Πολλοί αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν οι Έλληνες να εκλέγουν κάθε φορά αυτούς που κατ’ επανάληψη τους εξαπάτησαν. Είναι άραγε τόσο αφελής ; Για να πάρει κανείς μια “γεύση” του τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στη χώρα αρκεί να ρίξει μια ματιά στα εκλογικά αποτελέσματα.
Σύμφωνα με τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα το 30% δηλαδή ένας στους τρεις Έλληνες , δεν πήγε καθόλου να ψηφίσει.
Από αυτούς που πήγαν να ψηφίσουν (να εκλέξουν) δηλαδή το 70% περίπου του Ελληνικού λαού , το 43,9% εξ αυτών εξέλεξαν τη σημερινή κυβέρνηση με ισχυρότατη μάλιστα αυτοδυναμία…
ΠΡΟΣΕΞΤΕ ! το 43,9% του εκλογικού αποτελέσματοςαπο το 70% που πήγε να ψηφίσει, και οχι το 43,9% του Ελληνικού λαού.(δείτε εδώ)
Αν σε αυτό το ποσοστό προσθέσει κανείς τα άκυρα , τα λεύκα και τα μικρά κόμματα εκτός κοινοβουλίου θα καταλάβει οτι την ισχυρότερη κυβέρνηση στην Ελλάδα έχει το κόμμα του “ΚΑΝΕΝΑ”
Αν τώρα υπολογίσει κανείς στο 43,9% (απο το 70%) τους εργασιακά “αιχμάλωτους” στο δημόσιο (συμβασιούχοι κλπ) , τα οργανωμένα πανίσχυρα κομματικά κέντρα , (ρουσφετολογικά γραφεία) , τις πορωμένες νεολαίες που έχουν δημιουργηθεί ως φυτώρια μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας για να υπηρετούν σκοπό αυτό , αλλά και τους βολεμμένους στην τοπική αυτοδιοίκηση που λειτουργούν ως φερέφωνα για την καθοδήγηση της άβουλης μάζας ψηφοφόρων.Θα βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα για το πόσο δημοκρατία υπάρχει στην χώρα που γέννησε τη δημοκρατίαΌλα αυτά βέβαια πόσος ενδιαφέρουν τους πολιτικούς “εθνοσωτήρες” που αδιαφορούν για την αντικειμενική έννοια της δημοκρατίας και ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα επικαλεστούν τη λέξη “δημοκρατία” για την συντήρηση των κομματικών επιχειρήσεων στις οποίες προεδρεύουν και να δικαιολογήσουν έτσι τη θέση τους στο κοινοβούλιο και στην διακυβέρνηση της χώρας.
Για το λόγο αυτό επεξεργάζονται συνεχώς τη “δημοκρατία” αλλάζοντας τον εκλογονόμο για να πετυχαίνουν ευκολότερα την πολυπόθητη αυτοδυναμία για την εξουσία.
Οι πρόεδροι των κομμάτων εξουσίας (Mega-Business) στηρίζονται απο τα ξένα κέντρα διακυβέρνησης και τους ισχυρούς του πλανήτη ανάλογα με το ποσοστό που υπηρετούν τα σχέδια τους. 
Ας μην ξεχνάμε , το “δαχτυλίδι” του Σημίτη , το “παρόν” του Βενιζέλου και το πώς ο Γιωργάκης τελικά , έγινε ξαφνικά ο καταλληλότερος στη θέση του καταλληλότερου Καραμανλή. Ο οποίος τελικά φαίνεται ακολουθεί τα βήματα του θείου του (Κ.Καραμανλή) αφού επέλεξε να “αυτοεξορίστει” σε Πανεπιστήμιο της Βοστώνης μετά απο την δήθεν νωπή λαική εντολή που ζήτησε, για να αποδράσει απο την πολιτική και απο τη χώρα . Ίσως κάποτε μας τον ξαναστείλουν κιόλας οι Αμερικάνοι (σαν τον θείο του).
Η ιστορία κάνει επαναλαμβάνεται – αυτά βέβαια- μόνο για τους παλαιότερους που βίωσαν τότε την ιστορία , γιατί οι “νικητές” παρέλειψαν διακριτικά, κάποιες αναφορές στα βιβλία.
