Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη
Οι φίλοι αναγνώστες του «defence-point.gr» έχουν ενημερωθεί σε προηγούμενη ανάρτησή για όλες τις λεπτομέρειες αναφορικά με την επίσημη εκδοχή της επιχείρησης αλλά και των ευρημάτων αυτής τα οποία είναι εξόχως ενδιαφέρονται τόσο για τις μελλοντικές κινήσεις και τους σχεδιασμούς του DHKC όσο και για τις διασυνδέσεις της οργάνωσης στη χώρα μας. Όπως αναφέρει η ανακοίνωση, η συνεργασία μεταξύ των διαφόρων υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας μας υπήρξε άψογη – υποδειγματική και φυσικά αξίζουν συγχαρητηρίων τα μέλη των μονάδων που έλαβαν μέρος στη συγκεκριμένη επιχείρηση.
Είναι προφανές πως η επιχείρηση ήταν προσχεδιασμένη εδώ και καιρό αφού τη σύλληψη του σκάφους στο ανατολικό Αιγαίο, ακολούθησαν έφοδοι από τις δυνάμεις ασφαλείας σε διάφορες περιοχές της χώρας για να συλλάβουν Κούρδους και εγχώριους συνεργάτες τους.
Συμπέρασμα: Η υπόθεση είναι σαφές ότι δεν μπορεί παρά να είναι «στημένη», αφού οι έφοδοι σε διάφορους στόχους ανά τη χώρα δεν έγιναν με αφορμή στοιχεία που προέκυψαν από τις συλλήψεις και την ανάκριση, αλλά σχεδόν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Είναι προφανές ότι οι δυνάμεις ασφαλείας γνώριζαν για τη μεταφορά του οπλισμού (επιμένουμε βέβαια ότι και αυτές οι σημαίες λίγο περίεργες μας φαίνονται ακόμα, σαν προσπάθεια να πειστούμε με το ζόρι ότι επρόκειτο για τη συγκεκριμένη οργάνωση και όχι οποιαδήποτε άλλη) και περίμεναν να τους πιάσουν «στα πράσα», ενώ ταυτοχρόνως προχωρούσαν σε μία ευρύτερη επιχείρηση εξάρθρωσης ολόκληρου του δικτύου.
Ερώτημα: Γιατί
ο κ. Δένδιας, ο οποίος σε τέτοιου είδους υποθέσεις είναι λαλίστατος και
εξαίρει την ικανότητα και την αυταπάρνηση των στελεχών των δυνάμεων
ασφαλείας αλλά και υπογραμμίζει την αποφασιστικότητα του ελληνικού
κράτους και της κυβέρνησης σε τέτοιου είδους υποθέσεις έχει στην
κυριολεξία εξαφανιστεί; Γιατί δελτίο ειδήσεων καναλιού μίλησε
εχθές για «διακίνηση οπλισμού μέσω της Ελλάδας» (άρα οι συλληφθέντες δεν
είχαν «έδρα» στη χώρα μας αλλά μάλλον… στο υπερπέραν;)Απάντηση: Τα έως τώρα δεδομένα έχουν ως εξής, οι δυνάμεις ασφαλείας της χώρας μας προέβησαν σε μία εκτεταμένη και επιτυχημένη επιχείρηση εξάρθρωσης μίας κουρδικής οργάνωσης η οποία ευθύνεται για χτυπήματα κατά του τουρκικού κράτους. Η επιχείρηση αυτή δεν ήταν τυχαία αλλά πολύ καλά οργανωμένη ενώ ως επικοινωνιακό «καρότο» και ως αφορμή της εξάρθρωσης, αναδείχθηκε η σύλληψη του σκάφους στο Αιγαίο.
Στη πραγματικότητα και κατά τα φαινόμενα μάλλον «επιτράπηκε» στο σκάφος να επιχειρήσει τη μεταφορά του οπλισμού έτσι ώστε να γίνει η σύλληψη ακόμα πιο εντυπωσιακή και κυρίως να παρουσιαστεί στην ελληνική κοινή γνώμη ως «πολικώς ορθή» κίνηση αφού συνελήφθηκαν «τρομοκράτες». Τέλος, παρά την επιτυχημένη επιχείρηση η πολιτική ηγεσία, λαλίστατη για πολύ μικρότερα στο παρελθόν, φαίνεται να μην προχωράει (το αποφεύγει συστηματικά) σε επίσημες δηλώσεις… μάλλον λόγω καλοκαιρινής ραστώνης.
