Το παραπάνω εικονιζόμενο φαιδρό πρόσωπο, λοιπόν, (προς Θεού όχι ο Ρουβάς, ο άλλος), κρατάει στιβαρά στα χέρια του το τιμόνι του Υπουργείου Υγείας. Ποιος είναι; Μα, ο καλύτερος υπουργός που πέρασε ποτέ από αυτόν τον τόπο. Η άποψη αυτή είναι κυρίαρχη. Την συμμερίζονται με πάθος δεξιοί και αριστεροί και την προωθούν με συνέπεια οι γαλάζιες, πράσινες και κόκκινες φυλλάδες. Προβάλλει διαρκώς προς τα έξω ένα αλλόκοτο μείγμα γλυκερής ανθρωπιάς και φτηνής αυθάδικης μαγκιάς. Το πρώτο ερμηνεύεται ως πυρήνας οράματος. Το δεύτερο ως ειλικρίνεια και ακλόνητη πολιτική αποφασιστικότητα. Βρίσκεται στο απόλυτο απυρόβλητο. Ο κόσμος τον λατρεύει.Κάθε κριτική στα πεπραγμένα της διοίκησής του εκλαμβάνεται αυτόματα ως κακόβουλη επίθεση κατά του καθαγιασμένου προσώπου αυτού του μεγάλου φίλου του λαού. Και δεν μπορεί παρά να υποκρύπτει και να εξυπηρετεί κάποιους μυστικούς και ανίερους στόχους. Διανύουμε αισίως την αυγή της καταστροφικής “επικοινωνιακής” καραμανλικής 5ετίας. Το τι λες, κατά των ινδαλμάτων των μαζών, παύει να έχει σημασία. Το σημαντικό είναι το γιατί το λες, ποιος σε έβαλε να το πεις και τι προσπαθείς να πετύχεις. Προσωπικά για σένα ή για αυτούς που κρύβονται και συνωμοτούν πίσω από την δημόσια παρουσία σου.
Η πολιτική μετατρέπεται σε μια θεατρική σκηνή όπου κρίνονται και σκιαμαχούν οι ανομολόγητες και ύποπτες προθέσεις, που αποδίδονται στους πρωταγωνιστές, και όχι τα έργα και οι πράξεις τους. Βρισκόμαστε σε έναν διαρκή πόλεμο αόρατων και σκοτεινών δυνάμεων. Υπό τις συνθήκες αυτές ή εμπιστεύεσαι τους ηγέτες σου ή όχι. Κάθε τι άλλο θεωρείται πράξη εχθρική. Που κανείς σώφρων άνθρωπος δεν αποτολμά, ξέροντας ότι θα καταλήξει γραφικός και περίγελος
Κάπου εκεί, λοιπόν, έρχεται η πρώτη επιστολή από τις Βρυξέλλες. Η Επιτροπή κρίνει ότι η εφαρμογή των προβλέψεων του άρθρου 7§2 του Ν.2955/2001 είναι αντίθετη με το Κοινοτικό Δίκαιο του Ανταγωνισμού και, με το 204625/2004 έγγραφό της, ζητά την κατάργηση της. Η κυβέρνηση απαντά με την 127544/10-12-2004 επιστολή, με την οποία ορίζει ρητά ως χρόνο κατάργησης της παράνομης διάταξης τον Ιανουάριο του 2005.
Δεκατρείς ημέρες μετά, την 23η του ίδιου μήνα, δημοσιεύεται στο ΦΕΚ 259 Α΄η τροπολογία Παπαθανασίου, που επεκτείνει το αντικείμενο της διάταξης και διευρύνει το πεδίο εφαρμογής της στους ασφαλιστικούς οργανισμούς και στις εκτός ΕΣΥ μονάδες υγείας. Είναι ξεκάθαρη αλητεία και εξαπάτηση. Σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα το γεγονός αυτό θα προκαλούσε την άμεση αποπομπή και τον μόνιμο εξοβελισμό από την πολιτική ζωή των υπουργών που υπέγραψαν τον νόμο. Με την κατηγορία του κοινού απατεώνα. Και την δημόσια συγγνώμη της χώρας προς τους εταίρους της. Όχι όμως στην Ελλάδα της Καραμανλικής σεμνότητας και ταπεινότητας.
Η Επιτροπή επανέρχεται με την 3069/28-6-2005 επιστολή. Η κυβέρνηση απαντά με το έγγραφο 80870/28-7-2005 και βεβαιώνει ότι η κατάργηση εξετάζεται στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης νομοθετικής πρωτοβουλίας για τις προμήθειες του τομέα υγείας.
