ΣΚΕΨΕΙΣ … ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ

Σα­πρα­νί­δη Χρή­στου

       Γε­ω­πό­νου ΑΠΘ

       Δ/νση Ἀ­γρ. Οἰ­κο­νο­μί­ας & Κτη­νι­α­τρι­κῆς Κιλ­κὶς

Πῶς νὰ γρά­ψεις γι­ὰ ἁ­πλὰ πράγ­μα­τα ὅ­ταν εἶ­σαι πο­λύ­πλο­κος σὰν ἄν­θρω­πος;
Πῶς νὰ μι­λή­σεις γι­ὰ τὴν ΄΄δη­μι­ουρ­γί­α΄΄ ὅ­ταν ἡ κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα σὲ κα­θι­στᾶ ἄ­πρα­κτο καὶ χω­ρὶς προ­σφο­ρὰ στὸν πλη­σί­ον καὶ τὸν κό­σμο;
Πῶς νὰ μι­λή­σεις γι­ὰ τὸν Θε­ὸ ὅ­ταν εἶ­σαι πλά­σμα Του καὶ δὲν ζεῖς ΄΄κα­τὰ φύ­σιν΄΄ οὔ­τε σὰν ἄν­θρω­πος οὔ­τε σὰν ἐ­πι­στή­μο­νας;
Ἔ­γι­νε ἡ ἐ­πι­στή­μη μας μί­α συ­νή­θει­α. Ἀ­δρά­νει­α γι­ὰ τὸν δη­μό­σι­ο Γε­ω­πό­νο καὶ ἐμ­πό­ρι­ο γι­ὰ τὸν ἰ­δι­ώ­τη συ­νά­δελ­φο.
Ἔ­γι­νε καὶ ὁ ἀ­γρό­της με­ρο­κα­μα­τι­ά­ρης τῶν ἐ­πι­δο­τή­σε­ων.
Ἀ­πο­τέ­λε­σμα ὁ ἀ­νύ­παρ­κτος σή­με­ρα πρω­το­γε­νὴς το­μέ­ας σὲ μί­α χώ­ρα μὲ τὰ κα­λύ­τε­ρα στα­τι­στι­κὰ σὲ γῆ, βο­σκο­τό­πι­α, ἀν­θρώ­πι­νο καὶ ἐ­πι­στη­μο­νι­κὸ προ­σω­πι­κό, πε­ρι­βάλ­λον καὶ μη­χα­νι­κὴ ὑ­πο­στή­ρι­ξη, ἂν καὶ τὸ τε­λευ­ταῖ­ο εἶ­ναι μό­νο στα­τι­στι­κὸ καὶ ὄ­χι οὐ­σι­α­στι­κὸ πλε­ο­νέ­κτη­μα καὶ ἀ­πο­τέ­λε­σμα τῶν εὐ­ρω­πα­ϊ­κῶν πα­κέ­των στή­ρι­ξης σὲ πα­τε­ρίτ­σες τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς γε­ωρ­γί­ας.
Εἰ­σα­γω­γὲς ὅ­λων τῶν βα­σι­κῶν κα­τα­να­λω­τι­κῶν ἀ­γα­θῶν, π.χ 90% τοῦ βό­ει­ου κρέ­α­τος, 75% τῆς ἐ­πι­τρα­πέ­ζι­ας ντο­μά­τας.

 

Θερμοκήπιο Ι. Μ. Ιβήρων (Άγιον Όρος)