Ας προχωρήσουμε τώρα στο βασικότερο σημείο της ανάλυσής μας όπως αυτό προκύπτει από τα «συμφραζόμενα» της υπόθεσης:
Ξεκινάμε
ανάποδα τη προσέγγισή μας απαντώντας από την αρχή για ποιο λόγο η
επίσημη ελληνική πολιτεία φαίνεται εξαφανισμένη από την υπόθεση. Πολύ
απλά, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε πιάσει απλούς τρομοκράτες
αλλά έχουμε εξαρθρώσει ένα δίκτυο Κούρδων οι οποίοι χτυπούν το τουρκικό
κράτος και του επιφέρουν σοβαρά πλήγματα. Πόσο «εθνικά υπερήφανη» θα ήταν λοιπόν η κυβέρνηση της χώρας μας μετά από μία τέτοια επιτυχία;Γιατί όμως να προχωρήσουμε στη συγκεκριμένη επιχείρηση εξάρθρωσης της συγκεκριμένης οργάνωσης; Όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, τα περί «ΑΟΖ» και λοιπών χαριτωμένων, η κυβέρνηση των Αθηνών τα έχει κάνει «γαργάρα» όπως φυσικά και όλες τις υπόλοιπες προεκλογικές της εξαγγελίες. «Σιγά» θα μου πείτε, «μας λες κάτι καινούργιο»; Φυσικά και όχι, αφού ουδείς περιμένει από μία κυβέρνηση της σημερινής Ελλάδας να λειτουργήσει με βάση το «εθνικό συμφέρον» όπως το αντιλαμβάνεται ο «μέσος σκεπτόμενος Έλληνας» και όχι όπως μας το σερβίρουν οι εκάστοτε κυβερνώντες κατά καιρούς και ιδιαίτερα σε ότι έχει να κάνει με την Τουρκία.
Δηλαδή,
ήταν προς το «εθνικό μας συμφέρον» το «no flags, no troops, no ships»
το βράδυ των Ιμίων, η υπογραφή της «Μαδρίτης», η ακύρωση της
εγκατάστασης των S-300 στην Κύπρο, η «ολύμπια ψυχραιμία» όταν
δολοφονούνταν ο Ισαάκ και ο Σολομού, όταν σκοτωνόταν ο Ηλιάκης, όταν
«κουκουλώναμε» από τη δεκαετία του 80 το θέμα της ΑΟΖ, και του
ενεργειακού μας πλούτου από τη δεκαετία του 50.
Τέλος, ήταν προς το «εθνικό μας συμφέρον» όταν παραδινόταν ο
Αμπντνουλάχ Οτζαλάν (να υπενθυμίσουμε ότι τις ημέρες εκείνες ο τότε
πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης είχε «γρίπη» και δεν εμφανιζόταν πουθενά,
ενώ ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Παπανδρέου, ήταν «εκτός
Ελλάδος», τι πρωτότυπο, με αποτέλεσμα η «καυτή πατάτα» να καταλήξει στον
Θεόδωρο «μαζί τα φάγαμε» Πάγκαλο).Είναι προς το «εθνικό μας συμφέρον» σήμερα, να δείξουμε για ακόμα μία φορά τον ραγιαδισμό μας σε μία Τουρκία της οποίας ολόκληρη η εξωτερική της πολιτική καταρρέει, στην οποία η κοινωνική ειρήνη μεταξύ των ίδιων των Τούρκων κρέμεται από μία κλωστή και σε μία Τουρκία της οποίας η ηγεσία βρίσκεται στον προθάλαμο χαρακτηρισμού της από την δυτική κοινή γνώμη ως απολυταρχική και αλαζονική με αποτέλεσμα να χάσει τα ερείσματά της στο εξωτερικό.