Η Επιτροπή αναμένει την πρωτοβουλία αυτή ματαίως και επανέρχεται με την 5259/13-12-2005 νέα προειδοποίηση. Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση, με την 15377/7-2-2006 βεβαίωση της, υπόσχεται την κατάργηση μέχρι το τέλος του Μαΐου του 2006 και ξεφορτώνεται τους κουτόφραγκους.
Τα ελλείμματα των νοσοκομείων και των ασφαλιστικών ταμείων αρχίζουν να διογκώνονται επικίνδυνα. Λεφτά όμως υπάρχουν. Δανεικά μεν αλλά υπάρχουν. Ποιος ξέρει άλλωστε τι θα μας ξημερώσει.
Τον Μάρτιο του 2006 ο “Νικήτας του λαού” δραπετεύει από το Υπουργείο Υγείας και βαδίζει προς άλλα λαμπρά πεδία προσφοράς και θυσίας. Ο πρωθυπουργεύων Καραμανλής αποφασίζει να αναβαθμίσει ακόμη περισσότερο το ορφανεμένο χαρτοφυλάκιο παραδίδοντας το σε μια από τις σημαντικότερες μορφές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας μας. Στον εκλαμπρότατο πρέσβυ Δημήτριο Αβραμόπουλο αυτοπροσώπως. Στην προσωποποίηση του απόλυτου μηδενός.
Μια νέα περίοδος ακμής και ανυψώσεων ξεκινά. Φαίνεται άλλωστε και από την φωτογραφία. Όπου ο ηγέτης, σε κατάσταση οραματικής έκστασης, κοιτάει προς το μέρος των μυστικών φωνών που ακούει από τα επέκεινα και σηκώνει ελαφρά το χέρι για να ψηλαφήσει το μέλλον.
Τα καρτέλ των εμπόρων, που το 2001 είχαν “αγοράσει” την επίμαχη διάταξη, ήξεραν ασφαλώς με ποιους είχαν να κάνουν. Ήξεραν ότι δεν κινδυνεύουν σοβαρά. Σαν λογικοί και προνοητικοί άνθρωποι, όμως, δεν παρέλειπαν να συντηρούν από καιρού εις καιρόν την πολύτιμη “επένδυση” τους.
Έτσι, τον Μάιο του 2006 συναντώνται με τον Αριστείδη Καλογερόπουλο, δεξί χέρι του πρέσβυ και νέο Γενικό Γραμματέα του υπουργείου. Η συνάντηση είναι κάτι παραπάνω από γόνιμη. Το καρτέλ παραληρεί από ενθουσιασμό και, από ότι γράφει στην από 10/5/06/ επιστολή του, “αισθάνεται την ανάγκη”, ακούστε, “την “ανάγκη”, την “ανθρώπινη ανάγκη”, να επικοινωνήσει με τον ίδιο τον υπουργό για να τον ευχαριστήσει για την “πραγματικά εποικοδομητική και πρωτόγνωρα θετική και ουσιαστική συνάντηση”.
Στο πλαίσιο της ξέχειλης από ευγνωμοσύνη έγγραφης αυτής επικοινωνίας, ο σύλλογος των εμπόρων ορθοπεδικών, θίγει και ένα μικρό θεματάκι. Προς όφελος της διαφάνειας και του δημοσίου συμφέροντος, όπως χαρακτηριστικά και επί λέξει γράφει. Κάποιος θρασύς διοικητής περιφέρειας αποφάσισε να αψηφίσει τις διογκωμένες τιμές των υπουργικών αποφάσεων και να διενεργήσει μειοδοτικό διαγωνισμό για την προμήθεια των πολύτιμων υλικών.
Το καρτέλ ζητά από τον εκλαμπρότατο την τιμωρία του απείθαρχου, του οποίου οι πράξεις, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, “καταλύουν κάθε έννοια νόμιμων διαδικασιών, καταργούν την έννοια της διαφάνειας και, εν τέλει, βλάπτουν και το δημόσιο συμφέρον”.
Το καρτέλ ενδιαφέρεται πέρα και πάνω από όλα για την νομιμότητα και το κύρος του συστήματος υγείας. Οι άνθρωποι ντρέπονται πραγματικά να ζουν σε μια χώρα όπου κάποιοι επιμένουν να ασεβούν κάνοντας διαγωνισμούς, για είδη που η Βουλή των Ελλήνων έχει νομοθετικά προσδιορίσει ως μη συγκρίσιμα, γιαυτό και καταλήγει στην επιστολή του προς τον “εντιμότατο υπουργό”:
“… Όπως είναι γνωστό παρόμοιες καταστάσεις, επιφέρουν καίριο πλήγμα στο όλο σύστημα υγείας. Δεν αξίζει μια τέτοια εικόνα στα σημαντικότερα νοσοκομεία της Μακεδονίας, μεταξύ αυτών και πανεπιστημιακά, των οποίων την φήμη και την αξιοπιστία καλούμεθα όλοι να διαφυλάξουμε.” γράφουν.