Συ­νέ­πει­α νὰ φθά­νει στὸ τρα­πέ­ζι μας μό­νο ἐ­ξω­τε­ρι­κῆς προ­έ­λευ­σης προ­ϊ­ὸν καὶ μὴ φαν­τα­στεῖ­τε ὅ­τι εἶ­ναι τὸ ἄ­ρι­στο καὶ τὸ πλέ­ον ἀ­σφα­λὲς γι­ὰ τὴν ὑ­γεί­α μας. Μᾶλ­λον θε­ω­ρού­με­θα τρί­τος κό­σμος σὰν κα­τα­να­λω­τές. Ἄ­δεια­σαν καὶ οἱ τσέ­πες μας καὶ ἔ­φθα­σε ὁ οἰ­κο­νο­μι­κὸς μα­ρα­σμὸς σὰν φυ­σι­κὸ ἐ­πα­κό­λου­θο, ὅ­ταν κα­τα­βάλ­λον­ται ἐ­τη­σί­ως 6,5 δὶς εὑ­ρὼ γι­ὰ εἰ­σα­γω­γὴ ἀ­γρο­τι­κῶν προ­ϊ­όν­των. Φυ­σι­κὰ καὶ αὐ­τὰ ποὺ πα­ρά­γον­ται ἐ­δῶ λί­γο συ­νει­σφέ­ρουν στὴν οἰ­κο­νο­μί­α καὶ ἴ­σα ποὺ κα­λύ­πτουν τὸ κό­στος πα­ρα­γω­γῆς (ὁ ἐ­ξο­πλι­σμὸς ἔ­χει ὑ­ψη­λὸ κό­στος) καὶ πα­ρά­γον­ται ἀ­πὸ ἐρ­γα­τι­κὰ χέ­ρι­α ποὺ δὲν εἶ­ναι ἑλ­λη­νι­κὰ μὲ συ­νέ­πει­α πά­λι τὴν ἀ­πώ­λει­α.
Τεμ­πε­λι­ά­σα­με ἀ­δελ­φοὶ, καὶ τώ­ρα ποὺ πῆ­ρε φω­τι­ὰ τὸ τεμ­πελ­χα­νεῖο (ἵ­δρυ­μα γι­ὰ ἄ­ερ­γους) δὲν ἔ­χου­με κου­ρά­γι­ο νὰ ση­κω­θοῦ­με νὰ τὴν σβή­σου­με.
Τὸ πλά­σμα ὅ­μως τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι δη­μι­ουρ­γι­κὸ καὶ ἐρ­γα­τι­κό. Ἐ­μεῖς ὅ­μως τί νὰ ἀ­πο­λο­γί­σου­με στὴν πο­ρεί­α μας ἐ­κτὸς ἀ­πὸ ἀ­δι­α­φο­ρί­α καὶ ἀ­νι­κα­νό­τη­τα; Δὲν γνω­ρί­ζω ποι­ὸ εἶ­ναι πε­ρισ­σό­τε­ρο ἐ­πι­κίν­δυ­νο ἀ­πὸ τὰ δύ­ο, ξέ­ρω ὅ­μως ὅ­τι μᾶς φταῖ­νε ὅ­λοι οἱ ἄλ­λοι.
Ὅ­μως μπο­ροῦ­με νὰ γυ­ρί­σου­με πί­σω γι­α­τί δὲν εἶ­ναι μα­κρι­ὰ ἡ τε­λευ­ταῖ­α στρο­φή.
Μπο­ροῦ­με νὰ καλ­λι­ερ­γή­σου­με τὴν Ἑλ­λη­νι­κὴ γῆ πρὶν γε­μί­σει φω­το­βολ­τα­ϊ­κά, ἐ­νερ­γει­α­κὰ φυ­τὰ καὶ πρὶν γί­νει ἕ­να ἀ­πέ­ραν­το με­ταλ­λεῖ­ο χρυ­σοῦ, ὅ­πως προ­ο­ρί­ζε­ται νὰ γί­νει ἡ Β. Ἑλ­λά­δα καὶ τὸ χω­ρι­ό μου μα­ζί.
Μπο­ροῦ­με νὰ κά­νου­με τὴν Ἑλ­λά­δα τὸ θερ­μο­κή­πι­ο τῆς Εὐ­ρώ­πης, ποὺ χρό­νι­α τὸ ἀ­κοῦ­με καὶ πο­τὲ δὲν τὸ εἴ­δα­με, καὶ ὄ­χι μό­νο νὰ ἐ­ξα­σφα­λί­σου­με τὴν δι­κή μας ἐ­πάρ­κει­α.
Αὐ­τὸ φυ­σι­κὰ ἀ­παι­τεῖ πρῶ­τα νὰ τὸ πι­στέ­ψου­με ἐ­μεῖς γι­α­τί θὰ τὸ ἀ­πο­τρέ­ψουν αὐ­τοὶ ποὺ ἔ­φθα­σαν τὸν τό­πο σὲ αὐ­τὴ τὴν θέ­ση ὑ­πο­στη­ρί­ζον­τας ἐμ­πο­ρι­κὰ συμ­φέ­ρον­τα καὶ ὄ­χι τὴν ὑ­γεί­α τῶν πο­λι­τῶν καὶ τὴν οἰ­κο­νο­μι­κὴ εὐ­ρω­στί­α τοῦ τό­που.

