Ένα πουλί, ας υποθέσουμε, έχει την μία φτερούγα του γερή, αλλά παραμελεί την άλλη. της πέφτουν μερικά φτερά και μετά δεν μπορεί να πετάξει σωστά.Η μια φτερούγα δουλεύει καλά, η άλλη όμως είναι σαν την σπασμένη τσατσάρα. Την κουνάει το πουλί, αλλά μπαίνει αέρας ενδιάμεσα και δεν μπορεί να πετάξει καλά. Πετάει λίγο και μετά κάνει τούμπες. Πρέπει να έχει ακέραιη και αυτήν την φτερούγα, για να μπορεί να πετάει.
Έτσι και ο άνθρωπος, θέλω να πω, πρέπει να προσέχει και να μην παραμελεί την ανθρώπινη θέληση, αν θέλει να πετάει συνέχεια σωστά, πνευματικά.
Γιατί το ταγκαλάκι τι κάνει; Πάει σιγά-σιγά και τραβάει από την ανθρώπινη φτερούγα πρώτα ένα μικρούτσικο φτερό, ύστερα κανένα μεγαλύτερο, και αν δεν προσέξει ο άνθρωπος, του βγάζει και ένα μεγάλο, οπότε πάει να πετάξει και δεν μπορεί.
Και αν τυχόν του τραβήξει μερικά φτερά, τότε, όταν πάει να πετάξει, μπαίνει αέρας στην φτερούγα που της λείπουν φτερά και κάνει τούμπες. Η θεϊκή φτερούγα είναι πάντα γεμάτη, συμπληρωμένη. δεν της λείπουν φτερά, γιατί ο διάβολος δεν μπορεί να τα τραβήξει και να τα βγάλει. είναι θεϊκή.
Να προσέχει ο άνθρωπος να μην αμελήσει και του βγάλει ο διάβολος κανένα φτερό από την δική του φτερούγα. Όταν αρχίζει σιγά-σιγά λίγο η τεμπελιά, λίγο η αδιαφορία, εξασθενεί η θέληση. Τι να κάνει ο Θεός, αν δεν θέλει ο άνθρωπος; Δεν θέλει να επέμβει, γιατί σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου. Αχρηστεύει έτσι ο άνθρωπος και την φτερούγα του Θεού. Όταν όμως έχει θέληση, έχει δηλαδή δική του φτερούγα ακέραιη, τότε θέλει ο Θεός, θέλει και ο άνθρωπος, και πετάει ο άνθρωπος. -Δηλαδή, Γέροντα, τι είναι ακριβώς αυτό το πέταγμα; Εννοείτε να θέλω να προοδεύσω πνευματικά, να θέλω την σωτηρία μου;
-Ναι, βρε παιδί! Όταν λέω πέταγμα, εννοώ την άνοδο την πνευματική, δεν εννοώ να πετάξω να ανέβω σε κανένα κυπαρίσσι!
-Είχατε πει, Γέροντα, ότι μπορεί να οργώνει κανείς, να σπέρνει, να κάνει όλες τις σχετικές διαδικασίες, και να μη βγάζει ούτε ένα σπόρο.
-Ναι, έτσι είναι. Άμα δεν προσέχει κανείς, του κλέβει τον κόπο ο διάβολος. ενώ, αν προσέχει και παίρνει στα ζεστά το θέμα της σωτηρίας της ψυχής του, αγωνίζεται, προκόβει, καρποφορεί, τρέφεται πνευματικά και χαίρεται αγγελικά.
-Ναι, βρε παιδί! Όταν λέω πέταγμα, εννοώ την άνοδο την πνευματική, δεν εννοώ να πετάξω να ανέβω σε κανένα κυπαρίσσι!
-Είχατε πει, Γέροντα, ότι μπορεί να οργώνει κανείς, να σπέρνει, να κάνει όλες τις σχετικές διαδικασίες, και να μη βγάζει ούτε ένα σπόρο.
-Ναι, έτσι είναι. Άμα δεν προσέχει κανείς, του κλέβει τον κόπο ο διάβολος. ενώ, αν προσέχει και παίρνει στα ζεστά το θέμα της σωτηρίας της ψυχής του, αγωνίζεται, προκόβει, καρποφορεί, τρέφεται πνευματικά και χαίρεται αγγελικά.
π. Παΐσιος Το αλίευσα ΕΔΩ