Αυτό είναι το σάπιο πολιτικό σύστημα που εκπροσωπεί την δημοκρατία στην Ελλάδα
Ας μην ξεχνάμε , το “δαχτυλίδι” του Σημίτη , το “παρόν” του Βενιζέλου και το πώς ο Γιωργάκης τελικά , έγινε ξαφνικά ο καταλληλότερος στη θέση του καταλληλότερου Καραμανλή. Ο οποίος τελικά φαίνεται ακολουθεί τα βήματα του θείου του (Κ.Καραμανλή) αφού επέλεξε να “αυτοεξορίστει” σε Πανεπιστήμιο της Βοστώνης μετά απο την δήθεν νωπή λαική εντολή που ζήτησε, για να αποδράσει απο την πολιτική και απο τη χώρα . Ίσως κάποτε μας τον ξαναστείλουν κιόλας οι Αμερικάνοι (σαν τον θείο του).Η ιστορία κάνει επαναλαμβάνεται – αυτά βέβαια- μόνο για τους παλαιότερους που βίωσαν τότε την ιστορία , γιατί οι “νικητές” παρέλειψαν διακριτικά, κάποιες αναφορές στα βιβλία.
Αυτό είναι το σάπιο πολιτικό σύστημα που εκπροσωπεί την δημοκρατία στην Ελλάδα
Η απόλυτη κομματική ΧΟΥΝΤΑ των ισχυρών.
Πώς “νομιμοποιούν” τις κομματικές Mega-Business. Οι επικοινωνιολόγοι συμβουλάτορες των μεγάλων κομματικών επιχειρήσεων (κόμματα εξουσίας) γνωρίζουν πολύ καλά πως για να κρατήσεις “γονατισμένο” ένα λαό πρέπει να του αποδεικνύεις συνέχεια οτι υπάρχει δημοκρατία στη χώρα και οτι ο ίδιος ο λαός αποφασίζει για το μέλλον του μεταφέροντας του ευθύνες αλλά και ενοχές.
Η προπαγάνδα, τα μεγάλα ερωτηματικά και η τρομοκρατία της κοινωνίας ( π.χ. “Σοσιαλισμός η βαρβαρότητα” , “Καραμανλής ή Χάος”, “ισχυρές κυβερνήσεις ή αναρχία”) είναι εφαρμογές που υλοποίησε στην πράξη ο Χίτλερ και μάλιστα με απόλυτη επιτυχία στη λαική μάζα. Για να ελέγξεις τη μάζα είναι σημαντικό να τρομοκρατείς το λαό και να δίνεις την εντύπωση οτι έχεις την αποδοχή του συνόλου σε βαθμό που όλα τα άλλα να φαίνονται ως μειοψηφίες .
Δεν έχει σημασία, ούτε τιμωρείται ο τρόπος που θα εξαπατήσεις έναν ολόκληρο λαό ή θα εκμεταλλευτής τα υποψήφια στελέχη του κόμματος , ο σκοπός “αγιάζει τα μέσα”.
Δεν υπάρχουν κανόνες για την αναρρίχηση στην εξουσία κάθε μέσω θεωρείται θεμιτό. Σε μια μεγάλη μπίζνα (κόμματα εξουσίας) υπάρχει ο πυρήνας και τα αναλώσιμα στελέχη. Τα τελευταία μάλιστα, είναι ιδιαίτερα αναλώσιμα όταν δεν αποφέρουν καρπούς στο μοναδικό στόχο της επιχείρησης… την αναρρίχηση στην εξουσία.
Έτσι επαναλαμβάνεται πάντοτε, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, η εξαπάτηση της μάζας με το πρόσχημα της νωπής λαικής εντολής .(εκλογές)
Οι ίδιες αυτές οργανωμένες κομματικές επιχειρήσεις , εισπράττουν απο το Ελληνικό δημόσιο τεράστια κονδύλια (ανάλογα με το “μέγεθος” του κόμματος) τα οποία επενδύουν στην προβολή τους με στόχο να εξαπατήσουν κάθε φορά τους ψηφοφόρους τάζοντας τους “λαγούς με πετραχήλια”, εναλλάσσοντας παράλληλα τα στελέχη στις εκλογικές περιφέρειες για να προσελκύσουν ψηφοφόρους – “πελάτες” στο κόμμα τους.