 

Θερμοκήπιο Ι. Μ. Ιβήρων (Άγιον Όρος)

  

Ἐ­λᾶ­τε λοι­πὸν νὰ καλ­λι­ερ­γή­σου­με καὶ νὰ προ­στα­τεύ­σου­με τὴν Ἑλ­λη­νι­κὴ γῆ, νὰ γε­μί­σου­με τὶς ἀ­γο­ρὲς μὲ ντό­πι­α προ­ϊ­όν­τα ὑ­γει­ϊνὰ (γι­α­τί εἶ­ναι κα­θα­ρὴ ἡ γῆ μας) ὥ­στε νὰ ἀ­δει­ά­σουν τὰ Νο­σο­κο­μεῖ­α, νὰ ἐ­ξα­σφα­λί­σου­με δου­λει­ὰ γι­ὰ ὅ­λους μας καὶ νὰ δι­α­σφα­λί­σου­με τὴν Οἰ­κο­νο­μί­α μας. Νὰ ἀ­πο­κτή­σου­με καὶ ἐ­μεῖς οἱ Γε­ω­πό­νοι τὴ χα­μέ­νη μας ὑ­πό­στα­ση ποὺ τὴν ἀ­γα­πή­σα­με ἀ­πὸ τὸν ΄΄Με­θο­ρι­α­κὸ σταθ­μὸ΄΄, ἀλ­λὰ μᾶς ἄλ­λα­ξαν τὴν πο­ρεί­α οἱ ΄΄σει­ρῆ­νες΄΄, στὴν Ὀ­δύσ­σει­α ποὺ ζοῦ­με.
Καὶ πι­στέψ­τε με ὑ­πάρ­χει ἀ­ξι­ό­λο­γο ἐ­ξει­δι­κευ­μέ­νο προ­σω­πι­κὸ ποὺ δα­πα­νᾶ­ται σὲ δι­οι­κη­τι­κὲς ἐρ­γα­σί­ες καὶ ἀ­νού­σι­ο ἔρ­γο, ἀν­τὶ νὰ ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὸν προ­σα­να­το­λι­σμὸ τῆς γε­ωρ­γί­ας, μὲ πει­ρα­μα­τι­σμό, μὲ και­νο­τό­μες δρά­σεις, μὲ γε­νε­τι­κὴ βελ­τί­ω­ση, μὲ δι­ά­σω­ση Ἑλ­λη­νι­κῶν φυ­λῶν καὶ εἰ­δῶν καὶ τό­σα ἄλ­λα.
Ἂς ξα­να­γί­νουν λοι­πὸν ζῶ­νες καλ­λι­έρ­γει­ας.
Ἂς πα­ρα­χθοῦν προ­ϊ­όν­τα ὀ­νο­μα­σί­ας προ­έ­λευ­σης.
Ἂς ἀ­να­στή­σου­με τὴν πα­ρα­δο­σι­α­κὴ οἰ­κο­τε­χνί­α.
Ἂς ἀ­να­ζω­ο­γο­νη­θεῖ ἡ ὕ­παι­θρος ποὺ μα­ρά­ζω­σε, ὅ­πως μα­ρά­ζω­σαν καὶ οἱ ἄν­θρω­ποι ποὺ τὴν ἐγ­κα­τέ­λει­ψαν ἀ­να­ζη­τών­τας ἕ­να εὔ­κο­λο ἢ δύ­σκο­λο ἔν­ση­μο κα­θο­δη­γού­με­νοι ἀ­πὸ τὴν πα­τρι­κὴ εὐ­χή: ΄΄Μάθε γράμ­μα­τα καὶ φύ­γε ἀ­πὸ τὸ χω­ρι­ό΄΄­. Ποι­ὸς ἄ­ρα­γε ἔ­βα­λε αὐ­τὴν τὴν εὐ­χὴ σὲ πα­τρι­κὸ στό­μα;
Ἂς ἀ­γω­νι­σθοῦ­με γι­ὰ νὰ κερ­δί­σου­με ξα­νὰ τὴν ὑ­γεί­α μας, πνευ­μα­τι­κὴ καὶ σω­μα­τι­κή, ὁ­δη­γού­με­νοι σὲ ἠ­ρε­μί­α καὶ εἰ­ρή­νη καρ­δί­ας, μί­α καὶ ἀ­σθε­νή­σα­με σκε­πτό­με­νοι σὲ ἀ­δι­έ­ξο­δους δρό­μους καὶ κα­τα­να­λώ­νον­τας προ­χει­ρό­τη­τες…
Ἂς ξα­να­κα­πνί­σουν οἱ φοῦρ­νοι στὰ χω­ρι­ά, νὰ πά­ψει ἡ με­γα­λύ­τε­ρη κα­τά­ρα, καὶ νὰ γί­νει πά­λι εὐ­λο­γί­α. Νὰ εὐ­χα­ρι­στη­θεῖ καὶ ὁ Δη­μι­ουρ­γὸς βλέ­πον­τας ἀ­πὸ ψη­λά τούς ἀν­θρώ­πους νὰ ἀ­γω­νί­ζον­ται γι­ὰ νὰ ξα­να­κερ­δί­σουν τὴν φύ­ση τους. Νὰ ἀ­να­παυ­θοῦν καὶ οἱ Ἥ­ρω­ες καὶ οἱ Ἅ­γι­οι ποὺ δὲν ἀ­γω­νί­σθη­καν ἄ­δι­κα γι­ὰ τὸν τό­πο τους.

