"...Θέλω να αλλάξω χώρα..."

Κάθε μέρα  οι  Έλληνες πολίτες εντός και εκτός Ελλάδας απογοητεύονται  από το μέλλον της Πατρίδος μας. Οι μεν Έλληνες του εξωτερικού έχουν δύο πατρίδες, τη χώρα που μένουν και ευημερούν και την Ελλάδα μας. Οι Έλληνες του εσωτερικού βλέπουν την πατρίδα μας να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και η αλήθεια πλέον είναι ότι βιώνουμε την απελπισία καθημερινώς με επερχόμενες δραματικές εξελίξεις.

Απαιτούνται θυσίες από όλους μα πρωτίστως από τους Έλληνες του εξωτερικού. Έλληνες υπάρχουν παντού εντός και εκτός Ελλάδος αλλά και φιλέλληνες τους οποίους η πατρίδα τους χρειάζεται τώρα περισσότερο από ποτέ.

Σε αυτό τον μικρό χώρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου  η μικρή Ελλάδα βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών Ηπείρων.

Λόγω της γεωπολιτικής της θέσης, εκεί που ανταμώνονται όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί του κόσμου, συγκρούονται τα μεγάλα συμφέροντα των δυνατών της γης.Τρεις χιλιάδες χρόνια τώρα αυτή η χώρα έχει γράψει τη μεγαλύτερη ιστορία του κόσμου, και αποτελεί τον ύστατο κυματοθραύστη για την Ευρώπη.
Φέτος η Ελλάδα γιορτάζει τα 2500 χρόνια από την μάχη του Μαραθώνα. Μία μάχη που έδειξε γιατί η Ελλάς είναι ο κυματοθραύστης και ανάχωμα για την Ευρώπη. Μια Ευρώπη που οφείλει τα μέγιστα στον πατριωτισμό των Ελλήνων που χωρίς αυτόν τον πατριωτισμό Ευρώπη δεν θα υφίστατο.

Δεν πέρασαν 60 με 70 χρόνια όταν η Ελλάδα στέλνει το πρώτο παρηγορητικό μήνυμα στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια μικρή χώρα γράφει το Έπος του 40 και αναγκάζει όλους τους μεγάλους άνδρες της εποχής να υποκλιθούν στον υπέρ πάντων αγώνα των Ελλήνων. Πολιτικοί, ιστορικοί, δημοσιογράφοι της εποχής και λογοτέχνες πλέκουν το εγκώμιο της καθοριστικής για την εξέλιξη του πολέμου, αντίστασης της Ελλάδας  ενάντια στον εχθρό.

Ο Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ (Sir Winston Leonard Spencer-Churchill, 30 Νοεμβρίου 1874 – 24 Ιανουαρίου 1965
«Στο εξής πρέπει να λέμε όχι ότι οι Έλληνες πολεμούν σας ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες»

Τελείώνοντας ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος όλοι απολαμβάνουν τα στεφάνια της νίκης. Το στεφάνι που φορέσανε στην Ελλάδα ήταν ακάνθινο. Το τίμημα σκληρό. Μας οδηγούν στο να σκοτώνει ο ένας τον άλλο. Εμφύλιος πόλεμος με 500.000 νεκρούς. Γιατί ;

Η Ελλάς αποκαϊδια.

Είκοσι χρόνια πριν ο Ελληνισμός βιώνει την Μικρασιατική Καταστροφή. 2500 χρόνια Ελληνισμού της Μικράς Ασίας ριγμένος στη θάλασσα.

1956. Τα Σεπτεμβριανά στην Πόλη. Γιατί ; Ποιος φταίει για όλα αυτά;

Το κακό συνεχίζεται με τους διωγμούς της Αλεξάνδρειας και του Καϊρου.

1974. Η Κύπρος διχοτομείται. Γιατί; Ποιος φταίει πάλι;

Αυτοί οι λιγοστοί Έλληνες που έχουμε απομείνει σε αυτό το μικρό κομμάτι γης που λέγεται Ελλάδα και το διεκδικούν όλοι πια , που πρέπει να καταφύγουμε τώρα;

Η έννοια του κράτου βρίσκεται υπό αμφισβήτηση αν όχι υπό κατάρευση και η οικονομία εξαντλείται σε εξοπλισμούς από τη Δύση κυρίως , δείχνοντας μας ότι κινδυνεύουμε εξ Ανατολών. Πόση υποκρισία πια από τη Δύση.

Φωτεινό σημείο στη Δύση το ότι υπάρχουν ακόμη κάποιοι λιγοστοί υποστηρικτές της Ελλάδας και τους ευχαριστούμε για αυτό.