Είναι προς το «εθνικό μας συμφέρον» σήμερα, να αποδείξουμε την έλλειψη υπάρξεως ανδρικών αδένων η οποία μας χαρακτηρίζει τα τελευταία 60 έτη, στον μόνο ίσως παράγοντα ο οποίος αυτή της στιγμή αποτρέπει τη Τουρκία από το να «ξεκαθαρίσει» την υπόθεση με εμάς τους… γκιαούρηδες, δηλαδή τους Κούρδους. Η Αθήνα στην ουσία προχωράει σε μία μη φιλική ενέργεια προς το έθνος των Κούρδων οι οποίοι αυτοί τη στιγμή βρίσκονται στο κρισιμότερο σημείο για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους.
Δεν βλέπουν οι «στρατηγιστές» των Αθηνών τους Κούρδους του βορείου Ιράκ να αυτονομούνται όλο και περισσότερο από τη Βαγδάτη; Δεν αντιλαμβάνονται οι προστάτες του «εθνικού μας συμφέροντος» ότι οι Κούρδοι στη Συρία έχουν στην ουσία ανακηρύξει την ανεξαρτησία τους, και έχουν πάρει στο κατόπι τους «μαχητές της ελευθερίας» σουνίτες – κανίβαλους, συμμάχους του Ερντογάν οι οποίοι λυμαίνονται τη χώρα τους; Δεν βλέπουν τέλος οι μεγάλοι προοδευτικοί «διανοητές» της χώρας μας τους Κούρδους της Τουρκίας να έχουν ελέγξει εδώ και ένα περίπου έτος επαρχίες στα νοτιοανατολικά της χώρας και να βρίσκονται ένα βήμα προ της ανακήρυξης ανεξαρτησίας ή στη χειρότερη για αυτούς περίπτωση και καλύτερη για τους Τούρκους, στη δημιουργία μίας συνομοσπονδίας Τούρκων/Κούρδων;
Δεν έφτανε στους πολιτικούς ταγούς μας η ντροπή της παράδοσης του Α. Οτσαλάν στους Τούρκους, πρέπει τώρα για να αποδείξουμε την «στρατηγική μας ψυχραιμία» να παραδώσουμε στο πιάτο του Σουλτάνου κι άλλους εχθρούς του τουρκικού κράτους;
Δηλαδή τι πιστεύουμε ότι θα συμβεί τώρα; Οι Τούρκοι θα μας πουν «ευχαριστώ», θα μας επιτρέψουν να κάνουμε ΑΟΖ και εξορύξεις ή μήπως θα αρχίσουν να λένε ότι είχαν δίκιο όταν κατηγορούσαν την Ελλάδα για «υπόθαλψη και βοήθεια τρομοκρατών» και να γίνουν πιο επιθετικοί απέναντί μας; Γιατί να ρίξουμε και άλλο νερό στον μύλο της Άγκυρας; Γιατί να αποδείξουμε ότι είμαστε κράτος μειωμένης κυριαρχίας ΚΑΙ στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής;
Θα ρωτούσε κάποιος, «κι εάν για τη συγκεκριμένη κίνηση έχει βάλει το χεράκι του και ο υπερατλαντικός μας κοινός σύμμαχος;» Είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ έχουν άμεσο ενδιαφέρον για το Κουρδικό για μία σειρά λόγους όπου έχουν αναλυθεί κατά καιρούς στη διαδικτυακή αυτή γωνία. Είναι επίσης σαφές ότι οι ΗΠΑ «έδωσαν» στην ουσία τον Οτζαλάν στους Τούρκους με αντάλλαγμα (κάτι το οποίο «δεν ήξεραν» οι Τούρκοι βέβαια) την ανεξαρτητοποίηση (στην ουσία περί αυτού πρόκειται) του Βορείου Ιράκ.
Αρκεί να θυμηθούμε ότι το «σαφάρι» του Οτζαλάν ξεκίνησε – από τη Συρία, μην το ξεχνάμε – ταυτόχρονα με την «Συμφωνία της Ουάσιγκτον» μεταξύ Μπαρζανί (KDP) – Ταλαμπανί (PUK) και ΗΠΑ. Άρα, οι βουλήσεις των ΗΠΑ αναφορικά με το Κουρδικό μόνο φιλοτουρκικές δεν μπορεί να είναι, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, και των γεγονότων που έχουν λάβει χώρα στη περιοχή τα τελευταία δεκαπέντε με είκοσι έτη. Εάν κάποιος λάβει τη γεωπολιτική πραγματικότητα υπόψη του, θα πρέπει να ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ότι η Ελλάδα αντί να δημοσιοποιεί ότι συλλαμβάνει Κούρδους θα έπρεπε, εάν θα ήθελε να μη συμμετέχει καθόλου στο συγκεκριμένο παίγνιο, αφού κάποιοι άλλοι «καθαρίζουν» για την ίδια, να αποτρέπει τη δημιουργία των δικτύων αυτών από την αρχή.
