Δημήτρης Νατσιός
«Με τόσο μαγείρεμα που πέφτει στα κανάλια, με τόσα φαγητά που παρασκευάζονται θα μπορούσαν να τραφούν τα μισά λιμοκτονούντα παιδιά της γης». Κάπου το διάβασα. Είναι αλήθεια. Νυχθημερόν συνταγές μαγειρικής. «Αρχή και ρίζα παντός αγαθού η της γαστρός ηδονή». Τα λόγια του Επίκουρου... επικουρούν την διαπίστωση. Τα δε βιβλία μαγειρικής πετυχαίνουν επίδοση κυκλοφοριακή που δεν την έχουν αξιωθεί κορυφαία έργα της λογοτεχνίας μας. Απίθανες τηλεοπτικές σουσούδες και «παλιμπαιδίζοντα» γραΐδια, τηλεμαγειρεύοντας την επωνυμία τους έφτιαξαν τεράστιες περιουσίες. Γιατί; «Γιατί οι άνθρωποι καταντήσανε σαν τα άδεια κανάτια, και προσπαθούν να γεμίσουν τον εαυτό τους, ρίχνοντας μέσω ένα σωρό σκουπίδια, μπάλες, εκθέσεις με τερατουργήματα, ομιλίες και αερολογίες, καλλιστεία, που μετριέται η ομορφιά με τη μεζούρα, καρνάβαλους ηλίθιους, συλλόγους λογής – λογής με γεύματα και με σοβαρές συζητήσεις για το ίσκιο του γαϊδάρου...», γράφει ο Φώτης Κόντογλου στα «Μυστικά Άνθη» του. Προσθέστε σήμερα στην εποχή της απόλυτης τηλεοπτικής ξεφτίλας και του έσχατου κρετινισμού τα παρδαλοειδή αρσενοθήλεα «που μας κρατούν συντροφιά το μεσημέρι», τα φτηνά και γελοία σκύβαλα, οι τουρκοσαπουνόπερες της κακιάς ώρας – για να συνηθίσουμε την επί θύραις νεοοθωμανοκρατία- και λοιπά κοπροθεάματα που αποχαυνώνουν έτι περαιτέρω τα «άδεια κανάτια». Σαβούρα καθημερινή που αλέθει ψυχές, εμφιαλώνει μυαλά και μαγαρίζει αθωότητες.
Και βέβαια δεν θα μπορούσε η διαβίου εκπαίδευση της αμάθειας να μην συμμετέχει σ’ αυτήν την ύπουλη επιχείρηση αποβλάκωσης. Πρώτα καλλιέργεια μίσους για το παρελθόν -μέσω της ιστορίας- εξοβελισμός από τα βιβλία της κλασσικής γραμματείας και της ρωμαίικης λογοτεχνίας και παράδοσης, γλωσσική σύγχυση (αγγλικά από Α΄ δημοτικού, βραχυκυκλώνοντας τα παιδιά) και στη θέση τους ενηλικιώνουμε μια γενιά, διδάσκοντας συνταγές μαγειρικής, γιατί το σχολείο οφείλει, όπως λένε τα ανατριχιαστικά ανοητολογήματα των τελευταίων ετών, να είναι ανοιχτό στη ζωή. (Εννοώντας προφανώς την εικονική). Σκοπός; ετοιμάστε τους αυριανούς άβουλους και πειθήνιους καταναλωτές.
Έδεσα την καρδιά μου κόμπο και άρχισα πάλι να ξεφυλλίζω τα βιβλία «Γλώσσας» Δημοτικού και Γυμνασίου. Αυτή τη φορά θα καταγράψω τις συνταγές μαγειρικής που φιλοξενούν τα «περιοδικά ποικίλης ύλης». Στις συγκεντρώσεις γονέων των μαθητών της τάξης μου, συμβουλεύω πάντοτε τις μητέρες των παιδιών, να μην αγοράζουν τους πανάκριβους τσελεμεντέδες, αλλά να καταφεύγουν στα βιβλία των παιδιών τους. Γιατί να καταξοδεύονται; Το «διαβίου» υπουργείο τους προσφέρει δωρεάν συνταγές μαγειρικής, μέσω των βιβλίων των παιδιών τους.
