Στην Ελλάδα χαρακτηριστική εικόνα έχει καταντήσει να είναι η σιωπή, ιδιαίτερα ανθρώπων που θα έπρεπε να είναι στο προσκήνιο και να αναφέρουν τη γνώμη τους, θεωρούμενοι ως οι ειδικοί, έστω και θεωρητικά, στο αντικείμενό τους.
Ακόμα και δημόσια πρόσωπα, ιδιαίτερα πολιτικοί, που θεωρούνται και «παιδιά» του αποκαλούμενου ως «πατριωτικού χώρου», προτιμούν να μη μιλούν για τα σοβαρά θέματα και να καταναλώνουν την ενέργειά τους στις κομματικές αντιπαραθέσεις.
Για να μην αναφέρουμε «πατριωτικές οργανώσεις» που εξατμίστηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, μόλις κάποιοι πέτυχαν τους προσωπικούς τους στόχους.
Στην Ελλάδα του σήμερα βασιλεύουν πολιτικές φοβίες του παρελθόντος.
Από το μη μιλάς γιατί ο αστυνομικός ή ο χαφιές της Χούντας θα σε
καταδώσει, πήγαμε στο μη λες πολλά γιατί ο κομματικός χαφιές της
κλαδικής και της τοπικής οργάνωσης των κομμάτων εξουσίας θα σε καρφώσει
στα κεντρικά γραφεία.
Κι έπειτα φτάσαμε στο μη μιλάς για την πατρίδα γιατί θα σε χαρακτηρίσουν φασίστα οι «προοδευτικοί».
Και σήμερα φτάσαμε στο κοίτα τον εαυτό σου και μη σε νοιάζει για τίποτε αφού «όλα είναι στημένα».
Αλλά κάποιοι από αυτούς που έπρεπε να μιλήσουν δε μιλάνε για την – υποκειμενική έστω – αλήθεια.
Για αυτό κι η κατάσταση στη χώρα συνεχίζει να είναι ένα… απέραντο φρενοκομείο από ένα μείγμα ανίκανων να ασκήσουν εξουσία, βολεμένων φιλοτομαριστών και λίγων «κορόιδων» χάρη στους οποίους κινείται το σύστημα.
Και αφορμή για αυτά τα σχόλια στην δημοκρατική – κατ’ επίφαση μήπως; – Ελλάδα είναι ο δημόσιος διάλογος που αναπτύσσεται σε σοβαρές χώρες, που όσο κι αν θέλει να τις αντιγράψει ο πρωθυπουργός, με τα δήθεν μοντέλα του, ή οι μελλοντικοί πρωθυπουργοί, αποδεικνύονται ανίκανοι για να το επιτύχουν ή πολύ δύσκολα θα το κατορθώσουν με τα σημερινά κόμματα, τα οποία θα πρέπει να αναγεννηθούν και όχι με τον τρόπο που εξελίσσονται τόσα χρόνια.
Και μιας και μιλάμε για πατριωτισμό και αξιοπρέπεια, ειδικά από πρώην στρατηγούς και αρχηγούς επιτελείων, που έχουν δεύτερη οικία τους τα κομματικά γραφεία… ας δούμε ένα ακόμα παράδειγμα δημοσίου διαλόγου, ανθρώπων που ξέρουν τη δουλειά τους και σέβονται τη στολή τους.
Πολλοί ίσως να μη γνωρίζουν την UK National Defence Association (UKNDA). Είναι ομάδα πίεσης που δημιουργήθηκε το 2007 με στόχο να υποστηρίξει τα συμφέροντα των Βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην ιστοσελίδα της, τα μέλη εργάζονται για να βεβαιωθεί ότι οι εν ενεργεία στρατιωτικοί όλων των βαθμών έχουν τα κατάλληλα όπλα και εξοπλισμό, ότι πληρώνονται σωστά και ότι οι οικογένειές τους λαμβάνουν τη σωστή φροντίδα και τον σεβασμό που τους αξίζει…. Επιπλέον, εργάζονται για να ασκείται πίεση στους πολιτικούς ώστε να θέσουν την Άμυνα στην κορυφή των προτεραιοτήτων τους, με σύνθημα «Δράση Σήμερα».
