Αναρωτιέστε γιατί τόσος κόσμος δεν κρατά την νηστεία! Επειδή δεν γνωρίζει τους καρπούς της νηστείας. Μια χήρα διηγήθηκε: Άρχισα να νηστεύω πέρσι για την Πεντηκοστή. Έτσι μου ήρθε ότι πρέπει να νηστεύω, εφόσον πηγαίνω στην εκκλησία και προσεύχομαι στο Θεό. Όσο ζούσε ο άνδρας μου δεν ξέραμε για την νηστεία και αρρωσταίναμε συχνά και οι δυο μας. Μόλις σηκωνόταν ο ένας έπεφτε ο άλλος στο κρεβάτι και έτσι πέρασε για μας σχεδόν όλος ο καιρός. Εγώ ήμουν συνέχεια θυμωμένη και η ελάχιστη προσβολή από κάποιον με έφερνε στα όριά μου. Είχα φόβο για όλα, ακόμα και από τις σκέψεις και τις προαισθήσεις.
Από τότε που άρχισα να νηστεύω —ένα χρόνο τώρα— είμαι ήρεμη και ήσυχη, χαρούμενη πραγματικά και ελαφριά στο σώμα και την ψυχή. Κανείς και τίποτα δεν μπορούν να με αγριέψουν και στην ψυχή μου ηχούν εκκλησιαστικά άσματα και προσευχές. Τα όνειρά μου είναι όμορφα και απαλά. Τίποτα στον κόσμο δε3ν έχω, ζω σε μια ευκατάστατη φίλη, αλλά αισθάνομαι σαν να είναι όλος ο κόσμος δικός μου. Είμαι εντελώς υγιής, αν και είμαι γριά. Τίποτα δεν φοβάμαι, ούτε τον θάνατο. Το μόνο που αχόρταγα θέλω είναι η ησυχία, η νηστεία και η προσευχή και σε αυτό βρίσκω απόλυτη ευτυχία.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: Δεν φτάνει μόνο η πίστη σ.281-282
Σπύρος Γκ.
Το αλίευσα ΕΔΩ http://istologio.org/?p=...........e+blog%29