Αρχίζω την καταθλιπτική περιδιάβαση και καταγραφή.
Εδώ τελειώνει ο α΄ τόμος του σχολικού τσελεμεντέ, για τον οποίο συνεργάστηκαν τα «βιβλία γλώσσας» Α΄, Β’, Γ΄ και Δ΄ Δημοτικού. Την επόμενη εβδομάδα ο β΄ τόμος.
Αναδημοσίευση από το Αντίβαρο
Το αλίευσα ΕΔΩ «Με τόσο μαγείρεμα που πέφτει στα κανάλια, με τόσα φαγητά που παρασκευάζονται θα μπορούσαν να τραφούν τα μισά λιμοκτονούντα παιδιά της γης». Κάπου το διάβασα. Είναι αλήθεια. Νυχθημερόν συνταγές μαγειρικής. «Αρχή και ρίζα παντός αγαθού η της γαστρός ηδονή». Τα λόγια του Επίκουρου... επικουρούν την διαπίστωση. Τα δε βιβλία μαγειρικής πετυχαίνουν επίδοση κυκλοφοριακή που δεν την έχουν αξιωθεί κορυφαία έργα της λογοτεχνίας μας. Απίθανες τηλεοπτικές σουσούδες και «παλιμπαιδίζοντα» γραΐδια, τηλεμαγειρεύοντας την επωνυμία τους έφτιαξαν τεράστιες περιουσίες. Γιατί; «Γιατί οι άνθρωποι καταντήσανε σαν τα άδεια κανάτια, και προσπαθούν να γεμίσουν τον εαυτό τους, ρίχνοντας μέσω ένα σωρό σκουπίδια, μπάλες, εκθέσεις με τερατουργήματα, ομιλίες και αερολογίες, καλλιστεία, που μετριέται η ομορφιά με τη μεζούρα, καρνάβαλους ηλίθιους, συλλόγους λογής – λογής με γεύματα και με σοβαρές συζητήσεις για το ίσκιο του γαϊδάρου...», γράφει ο Φώτης Κόντογλου στα «Μυστικά Άνθη» του. Προσθέστε σήμερα στην εποχή της απόλυτης τηλεοπτικής ξεφτίλας και του έσχατου κρετινισμού τα παρδαλοειδή αρσενοθήλεα «που μας κρατούν συντροφιά το μεσημέρι», τα φτηνά και γελοία σκύβαλα, οι τουρκοσαπουνόπερες της κακιάς ώρας – για να συνηθίσουμε την επί θύραις νεοοθωμανοκρατία- και λοιπά κοπροθεάματα που αποχαυνώνουν έτι περαιτέρω τα «άδεια κανάτια». Σαβούρα καθημερινή που αλέθει ψυχές, εμφιαλώνει μυαλά και μαγαρίζει αθωότητες.
Και βέβαια δεν θα μπορούσε η διαβίου εκπαίδευση της αμάθειας να μην συμμετέχει σ’ αυτήν την ύπουλη επιχείρηση αποβλάκωσης. Πρώτα καλλιέργεια μίσους για το παρελθόν -μέσω της ιστορίας- εξοβελισμός από τα βιβλία της κλασσικής γραμματείας και της ρωμαίικης λογοτεχνίας και παράδοσης, γλωσσική σύγχυση (αγγλικά από Α΄ δημοτικού, βραχυκυκλώνοντας τα παιδιά) και στη θέση τους ενηλικιώνουμε μια γενιά, διδάσκοντας συνταγές μαγειρικής, γιατί το σχολείο οφείλει, όπως λένε τα ανατριχιαστικά ανοητολογήματα των τελευταίων ετών, να είναι ανοιχτό στη ζωή. (Εννοώντας προφανώς την εικονική). Σκοπός; ετοιμάστε τους αυριανούς άβουλους και πειθήνιους καταναλωτές.