Θα πρέπει να συγκινήθηκε υπερβολικά ο πρέσβυς και υπουργός Δημήτρης από αυτό το ξέσπασμα πατριωτισμού και προσήλωσης στην έννομη τάξη. Εξ ου και φρόντισε να διαμηνύσει αμέσως την βαθύτατη δυσαρέσκεια του στον απείθαρχο διοικητή και να ζητήσει την άμεση διακοπή των παράνομων διαγωνιστικών διαδικασιών.
Η τύχη όμως έχει γυρίσματα. Η Επιτροπή, που στο μεταξύ έχει ήδη αποστείλει προειδοποιητική επιστολή (που έμεινε αναπάντητη) και αιτιολογημένη γνώμη (που ομοίως αγνοήθηκε), αποφασίζει την παραπομπή του ζητήματος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Είναι Ιούνιος του 2006 και ο τύπος κάνει το θέμα πρωτοσέλιδο.
Ο υπουργός Δημήτρης, όμως, δεν είναι κανένα παιδάκι. Είναι ρεαλιστής πολιτικός και άσσος της απλής, διπλής ή, εάν χρειαστεί, ακόμη και της τριπλής κωλοτούμπας. Αφήνει το ζήτημα να κρυώσει ελαφρά και, αμέσως μετά τα μπάνια του λαού, εκδίδει μεγαλοπρεπή εγκύκλιο με την οποία ζητά από τα νοσοκομεία την άμεση διενέργεια διαγωνισμών και την σύναψη συμβάσεων μέχρι το τέλος του χρόνου.
Ασφαλώς η διάσταση του προβλήματος στα ασφαλιστικά ταμεία του “κόκκινου Πάνου”, έστω και για τα προσχήματα, αγνοείται πλήρως. Για εκεί άλλωστε δεν έγινε καμία αναφορά στον τύπο. Αφού δεν μας ρωτάνε γιατί να απαντήσουμε.
Ο απείθαρχος διοικητής που επέμενε να παίζει με τους διαγωνισμούς, και που λίγο έλειψε να εκπαραθυρωθεί βιαίως, αποκαθίσταται πανηγυρικά, ως ατράνταχτο επικοινωνιακό άλλοθι για περιπτώσεις ανάγκης, και παίρνει την θέση του στο Πάνθεον των ηρώων του συστήματος.
Το καρτέλ μπορεί να περιμένει. Στο κάτω κάτω τα συμφέροντα του δεν θίγονται από τις θεατρικές κινήσεις. Είπαμε, θα κάνουμε διαγωνισμούς. Δεν τους κάναμε κιόλας. Μπόρα είναι και θα περάσει. Οι έλληνες ξεχνούν εύκολα. Ο τύπος δεν εμβαθύνει. Τα δημόσια έγγραφα δεν τα διαβάζει κανείς. Λούφα και παραλλαγή για την ώρα και βλέποντας και κάνοντας.
Η υπόθεση παίρνει αριθμό στο ΔΕΚ (Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων) και η μακρόσυρτη διαδικασία αρχίζει. Είναι η C-481/06.
Ο τύπος, μετά από ένα τσαλαβούτημα λίγων ημερών, σε ανακρίβειες και αοριστολογίες, αφήνει το θέμα, για να πιάσει άλλα, πιο σοβαρά. Ο εξοχότατος Αβραμόπουλος μπορεί να ξεχάσει προς το παρόν τις εγκυκλίους, τους διαγωνισμούς και τα παρόμοια και να επιστρέψει στην ατάραχη καθημερινότητα του. Business as usual. Τα νοσοκομεία και τα ταμεία εξακολουθούν να πληρώνουν. Οι δαπάνες εκτοξεύονται. Και η χώρα βαδίζει αμέριμνη προς την χρεοκοπία της. Η στιβαρή φιγούρα του Καραμανλή δεν αφήνει κανένα περιθώριο για κακές σκέψεις.http://ermippos.blogspot.com/
Δημοσιεύθηκε στο Κοινωνία - Οικονομία - Περιβάλλον | Με ετικέτα: ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ | Leave a Comment »
Για όποιον θέλει να ξέρει που πήγαν τα λεφτά 2o
Δημοσιεύθηκε από βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο Μαΐου 26, 2010
Που πήγαν τα λεφτά λοιπόν; Ας συνεχίσουμε. Με μια συνέχεια που θα μπορούσε να έχει τίτλο, “Ο πλέον κατάλληλος ορισμός της πολιτικής αγυρτείας”.
