Ο όσιος πατήρ ημών Δανιήλ γεννήθηκε στους χρόνους της Εικονομαχίας, επί βασιλείς Κων/νου του Κοπρωνύμου (741-775), σύγχρονος του Μεγάλου Ιωαννικίου, τον οποίον και ακολούθησε, όταν ο θείος Ιωαννίκιος ήλθε στην Θάσο και έδιωξε τους όφεις. Από μικρό παιδί, έβαλε πρώτο θεμέλιο την εγκράτεια και την σωφροσύνη.
Επιθυμούσε να απαρνηθή τον κόσμο και τα αγαθά του κόσμου και να σηκώσει τον ελαφρόν ζυγόν του Χριστού ζητούσε τόπο ησυχίας στις ερήμους της νήσου. Και αφού βρήκε σπήλαιο απόκρυφο, έμεινε σ' αυτό διαλεγόμενος με τον Θεό, αδειαλείπτως προσευχόμενος.
Αλλά επειδή ο λύχνος δεν είναι δίκαιο να κρύπτεται υπό το μόδιον, αλλά πρέπει να τοποθετείται στον λυχνοστάτη, έτσι και η αρετή του θεοφόρου πατρός Δανιήλ δεν ήταν δυνατόν να κρυφθή μέχρι τέλους.
Όταν έμαθαν την ισάγγελον πολιτεία του και την υπεράνθρωπο διαγωγήν του στην έρημο, πολλοί των Θασίων, ήλθαν προς αυτόν και παρακαλούσαν να τους δεχθεί μαθητές και συνασκητάς στους αγώνες του.
Ο όσιος υπακούων στο θείο πρόσταγμα « τον ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω έξω» δέχθηκε αυτούς με χαρά. Και με την συνδρομή των φιλοχρίστων ευπατριδών έκτισε Μοναστήριο πάνω σ' ένα μικρό νησάκι κοντά στη Θάσο, απέναντι του χωριού Ποταμιά, το οποίο ονομάζεται Κραμπούσα μέχρι και σήμερα.
Και έγινε ιερό Κοινόβιο, φροντιστήριο ψυχών και πλήθαιναν οι αδελφοί όχι μόνον από την Θάσο, αλλά και από άλλους τόπους της απέναντι στερεάς ακούοντες την φήμη και την μεγάλη αρετή του Οσίου. Όλους αυτούς εποίμενεν ο όσιος διδάσκων και νουθετών και έγινε πολλών ψυχών σωτηρίας αίτιος.
Ο όσιος Δανιήλ αφού έφθασε σε βαθύ γήρας αναπαύθηκε εν Κυρίω.
Οι μαθηταί του κατά την δική του εντολή τον ενταφίασαν στο νησίδιο αυτό.
Έλαβε την επωνυμία, ο όσιος Δανιήλ ο εν τω Θασίω, δηλαδή ο εις το της Θάσου νησίδιο, η μνήμη του δε εορτάζεται από την Εκκλησία την 12ην Σεπτεμβρίου.
Το αλίευσα ΕΔΩ
