Ρωμανού Ξενοφάνουc Ανδρούτσου
«Α. Μέρκελ: «Το μέλλον της Ευρώπης διακυβεύεται στην Ελλάδα»! –
Πρώτο θέμα οι δηλώσεις στα ξένα ΜΜΕ.
“Με ασυνήθιστα δραματικό ύφος η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και με την φράση “το μέλλον της Ευρώπης διακυβεύεται”, κάλεσε το Κοινοβούλιο να στηρίξει το πακέτο έκτακτης ανάγκης προς την Ελλάδα. “Πολύ απλά το μέλλον της Ευρώπης διακυβεύεται. Η
Ευρώπη βρίσκεται σε σταυροδρόμι”, ανέφερε η Γερμανίδα καγκελάριος ενώπιον των βουλευτών, οι οποίοι θα κληθούν να εγκρίνουν (ή όχι) το δάνειο στήριξης προς την Ελλάδα.
Σύμφωνα με τη Γερμανίδα καγκελάριο, το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από την Ελλάδα, δηλαδή τη μείωση των μισθών στον δημόσιο τομέα και στις συντάξεις και την ενίσχυση των φορολογικών εσόδων!”» (…).
«Ντόμινο φοβούνται από την ελληνική κρίση –
Ή σώζεται η Ελλάδα, ή βουλιάζουν όλοι μαζί!
“To φαινόμενο του ντόμινο αρχίζει να λαμβάνει η οικονομική κρίση στην χώρα μας, στις διεθνείς αγορές, καθώς πιθανή αδυναμία της Ελλάδας να αποπληρώσει το χρέος της θα συμπαρασύρει στην δίνη μεγάλων προβλημάτων και τους δανειστές της. Υπό τον φόβο αυτό η ευρωζώνη ενέκρινε χθες την άμεση ενεργοποίηση από την ερχόμενη Δευτέρα του πακέτου των 110 δισ. Ευρώ (…).
(…) Η ζώνη του ευρώ βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για την υπεράσπισή της, δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Είμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, πρέπει να λάβουμε αποφάσεις”, δήλωσε ο Μπερλουσκόνι, κατά τη σύνοδο κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της ευρωζώνης (…)”».
Μάλιστα…! Εξ αιτίας του ανάπηρου ελλαδικού κράτους που οι ίδιοι δημιούργησαν μετά την απελευθέρωσή του από τον Οθωμανικό δυνάστη, σήμερα, οι διάδοχοι της «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους», υποστηρίζουν, ότι η Ε.Ε. κινδυνεύει με κατάρρευση!
Oι αποστάτες Δυτικοί, που φαλκίδευσαν το μέλλον της εκπολιτιστικής και εξαγιαστικής Οικουμενικής Ρωμηοσύνης, οι οποίοι επανειλημμένως κρήμνισαν την Ευρώπη, με αποκορύφωμα τους Α΄ και Β΄ Παγκοσμίους Πολέμους.
Η αμετανόητη Φραγκοσύνη, που επιμελώς αποκρύβει την αληθινή της καταγωγή και ιστορία, της αμορφωσιάς, των σφαγών και της ταξικής και κοινωνικής αδικίας.
Όλοι οι εισβολείς που πέτυχαν να σφετεριστούν την σοφία και τον πολιτισμό των φιλόθεων αρχαίων μας προγόνων. Οι αιρετικοί Γότθοι, Βάνδαλοι, Φρισλανδοί, Ιταλοφράγκοι, Νορμανδοί, Λογγοβάρδοι, Λουζινιάνοι, Kαταλανοί, Φλαμανδοβαυαροί και όλοι οι απόγονοί τους, οι σύγχρονοι «πλανητάρχες» και τα «πολυεθνικά τζάκια» των «ευγενών» της κατά Ρωμανίδη φραγκοπαπικής «στρατιωτικής παλιοπαρέας», που αναισχύντως παρουσιάζουν εαυτούς ως δήθεν τέκνα της «μητέρας» αρχαίας Ελλάδας και όχι των ορδών που κατήλθαν από τον παγωμένο Βορρά και ρήμαξαν τον παγκόσμιο, Ρωμέικο, υπερεθνικό και υπερφυλετικό Πολιτισμό, τους Μαύρους της Αφρικής, τους Ινδούς, τους Αβορίγινους της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας και τους Ινδιάνους της Βορείου και Νοτίου Αμερικής.