Κάπου εκεί στην αρχή του 2003 κάποιος σφυρίζει στους μεγαλοσχήμονες της γεμάτης αυτοπεποίθηση και καλπάζουσας προς την εξουσία Νέας Δημοκρατίας την ύπαρξη του κατάπτυστου άρθρου 7§2 του Ν.2955/2001. Λέω τους το σφυρίζει, γιατί ανάθεμα μου αν υπάρχουν δέκα βουλευτές μέσα στο ευαγές ίδρυμα που ξέρουν κάθε φορά τι νόμους ψηφίζουν. Ή που αντιλαμβάνονται την έννοια του νόμου σαν κάτι περισσότερο από ένα τυπικό κείμενο. Που απλά υπάρχει, για να εφαρμόζεται μόνον όταν βολεύει ή όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν. Ποιες συνθήκες; Μα, η ηθική του σεμνού και ταπεινού δημόσιου λειτουργού που χειρίζεται κάθε φορά τα κοινά. Τι είναι άλλωστε ο νόμος μπροστά στο ηθικό μεγαλείο των φωτισμένων;
Τους το σφυρίζει λοιπόν αυτός ο κάποιος και αρχίζει το πανηγύρι. Όχι από κοινούς βουλευτές αλλά από στελέχη μεγάλου ειδικού βάρους, που είναι γνωστό ήδη ότι προορίζονται για βαριές επιτελικές θέσεις στην Νέα Εποχή της Νέας Διακυβέρνησης που ξημερώνει.
Πρώτος πυροβολεί ο Φώλιας.
Στην Ευρωβουλή παρακαλώ. Ερώτηση Ε-0852/03.
Ο ευρωβουλευτής καταγγέλλει ότι με βάση τον ελληνικό νόμο και τις υπουργικές αποφάσεις, που, όπως σημειώνει ο ίδιος, εκδόθηκαν χωρίς να βασίζονται σε κανένα απολύτως τεχνικό στοιχείο, καταργείται ο ανταγωνισμός.
Τι μέτρα σκοπεύει να πάρει η Επιτροπή, -κατά της Ελληνικής Κυβέρνησης, εννοείται-, και πότε; Προσέξτε! Οι Υπουργικές Αποφάσεις εκδόθηκαν χωρίς απολύτως κανένα τεχνικό στοιχείο, που να αποδεικνύει ότι τα εξαιρούμενα από τον ανταγωνισμό είδη είναι όντως μη συγκρίσιμα μεταξύ τους. Έτσι καταγγέλλει ο αυστηρότατος.
Ακολουθούν τα “ιερά τέρατα” της “παράταξης”. Αλογοσκούφης και Κακλαμάνης για να σηματοδοτήσουν το υψηλό πνεύμα της αλλαγής. Μαζί με μικρότερους, όπως ο Κωνσταντόπουλος, που αναλαμβάνουν την τεχνική υποστήριξη και την λάντζα.
Μέχρι και ο Παυλόπουλος για την υψηλή νομική θεωρία στις επιστολές διαμαρτυρίας και αγανακτισμένης καταγγελίας προς το Ελεγκτικό Συνέδριο, από το οποίο ζητείται η άμεση παρέμβαση!!!
Ερωτήσεις Κοινοβουλευτικού Ελέγχου. Και άλλες ερωτήσεις. Περισσότερες ερωτήσεις. Ερωτήσεις στιβαρές και ευθύβολες. Παγίδες πραγματικές για την σαστισμένη πασοκική διοίκηση, που για πρώτη φορά δέχεται έναν καταιγιστικό έλεγχο, που ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια των γραφικών εκείνων κειμένων που καταθέτουν με τον σωρό οι βουλευτές μας, ζητώντας να μάθουν “πότε επιτέλους ο κ. Υπουργός θα προχωρήσει σε ενέργειες για την πληρωμή των υπερωριών που χρωστά εδώ και 20 μήνες στους συμβασιούχους του ο δήμος Άνω Κοκινομαγουλίτσας”.
Καταγγέλλονται αναλυτικά και εμπεριστατωμένα οι ύποπτες μεθοδεύσεις, η κατάργηση του ανταγωνισμού, η μαζική παραβίαση των Κοινοτικών Οδηγιών, η έλλειψη τεκμηρίωσης και η απόλυτη αδιαφάνεια, οι σκοτεινές διαδικασίες. Διατυπώνονται τα σοβαρά ερωτηματικά ή ακόμη και οι βεβαιότητες για την ύπαρξη άνομων σκοπιμοτήτων. Εκδηλώνεται η ιερή οργή για την ενδεχόμενη ανάμειξη των Βρυξελλών. Και προσέξτε ειδικά αυτό: Σκοπεύει η κυβέρνηση να επεκτείνει την εφαρμογή της διάταξης και σε άλλες κατηγορίες υλικών;;; Θυμηθείτε το για την συνέχεια. Θα το ξαναβρείτε κάπου στο τέλος.