Ιδρυτές της είναι ο Winston Churchill (πρόεδρος της οργάνωσης και εγγονός του πρώην ιστορικού πρωθυπουργού της χώρας), ο Λόρδος Owen (πολιτικός, τέως υπουργός Εξωτερικών), ο πλωτάρχης ε.α. John Muxworthy (είχαμε παρουσιάσει την κριτική του για την απόσυρση του αεροπλανοφόρου Ark Royal), ο στρατηγός ε.α. Λόρδος Charles Guthrie (τέως Α/ΓΕΕΘΑ και τέως ανώτατος εν ενεργεία αξιωματικούς στη θέση του συμβούλου στο υπουργείου Άμυνας), ο πτέραρχος ε.α. (marshal) Λόρδος Craig (τέως αρχηγός της RAF, τέως ανώτατος εν ενεργεία αξιωματικός στη θέση του συμβούλου στο υπουργείο Άμυνας και νυν πολιτικός) και ο ναύαρχος ε.α. Λόρδος Michael Boyce (τέως αρχηγός του βασιλικού ναυτικού και τέως ανώτατος εν ενεργεία αξιωματικός – σύμβουλος στο υπουργείο Άμυνας).
Πριν από λίγες ημέρες, η UKNDA προχώρησε σε μία ακόμα ανακοίνωση σχετικά με την απόφαση της κυβέρνησης να μειώσει την ενεργή δύναμη και να αυξήσει τους εφέδρους. Παρά τους «καλούς βρετανικούς τρόπους» η ένωση χαρακτήρισε την απόφαση «διανοητικά βαλτωμένη και ηλίθια».
Και συνέχισε τις δηλώσεις αναφέροντας ότι η κυβέρνηση αποτυγχάνει πλήρως να κατανοήσει το πως λειτουργεί η Άμυνα.
«Η αύξηση των εφέδρων δεν εξισορροπεί τη μείωση της ενεργού δύναμης σε όλους τους κλάδους.
Η κυβέρνηση μιλάει για επιπλέον χρήματα για την Άμυνα, αλλά στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για επιπλέον κονδύλια, μιας και ο συνολικός αμυντικός προϋπολογισμός έχει περικοπεί σε σημείο που οι στρατιωτικές ικανότητες της χώρας συρρικνώνονται καθημερινά.
Η επένδυση στην εκπαίδευση και νέο εξοπλισμό είναι σημαντική, αλλά αυτό που προσφέρεται τώρα είναι πολύ λίγο και πολύ αργά.»
Η δήλωση συνεχίζει αναφέροντας ότι «ο Λίαμ Φοξ προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον ευνουχισμό του υπουργείου του.
Τον περασμένο χρόνο, ο Τζωρτζ Όσμπορν και το υπουργείο Οικονομικών εκτελούσαν επιδρομές στον προϋπολογισμό του υπουργείου Άμυνας για να καλύψουν τις τρύπες στην χρηματοδότηση σε άλλους κυβερνητικούς τομείς (τι μας θυμίζει, τι μας θυμίζει).
Αυτή είναι η πολιτική της κυβέρνησης Συμμαχίας – θυσία της Άμυνας στο βωμός της πολιτικής σκοπιμότητας, ενώ σταυρώνεται τα δάχτυλά σας για να μη συμβεί κάτι κακό.
Είναι απίστευτο ότι παρά το ότι ζούμε σε επικίνδυνο κόσμο, έχουμε το μικρότερο Στρατό των τελευταίων 100 ετών και το μικρότερο Ναυτικό των τελευταίων 400 ετών.
Κι ο πρωθυπουργός συνεχίζει να υποστηρίζει ότι η ασφάλεια του έθνους είναι υψηλής προτεραιότητας, ενώ την ίδια στιγμή επιτρέπει το υπουργείο Οικονομικών να βιάζει συστηματικά τις ένοπλες δυνάμεις.
Η κυβέρνηση Συμμαχίας προσπαθεί να τη βγάλει φτηνά με την Άμυνα.
Ένα χρόνο κυβέρνησης του πρωθυπουργού και του υπουργικού του συμβουλίου κι ακόμα δε μπορεί να καταλάβει τις απειλές που αντιμετωπίζουμε, τις ικανότητες που απαιτούνται για να τις αντιμετωπίσουμε και τη χρηματοδότηση που απαιτείται για να παράσχουμε αυτές τις ικανότητες.
Η πολιτική Άμυνας της κυβέρνησης είναι διανοητικά βαλτωμένη και ηλίθια.
Δεν είναι απλά ανεύθυνη, είναι η χείριστη αδιαφορία.»
Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Με τέτοιο μέτρο σύγκρισης λυπόμαστε για πολλούς… και πολλά…
Το αλίευσα ΕΔΩ http://nationalpride.wordpress.com/
