Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Ταξιάρχης Μιχαήλ - Μανταμάδο Λέσβου

Bookmark and Share
  Πρόκειται για Βυζαντινό Μοναστήρι που ερημώθηκε πιθανότατα με την κατάληψη του νησιού από τους Τούρκους (1462), ενώ ο μοναστηριακός Ναός ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων το 1879.
Μεταξύ των παλαιών εικόνων του Ναού και των πολύτιμων εκκλησιαστικών αντικειμένων, διακρίνεται η ανάγλυφη εικόνα - Βυζαντινής τεχνοτροπίας - του Ταξιάρχη Μιχαήλ, η οποία σύμφωνα με την παράδοση φιλοτεχνήθηκε από πηλό και αίμα των σφαγιασθέντων μοναχών κατά την καταστροφή της Μονής από τους Τούρκους.
Ταξιάρχης

normal_Mantamados-eikona-Taksiarxi~0.jpgΘΑΥΜΑΤΑ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ
Προστατης στο Χειρουργειο
Ηταν παραμονες Χριστουγεννων. Ενα νεαρο ανδρογυνο, του Κων/νου Φρακγουλακη,<<Ζημπρακη 18 κατω Πατησια Αθηναι>>, σταματησε το αυτοκινητο του στην εξωτερικη αυλη του Ιερ.Ναου και ζητησε τον ιερεα. Πατερ μου, πολυ σας παρακαλουμε, ερχομαστε απ΄ευθειας απο την Αθηνα, για να ευχαριστησουμε τον Μεγαλοχαρο. Θελουμε να σας παρακαλεσουμε να μας κανετε μια ευχαριστηριο δεηση, μπροστα στη θαυμαστη εικονα του Αρχαγγελου. Ειμαστεξενοι και δεν γνωριζαμε τον θαυματουργο Ταξιαρχη. Ομως τωρα τον θεωρουμε πολυ δικο μας και προστατη μας. Εσωσε την αγαπημενη μου γυναικα, απο σοβαροτατο κινδυνο.
Συγκινημενος απο την αυθορμητη αυτη εκμυστερευση του ανδρα, ο ιερεας τους οδηγησε μεσα στον Ναο. Οι σκηνες που επακολουθησαν μπροστα στην αναγλυφη εικονα του Αρχαγγελου, θα μεινουν αναγλυφα χαραγμενες στη μνημη του κληρικου! Γονατιστοι, με δακρυα και αναφθλητα ευχαριστουσαν το σωτηρα τους Ταξιαρχη και υψωνοντας τα χερια τους ψηλα, αυθορμητες και αυτοσχεδιες εβγαιναν μεσα απ΄ τις παλομενες καρδιες τους, οι δοξολογιες. Ευλογητος ο Θεος......Η τρεμαμενη απο συγκινηση φωνη του ιερεα ακουστηκε, που αρχιζε την ευχαριστηριο δεηση.
Μετα το τελος της παρακλησης, ο ιερευς τους εφερε στο Γραφειο του Ναου, να τους προσφερει τον καφε της φιλοξενειας και εκει με λιγα λογια του ανεφεραν, τι ακριβως τους συνεβει και του ζητησαν να τα δημοσιευσει στο Περιοδικο του Προσκυνηματος, προς ωφελεια ψυχων. Πατερ μου, αρχισε ο Κωνσταντινος. Η συζυγος μου τωρα και αρκετο καιρο, επασχε απο μια σοβαρη γυναικολογικη ασθενεια. Οι γιατροι, επειτα απο διαφορες θεραπειες και πολυ σκεψη, απεφασισαν να την εγχειρισουν. Εγινε η πρωτη εγχειριση και ηταν παρα πολυ σοβαρη και επικινδυνη. Μετα απο δυο εικοσιτετραωρα, οι γιατροι μου ειπαν οτι η γυναικα μου δεν ειναι καθολου καλα και πως μαλλον θα χρειαστει και αλλη εγχειριση.
Πραγματι, μετα την εγχειριση η γυναικα μου υπεφερε συνεχως και καθημερινως εφθεινε. Σε σχετικα λιγες ημερες ειχε μεινει η μιση! Την πηγα στο Διαγνωστικον<<Υγεια>>. Εκει, αμεσως μετα τις εξετασεις την εβαλαν στο χειρουργειο. Με συντροφευε, στο Διαγνωστικο, ο φιλος μου ιατρος Δημητριος Καλογηρου, ο οποιος μπηκε μαζι με τους χειρουργους του Νοσοκομειου στο χειρουργειο, να παρακολουθησει την εγχειριση. Ανοιξαν οι χειρουργοι τη γυναικα μου και της βρηκαν τα περισσοτερα της οργανα πειραγμενα και αχρηστα. Δεν γινεται τιποτα! Λενε στον γιατρο τον κ. Καλογηρου οι χειρουργοι γιατροι του Νοσοκομειου. Την εκλεισαν!