Και άλλα πολλά και άκρως ενδιαφέροντα. Τα στελέχη της “παράταξης” είναι αμείλικτα. Στα κείμενα τους διαγράφεται ήδη ο τρόπος με τον οποίο θα κυβερνήσουν. Σεβασμός στον νόμο, μελέτη και βαθιά γνώση του αντικειμένου, υπευθυνότητα, καμιά έκπτωση σε ζητήματα αρχών και διαφάνειας. Οι απαντήσεις της κυβέρνησης είναι αμήχανες και συγχυτικές. Είναι προφανές ότι κανείς δεν μπορεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Στο μεταξύ, η τότε Υφυπουργός Υγείας Ελπίδα Τσουρή, -πλαισιωμένη από κάποιους ανθρώπους σπάνιας ευφυΐας και ποιότητας, που είναι να απορεί κανείς πως βρέθηκαν μπλεγμένοι στο κομματικό παρακράτος, που επανδρώνει συνήθως τα υπουργικά γραφεία-, έχει αντιληφθεί την θηριώδη κομπίνα. Εκδίδει εγκύκλιο με την οποία επισημαίνει ότι η επίμαχη διάταξη μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για σπάνιες εξαιρέσεις και δίνει εντολή για διενέργεια διαγωνισμών. Αποτέλεσμα; Δέχεται απειλές για μηνύσεις από το θρασύτατο καρτέλ των προμηθευτών. Η εγκύκλιος της πετιέται στα σκουπίδια. Γράφει εμπιστευτική επιστολή προς το Υπουργείο Ανάπτυξης. Στον Κίμωνα Κουλούρη αν θυμάμαι καλά. Δεν παίρνει απάντηση. Ενημερώνει προσωπικά τον πρωθυπουργό και επισημαίνει ειδικότερα το ενδεχόμενο παρέμβασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την πιθανή δικαστική εμπλοκή της χώρας σε κοινοτικό επίπεδο. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Τίποτε.
Την ίδια ώρα η Νέα Δημοκρατία καλπάζει. Το θέμα σηκώνεται και άλλο. Γίνεται θεατρική σύσκεψη τομεαρχών υπό την προεδρία του ίδιου του Καραμανλή. Ακολουθεί συνέντευξη τύπου με λόγια αυστηρά του Ρουσόπουλου. Και Επίκαιρη Επερώτηση με υπογραφές 43 βουλευτών. Μεταξύ αυτών οι Αλογοσκούφης, Σιούφας, Παυλόπουλος. Η μακριά λίστα των υπογραφών είναι αλφαβητική αλλά κλείνει συμβολικά με το όνομα του υπεύθυνου στον Τομέα Υγείας Νικήτα Κακλαμάνη. Εκπέμπονται πλέον υψηλοί συμβολισμοί. Τα στήθη φουσκώνουν από περηφάνια και αγωνιστική διάθεση. Έτσι θα κυβερνήσουμε.
Και μετά οι εκλογές του 2004. Ο σχηματισμός της Κυβέρνησης της ελπίδας. Το μεθύσι του Euro 2004. Ο οργασμός των Ολυμπιακών Αγώνων. Και τον Σεπτέμβριο σηκώνουμε τα μανίκια για να αλλάξουμε το πρόσωπο της χώρας.
Τις ημέρες εκείνες, λοιπόν, μέσα στις στίβες των εγγράφων που περιμένουν την υπογραφή Κακλαμάνη ξεχωρίζει μια μοναχική κακογραμμένη σελίδα. Τροπολογία ήταν. Μια από τις πρώτες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης Καραμανλή. Τροπολογία για το άρθρο 7§2 του Ν. 2955/2001. Να πως τηρούμε τις υποσχέσεις μας και εξυγιαίνουμε τον δημόσιο βίο θα έλεγε κανείς!
Μισό λεπτό όμως! Τι έλεγε αυτή η τροπολογία; Έλεγε, όσο και αν φαίνεται απίστευτο, ότι, με τις υπογραφές τεσσάρων υπουργών, η διάταξη 7§2 του Ν.2955/2001 επεκτείνεται (!!!) ώστε να συμπεριλάβει στην κατηγορία των “μη συγκρίσιμων” υλικών και τα φίλτρα αιμοκάθαρσης νεφροπαθών (!!!) και να καταργηθούν και για αυτά οι διαγωνισμοί και οι λοιπές περιττές γραφειοκρατικές διαδικασίες (!!!).