Έδεσα την καρδιά μου κόμπο και άρχισα πάλι να ξεφυλλίζω τα βιβλία «Γλώσσας» Δημοτικού και Γυμνασίου. Αυτή τη φορά θα καταγράψω τις συνταγές μαγειρικής που φιλοξενούν τα «περιοδικά ποικίλης ύλης». Στις συγκεντρώσεις γονέων των μαθητών της τάξης μου, συμβουλεύω πάντοτε τις μητέρες των παιδιών, να μην αγοράζουν τους πανάκριβους τσελεμεντέδες, αλλά να καταφεύγουν στα βιβλία των παιδιών τους. Γιατί να καταξοδεύονται; Το «διαβίου» υπουργείο τους προσφέρει δωρεάν συνταγές μαγειρικής, μέσω των βιβλίων των παιδιών τους.
Αρχίζω την καταθλιπτική περιδιάβαση και καταγραφή.
Α΄ Δημοτικού.
Μια και τα παιδιά δεν ξέρουν να διαβάζουν ακόμη εδώ «υποφώσκουν» οι συνταγές. «Οκτώ μεγάλοι ποντικοί/ δυο μέρες νηστικοί/ ονειρεύονται ομελέτα/ με ντομάτα αυγά και φέτα». (Γλώσσα, Α’ τεύχος, σελ. 35). Έτσι μαθαίνουν το «όμικρον».
«Ζάχαρι, ζύμη, παγωτά/ρυζόγαλο, ζαχαρωτά/ ένα καζάνι σοκολάτα». (σελ. 59). Έτσι μαθαίνουν το «ζήτα».
Στην επόμενη σελίδα: «Πες μου πού να βρω /το Γλυκόσαυρο;/ - Να’ μαι!/ Σε μια σκάφη μαρμελάδα/ μπήκα να δροσιστώ /με του μπακλαβά το φύλλο/ τώρα θα τυλιχτώ». (Και μετά απορούμε γιατί τα παιδιά έχουν πρόβλημα κατανόησης ενός απλού κειμένου).
«Η γάτα φτιάχνει γλυκό. Υλικά για γλυκό, μέλι, σύκα, ζύμη, γάλα» (Τετράδιο Εργασιών, Α΄ τεύχος, σελ. 51).
«Η κότα, ο λαγός, και ο σκύλος πήγαν στα γενέθλια του κόκορα. Ο κόκορας έβαλε στο τραπέζι πιάτα και ποτήρια. Γέμισε το πιάτο με σοκολάτες και πάστες. Έβαλε στα ποτήρια γάλα και χυμό πορτοκάλι». (Τετρ, Εργασιών, Α’ τ., σελ.54). Σίγουρα τα κοκόρια δεν φημίζονται για την διατροφική τους εκλεκτικότητα. Συμβουλή: μην πάρεις ποτέ για διατροφολόγο έναν κόκορα, θα σε «φλομώσει» στις πάστες.
Προχωρούμε παρακάτω. Αφιέρωμα στο Πάσχα. Δύο ποιήματα. Στο πρώτο εξυμνούνται τα τσουρέκια και στο δεύτερο τα πασχαλινά κουλούρια. Αυτό είναι το Πάσχα. Πουθενά η Ανάσταση του Χριστού. (Γλώσσα, Β΄ τεύχος, σελ. 56).
«Βαρέθηκαν να τρώω βίδες και μπαταρίες. Αχ, και να είχα ένα πιάτο παϊδάκια από αρνί. Σαλάτα με μαϊντανό και ένα μεγάλο κανταΐφι. Πού θα βρω ένα καλό εστιατόριο;...». (Τετράδιο Εργασιών, Β’΄ τ., σελ. 42). Ναι, οι βίδες και οι μπαταρίες είναι κάπως... αχώνευτες.
Β΄ Δημοτικού.
