Παρακολούθησε συναυλία για τα 100 χρόνια από τη…γενοκτονία (!) που υπέστη ο τουρκικός λαός από Έλληνες, Σέρβους και Βουλγάρους κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-13, ενώ πραγματοποίησε και ο ίδιος ομιλία γεμάτη από αναφορές στον τουρκισμό και το τουρκικό έθνος! Συνεχίζονται τα αλλεπάλληλα σούρτα-φέρτα των τουρκοφρόνων μειονοτικών στην Τουρκία για λόγους που τυπικώς καλύπτουν όλα τα…γούστα (αναψυχή, κοινωνικές δράσεις, πολιτικά φόρα, πολιτιστικές εκδηλώσεις, κλπ.), στην πραγματικότητα όμως βέβαια για να αποδεικνύουν συνεχώς στην πράξη τη νομιμοφροσύνη τους στα αφεντικά (και να συνεχίσουν έτσι αφ’ ενός να απολαμβάνουν τα μερίδιά τους από τους…μαύρους πακτωλούς που ρέουν εξ ανατολών και αφ’ ετέρου να κρατήσουν…ρεζερβέ και καμμιά καλή θέση στη Νέα…Θρακική Τάξη Πραγμάτων – όποτε με το…καλό βεβαίως αυτή έρθει)!
Αυτή τη φορά λοιπόν ήταν η σειρά του ψευδομουφτή Κομοτηνής Ιμπραήμ Σερήφ να (ξαναματα)επισκεφτεί τη…Μάνα Πατρίδα του. Και δεν επέλεξε μάλιστα οποιαδήποτε περιοχή, αλλά τη μαρτυρική μας Σαμψούντα (ελάχιστες, θυμίζουμε, μέρες μετά τη 19η Μαΐου), με στόχο να «παρακολουθήσει» μια συναυλία, την οποία οργάνωσε ο «Σύλλογος Ανταλλαχθέντων Σαμψούντας» με τίτλο «Παραδοσιακά Τραγούδια Ρούμελης και Βαλκανίων». Και αν φυσικά και μόνο με αυτό που ήδη διαβάσατε, σας…γαργάλισε μυρωδιά πρόκλησης τα ρουθούνια, πού να δείτε και τη συνέχεια. Να μη σας πούμε ασφαλώς για τα ατόφια τουρκοτράγουδα που ακούστηκαν, αναβαπτισμένα ως «βαλκανικά» και μάλιστα απ’ όλες τις γωνιές της…«Ρούμελης» (σ.σ. ο όρος δεν έχει φυσικά καμμία σχέση με τη…Στερεά Ελλάδα, αλλά με αυτόν περιέγραφαν οι Οθωμανοί όλα τα πάλαι ποτέ ευρωπαϊκά εδάφη τους, δηλαδή ολόκληρα τα Βαλκάνια). Ας επικεντρωθούμε μόνο στα όσα ακούστηκαν εκεί, με αποκορύφωμα βέβαια την ομιλία του προέδρου του διοργανωτή «Συλλόγου Ανταλλαχθέντων Σαμψούντας» Σαλίχ Μέριτς. «Ο βαλκανικός πόλεμος του 1912-1913» είπε μεταξύ άλλων ο Μέριτς «είναι ένα από τα πιο πικρά περιστατικά της ιστορίας του Τουρκικού Έθνους. Στο τέλος αυτής της μεγάλης καταστροφής όπου είχαμε εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες μας νεκρούς, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι μας δυστυχισμένοι πήραν τους δρόμους της ξενιτιάς, η δε Ρούμελη έχασε την Τουρκία της. Άγια πατρώα εδάφη όπως η Θεσσαλονίκη, η Καβάλα, τα Σκόπια, η Πρίστινα και το Κίρτζαλι χάθηκαν την ώρα 
που οι Τούρκοι της Ρούμελης που είχαν ως πατρίδα τα Βαλκάνια υπέστησαν φοβερές σφαγές. Αντίθετα με τους Αρμένιους που περιγράφουν σε όλο τον κόσμο τα γεγονότα του 1915 ως γενοκτονία, εμείς δεν σταθήκαμε ικανοί ούτε καν στα εγγόνια μας να περιγράψουμε αυτήν την πικρή μας μοίρα. Κι ενώ είμαστε 100 χρόνια μετά από αυτήν την μεγάλη γενοκτονία, δεν βλέπουμε καμμία εκδήλωση που να υπενθυμίζει επαρκώς αυτό το θέμα»