Οταν βγηκαν απο το χειρουργειο στενοχωρημενοι, μου εκοψαν καθε ελπιδα. Η ζωη μου απο εφιαλτικη, εγινε αβασταχτη. Ειχα τρεις μερες να κοιμηθω. Χωρις να ξερω για ποιο λογο και χωρις να το πραττω συνειδητα, πηρα τη γυναικα μου και την στο Νοσοκομειο <<Μητερα>>. Εκει την παραλαμβανει ο καθηγητης κ. Μπελος. Του ειπα το ιστορικο της γθναικας μου και του ζητησα να μας βοηθησει. Με καθησυχασε καπως και μου ειπε:<< Θα της γινουν οι σχετικες εξετασεις αυριο και αν διαπιστωσω οτι μπορει να αντεξει αλλη εγχειριση, θα την ανοιξω και οτι θελησει ο Θεος>>. Στο θαλαμο που πηγαν τη γυναικα μου, ακουσαμε απο μια αρρωστη, για τον Ταξιαρχη και τη θαυμαστη Του εικονα στον Μανταμαδο. Νοερως τον παρακαλεσα. θερμος μεσιτης προς τον Κυριο να γινει και αφεθηκα στην ευσπλαχνια Του.
Το βραδυ της ιδιας ημερας, πηγα στο σπιτι να ξαπλωσω λιγο και να ξεκουραστω, γιατι αισθανομουν οτι θα επευτα κατω λιποθυμος. Καθισα στο ντιβανι σκεπτικος και πολυ στενοχωρημενος και δεν ειχα τη δυναμη και το κουραγιο να βγαλω καν τα παπουτσι μου. Δεν ξερω απο την εξαντληση, αν με πηρε ο υπνος η ημουν ξυπνητος !Μπροστα μου εμφανιστηκε ενας γεροδεμενος μελαχροινος νεος ψηλος. Το προσωπο του ελαμπε σαν το Αυγουστιατικο φεγγαρι. Μου χαμογελασε και φανηκαν μια σειρα κατασπρα δοντια. Εκανα να σηκωθω, με κρατησε. <<Μη φοβασαι>> Μου ειπε. << Αυτη τη στιγμη πηγαινουν τη γθναικα σου στο χερουργειο>>. Μα πως; Εγω απ΄εκει τωρα ηρθα και ο Καθηγητης μου ειπε οτι θα της γινουν αυριο οι εξετασεις και τοτε θα αποφασισει αν και κατα ποσον θα γινει η εγχειριση!
<< Εγω συντομευσα την εγχειριση!! Διοτι δεν μας παιρνει ο χρονος!! Μη στενοχωριεσαι και θα γινει καλα!! Να μου τη φερεις στον Μανταμαδο>>!! Θα σου πουνε εκει που μενω τωρα παω στη γυναικα σου, με χρειαζεται στο χειρουργειο!!