Συνταγή για κομπόστα ροδάκινο. (Τετράδιο εργασιών, Α΄ τεύχος, σελ. 29). Στην σελίδα 43 του ιδίου βιβλίου οι μαθητές καλούνται να συμπληρώσουν σε άσκηση το εξής: «Νοστιμίζει το σέλινο τη φασολάδα/ και στη μέση δυο λάμδα/φοράει η πατρίδα μας/ η Ελλάδα». Εξαιρετικός ορισμός της πατρίδας μας.
Συνταγή: «πατάτες βραστές με τυρί». (Τετράδιο Εργασιών, Β΄ τ., σελ. 58).
Συνταγή. «Μπισκότα με σταφίδες». Όταν γράφω συνταγή εννοώ υλικά και εκτέλεση, όπως στους τσελεμεντέδες. (Γλώσσα, Γ’τεύχος, σελ. 47).
Σελ. 65. Ποίημα με τίτλο «Μακαρόνια». Ένα δείγμα από το 6 στροφών «αριστούργημα»: «Τριγύρω δέντρα φύτεψαν/ ψιλόλιγνα και ίσια/ μακαρονοκυπάρισσα/ ιτιά μακαρονίσια». Και οι μπούρδες τους χτυπάνε ... «ίσια», όχι κυπαρίσσια, αλλά μυαλά «παιδιακίσια». Τι να κάνω; Η ανάγνωση της σαχλαμάρας έχει παρενέργειες. (Ζητώ συγγνώμη, αλλά, πώς αλλιώς μπορεί ο δάσκαλος να αντέξει την... κρανιοκενή βλακεία).
Γ΄ Δημοτικού.
Κείμενο: «Μικρομαγειρέματα» ένα «κουζινοξωτικό» μαγειρεύει. (Β΄ Τεύχος Γλώσσας, σελ. 39).
Σελ. 41. Συνταγή: «Τρουφομπαλίτσες»
Σελ. 42. Συνταγή: «Χαλβάς με σιμιγδάλι».
Συνταγή: «Η μαρουλοσαλάτα της γιαγιάς». (Τετράδιο Εργασιών, Β΄ τ., σελ. 14).
Σελ 49. Άσκηση: «Ρώτησε τους δικούς σου ή συμβουλέψου ένα βιβλίο μαγειρικής και γράψε μια συνταγή ψωμιού για το βασιλιά». (Ενός παραμυθιού).
Σελ. 56. Κείμενο: «Οι τηγανίτες του Καραγκιόζη». Είναι κείμενο της συγγραφικής ομάδας και όχι «παραδοσιακό». Είναι μια συνταγή για τηγανίτες. Μετά το κείμενο ακολουθεί άσκηση, στην οποία οι μαθητές πρέπει να γράψουν στο τετράδιο τους τη συνταγή.
Δ΄ Δημοτικού.
Συνταγή: «Κουλουράκια λαδιού». Στην ίδια σελίδα και άλλη συνταγή: «Φασολάκια λαδερά». Η ίδια συνταγή επαναλαμβάνεται και στην έκτη Δημοτικού. Κάποιος πέρασε στα βιβλία το αγαπημένο του φαγητό. Εφ’ όσον του αρέσουν τα «λαδερά», προφανώς πρόκειται για μέγα νηστευτή. Εκτός και να γράφτηκαν με σκοπό να συνηθίσει ο λαός την ολιγοδεΐα και ολιγοφαγία. Αφού είμαστε χώρα υπό κατοχή πρέπει να τρώμε όπως στην Κατοχή. (Γλώσσα Β΄ τεύχος, σελ 40).
Συνταγή: «Πρωτότυπα πασχαλινά αυγά». (Γλώσσα, Γ΄ τεύχος, σελ. 70).
Εδώ τελειώνει ο α΄ τόμος του σχολικού τσελεμεντέ, για τον οποίο συνεργάστηκαν τα «βιβλία γλώσσας» Α΄, Β’, Γ΄ και Δ΄ Δημοτικού. Την επόμενη εβδομάδα ο β΄ τόμος.
Αναδημοσίευση από το Αντίβαρο