Επιστρατεύουν ακόμη και καλλιτέχνες, αθλητές και δημοφιλή πρόσωπα αρκεί να αυξήσουν τα ποσοστά τους εκμεταλλευόμενοι την αφέλεια των ψηφοφόρων και κάποιες φορές και τους αφελής επίδοξους υποψηφίους. Στο τέλος βέβαια τα δημοφιλή στελέχη αφού ολοκληρώσουν το έργο τους καταλήγουν στο “ράφι” του κόμματος εκτός βέβαια κι αν αποδείξουν στο μέλλον την τυφλή πίστη στις κομματικές γραμμές. Έτσι η κομματικές επιχειρήσεις ανάλογα πάντα και με την οικονομική δύναμη τα ποσοστά διαπλοκής με τους ισχυρούς , τα ΜΜΕ και τις χορηγίες που έχουν εισπράξει , προβάλουν τις υποσχέσεις τους στους ψηφοφόρους , ξαμολώντας παράλληλα τα υποψήφια στελέχη τους σε όλη τη χώρα με στόχο να φανεί οτι εκλέγονται πρόσωπα , λες και τα πρόσωπα παίζουν κάποιο ρόλο μέσα στο κομματικό μαντρί. (μεγάλη απάτη).
Στην πραγματικότητα ο λαός ξεγελιέται κάθε φορά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο , αφού τα πρόσωπα που εξέλεξε τελικά δεν τον εκπροσωπούν ποτέ . Την επομένη κιόλας των εκλογών , το κόμμα εξουσίας τοποθετεί σε κυβερνητικές θέσεις, οχι αυτούς που πήραν τους περισσότερους ψήφους αλλα τα επιλεγμένα κομματόσκυλα που έγλυψαν περισσότερο για να αναρριχηθούν αποδεικνύοντας την πίστη τους στο κόμμα. Ο πυρήνας των “μεγαλομετόχων” του κόμματος πάντα ισχυρός.
Έτσι ο υποψήφιος που έλαβε τους περισσότερους ψήφους σε μια περιφέρεια αντί να αναλαμβάνει κάποια θέση στην κυβέρνηση, το κόμμα απλά τον αξιολογεί απο το καταπόσο είναι πιστός στις κομματικές γραμμές και του υπόσχεται μια θέση εξουσίας για το μέλλον ανάλογα με τα ποσοστά που θα φέρει στο κόμμα.
Την κυβέρνηση στελεχώνουν πάντα εκείνοι που θεωρούνται πιστοί στις γραμμές του κόμματος. Αυτοί έχουν πάντα προτεραιότητα , υποχρεωτικά λοιπόν οι νεώτεροι ή ακολουθούν ή παραμένουν μια ζωή στην απέξω.
Ο προβλεπόμενος ανασχηματισμός στην κυβέρνηση βοηθάει να πιάσουν την “κουτάλα” της εξουσίας κι όσοι έχουν πάρει σειρά και βρίσκονται στους “πάγκους” αναμονής. Έτσι υπάρχει πάντα κίνητρο και ελπίδα για μην υπάρχουν παράπονα και να καλλιεργείται η πίστη στο κόμμα.
Τα παράπονα τον στελεχών που “μένουν στην απέξω” απο θέσεις εξουσίας εκφράζονται με φιλολαικές δηλώσεις που έρχονται σε αντίθεση με τις κυβερνητικές γραμμές. Έτσι δημιουργούνται τα λεγόμενα εσωκομματικά “παρατράγουδα” , ενώ ο “δελφίνος” βουλευτής στα μάτια του κόσμου προβάλετε ως ο πολιτικός με ήθος που εκφράζει τις δήθεν διαφωνίες του στις κομματικές γραμμές για το καλό του λαού.
Έτσι κάθε φορά , οι σύγχρονοι Μαυρογιαλούροι κοροιδεύουν το λαουτζίκο που περιμένει πως οι εκλεκτοί του θα τον εκπροσωπήσουν στο ναό της δημοκρατίας.