Εάν η Ελλάδα ήταν κράτος με ελάχιστο αυτοσεβασμό θα έπρεπε, εάν υπήρχε κάποια απαίτηση από την Ουάσιγκτον για μία «τακτική» κίνηση εξάρθρωσης κουρδικών πυρήνων προς κατευνασμό της Άγκυρας (αν και οι συγκεκριμένοι στράφηκαν και κατά αμερικανικών στόχων και η ανοχή των ΗΠΑ ως γνωστόν είναι μηδενική), αυτό να γινόταν υπό το πέπλο της μεγαλύτερης δυνατής εχεμύθειας και μυστικότητας.
Και εδώ ερχόμαστε στο κυρίαρχο ερώτημα: Για ποιο λόγο η Ελλάδα έδωσε τέτοια δημοσιότητα στη συγκεκριμένη κίνηση; Για ποιο λόγο η Αθήνα αντί να «καθαρίσει» την υπόθεση χωρίς παρατράγουδα δηλαδή μέσω μίας μυστικής επιχείρησης το έκανε «τούμπανο»; Δυστυχώς, η απάντηση είναι και πάλι απλή. Ακόμα και οι ΗΠΑ να θέλανε και να απαιτούσαν μία συγκεκριμένη ενέργεια, είναι σίγουρο ότι κανείς δεν είπε στους Έλληνες να «καρφωθούν» από μόνοι τους. Η συγκεκριμένη κίνηση δεν έγινε για κανέναν άλλο λόγο παρά για να «χαϊδέψει» τα νεοθωμανικά αυτιά των επικυρίαρχων στην Άγκυρα, με απώτερο σκοπό ίσως να μην μας κάνουνε «ντα-ντα» στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα και για οποιοδήποτε λόγο.
Κλείνουμε την σύντομη αυτή τοποθέτηση υπογραμμίζοντας ότι σε επιχειρησιακό επίπεδο, οι δυνάμεις ασφαλείας επιτέλεσαν το καθήκον τους με άψογο και επαγγελματικό τρόπο ακολουθώντας τις εντολές της πολιτικής ηγεσίας. Σε πολιτικό επίπεδο, είναι εμφανής η «ντροπή» της ηγεσίας γι’ αυτό που έγινε. Σε στρατηγικό δε επίπεδο, για ακόμα μία φορά αποδείξαμε ότι συμπεριφερόμαστε ως βιλαέτι της Τουρκίας, η οποία μας απειλεί κι εμείς με τη «στρατηγική ψυχραιμία» είμαστε έτοιμοι να παραδώσουμε και τις… νησίδες στην Κηφισίας εάν και εφόσον ο αποτυχημένος κύριος Νταβούτογλου το απαιτήσει.
Επιπροσθέτως, για ακόμα μία φορά αποδεικνύουμε στον πλέον ενισχυμένο γεωπολιτικό δρώντα της ευρύτερης περιοχής, τους Κούρδους, ότι είμαστε πολύ λίγοι για οτιδήποτε. Τέλος, το ερώτημα που τίθεται είναι το κατά πόσο η συγκεκριμένη κίνηση μπορεί να εκληφθεί ως επιχειρησιακή επάρκεια των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας, ή… ευκαμψία μέσης των πολιτικών ταγών της χώρας, ένα σαφές μήνυμα απέναντι σε κάθε δυνητικό σύμμαχο τον οποίο προσπαθούμε να «διπλαρώσουμε» για να μας βοηθήσει με το θέμα της ΑΟΖ και της ενέργειας.
Φυσικά,
κάθε σκέψη ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια
της επίσκεψης του ΥΠΕΘΑ στις ΗΠΑ και μία εβδομάδα πριν την επίσκεψη του
Έλληνα πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο χαρακτηρίζεται ασφαλώς ως σύμπτωση…
Το αλίευσα ΕΔΩ