Όσες φορές επισκέφθηκα την Κωνσταντινούπολη ουδέποτε ένιωσα ότι αυτός ο λαός είναι εχθρός μας.Τους ένιωσα αδέρφια, ακόμα και αυτούς που πιστεύουν στο Ισλάμ. Οι Έλληνες στην πραγματικότητα δεν έχουν εχθρούς. Όσοι μας μισούν είναι στην ουσία θύματα του κακού. Όποιος άνθρωπος έχει το καλό μέσα του , όποιας εθνικότητας και αν είναι, όποια γλώσσα και αν μιλάει, σε όποια θρησκεία και αν ανήκει, αγπά την Ελλάδα και τον πολιτισμό της.

Όλοι οι λαοί της γης χρειάζονται την Ελλάδα και το φώς της. Αυτό το φώς που κάποιοι εντέχνως προσπαθούν να αποκρύψουν. Η ιστορία μας και η γλώσσα μας, η γλώσσα του Ευαγγελίου είναι φώς, και το φως πολεμιέται από το σκοτάδι. Όσοι δεν αγαπούν την ιστορία και τη γλώσσα μας δεν αγαπούν το φώς.

Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα κουμαντάρονται. Γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες: έτσι ίσως καταφέρουμε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε την γλώσσα τους, την θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά αποθέματα, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε την δυνατότητα τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους, ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν, έτσι ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια στα στρατηγικώς απαραίτητα σχέδια μας στα Βαλκάνια, την Μεσόγειο, και την Μέση Ανατολή


Απόσπασμα ομιλίας του Henri Kissinger στην Ουάσινγκτον τον Σεπτέμβρη του 1974

Ένα τέτοιο φως έλαμψε πολύ δυνατά  όταν ιδρύθηκε το Ελληνικό Κράτος. Ήταν το φως του Ιωάννη Καποδίστρια που ήδη έλαμπε ως Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας από το 1809.Αυτό το φως της προσωπικότητάς του άρχισε να λάμπει στα σκοτάδια της Ευρώπης το 1811 με άμεσο αποτέλεσμα το συνέδριο της Βιέννης το 1815 εκ του οποίου προήλθε η ειρήνη στην Ευρώπη για 99 χρόνια. Η σημερινή Ελβετία οφείλει τα μέγιστα στον Ιωάννη Καποδίστρια γιατί ήταν αυτός που ένωσε τα καντόνια, δημιούργησε το Ελβετικό Σύνταγμα και εν τέλει η Ελβετία αποτέλεσε ένα ανεξάρτητο κράτος που δεν συμμετείχε σε δύο παγκοσμίους πολέμους. Ο κυβερνήτης βοήθησε στη συνένωση 47  κρατιδίων της Γερμανίας και  με δική του εντολή μετά την ήττα της Γαλλίας εξομάλυνε τους σκληρούς όρους για την χώρα αυτή, κάτι που θα προκαλούσε την δίαλυση του Γαλλικού Έθνους.

Ήταν ο προστάτης και ευεργέτης της Ευρώπης του 19^ου αιώνα και οραματιστής της σημερινής Ευρώπης. Όχι όμως με την μορφή που έχει σήμερα.

                        

Η αντιμετώπιση του Ι. Καποδίστρια από το σύγχρονο ελληνικό κράτος

Στις 21 Σεπτεμβρίου 2009, πραγματοποιήθηκαν στη Λωζάννη της Ελβετίας, τα αποκαλυπτήρια προτομής του Ιωάννη Καποδίστρια, παρουσία των Υπουργών Εξωτερικών της Ελβετίας Micheline Calmy-Rey και της Ρωσσικής Ομοσπονδίας Sergej Lavrov, του Δημάρχου της Λωζάννης και του ελληνικής καταγωγής Προέδρου της τοπικής βουλής του καντονίου Vaud, πρωτεύουσα του οποίου είναι η Λωζάννη, Pascal Broulis. Η ορειχάλκινη προτομή, που είναι έργο του Ρώσου γλύπτη Vladimir Surovtsev, τοποθετήθηκε στη Λωζάννη «ως ένδειξη τιμής στον πρώτο Επίτιμο Δημότη της πόλης». Επρόκειτο για μια πράξη που έγινε από κοινού από τη Ρωσία και την πόλη της Λωζάννης, τα δε αποκαλυπτήρια συνέπεσαν με την επίσημη επίσκεψη στην Ελβετία του Ρώσου Προέδρου Dmitri Medvedev. Κατά την τελετή έγιναν αναφορές στη ελληνική καταγωγή του Καποδίστρια, το έργο και την προσφορά του στην Ελβετία και την μετέπειτα θητεία του ως πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας.