Οι απόγονοι των Αλαρίχων, Πιπίνων, Καρλομάγνων, Βοημούνδων και Μπαρμπαρόσσα, των Aλκουίνων, των Λανφράνκ και των Ιννοκεντίων, που φυλάκισαν τους επί τριακόσια χρόνια σθεναρά ανθιστάμενους δυτικοευρωπαίους ορθοδόξους και τους λοιπούς λατινόφωνους και ελληνόφωνους Ρωμηούς προγόνους μας στα κάστρα της Δυτικής Χριστιανικής μας Αυτοκρατορίας, μετατρέποντάς τους σε βιλάνους και δουλοπάροικους.
Αυτός ο συνασπισμός των βαρβαρικών λαών, οι οποίοι υπό την καθοδήγηση των Φράγκων* και αφ’ ότου απεκήρυξαν την αγιοποιό Ορθοδοξία του «Συμβόλου της Πίστεως», μάς έπεισε, πως δεν είμαστε εμείς οι αληθείς Ρωμαιο-καθολικοί, αλλά κάποιοι αιρετικοί, Γραικοί-Greeks («απατεώνες») και «Βυζαντινοί» και όχι οι Πανανθρωπιστές Οικουμενικοί Ρωμαίοι, οι αυθεντικοί κληρονόμοι και συνεχιστές του αρχαιοελληνικού θαύματος της αυθεντικής Λαϊκής Δημοκρατίας της Εκκλησίας του Δήμου και οι νόμιμοι διάδοχοι της Ελληνορωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της μετέπειτα επονομαζομένης Χριστιανικής Ρωμανίας.
Oι πρόγονοι των Eυρωπαίων και Aμερικανών «εταίρων και συμμάχων» μας που παραχάραξαν και σφετερίστηκαν τον Υπερπολιτισμό μας, τους σοφούς και τους ήρωές μας.
_______________
* «Οι Φράγκοι είναι δυτικό Γερμανικό φύλο, προερχόμενο από την περιοχή της Βαλτικής, το οποίο μεταξύ 2ου και 6ου αιώνα μ.Χ. προωθήθηκε προς την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη».
«Φράγκοι (ονομασία). Ένα από τα ονόματα με τα οποία αποκαλούσαν τον Μεσαίωνα τους κατοίκους της δυτικής Ευρώπης οι Βυζαντινοί και οι Μουσουλμάνοι, ιδιαίτερα μετά την επέκταση του Φραγκικού βασιλείου υπό τον Καρλομάγνο.
Μετά την Δ’ Σταυροφορία και την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, οι Σταυροφόροι ίδρυσαν στην Ελλάδα κρατίδια, σε μια περίοδο από τον 12ο μέχρι τον 14ο αιώνα που ονομάστηκε Φραγκοκρατία».
Μόνο Ρωμαίους ονόμαζαν τους εαυτούς τους, η αυτοκρατορία τους ήταν “Ρωμαϊκή” και η πρωτεύουσά τους η Νέα Ρώμη (…)». (Ιωάννης Καραγιαννόπουλος, «ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΚΡΑΤΟΣ», Τέταρτη έκδοση – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΝΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, σελ 51).
Η πολιτιστική τους ένδεια, τους έφτασε στο σημείο να διαστρέψουν και να σφετεριστούν μέχρι και τους Κελτοσάξωνες ρωμηούς αντάρτες του 11ου μ.Χ. αιώνα που δεν κατέφυγαν στην Μητέρα Κωνσταντινούπολη για να ενταχθούν στο αυτοκρατορικό τάγμα των Βαράγγων και αντ’ αυτού, προτίμησαν να παραμείνουν στα αγιοτόκα εδάφη τους για να αντισταθούν στον φραγκονορμανδό εισβολέα… Τον ασυμβίβαστο Σάξωνα αντάρτη, «Ρομπέν με την Κουκούλα» (“Robinhood”), αυτόν τον δολίως φονευθέντα υπό μιας νεοπαπικής Νορμανδής μοναχής καθώς και τον πιστό του σύντροφο, τον «Μικρό Ιωάννη», «οι οποίοι ουδέποτε πολέμησαν υπέρ κανενός Ριχάρδου», παρά ήσαν οι υπερασπιστές των πτωχών και των κατατρεγμένων κελτοσαξώνων Ορθοδόξων, που προέταξαν τα στήθη τους στην Μάχη του Hastings (14-10-1066) έναντι των φραγκονορμανδικών ορδών του Γουίλλιαμ ΙΙ, του Πάπα Λέοντα ΙΧ και του γαλλόφραγκου πραξικοπηματία επισκόπου Λανφράνκ, στις μέχρι τότε Ορθόδοξες Βρεττανικές Νήσους.