(Αλήθεια, θυμάστε πιο πάνω την αυστηρή ερώτηση των ηθικών, για την πιθανή επέκταση της διάταξης και σε άλλα υλικά; Την είχε έτοιμη από τότε το καρτέλ. Απλά οι εντολοδόχοι πολιτικοί άλλαξαν.)
Επιπλέον, έλεγε, ότι, η διάταξη θα εφαρμόζεται, εκτός των δημόσιων νοσοκομείων, και στα ασφαλιστικά ταμεία (!!!). Προσέξτε το τελευταίο ειδικά. Οι υπέρογκες τιμές που καθορίστηκαν με τις περίφημες Υπουργικές Αποφάσεις (και που σήμερα δήθεν προκαλούν τόση έκπληξη κάθε φορά που αναφέρονται στον τύπο) θα ισχύουν πλέον και στα ασφαλιστικά ταμεία. Υπάρχει βλέπετε και εκεί ζεστό χρήμα και πρέπει με κάποιο τρόπο να τραβηχτεί.
Κάποια μάτια ανακαλύπτουν το άθλιο έντυπο πριν υπογραφεί. Στην αρχή είναι έκπληξη. Μετά θυμός και οργίλες αντιδράσεις. Αυτό είναι απάτη και αυτοεξευτελισμός κραυγάζουν. Δεν είναι δυνατόν να ξεσηκώνουμε τον τόπο προεκλογικά, να εγκαλούμε, να κατηγορούμε, να καταγγέλλουμε και όταν γινόμαστε κυβέρνηση αντί να στεκόμαστε συνεπείς στις υποσχέσεις μας και στην συνείδηση μας να τρέχουμε και να τα κάνουμε πλακάκια με την διαφθορά.
Το χαρτί αποσύρεται εσπευσμένα. Ενημερώνεται ο ίδιος ο Καίσαρ πρωθυπουργός. Όλοι περιμένουν ότι θα ζητήσει να μάθει ποιος ξεκίνησε την πρωτοβουλία. Ποιος συνέταξε και προώθησε την αθλιότητα. Όλοι περιμένουν να δουν στην πράξη τι σημαίνει μηδενική ανοχή. Ο πρωθυπουργός όμως δεν ρωτάει. Αφού αποσύρθηκε, λέει, ας το ξεχάσουμε. Στην αρχή η στάση προκαλεί απορία. Μα … Πως … Δεν λέγαμε, ότι … Μετά όμως, αντανακλαστικά, η απορία γίνεται θαυμασμός και δέος. Ο ηγέτης αποδεικνύει ότι δεν είναι ένας από τον σωρό. Διαθέτει υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη. Δεν δρα εν θερμώ. Σχεδιάζει σε βάθος χρόνου με μια σοφία που υπερβαίνει τα ανθρώπινα. Για να αποφασίσει να μην τιμωρήσει τώρα ξέρει κάτι βαθύ, που εμείς αγνοούμε. Δυο μέρες μετά, ο φυσικός αυτουργός της αισχρής τροπολογίας τηλεφωνεί στον αγανακτισμένο αυτουργό της απόσυρσής της. Εσύ τώρα τι κέρδισες τον ρωτάει και κλείνει το τηλέφωνο. Παπαθανασίου τον έλεγαν. Τον φυσικό αυτουργό.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου η τροπολογία περνάει, ίδια και απαράλλακτη, σε άλλο νομοσχέδιο. Την φορά αυτή η Νέα Διακυβέρνηση είναι πιο έμπειρη και πιο σοφή. Ο Κακλαμάνης υπογράφει ευχαρίστως. Το ίδιο και ο Αλογοσκούφης. Συνήθης κυβερνητική δραστηριότητα. Η εξεγερμένη συνείδηση κοιτάει από την γωνία γεμάτη ανάμεικτα συναισθήματα. Κανείς δεν μπαίνει πλέον στον κόπο να ενημερώσει τον Καραμανλή. Έχει και πολλές δουλειές ο μεγάλος άλλωστε. Οι πιο ξύπνιοι αρχίζουν να καταλαβαίνουν. Οι πιο προχωρημένοι αρχίζουν να νοιώθουν ανεπαίσθητα τα πρώτα αδιόρατα σημάδια της μελλοντικής κατάρρευσης. Σοφοί δε προσιόντων.
