Αλλά,
πες μου, υπάρχει ευκολότερο πράγμα από το να συγχωρήσουμε αυτόν που
μας λύπησε; Πραγματικά, μήπως πρόκειται να υποβληθούμε σε κόπο να
κάνουμε μακρινό ταξίδι, μήπως θα δαπανήσουμε χρήματα, μήπως θα μπούμε
στον κόπο να παρακαλέσουμε άλλους να μας κάνουν κάποια χάρη;
Αρκεί
να θελήσουμε μόνο, και το κατορθώνουμε στη στιγμή. Αλήθεια, ποιας
κολάσεως είμαστε άξιοι! Διότι, όταν πρόκειται για πράγματα της ζωής
αυτής, αναλαμβάνουμε δουλειές που αρμόζουν σε δούλους και κάνουμε
υπηρεσίες που είναι απρεπείς για μας. Καταναλώνουμε τότε χρήματα,
πιάνουμε κουβέντα με θυρωρούς, για να κολακέψουμε αχρείους ανθρώπους,
και κάνουμε τα πάντα και λέμε τα πάντα, αρκεί μόνο να επιτύχουμε το
σκοπό μας.
Για
χάρη όμως των εντολών του Θεού, δεν δεχόμαστε να συγχωρήσουμε τον
αδελφό μας που μας λύπησε και θεωρούμε ντροπή να τρέξουμε πρώτοι σ'
αυτόν. Ντρέπεσαι, πες μου, όταν πρόκειται σε μια επιχείρηση να βγεις
πρώτος στο κέρδος; Θα 'πρεπε όμως να ντρέπεσαι που παραμένεις στο πάθος
της μνησικακίας και περιμένεις να έλθει πρώτος για συμφιλίωση εκείνος
που σε λύπησε.
Διότι
αυτό είναι ντροπή και όνειδος και ζημιά πολύ μεγάλη. Και πρέπει να
ξέρεις ότι εκείνος που θα πάει πρώτος να ζητήσει συγνώμη, εκείνος θα
έχει τη μέγιστη ευλογία. Διότι αν αφήσεις την οργή, επειδή σε παρακάλεσε
ο άλλος, σ' εκείνον υπολογίζεται η αρετή.
Και
αυτό συμβαίνει επειδή εσύ δεν τήρησες την εντολή από σεβασμό προς τον
Θεό, αλλά χαρίστηκες σ' αυτόν που σε παρακάλεσε και το έκανες.
Αν
όμως, από δική σου απόφαση, χωρίς να έλθει εκείνος που σε λύπησε να σε
παρακαλέσει, μόνος σου εσύ αν τρέξεις πρώτος προς αυτόν πετώντας από
πάνω σου όλο το βάρος της οργής και αφήνοντας κατά μέρος τη ντροπή και
το δισταγμό και συμφιλιωθείς μαζί του, τότε ολόκληρο το κατόρθωμα
γίνεται δικό σου και θα λάβεις όλο το μισθό και την ευλογία
Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/