Στην πραγματικότητα όμως όποιος τολμήσει να διαφοροποιηθεί στο κομματικό “μαντρί ” και να μείνει μακριά απο τις εσωκομματικές συντεχνίες των διεφθαρμένων κομματόσκυλων , όχι μόνον δεν αναλαμβάνει ποτέ θέση εξουσίας , αλλά το κόμμα παύει να τον στηρίζει στην έδρα που εκλέγεται που σημαίνει πως την επόμενη φορά η επίσημη κεντρική γραμμή του κόμματος στηρίζει στην έδρα του κάποιον άλλο περισσότερο “αγαπητό” στο κόμμα υποψήφιο.
Η προπαγάνδα, τα μεγάλα ερωτηματικά και η τρομοκρατία της κοινωνίας ( π.χ. “Σοσιαλισμός η βαρβαρότητα” , “Καραμανλής ή Χάος”, “ισχυρές κυβερνήσεις ή αναρχία”) είναι εφαρμογές που υλοποίησε στην πράξη ο Χίτλερ και μάλιστα με απόλυτη επιτυχία στη λαική μάζα. Για να ελέγξεις τη μάζα είναι σημαντικό να τρομοκρατείς το λαό και να δίνεις την εντύπωση οτι έχεις την αποδοχή του συνόλου σε βαθμό που όλα τα άλλα να φαίνονται ως μειοψηφίες .Δεν έχει σημασία, ούτε τιμωρείται ο τρόπος που θα εξαπατήσεις έναν ολόκληρο λαό ή θα εκμεταλλευτής τα υποψήφια στελέχη του κόμματος , ο σκοπός “αγιάζει τα μέσα”.
Δεν υπάρχουν κανόνες για την αναρρίχηση στην εξουσία κάθε μέσω θεωρείται θεμιτό. Σε μια μεγάλη μπίζνα (κόμματα εξουσίας) υπάρχει ο πυρήνας και τα αναλώσιμα στελέχη. Τα τελευταία μάλιστα, είναι ιδιαίτερα αναλώσιμα όταν δεν αποφέρουν καρπούς στο μοναδικό στόχο της επιχείρησης… την αναρρίχηση στην εξουσία.
Έτσι επαναλαμβάνεται πάντοτε, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, η εξαπάτηση της μάζας με το πρόσχημα της νωπής λαικής εντολής .(εκλογές)
Οι ίδιες αυτές οργανωμένες κομματικές επιχειρήσεις , εισπράττουν απο το Ελληνικό δημόσιο τεράστια κονδύλια (ανάλογα με το “μέγεθος” του κόμματος) τα οποία επενδύουν στην προβολή τους με στόχο να εξαπατήσουν κάθε φορά τους ψηφοφόρους τάζοντας τους “λαγούς με πετραχήλια”, εναλλάσσοντας παράλληλα τα στελέχη στις εκλογικές περιφέρειες για να προσελκύσουν ψηφοφόρους – “πελάτες” στο κόμμα τους.
Επιστρατεύουν ακόμη και καλλιτέχνες, αθλητές και δημοφιλή πρόσωπα αρκεί να αυξήσουν τα ποσοστά τους εκμεταλλευόμενοι την αφέλεια των ψηφοφόρων και κάποιες φορές και τους αφελής επίδοξους υποψηφίους. Στο τέλος βέβαια τα δημοφιλή στελέχη αφού ολοκληρώσουν το έργο τους καταλήγουν στο “ράφι” του κόμματος εκτός βέβαια κι αν αποδείξουν στο μέλλον την τυφλή πίστη στις κομματικές γραμμές. Έτσι η κομματικές επιχειρήσεις ανάλογα πάντα και με την οικονομική δύναμη τα ποσοστά διαπλοκής με τους ισχυρούς , τα ΜΜΕ και τις χορηγίες που έχουν εισπράξει , προβάλουν τις υποσχέσεις τους στους ψηφοφόρους , ξαμολώντας παράλληλα τα υποψήφια στελέχη τους σε όλη τη χώρα με στόχο να φανεί οτι εκλέγονται πρόσωπα , λες και τα πρόσωπα παίζουν κάποιο ρόλο μέσα στο κομματικό μαντρί. (μεγάλη απάτη).