Στο μεταξύ ο γραφειοκρατικός μηχανισμός ελέγχου των Βρυξελλών έχει πάρει μπροστά και προχωράει. Τα ταμεία αρχίζουν να πληρώνουν και αυτά τις “πολλαπλάσιες” τιμές. Αυτές που σήμερα ακούμε και διαβάζουμε και τρίβουμε τα μάτια μας.
http://ermippos.blogspot.com/2010/05/2.html
Δημοσιεύθηκε στο Κοινωνία - Οικονομία - Περιβάλλον | Με ετικέτα: ΥΓΕΙΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ | Leave a Comment »
Για όποιον θέλει να ξέρει που πήγαν τα λεφτά 1o
Δημοσιεύθηκε από βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο Μαΐου 25, 2010
Που πήγαν τα λεφτά; Ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο μέρος, μεγαλύτερο από όσο θα μπορούσε να φαντασθεί κανείς, πήγε εκεί που γράφουν τα σημερινά “ΝΕΑ”. Εξ ου και δύσκολα θα επιστρέψουν.
Για κάθε λογαριασμό που θα ανοίγει από δω και πέρα πολλαπλασιάστε επί πέντε, (για να βγάλετε τον τζίρο της εταιρείας, μια και το ποσοστό του γιατρού είναι πάνω κάτω 20%), διαιρέστε δια του τέσσερα, (για να έχετε μια καλή εικόνα της πραγματικής τιμής σε πολιτισμένες χώρες, αφού και οι γάτες στα κεραμίδια ξέρουν ότι το υλικό είναι τουλάχιστον κατά 400% υπερτιμολογημένο) και αφαιρέστε το δεύτερο γινόμενο από το πρώτο για να δείτε τι έχασε το δημόσιο.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: 31 Χ 5 = 150 και 150:4=32,5 και 150-32,5=117,5 εκ.
Βάλτε και μια μικρή προσαύξηση 10 έως 20%. Γιατί δεν θα τα έβαζε όλα στην πάντα ο λαμπρός επιστήμων, (αλλά πρώτα και πάνω από όλα άνθρωπος). Όλο και κάποιο παλιόσπιτο, κάποιο μικρό εξοχικό, κανένα φουλ εξτρά με δερμάτινα καθίσματα θα αγόρασε όλο αυτό το διάστημα. Βάλτε λοιπόν την προσαύξηση, στρογγυλοποιείστε προς τα πάνω και διαγράψτε σεμνά και ταπεινά 140 με 150 εκ. € υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Προσθέστε και άλλους δέκα πάνω κάτω ίδιους επιστήμονες και νάτο το πρώτο δισεκατομμύριο. Σαν αυτό που θα περισσέψουμε από τις περικοπές στις συντάξεις στα γεροντάκια, που λέει και ο Πρετεντέρης. Λίγη υπομονή να έχει κανείς και βρίσκει εύκολα και τα υπόλοιπα μέχρι τα 300.
Θα μου πείτε, μεμονωμένο περιστατικό. Βεβαίως. Αφού βγήκε και η συνδικαλιστική εκπροσώπηση της συμπαθούς τάξεως και είπε ότι δεν πρέπει να δυσφημείται ο ιατρικός κόσμος και ότι κάποιοι ελάχιστοι ασυνείδητοι δεν πρέπει να γίνονται αφορμή για να χαρακτηρίζονται άδικα χιλιάδες τίμιοι και συνειδητοί επαγγελματίες που καθημερινά αγωνίζονται στις επάλξεις του ΕΣΥ και μπλα μπλα μπλα μπλα. Συνήθης λευκός θόρυβος. Οι άνθρωποι ξέρουν ότι απευθύνονται σε αδιάφορο και αφελές ακροατήριο. Και τ’ αρπάζουν σχεδόν όλοι. Άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο. Πιστεύουν μάλιστα ότι είναι και δικαίωμα τους.
Τώρα θα μου πείτε: Και τι σχέση έχει με όλα αυτά η άνωθεν εικονιζόμενη χρυσή εφεδρεία του έθνους; Αυτός ο σοφός Νέστωρ, που στα τραπέζια έμορφα ομιλεί και που περιμένει την ευλογημένη ώρα που ο αγανακτισμένος λαός θα διώξει τους άτιμους πολιτικούς του κατεστημένου και θα καλέσει τις άφθαρτες δυνάμεις της λογικής και της βαθιάς σύνεσης, για να βγάλουν την πατρίδα από τα τραγικά της αδιέξοδα;
Έχει και παραέχει. Γιατί, ξέρετε, το δημόσιο δεν το ληστεύουν νύχτα Ρουμάνοι κακοποιοί με “τοκάρεφ”, μαύρες μάσκες, εργαλεία ριφιφί και παράτολμους σάλτους από ταράτσες και μπαλκόνια. Αντίθετα. Οι καταχραστές του κοινού μας πλούτου φορούν ακριβά κουστούμια και γραβάτες και συνήθως εισπράττουν την λεία τους μέρα μεσημέρι σε καλογραμμένες επιταγές πολλών μηδενικών. Που φέρουν τις στρογγυλές σφραγίδες με το εθνόσημο και κατατίθενται σε νομιμότατους λογαριασμούς εξίσου νόμιμων τραπεζών. Για να γίνει, όμως, αυτό χρειάζονται νόμοι και προεδρικά διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις.
