνταγή για πάρτι «Ρολό για φάγωμα» (Το οποίο είναι φτιαγμένο με τυρί, ζαμπόν, καρότα και λοιπά «χάδια της κοιλιάς»).
Σελ. 52: Συνταγή: «Φασολάκια βραστά». (Μέσω του κειμένου τα παιδιά υποτίθεται θα μάθουν την προστακτική έγκλιση. «Καθαρίστε και πλύντε τα φασολάκια...»).
Σελ. 55. Ολοσέλιδη διαφήμιση του «Ανθότυρου».
Τετράδιο Εργασιών, α΄ τεύχος, σελ. 33.
Συνταγή «Ομελέτα καραβάκι».
Σελ. 41 του ιδίου βιβλίου. Εξωτική συνταγή από τη Μοζαμβίκη: «το φούφου».
Στο β΄ τεύχος της Γλώσσας, σελ. 42-43, περιέχεται κείμενο με τίτλο «οδηγίες χρήσης καφετιέρας». Μαθαίνουν τα παιδιά να φτιάχνουν καφέ. Ερωτηθείσα η κυρά-Δραγώνα, πριν αποπεμφθεί κλωτσηδόν από το διαβίου υπουργείο τους, για την χρησιμότητα και την καταλληλότητα των κειμένων, από Θεσσαλονικιό δημοσιογράφο απάντησε: «Για να μαθαίνουν τα παιδιά να κάνουν καφέ στους γονείς τους». Ακούς απάντηση! Ας μάθουν να στρίβουν και τσιγάρο, λοιπόν. Έξοχη οικογενειακή αγωγή. (Στο Τετράδιο Εργασιών, α΄ τεύχος, στη σελ. 61 φιλοξενείται κεφάλαιο με τίτλο «Οδηγίες χρήσης κλιματιστικού». Ερωτώ: υπάρχει περίπτωση να χαλάσει το κλιματιστικό και να αναθέσουμε στο 12χρονο παιδί μας να το επισκευάσει; Να προσέχουν οι γονείς μήπως δουν καμιά φορά τον κανακάρη τους σκαρφαλωμένο σε σκάλα σκαλίζοντας και επιδιορθώνοντας το ...ψυχροαεροποιό μηχάνημα).
Α΄ Γυμνασίου.
Τετράδιο Εργασιών, Νεοελληνική Γλώσσα, σελ. 40. Συνταγή: «Σπαγγέτι μαρινάρα βήμα- βήμα».
Στις σελ. 60-80 του βιβλίου «Νεοελληνική Γλώσσα» φιλοξενείται ενότητα αφιερωμένη στη διατροφή και την υγεία. Το ίδιο είχε επαναληφθεί στην Στ΄ Δημοτικού. Σε δυο σελίδες προτείνονται προγράμματα υγιεινής διατροφής πανάκριβα κατάλληλα για εύπορους καλοφαγάδες.
Β΄ Γυμνασίου.
Τετράδιο Εργασιών, Νεοελληνικής Γλώσσας, σελ. 15.
Συνταγή: «Μαγειρίτσα με άγρια χόρτα» και δίπλα «Τσουρέκια παραδοσιακά». (Παράδοση; Τι είναι αυτό, τρώγεται;)
«Νεοελληνική Γλώσσα», σελ. 16.
Συνταγή: «Τοματοκεφτέδες» (Κυκλάδες).
Στην σελ. 118 του βιβλίου περιέχεται ένα ακατανόητο, προβληματικό κείμενο, ερανισμένο από το βιβλίο του Τ. Λενέν με τίτλο «Συμφωνία με τον διάβολο». Μια κοπέλα με το φίλο της, τον Νταβίντ, γιορτάζουν τα γενέθλιά της. Οι γονείς λείπουν. Ο Νταβίντ όμως παίρνει ναρκωτικά. Κάποια στιγμή πεινούν και η ανώνυμη νέα πετάγεται να πάρει μια πίτσα. Την αγοράζει και αίφνης θυμάται να τηλεφωνήσει σε μια γραμμή βοήθειας (S.O.S. Ναρκωτικά). Τους εξηγεί το πρόβλημα και σημειώνει τις συμβουλές πάνω στο κουτί της πίτσας. Ερώτηση: ένα τόσο σοβαρό θέμα που θερίζει εκατοντάδες οικογένειες και απειλεί απροκάλυπτα νέα παιδιά, είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται με τόση ελαφρότητα; Τι δουλειά έχουν οι πίτσες και οι μακαρονάδες με την φρίκη των ναρκωτικών;
Γ΄ Γυμνασίου.
Τετράδιο Εργασιών, Νεοελληνική Γλώσσα, σελ. 15 «Μια παραδοσιακή ελληνική συνταγή: κολοκυθοκεφτέδες»..
Εδώ τελειώνει η διατροφική περιήγηση στα σχολικά βιβλία. Οι συνταγές που περιέχονται είναι περίπου τριάντα (30). Τριάντα συνταγές, όταν δεν βρίσκεις στα βιβλία αυτά αριστουργήματα του ελληνικού λόγου εν τη διαχρονία του. Δηλαδή, όχι μόρφωση εδραία, αφυπνιστική και ελευθερογόνο, αλλά αποβλακωτική, στενόμυαλη, φιλήδονη, «καντιποτένια». Πουθενά ο ηρωισμός, η αυτοθυσία, το φιλότιμο, «το εύδαιμον και ελεύθερον», αλλά κιμάδες, πίτσες και κολοκυθοκεφτέδες.
Μαθαίνουμε και για το μάθημα της ιστορίας του «Νέου Λυκείου» ότι ξεπαστρεύεται με το πονήρευμα της μετατροπής του σε επιλεγόμενο. Ποιος μαθητής θα επιλέξει την όλβιον ιστορική μάθηση και παίδευση; Τι χρειάζεται η ιστορία και η μνήμη στην εποχή του μνημονίου και της υποδούλωσης; Πικρές οι ρίζες της παιδείας, πικρότεροι, δηλητήριο, και οι καρποί της. Μιζέρια, τιποτοκρατία, κατάθλιψη παντού. Ένα τεράστιο σάβανο απλώθηκε πάνω από τα πάλαι ποτέ «ρόδινα ακρογιάλια» της αγαπημένης μας πατρίδας. Μόνο μια παρήγορη φωνή μας απέμεινε: «Εν τω κόσμω θλίψην έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον».
Αναδημοσίευση από το Αντίβαρο
