Είναι δύσκολο να αποδεχτεί ο Έλληνας και Ελληνοκύπριος πολίτης, ότι οι «27» Υπουργοί Εξωτερικών της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένου του Έλληνα και Ελληνοκυπρίου, συναίνεσαν στην συνέχιση της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας με το άνοιγμα του κεφαλαίου για το περιβάλλον, χωρίς να έχει εφαρμοστεί το πρωτόκολλο Τελωνειακής Σύνδεσης , χωρίς να έχει απαλειφθεί το τουρκικό casus beli σε βάρος της Ελλάδας και χωρίς την πρόνοια για ένα νέο χρονικό ορόσημο επαναξιολόγησης της Τουρκίας. Επιπλέον, το άνοιγμα ενός έστω κεφαλαίου της ενταξιακής διαδικασίας, που προσυπέγραψαν η Αθήνα και η Λευκωσία, ουσιαστικά εξουδετερώνει την όποια πίεση θα μπορούσε να ασκηθεί στην τουρκοκυπριακή πλευρά, ενόψει της εντατικοποίησης των συνομιλιών για το Κυπριακό, καθώς πλέον διαπιστώνεται η αδυναμία της κυπριακής κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά τον ευρωπαϊκό μοχλό πίεσης που διαθέτει.
Η αξιολόγηση της Τουρκίας με τον τρόπο που έγινε από τους «27» υπουργούς Εξωτερικών της Ε.Ε. είναι σαφές ότι αποδυναμώνει τη διπλωματική αξιοπιστία της Αθήνας και της Λευκωσίας. Και το χειρότερο, καθιστά ακόμη πιο δύσκολη τη διαχείριση των ευρω-τουρκικών σχέσεων, από τις Κυβερνήσεις των Αθηνών και της Λευκωσίας.
Οι λόγοι που οδήγησαν την ελληνική και ελληνοκυπριακή διπλωματία να είναι επιεικώς ανεκτική στην αξιολόγηση της Τουρκίας είναι:
Το ισχυρό φιλοτουρκικό ρεύμα που είχε δημιουργήσει η Βρετανία με τη βοήθεια της Σουηδικής Προεδρίας στους κόλπους των «27», με αποτέλεσμα την «απομόνωση» της Ελλάδας και της Κύπρου. Και ακόμη, επειδή η ελληνική Κυβέρνηση δεν ήθελε να οξύνει την ένταση με την Τουρκία ενόψει μάλιστα της προσπάθειας έναρξης ενός δομημένου διαλόγου με την Ισλαμοκεμαλική Κυβέρνηση του κ. Ερντογάν, αλλά και γιατί η Λευκωσία θεωρούσε ότι μια μετωπική σύγκρουση με την Τουρκία στη Σύνοδο Κορυφής, θα έκανε ακόμη πιο αδιάλλακτο τον κ. Ταλάτ στις διαπραγματεύσεις με το Δ. Χριστόφια.
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέχρι σήμερα έχει ακολουθήσει μια διαλλακτική πολιτική στις απευθείας διαπραγματεύσεις , παρεκκλίνοντας ίσως από την «κόκκινη γραμμή» σε κάποιες περιπτώσεις, φυσικά κάτω από τις ασφυκτικές πιέσεις της Τουρκικής και Βρετανικής διπλωματίας . Όμως, «οι παρεκκλίσεις του Προέδρου Δ.Χριστόφια οδηγούν όχι μόνο σε διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά σε διχοτόμηση και επικυριαρχία της Τουρκίας», προειδοποιεί ο η «ψυχή» του Κυπριακού Ελληνισμού Βάσος Λυσσαρίδης.
«αν χαθεί η Κύπρος, θα χαθεί και η Ελλάδα».
Αποτελεί αντικείμενο περαιτέρω προβληματισμού και ενδελεχούς αναλύσεως, η υπέρ της τουρκικής υποψηφιότητας επιτυχία της αμερικανοβρετανικής διπλωματίας και της Σουηδικής προεδρίας της Ε.Ε., που κατόρθωσαν να αποδυναμώσουν ακόμη και τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Αυστρία, που δεν επιθυμούν την Τουρκία στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Πάντως, το φιλοτουρκικό «αμόκ» των ΗΠΑ και Βρετανίας είναι ευεξήγητο διότι: Αν η Τουρκία ενταχθεί στην Ε.Ε., τότε, ενισχύονται οι στρατηγικοί στόχοι της πολιτικής των ΗΠΑ και της Βρετανίας σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα Βαλκάνια , τον Καύκασο και τη Μέση Ανατολή. Με την Τουρκία να είναι ισότιμο κράτος-μέλος της Ε.Ε., οριστικοποιείται η μετατροπή της Ε.Ε. σε οικονομική ζώνη ελεύθερων ανταλλαγών. Εξέλιξη, που ακυρώνει την πολιτική ολοκλήρωση της Ε.Ε. Έτσι, η Ε.Ε. θα είναι πολιτικά υπό την επιρροή της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και υπό την στρατιωτική προστασία του ΝΑΤΟ. Συνεπώς, η Ε.Ε. δεν θα μπορέσει να εξελιχθεί σε ισχυρό πόλο πολιτικοοικονομικής ισχύος, με την αναγκαία στρατιωτική υποδομή, ώστε να διεκδικεί βαρύνονταν λόγο και ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις. Θα βρίσκεται διαρκώς και στο διηνεκές, υπό αμερικανο-νατοϊκή χειραγώγηση. Γι’ αυτό, επιδιώκεται η άρση όλων των πιθανών εμποδίων, που θα δυσκόλευαν την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Το κυπριακό, η στρατιωτική κατοχή κράτους-μέλους της Ε.Ε. από την Τουρκία, συνιστά το κυριότερο ίσως εμπόδιο στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, αλλά και στην εξομάλυνση των σχέσεων της Δυτικής συμμαχίας(ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.) με την Κυβέρνηση Ερντογάν. Είναι σαφές ότι το Κυπριακό, όσο θα παραμένει άλυτο, θα ναρκοθετεί την πορεία της Τουρκίας προς την Ευρώπη.
Γι’ αυτό ακριβώς , η αμερικανοβρετανική διπλωματία επιδιώκει να δοθεί λύση τύπου Ανάν, στο πολιτικό πρόβλημα της Κύπρου, ώστε να αφαιρεθεί το δικαίωμα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Κυπρίων, που είναι οι ελληνοκύπριοι , να ασκούν την πολιτική εξουσίας στο νησί τους. Έτσι αίρεται και το βασικό εμπόδιο στην πορεία ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε., ενώ παράλληλα , εξασφαλίζεται η πολιτική και στρατιωτική ομηρία της Κύπρου, που αποτελεί την πλέον στρατηγική περιοχή του Πλανήτη, από την Τουρκία και τη Βρετανία. Άλλωστε , δεν επιτρέπει παρερμηνείες για τους στόχους της Άγκυρας στην Κύπρο, η ξεκάθαρη δήλωση του Πρωθυπουργού της Τουρκίας Τ. Ερντογάν , ότι «δεν τίθεται κανένα θέμα απόσυρσης των τούρκων στρατιωτών από την Κύπρο».
Αλλά, όπως είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου, «αν χαθεί η Κύπρος, θα χαθεί και η Ελλάδα».
