Ρωμανού Ξενοφάνουc Ανδρούτσου*
“Οι Έλληνες έκαμαν μία άφρονη ενέργεια και έχασαν ολόκληρη αυτοκρατορία”
(A.J. Toynbee, Studies of History τ.β’, London 1962, σελ 222).Με αυτήν την άποψη, συμφωνεί και ο πολύς Μακρυγιάννης, όταν λέει: ‘(την πατρίδα) Εβγιαστήκαμεν και την πήραμεν είς τον λαιμό μας’ («Απομνημονευματα», σ. 356) καθώς και ‘Κάλλιο να καθόμαστε με εκείνο τον βασιλέα (σ.σ: τον Σουλτάνο!!) και είχαμε και την τιμή μας και βαστούσαμε και την θρησκεία μας, κι’ όχι τοιούτως, οπού καταντήσαμεν’”» (όπ.πρ., σ. 459).
Η αυτοκρατορική ιδέα - “το ευρύ Γένος” – ήταν η μόνιμη και αμετάτρεπτη ιδεολογία της Ρωμαίικης Εθναρχίας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο συνέχιζε στην πράξη τη “Βυζαντινή” αυτοκρατορία. Γι’ αυτό και εξηγούνται οι αρχικοί δισταγμοί του για επανάσταση των «Ελλήνων» στην ελλαδική επαρχία, διότι το Φανάρι γνώριζε καλά τα σχέδια του Ναπολέοντος, αλλά και των ευρωπαϊκών ανακτοβουλίων. Η προϊούσα κατάπτωση της Οθωμανικής εξουσίας ήταν αισθητή στις αρχές του 19ου αιώνα και η Εθναρχία γνώριζε, ότι η
αυτοκρατορία γνώριζε ότι η αυτοκρατορία περιερχόταν, αργά αλλά σταθερά, στα χέρια των Ρωμηών. Γι’ αυτό ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα είχε διατυπωθεί η θέση, ότι η αυτοκρατορία θα μεταστοιχειωνόταν σε ελληνική – Ρωμαϊκή με την εκ των έσω μεταλλαγή της. Οι Χριστιανοί (Ρουμ και Αρμένοι) ήταν, άλλωστε, περίπου 20 εκατομμύρια, ενώ οι Τούρκοι δεν ξεπερνούσαν τα 8. Όσο κι αν φαίνεται, λοιπόν, μη ρεαλιστική η προσδοκία της Εθναρχίας, έναντι της Εθνικής Ιδέας, η Εθνικιστική επανάσταση των Νεοτούρκων (κατά των άλλων εθνοτήτων) βεβαιώνει το αντίθετο!
Αλλά και η Υψηλή Πύλη γνώριζε την προσδοκία της Εθναρχίας για ανάσταση της Ρωμανίας και έτσι κατανόησε τον αγώνα του ’21. Δεν είναι, άρα ανεξήγητο, ότι αντέδρασε με τον απαγχονισμό του Γενάρχη των Ρουμ. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ήταν για τον Σουλτάνο ο αρχηγός του μιλλετίου των Ρουμ και όχι μόνον των Γιουνανλάρ. Έπαθε υπέρ όλου του Γένους (των Ρωμαίων) και όχι μόνον “υπέρ Δημητσάνης” όπως έγραφε το 1831 ο ιερομόναχος καθηγητής της Ιονίου Ακαδημίας Κων/νος Τυπάλδος Ιακωβάτος (†1867). Ο Γρηγόριος Ε΄, με τους συναθλητές του Μητροπολίτες και λαϊκούς, και ο Ρήγας Βελεστινλής εκτελέσθηκαν από την Πύλη για την αυτοκρατορική ιδέα και την ανάσταση της Ρωμανίας».
O μαρτυρικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ (†10/22-4-1821) μαρτύρησε για το Γένος και την «Αυτοκρατορική Ιδέα»
(…)
Αυτό όμως, που εξογίζει αθεράπευτα τον μεγαλοϊδεάτη Μακρυγιάννη, είναι η
“αντιιδέα”, που αναπτύσσουν οι δυτικοποιημένοι. Αυτοί “ήθελαν την
πατρίδα από τον Ισθμόν και κατά την Πελοπόνησσον, όχι από τον Ισθμόν και
κατά την Ρούμελη (…)”» (Στρατηγού Μακρυγιάννη, «Απομνημονεύματα», εκδ.
Μπάυρον, σελ. 274).
Το όραμα του Πατριάρχη, του Ρήγα και του Καποδίστρια…
Η
πρόκληση και ο σφετερισμός της Ελληνικής Επανάστασης από τους
απογόνους του Καρλομάγνου και του Ναπολέοντα, που ολοκληρώθηκε με την
προσχώρηση της Ελλάδος στο Ν.Α.Τ.Ο και στην «Νέα Αγία Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους» με την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση,
εκπλήρωσε το όνειρο των δύο μεγαλυτέρων εχθρών της Ρωμηοσύνης…
Η αποτροπή
της ανασύστασης της Ομοσπονδιακής Βαλκανικής Ρωμανίας διά της μασονικής
«Συνθήκης του Λονδίνου» του 1827. Η οριστική απεμπόληση της «Μεγάλης
Ιδέας» με την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 και κυρίως, η υπογραφή
του ληστρικού «Μνημονίου» της 8-5-2010 καθώς και των υπολοίπων που…
έρχονται, από το ελλαδικό ρωμέηκο απομεινάρι, αποτελεί τον μεγαλύτερο
πολιτικοδιπλωματικό θρίαμβο στην ιστορία του Δυτικού Κόσμου.
…Το κατά Κοσμάν Αιτωλόν «Ψευτορωμέηκο» που ’φτανε μέχρι τον Σπερχειό
και κατόπιν αιματηρών αγώνων έφτασε μέχρι την Θράκη και την Κρήτη, του
οποίου, σήμερα, οι Φραγκοβαυαροί δανειστές του, απειλούν την ιστορική
του συνέχεια!!!
ΦΡΑΓΚΟCΥΝΗ←«ΜΝΗΜΟΝΙΟ»→ΡΩΜΗΟCΥΝΗ
Το αλίευσα ΕΔΩ