 

Ντομάτα ποικιλίας Ελπίδα (Κιλκίς-θερμοκήπιο στο Κεντρικό)

Ἴ­σως ὅ­λα αὐ­τὰ νὰ φαί­νον­ται ἀ­σύν­δε­τα καὶ θε­ω­ρί­ες, ποὺ μᾶς τα­λαι­πω­ροῦν σὲ πολ­λὲς συ­ζη­τή­σεις στὴν κα­θη­με­ρι­νή μας ζω­ὴ καὶ δη­μι­ουρ­γοῦν πε­ρισ­σό­τε­ρο σύγ­χυ­ση πα­ρὰ δί­νουν λύ­σεις. Ἐ­μεῖς, γι­ὰ τοῦ λό­γου τὸ ἀ­λη­θὲς δη­μι­ουρ­γή­σα­με μι­ά ὁ­μά­δα λί­γων ἀν­θρώ­πων καὶ καλ­λι­ερ­γοῦ­με ἐ­φέ­τος:

• 11 στρέμ­μα­τα πα­τά­τας προ­σπα­θών­τας μά­λι­στα νὰ πολ­λα­πλα­σι­ά­σου­με μί­α ντό­πι­α ποι­κι­λί­α,
• 10 στρέμ­μα­τα ρε­βύ­θι,
• 14 στρέμ­μα­τα φα­κές,
• 5 στρέμ­μα­τα χει­με­ρι­νὰ λα­χα­νι­κὰ (λά­χα­νο, μπρό­κο­λο καὶ κου­νου­πί­δι),
• 2 στρέμ­μα­τα ντο­μά­τα καὶ
• 2 στρέμ­μα­τα κα­λο­και­ρι­νὸ μπα­ξὲ (πι­πε­ρι­ά, με­λιτ­ζά­να κ.τ.λ.),

προ­σπα­θών­τας νὰ προ­σεγ­γί­σου­με ὅ­λα τὰ πα­ρα­πά­νω καὶ προ­σα­να­το­λι­ζό­με­νοι πάν­τα στὴν βι­ο­λο­γι­κὴ πα­ρα­γω­γὴ καὶ τὴν δι­α­τή­ρη­ση τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς βι­ο­ποι­κι­λό­τη­τας. Ἐ­πι­τύ­χα­με ἀρ­κε­τά. Με­γά­λη μέ­σα σὲ ὅ­λα εἶ­ναι καὶ ἡ χα­ρά μας ἀ­πὸ τὴν προ­σφο­ρὰ στὸν ἐ­λά­χι­στο ἀ­δελ­φὸ ἀ­πὸ τὸ ΄΄πε­ρίσ­σευ­μα΄΄, (τὸ ὑ­στέ­ρη­μα θέ­λει πολ­λὴ δου­λει­ὰ ἀ­κό­μη).
Εἴ­μα­στε πι­στεύ­ω κα­λοὶ στρα­τι­ῶ­τες, ὅ­πως καὶ ἀλ­λοῦ πι­στεύ­ω ὅ­τι ὑ­πάρ­χουν πολ­λοὶ, γι­α­τί δὲν στέ­ρε­ψε ἀ­κό­μη ὁ τό­πος. Θὰ βρε­θοῦν καὶ στρα­τη­γοὶ σὲ αὐ­τὸν τὸ δύ­σκο­λο ἀ­γῶ­να, γι­α­τί δὲν κερ­δί­ζε­ται χω­ρὶς σχε­δι­α­σμὸ καὶ κα­λὴ ὀρ­γά­νω­ση. Θὰ κά­νου­με τὰ πάν­τα γι­ὰ νὰ γυ­ρί­σου­με πί­σω μιά καὶ εἶ­ναι ὁ μό­νος τρό­πος γι­ὰ νὰ πᾶ­με μπρο­στά, ὅ­πως ἄ­κου­σα νὰ λέ­ει ἕ­νας κα­λὸς φί­λος μι­κρὸς τὸ δέ­μας, ἀλ­λὰ ψι­λὸς τὴ σύ­νε­ση.
Κα­λὴ δύ­να­μη σὲ ὅ­λους καὶ κα­λὴ ἀν­τά­μω­ση!
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ἐρῶ’ , Ι΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΑΠΡ.-ΙΟΥΝ. 2012

Το αλίευσα ΕΔΩ