Micheline Calmy-Rey και Sergej Lavrov

Γιατί τιμούν οι Ελβετοί τον Καποδίστρια; 

Ίσως δεν είναι ευρέως γνωστό ότι, στον Καποδίστρια οφείλεται η συγκρότηση και οργάνωση του σύγχρονου κράτους της Ελβετίας. Συγκεκριμένως, το 1813, υπηρετώντας ως διπλωμάτης στη Μόσχα, διορίστηκε από τον Τσάρο εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, την ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας, με προσωπικά προσχέδια. Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας και αργότερα εκπρόσωπος της Ρωσίας στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1815, όπου πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβώνο μονάρχη καθώς και την διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας. Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, ενώ ήταν Υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του το 1822 για να εγκατασταθεί στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του. Εκεί παρέμεινε μέχρι το 1828 που ανέλαβε Κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους. Αξίζει να σημειώσουμε επιγραμματικά, ότι ο Καποδίστριας ανέπτυξε αξιόλογη ευρωπαϊκή πολιτική η οποία συνίσταται: στην ύφεση και τον σταδιακό αφοπλισμό, την κατάργηση του δουλεμπορίου, την εξάλειψη της πειρατείας, την εδραίωση στο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα ουδέτερων πολιτειακών ομοσπονδιών, την κατάλυση των κλειστών ιμπεριαλιστικών συνασπισμών, τη δημόσια καταδίκη της αρχής των επεμβάσεων σε ξένες πολιτικές υποθέσεις, την καθιέρωση ενός υπερεθνικού οργανισμού με τη συμμετοχή όλων των κρατών χωρίς διακρίσεις, την υιοθέτηση του θεσμού της διαιτησίας ως μέσου επίλυσης των διεθνών διαφορών, την θέσπιση των συνταγματικών θεσμών και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την βαθμιαία ανεξαρτητοποίηση των αποικιών. Καταλαβαίνει κανείς πόσο μπροστά ήταν από την εποχή του και γιατί οι μεγάλοι της Ευρώπης φρόντισαν ώστε ο Τσάρος να τον απομακρύνει από θέση που κατείχε.Αλλά επίσης και τι έχασε η Ελλάδα δολοφονώντας τον.

Τι συνέβη στην Λωζάνη

Το απόγευμα της 21ης Σεπτεμβρίου, στην Λωζάνη της Ελβετίας, οι συγκεντρωμένοι επίσημοι έδιναν κοινό "παρών" για τον ίδιο σκοπό: Την αποκάλυψη του ανδριάντα του πρώτου Κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια. Η τελετή πρόκειται να αρχίσει σε λίγη ώρα και οι προσκεκλημένοι καταλαμβάνουν τις θέσεις τους. Όλοι, πλην των Ελλήνων, οι οποίοι έχουν ενημερωθεί μεταξύ τους μέσω e-mail! Καμία επίσημη ενημέρωση. Στο κέντρο της αίθουσας οι σημαίες των χωρών που συμμετέχουν: Η σημαία της Ρωσίας, της Ελβετίας, όσο και του Καντονίου. Η "γαλανόλευκη" λάμπει δια της απουσίας της! Η τελετή αρχίζει και οι επίσημοι μιλούν για τον μεγάλο τιμώμενο: Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Κ. Λαβρώφ, από την Ελβετική Ομοσπονδία η κ. Micheline Calmy-Rey, υπεύθυνη των Εξωτερικών, καθώς και αξιωματούχοι του Καντονίου του Vaud και της πόλης της Λωζάνης. Ανάμεσα στους απλούς παριστάμενους – θεατές η Ελληνίδα Πρόξενος παρακολουθεί αμήχανη. Οι ξένοι επίσημοι μίλησαν για την σημασία της προσωπικότητας του Ι. Καποδίστρια. Έλληνες παριστάμενοι πλησίασαν ένα ντόπιο πολιτικό πρόσωπο του Καντονίου και τον ρώτησαν πώς σχολιάζει την απόλυτη απουσία της Ελληνικής Πολιτείας. Ο ξένος επίσημος μετέφερε τη λύπη του στους παρόντες Έλληνες για την απουσία της επίσημης ελληνικής Πολιτείας.

Στη βάση του ανδριάντα (δεξιά) αναγράφονται οι ιδιότητες του μεγάλου πολιτικού και διπλωμάτη:

Ρώσος πολιτικός, πολίτης επί τιμή της Vaud, πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας. Πάλι καλά που μας θυμήθηκαν οι ξένοι.

Οι Έλληνες κάτοικοι της Λωζάνης που βρέθηκαν στα αποκαλυπτήρια πληροφορήθηκαν πως το ελληνικό κράτος ήταν ενήμερο εδώ και 18 μήνες, οι αρμόδιες όμως υπηρεσίες αδιαφόρησαν. Ο λόγος; Για να μην συμμετάσχουν στα… έξοδα, που άγγιζαν -στην χειρότερη περίπτωση- το "αστρονομικό" ποσό των 50 χιλιάδων ελβετικών φράγκων, δηλ. 30.000 Ευρώ περίπου!