Στην πραγματικότητα ο λαός ξεγελιέται κάθε φορά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο , αφού τα πρόσωπα που εξέλεξε τελικά δεν τον εκπροσωπούν ποτέ . Την επομένη κιόλας των εκλογών , το κόμμα εξουσίας τοποθετεί σε κυβερνητικές θέσεις, οχι αυτούς που πήραν τους περισσότερους ψήφους αλλα τα επιλεγμένα κομματόσκυλα που έγλυψαν περισσότερο για να αναρριχηθούν αποδεικνύοντας την πίστη τους στο κόμμα. Ο πυρήνας των “μεγαλομετόχων” του κόμματος πάντα ισχυρός.Έτσι ο υποψήφιος που έλαβε τους περισσότερους ψήφους σε μια περιφέρεια αντί να αναλαμβάνει κάποια θέση στην κυβέρνηση, το κόμμα απλά τον αξιολογεί απο το καταπόσο είναι πιστός στις κομματικές γραμμές και του υπόσχεται μια θέση εξουσίας για το μέλλον ανάλογα με τα ποσοστά που θα φέρει στο κόμμα.
Την κυβέρνηση στελεχώνουν πάντα εκείνοι που θεωρούνται πιστοί στις γραμμές του κόμματος. Αυτοί έχουν πάντα προτεραιότητα , υποχρεωτικά λοιπόν οι νεώτεροι ή ακολουθούν ή παραμένουν μια ζωή στην απέξω.Ο προβλεπόμενος ανασχηματισμός στην κυβέρνηση βοηθάει να πιάσουν την “κουτάλα” της εξουσίας κι όσοι έχουν πάρει σειρά και βρίσκονται στους “πάγκους” αναμονής. Έτσι υπάρχει πάντα κίνητρο και ελπίδα για μην υπάρχουν παράπονα και να καλλιεργείται η πίστη στο κόμμα.
Τα παράπονα τον στελεχών που “μένουν στην απέξω” απο θέσεις εξουσίας εκφράζονται με φιλολαικές δηλώσεις που έρχονται σε αντίθεση με τις κυβερνητικές γραμμές. Έτσι δημιουργούνται τα λεγόμενα εσωκομματικά “παρατράγουδα” , ενώ ο “δελφίνος” βουλευτής στα μάτια του κόσμου προβάλετε ως ο πολιτικός με ήθος που εκφράζει τις δήθεν διαφωνίες του στις κομματικές γραμμές για το καλό του λαού.
Έτσι κάθε φορά , οι σύγχρονοι Μαυρογιαλούροι κοροιδεύουν το λαουτζίκο που περιμένει πως οι εκλεκτοί του θα τον εκπροσωπήσουν στο ναό της δημοκρατίας.
Στην πραγματικότητα όμως όποιος τολμήσει να διαφοροποιηθεί στο κομματικό “μαντρί ” και να μείνει μακριά απο τις εσωκομματικές συντεχνίες των διεφθαρμένων κομματόσκυλων , όχι μόνον δεν αναλαμβάνει ποτέ θέση εξουσίας , αλλά το κόμμα παύει να τον στηρίζει στην έδρα που εκλέγεται που σημαίνει πως την επόμενη φορά η επίσημη κεντρική γραμμή του κόμματος στηρίζει στην έδρα του κάποιον άλλο περισσότερο “αγαπητό” στο κόμμα υποψήφιο.
Αυτή ακριβώς είναι η κομματική χούντα που επικρατεί στη χώρα που κάποτε γέννησε τη δημοκρατία.
********************************************************************************** Όλα τα παραπάνω ίσως για αρκετούς να είναι γνωστά , για τους πολλούς άλλους όμως είναι παντελώς άγνωστα. Είναι η αλήθεια που θέλουν να αποκρύψουν απο τη μάζα , για να περιτυλίξουν την ψευτοδημοκρατία που δημιούργησαν ως άλλωθι για εξαπατούν μονίμως το λαουτζίκο.
Κοινοποιήστε αυτό το άρθρο παντού , διαδώστε το , κάντε κι εσείς μια προσπάθεια να ξυπνήσει αυτός ο λαός , αφορά όλους μας.
Κοινοποιήστε αυτό το άρθρο παντού , διαδώστε το , κάντε κι εσείς μια προσπάθεια να ξυπνήσει αυτός ο λαός , αφορά όλους μας.
Το αλίευσα ΕΔΩ