που οι Τούρκοι της Ρούμελης που είχαν ως πατρίδα τα Βαλκάνια υπέστησαν φοβερές σφαγές. Αντίθετα με τους Αρμένιους που περιγράφουν σε όλο τον κόσμο τα γεγονότα του 1915 ως γενοκτονία, εμείς δεν σταθήκαμε ικανοί ούτε καν στα εγγόνια μας να περιγράψουμε αυτήν την πικρή μας μοίρα. Κι ενώ είμαστε 100 χρόνια μετά από αυτήν την μεγάλη γενοκτονία, δεν βλέπουμε καμμία εκδήλωση που να υπενθυμίζει επαρκώς αυτό το θέμα» Άγια και πατρώα τούρκικα εδάφη λοιπόν η Θεσσαλονίκη, η Καβάλα και όλα τα Βαλκάνια (σ.σ. δεν πειράζει που ακόμη και το όνομα «Ρούμελη» σημαίνει «γη των Ρωμηών» – μικρολεπτομέρειες, θα μου πείτε!), κάποια γεγονότα του 1915 τα περιγράφουν οι Αρμένιοι ως γενοκτονία, ενώ φυσικά η μόνη πραγματική γενοκτονία είναι αυτό που πάθαμε εμείς από τους κακούς Έλληνες και Σέρβους το 1912! Και επειδή αυτή η γενοκτονία δεν τιμήθηκε, όσο έπρεπε, πρέπει πλέον να καλύψουμε το κενό. Πώς; «Εμείς ως Σύλλογος Ανταλλαχθέντων Σαμψούντας στην επέτειο του πόνου αυτού, οργανώσαμε εκδηλώσεις μεγάλης κλίμακας» τόνισε ο Μέριτς, συνεχίζοντας το παραλήρημα. «Πρώτη μας εκδήλωση ήταν θρησκευτικές τελετές που έγιναν σε 41 τζαμιά σε 11 νομούς μας. Απόψε με την συμβολή του Υπουργείου Πολιτισμού μας θα ακούσουμε παραδοσιακά τραγούδια. Και στο τέλος του χρόνου στον Δεκέμβριο κατά την 100η επέτειο των Βαλκανικών Πολέμων σχεδιάζουμε ένα ακαδημαϊκό συνέδριο. Ευχαριστούμε το Υπουργείο Πολιτισμού, τους πολύτιμους καλλιτέχνες μας, τον μουφτή μας της Κομοτηνής, καθώς και εσάς τους θεατές μας. Υποκλινόμαστε με σεβασμό μπροστά στις ψυχές των προγόνων μας που έπεσαν ηρωικά στους Βαλκανικούς Πολέμους, που πέθαναν κατά την προσφυγιά και σε αυτούς που βίωσαν τον πόνο στα Βαλκάνια»
Η βραδιά όμως δε τελείωσε εκεί, γιατί βέβαια εκλήθη στο βήμα και ο επίσημος μουσαφίρης της εκδήλωσης, ο Ιμπραήμ Σερήφ (στην 1η φωτό τον βλέπετε τρίτο από αριστερά). Όπως μάλιστα μας πληροφορεί η τουρκοφυλλάδα της Κομοτηνής «Μπιρλίκ» - που παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς όλα αυτά τα σούρτα-φέρτα ένθεν κακείθεν των συνόρων (με τίνος χρήματα άραγε;), η ομιλία του ψευδομουφτή Κομοτηνής ήταν γεμάτη από «αναφορές στον τουρκισμό και τον Τούρκο. Και ανέφερε ακόμη πως κάποτε κάνοντας προσευχή στο σπίτι, ο γιός του τον είχε ρωτήσει ¨μπαμπά, γιατί όταν κάνετε προσευχή, στρέφεστε προς την Τουρκία;¨ και τότε εκείνος του απάντησε πως ¨εμείς δεν στρεφόμαστε προς την Τουρκία, αλλά ο δρόμος για την Μέκκα περνά από την Τουρκίᨻ. Η εν λόγω ατάκα, σύμφωνα πάντα με τη «Μπιρλίκ», «προκάλεσε χειροκροτήματα στην αίθουσα, κάποιοι μάλιστα θεατές δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους». Μα τι καλόψυχοι, τρυφεροί και ευσυγκίνητοι άνθρωποι! Ε, φυσικό ήταν λοιπόν, μετά από τόση συγκίνηση, να ανατριχιάσουμε τελικά ακόμη κι εμείς! Για τι μας περάσατε δηλαδή; Για τίποτε αναίσθητους;
Το αλίευσα ΕΔΩ 