Αυτοί είναι οι σημερινοί Έλληνες πολιτικοί και το κράτος-οπερέττα που φτιάχτηκε μετά την δολοφονία του Εθνικού Κυβερνήτη…

Για το θλιβερό αυτό γεγονός υπήρξε ένα κείμενο-καταπέλτης από τον γνωστό δημοσιογράφο Θανάση Λάλα Το κείμενο έχει ως εξής:
  

«Θέλω να αλλάξω χώρα. Κάτι συμβαίνει κάθε μέρα και βγαίνω από τα ρούχα μου. Όχι εγώ, όλοι. Όλοι όσοι πιστεύουν σε όσα ιερά και όσια μας απέμειναν. Δεν μπορώ να βυθίζομαι καθημερινά στην ανυπαρξία κάθε μορφής ιστορικής και πολιτιστικής ανηθικότητας από την μεριά των ανθρώπων που έχουν αναλάβει την χώρα να την πάνε στο μέλλον. Βαθειά «παρτάκηδες», ανίκανοι να αντιληφθούν την εθνική ανυπαρξία τους, αν αυτή η ύπαρξη τους η εθνική, δεν συνδέεται με το μικροατομικό τους όνειρο. Ποιος ο λόγος κ. Μπακογιάννη δεν υπήρξε η εκπροσώπηση της Ελλάδας στα αποκαλυπτήρια του αδριάντα του Ιωάννη Καποδίστρια στη Λωζάνη το Σεπτέμβριο που μας πέρασε; Γιατί να γυρίσει η Ελλάδα και η ελληνική κυβέρνηση την πλάτη της σε αυτή την ύψιστη τιμή για την χώρα και στο πρόσωπο του Ιωάννη Καποδίστρια που αποτελεί την αρχή της Ελληνικής Δημοκρατίας; Είχατε προεκλογική περιοδεία κυρία Μπακογιάννη, αυτή είναι η αλήθεια, έπρεπε να βγείτε πρώτη στην Α΄ Αθήνας, να περάσετε με 1500 ψήφους τον κ. Αβραμόπουλο αντίπαλό σας για την αρχηγία του κόμματος. Αυτός είναι ο λόγος που γυρίσατε την πλάτη στην Ελβετική κυβέρνηση, στον Ρώσο υπουργό εξωτερικών. Η πολιτική σας επιβίωση και ανάδειξη σε δελφίνο, πρώτης γραμμής. Ας πετύχω εγώ τον πολιτικό μου στόχο και ας πάει από εκεί που ήρθε η Ελλάδα, η τιμή της, το παρελθόν της. Αυτά σκέφτηκε η κυρία Μπακογιάννη ως υπουργός των εξωτερικών υποθέσεων που ντρόπιασε την χώρα απουσιάζοντας από την συνεδρίαση του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, και από την Λωζάνη…

Ούτε δραχμή κ. Μπακογιάννη για τον Ιωάννη Καποδίστρια… «γιατί ποιος είναι ο Καποδίστριας ρε, που του κάνουν οι Ελβετοί αδριάντα;»…

Προσφάτως στις 16 Δεκεμβρίου του 2010 τιμήθηκε όσο ποτέ άλλοτε η προσωπικότητα του Ιωάννη Καποδίστρια με ένα βιβλίο που παρουσίασε η Ελαία στην Ρωσική Πρεσβεία με τίτλο «Ιωάννης Καποδίστριας – Ο Άγιος της Πολιτικής». Πάλι η Ελληνική Πολιτεία απούσα. Γιατί;

Γιατί για αυτόν τον μεγάλο ‘Ελληνα η πολιτεία είναι πάντα απούσα ;

«τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς»

Μόνο «ὁ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν θεῷ ἐστιν εἰργασμένα»

Τελικώς το πρόβλημα δεν είναι Εθνικό αλλά Πνευματικό. Ο Κάιν και ο Άβελ τι εθνικότητας ήταν; Απλά ένας εκπροσωπούσε το κακό και ο άλλος το καλό.

Οι σημερινοί πολιτικοί είναι απόντες από κάθε καλή προσπάθεια για τον τόπο  και για το καλό του κόσμου.

Η εκκλησία ελπίζουμε να δώσει δυνατά το παρόν σε κάθε φιλότιμη και δυνατή προσπάθεια για τον τόπο και την Ελλάδα, για το καλό όλου του κόσμου.

Π.Γ.Κ

Το αλίευσα ΕΔΩ