Λεγοντας τις τελευταιες Του λεξεις, εγινε αφαντος. Πεταχτηκα επανω. Τσιμπιθηκα, να διαπιστωσω οτι δεν ηταν ονειρο. Πονεσα, δεν αλλαξε τιποτα. Εκαμα τον σταυρο μου, ερριξα λιγο νερο στο προσωπο μου και σα σιφουνας ωρμησα εξω απο το σπιτι. Πηρα το αυτοκινητο και σε λιγο εφτασα στο Νοσοκομειο. Το κρεββατι της γυναικας μου αδειο! Την πηρανε στο χειρουργειο. Μου ειπαν οι αλλες γυναικες που νοσηλευοταν στον ιδιο θαλαμο. Σα τρελλος ζητουσα τη προισταμενη. Τη βρηκα σε ενα θαλαμο. Τι συμβαινει αδελφη; που ειναι η γυναικα μου;
Μην ανησυχεις, ειναι στο χειρουργειο. Μολις εφυγες την επιασαν φοβεροι πονοι σ ολη την κοιλιακη χωρα και σφαδαζε . Πηραμε τηλεφωνο τον κ. Μπελο, ο οποιος ηρθε αμεσως και βλεποντας την στην κατασταση αυτη, την εβαλε αμεσως στο χειρουργειο, δε χωρουσε καμμια καθυστερηση!
Ποση ωρα ειναι στο χειρουργειο;
Περιπου τρια τεταρτα.
Πηγα απ΄εξω και περιμενα. Ποση ωρα περασε, δεν γνωριζω. Ενα ξερω, οτι ειμουν πια ησυχος. Τα λογια της προισταμενης επιβεβαιωναν τα λογια του νεου, που τωρα ειμουν βεβαιος οτι ηταν ο Ταξιαρχης! Ειμουν πια σιγουρος οτι μεσα στο χειρουργειο, μαζι με τους γιατρους, ειναι και ο προστατης μας Αρχαγγελος! Ανοιξε καποτε η πορτα. Στο κατωφλι της παρουσαστηκε ο κ. Μπελος κατακοπος και καταιδρωμενος. Μου χαμογελασε και με παρεσυρε με το αριστερο του χερι στο Γραφειο του. Δεν τον ρωτησα. Καταλαβαινα οτι εχει να μου πει καλες ειδησεις, αφου πρωτα λιγο ξεκουραστει. Κ. Φραγκουλακη, αρχισε ο γιατρος, ειμαστε εκτος κινδυνου. Ομολογουμενως, τοσα χρονια γιατρος, πρωτη μου φορα μου συμβαινει τετοια περιπτωση! Τα μισα της οργανα κατεστραμενα. Ειναι θαυμα μεγαλο που ζουσε. Αν δεν την επιαναν οι αποψεινοι πονοι, να την παμε στο χειρουργειο πολυ φοβαμαι οτι δεν θα ζουσε μεχρι αυριο. Στην προηγουμενη εγχειριση δεν της εγενετο ουτε καν καθαρισμος. Μονοενα θαυμα την κρατησε μακρυα απο τη μολυνση.
Οταν την επιασαν οι πονοι καταλαβα οτι δεν θα ξημερωνε. Κανενα παυσιπονο, απο τα πιο δυνατα, δεν της εκανε καλο.Ειπα να σε ειδοποιησουν, ομως στο τηλεφωνο δεν απαντουσες. Δεν μπορουσα να περιμενω περισσοτερο. Την χαναμε σιγουρα και τοτε απεφασισα να την εγχειρισω, με τις ελαχιστες πιθανοτητες που ειχα. και δοξα τον Θεο, καλα εκανα. Δεν την εσωσε το νιστερι μου, κ. Φραγκουλακη, αλλα ο Θεος. Εγω μονο εγινα το οργανο Του!!
Βρισκομουν πανω απο το προσκεφαλο της γυναικας μου, οταν συνερχοταν απο τον υπνο. Το χερι της το κινουσε περα δωθε, σα να ηθελε να πιασει κατι. Της εδωσα το χερι μου, εκεινη το παραμερισε και συνεχιζε να ψαχνει. Τι θες, τι μου ζητας Μαρια; Την ρωτησα σιγα. Που ειναι; Ρωτησε σιγα και αδυναμα, που μολις ακουστηκε.
_ Ποιος Μαρια;
_ Ο Ταξιαρχης. ο Ταξιαρχης! Τον εχασα! Ηταν ολη τη νυχτα κοντα μου και τωρα τον εχασα!
_ Τα δακρυα μου, πατερ, της εβρεξαν το μετωπο και ανοιξε τα ματια της. Τη χαιδεψα το μετωπο και της ειπα χαμογελαστα:
_ Ναι Μαρια, εδω ηταν και σε φροντισε ομως μην ανησυχεις, μολις γινεις καλα θα παμε στον Ναο Του να τον ευχαριστησουμε και τοτε θα τον ξαναδεις.
Τη στιγμη αυτη, δακρυα γεμισαν τα ματια τους και ο κ. Φραγκουδακης σταματησε λιγο, πριν συνεχισει. Και ετσι Πατερ μου, μολις μπορεσε να περπατησει η Μαρια, ηρθαμε να ευχαριστησουμε τον μεγαλο μας Προστατη και να του φερουμε το ταμα μας! Ας ειναι δοξασμενο το ονομα του Μεγαλου Θεου!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Οι αναρτήσεις στο ¨Παζλ Ενημέρωσης¨

Παζλ Ενημέρωσης