Και αν πάμε λιγάκι πίσω, τότε που ο αξιότιμος κύριος της φωτογραφίας έδινε πολιτικές μάχες ζωής και θανάτου με τα πιράνχας του ΕΣΥ, -όπως όλοι τους άλλωστε, ας μην αδικούμε τους προηγούμενους και τους επόμενους, γιατί όλοι υπήρξαν τίμιοι υπηρέτες του δημοσίου συμφέροντος-, θα διαβάσουμε στο ΦΕΚ 256/2-11-2001:
Θαυμαστό και ιδιαίτερα σαφές. Μέσα σε δύο εβδομάδες λοιπόν από την έκδοση της φαινομενικά ασήμαντης αυτής διάταξης, (πρόκειται για την παράγραφο 2 του άρθρου 7 του ν. 2955/2001), και σε χρόνους πρωτόγνωρους για την συνήθως βραδυκίνητη ελληνική μας διοίκηση εκδόθηκαν οι περίφημες υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες το σύνολο όλων των ορθοπεδικών, αλλά και πολλών άλλων ιατρικών υλικών μεγάλης αξίας, εντάχθηκαν στην κατηγορία των “μη συγκρίσιμων”. Την ίδια στιγμή όλοι οι έλληνες ασθενείς έγιναν ασθενείς με πολλές ιδιαιτερότητες. Και παράλληλα, με τις ίδιες αποφάσεις, καθορίστηκαν και οι τιμές που πρόθυμα θα πλήρωνε το ελληνικό δημόσιο για να αποκτήσει τα πολύτιμα υλικά. Κάθε διαδικασία ανταγωνισμού καταργήθηκε (νομοθετικά) και η αγορά πέρασε ανεξέλεγκτα στα χέρια των γιατρών και των εμπόρων. Μετά η Υπουργεία Παπαδόπουλου έληξε και ο σπάνια υπεύθυνος αυτός πολιτικός πήγε να κάνει αλλού καινούργια χαΐρια.
Σήμερα όλοι τους, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και πολίτες (πιο πολύ από όλους οι πολιτικοί όμως) γουρλώνουν τα μάτια από έκπληξη κάθε (πρώτη) φορά που ακούν για τις τριπλάσιες, τετραπλάσιες και πενταπλάσιες τιμές, που πληρώνει το ελληνικό κράτος, σε σχέση με το σύνολο των υπόλοιπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και κατηγορούν γιατρούς και εμπόρους. Μα οι άνθρωποι αυτοί την δουλειά τους έκαναν. Οι ληστρικές πολλαπλάσιες τιμές δεν έπεσαν από το διάστημα. Καθορίστηκαν με επισημότατες Υπουργικές Αποφάσεις, που δημοσιεύτηκαν μέρα μεσημέρι στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε. Με τρεις γραμμούλες πετάχτηκαν μερικές δεκάδες δις. Ιδού λοιπόν πεδίον λαμπρό για τις εξεταστικές επιτροπές του Παπανδρέου. Με στοιχεία, διευθύνσεις και ονόματα.
Η ιστορία, όμως, δεν τελειώνει εδώ. Η Νέα Δημοκρατία, όσο ήταν αντιπολίτευση, πολέμησε με πάθος αυτή τη διάταξη. Σε πολλές επάλξεις. Με τους καλύτερους μαχητές της. Και τι έκανε όταν έγινε Κυβέρνηση; Την κατάργησε αμέσως θα μου πείτε. Είστε αφελείς θα σας απαντήσω εγώ. Διότι όχι μόνο δεν την κατάργησε αλλά με νέους νόμους και νέες Υπουργικές Αποφάσεις την επέκτεινε και σε άλλα αντικείμενα και σε ακόμη περισσότερους φορείς. Μπορεί το 2004 ο συγκεκριμένος Παπαδόπουλος να πέρασε στο ράφι των χρυσών εφεδρειών αλλά η πολιτική μας σκηνή δεν στερείται Παπαδόπουλων. Κάθε κόμμα έχει τους δικούς του. Η ωραία συνέχεια, όμως, στο επόμενο.
Και αν ακούνε αυτοί οι μάγκες με τις εξεταστικές επιτροπές, εδώ είμαστε. Με διευθύνσεις, όπως είπαμε. Και ονόματα.
http://ermippos.blogspot.com/2010/05/blog-post_17.html
