Είναι ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε μια ιστορία που εμφανίστηκε πριν μερικούς μήνες και να την αφήσουμε απλά στην άκρη του μυαλού μας. Ίσως μας χρειαστεί:
Τέλη Ιανουαρίου, πτήση Αθήνα –Αλεξάνδρεια Αιγύπτου, με την Ολυμπιακή, ένα ταξίδι που θα μου επεφύλασσε μία έκπληξη και πολλά ερωτηματικά. Στην μπροστινή θέση από την δική μου, καθόταν ένας μελαψός άνδρας, προφανώς Αιγύπτιος. Όταν φθάσαμε πάνω από την Κρήτη, όπως μας ενημέρωσε ο πιλότος, ήρθε από την διακεκριμένη θέση ένας άνδρας που το παρουσιαστικό του δεν πρόδιδε αραβική καταγωγή, (ας πούμε ότι ήταν Γερμανός), ντυμένος άψογα και κάθισε δίπλα στον Αιγύπτιο. Άρχισαν να συνομιλούν στα αραβικά τα οποία ο «Γερμανός» μιλούσε απταίστως. Συνομίλησαν περίπου ένα τέταρτο και στην συνέχεια ο Αιγύπτιος άνοιξε ένα χαρτοφύλακα που κρατούσε κυριολεκτικά στην αγκαλιά του, έβγαλε δύο ντοσιέ και τα έδωσε στον «Γερμανό» συνομιλητή του, ενώ αυτός με την σειρά του έδωσε ένα καφέ φάκελο, σηκώθηκε από το κάθισμα και επέστρεψε στη διακεκριμένη θέση στο μπροστινό μέρος του αεροπλάνου. Ίσως να μην είχα δώσει σημασία στο περιστατικό, αν δεν μου προκαλούσε περιέργεια η ύποπτη επιμονή του Αιγυπτίου να κρατάει στην αγκαλιά του τον συγκεκριμένο χαρτοφύλακα, από την στιγμή που επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο. Όταν λίγο πριν την απογείωση η αεροσυνοδός του ζήτησε στα Ελληνικά και στα Αγγλικά να τοποθετήσει τον χαρτοφύλακα στο χώρο των αποσκευών πάνω από τα καθίσματα ή στα πόδια του, ο Αιγύπτιος έκανε πως δεν καταλαβαίνει τι του έλεγε. Από το σημείο αυτό και μέχρι το τέλος του ταξιδιού παρατηρούσα τις κινήσεις του, όχι για κανένα ιδιαίτερο λόγο, αλλά γιατί δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω.
Όταν φθάσαμε στο αεροδρόμιο της Αλεξάνδρειας, πήγα στο σημείο παραλαβής των αποσκευών και περιμένοντας την βαλίτσα μου μπορούσα να βλέπω τα φυλάκια ελέγχου των διαβατηρίων. Ο Αιγύπτιος δεν είχε αποσκευές και κατευθύνθηκε προς τον έλεγχο. Με έκπληξη είδα ότι έδειξε κάτι και πέρασε από την πλαϊνή πόρτα που χρησιμοποιούν οι αστυνομικοί και οι υπάλληλοι του αεροδρομίου. Εκεί χαιρέτησε έναν ένστολο και αντάλλαξε τον γνωστό αραβικό ασπασμό με κάποιον άλλον. Τον παρακολούθησα με το βλέμμα μου και είδα ότι επιβιβάστηκε σε ένα αυτοκίνητο ιδιωτικής χρήσης που προφανώς τον περίμενε και έφυγε. Ο «Γερμανός» εν τω μεταξύ περίμενε, όπως εγώ και οι υπόλοιποι επιβάτες, τις αποσκευές του μιλώντας στο τηλέφωνο Γερμανικά. Αυτός είναι και ο λόγος που από την αρχή της διήγησής μου τον αποκαλώ Γερμανό. Όλη αυτή η ιστορία δεν θα είχε καμία ιδιαίτερη αξία, γιατί στα ταξίδια μου έχει τύχει να ζήσω πολλά και διάφορα περιστατικά, που δεν μου προκαλούν εντύπωση πλέον ή όπως το διατύπωσε ο Όμηρος «πολλῶν δ’ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω».
Όμως η επιμονή κάποιου Αιγυπτίου να κρατάει στην αγκαλιά του ένα χαρτοφύλακα, να αρνείται να τον αποχωριστεί προσποιούμενος ότι δεν καταλαβαίνει τι του λένε στα Ελληνικά και στα Αγγλικά,
Η ανταλλαγή εγγράφων και φακέλων κατά την διάρκεια μιας πτήσης μεταξύ δύο επιβατών, φαινομενικά άγνωστων μεταξύ τους,
Η ελεύθερη διέλευση του Αιγυπτίου επιβάτη, από τα σύνορα χωρίς έλεγχο, ενώ ο Γερμανός συνομιλητής του κατά την διάρκεια της πτήσης, ανέμενε τις αποσκευές του στο αεροδρόμιο και δεν αντάλλαξαν ούτε βλέμμα,
Μου δημιούργησαν την βεβαιότητα ότι εδώ κάτι δεν πάει καλά. Ειλικρινά σας λέω δεν θα με ενδιέφερε τι μπορεί να συμβαίνει με αυτούς τους δύο ανθρώπους, αν στο πρόσωπο του Αιγυπτίου δεν αναγνώριζα τον ΝΑΙΜ ΕΛΓΑΝΤΟΥΡ, πρόεδρο των μουσουλμάνων στην Ελλάδα, και στο πρόσωπο του Γερμανού………… Λυπάμαι αλλά δεν είναι του παρόντος. Ας έχουν το νού τους ΟΛΕΣ οι αρμόδιες και μη αρχές του τόπου μας.
Ένας ταξιδιώτης
Το αλίευσα ΕΔΩ
ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΎ: Κακοποιό στοιχείο το "θύμα" με το "σχισμένο Κοράνιο"; Θυμάστε την περίπτωση; http://namarizathema.blogspot.com/2009/12/blog-post_9736.html. Για να μην ξεχνιόμαστε.
