Σήκω, η Πατρίδα σε γυρεύει,
βάλε τη στολή της αντρειωσύνης.
Η Ελλάδα πάλι κινδυνεύει.
Λύκοι προβατόσχημοι τη ζώνουν,
με την προσωπίδα της φιλίας,
τ' άγια της φυλής μας βεβηλώνουν,
πολεμούν τα κάστρα της θρησκείας.
Τάφηκαν οι μνήμες των ηρώων,
σκόνες λησμοσύνης τις σκεπάσαν,
ήρθαν καραβάνια των εμπόρων,
τις σεπτές εικόνες ξεκρεμάσαν.
όρθωσε τ΄ ανάστημα σαν πρώτα,
χάνετ' η γεννήτρα των θαυμάτων,
σβήνουν των ονείρων της τα φώτα.
Πάρε το σπαθί το τιμημένο,
να χτυπήσεις τα άγρια θηρία.
Διώξε το γραικύλο και τον ξένο,
που κακοποιούν την ιστορία.
Θύμισε και πάλι στα παιδιά σου,
ποια ζωή αξίζει να βιώνουν,
δείξε τα εφτά τα τραύματά σου,
που μοιλούν για όσα μας ενώνουν.
Πες μας για τ΄αγνά ιδανικά σου,
τη βαθιά σου πίστη στο Χριστό μας,
τους αγώνες που δωσ' η γενιά σου,
για να λυτρωθούμε απ' τον εχθρό μας.
Ξύπνα, Μακρυγιάννη, της θυσίας,
της φιλοπατρίας και του θάρρους.
Σπεύσε στις κραυγές της αγωνίας,
για να διώξεις πάλι τους βαρβάρους.
Σωτηρίας Δημητρίου-Αργυρίου.
πηγή: Η ζωή του παιδιού.