Οι αιρετικοί «πνευματικοί» τους πατέρες δεν εξεδίωξαν τους Ρωμηούς Προφήτες και Αγίους μας για να τους αντικαταστήσουν με τον αιρετικό, «αλάθητο» και «ισόθεο» Ποντίφηκα;
Οι ψευτοθεολόγοι τους δεν «έκοψαν και έραψαν» στα μέτρα των πολιτικοστρατιωτικών φιλοδοξιών της καρλομάγνειας αυλής, τους αρχαίους μας συγγραφείς και φιλοσόφους και κυρίως, τους Ορθοδόξους Λατίνους Αγίους Πατέρες των πρώτων χριστιανικών αιώνων;
Οι ίδιοι δεν κατέλυσαν τις ενδοτριαδικές σχέσεις και το «της μοναρχίας πολυύμνητον κράτος» με την εισαγωγή της πολυθεΐας μέσω του Filioque και των «πλωτίνειων αρχετύπων»; Εισάγοντας στην ανθρωπότητα την «θεόσδοτη» κοινωνική και φυλετική ανισότητα αλλά και τον «Πόλεμο των Θρησκειών» που ακόμα ταλανίζουν τον πολύπαθο πλανήτη;
Ποιοι επί αιώνες εδίωξαν την επιστήμη; Τους Κοπέρνικους, τους Γαλιλαίους και έκαψαν και τον Τζορντάνο Μπρούνο επειδή αντιστάθηκαν στις αστείες κοσμολογικές τους αντιλήψεις;
Κι όλα αυτά, εξαιτίας της «ιούδειας» προδοσίας και αμετανοησίας τους, που προσκάλεσε το «Ιερό Φάντασμα» – «Holy Ghost» από τα έγκατα της Κολάσεως, για να τους μεταμορφώσει σε σφαγείς Σταυροφόρους και ιεροεξεταστές, σε αποικιοκράτες και «ιεραπόστολους» που επεβλήθησαν με τον αντεστραμμένο σταυρό της φονικής τους σπάθας σε όλους τους πανάρχαιους Πολιτισμούς για να τους «εκπολιτίσουν».
Ο Δυτικός «πολιτισμός», ήταν αυτός που εξαθλίωσε και την θαρραλέα και θυσιαστική γυναικεία ύπαρξη, που με τόση ανδρεία παραστάθηκε στην σταυρική θυσία του Θεανθρώπου, την στιγμή που οι ίδιοι, οι αφώτιστοι ακόμα, μαθητές Του κρύβονταν «διά τον φόβο των Ιουδαίων».
Οι απόγονοι των Ρωμαίων σταυρωτών και διωκτών του σαρκωμένου Δημιουργού του Σύμπαντος Κόσμου και των πρώτων χριστιανών, ήταν αυτοί που μετά το σχίσμα, κατήντησαν τις γυναίκες, από ευλογημένες θυγατέρες της άσπιλης και αμόλυντης Θεοτόκου Μαρίας, άβουλα σκεύη εκτόνωσης του γενετησίου τους ενστίκτου, βιομηχανιστικές μονάδες αναπαραγωγής των σταυροφορικών και αποικιοκρατικών τους ορδών, τις οποίες, όποτε δεν τους ικανοποιούσαν τα ανομολόγητα πάθη τους, τις παρέδιδαν στις πυρές και στα παλούκια προς τέρψιν του «Ιερού Φαντάσματος» που λάτρευαν και ακόμα λατρεύουν για θεό τους.
Την στιγμή που οι Ρωμηοί πρόγονοί μας, είχαν τις γυναίκες, αυτοκράτειρες, στρατηγίνες, γιατρίνες στα νοσοκομεία της Αυτοκρατορίας, διδασκάλισσες, μελουργούς, θεολόγους, φιλοσόφους αλλά και εφοπλιστίνες, βιοτέχνες, εμπόρους και κτηματίες και πάνω απ’ όλα, τις ανέδειξαν ηρωίδες και αγίες, Εμμέλειες, Μακρίνες, Μόνικες, Ανθούσες, Παλαιολογίνες και Μπουμπουλίνες, ελεύθερες Ζαλογγίτισσες και Σουλιώτισσες, περήφανα αφεντικά στ’ αρχοντικά τους και σοφές παιδοτρίβες των παιδιών τους.
Οι σημερινές ανθελληνικές ευρωπαϊκές «προστάτιδες δυνάμεις» της Eλλαδίτσας μας, είναι οι απόγονοι και των τυμβωρύχων πλιατσικοδίαιτων Ναϊτών, των ροδοσταύρων και των μετέπειτα συνομωτών Μασόνων, αυτών των λάτρεων του “Rex Mundis” – «Bασιλέα του Κόσμου» και δήθεν «Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος», του εκπεσόντως αρχαγγέλου Μπαφομέθ και των λοιπών δαιμόνων, του Όσιρι, του Βαάλ, της Ασταρώθ, της Εκάτης, της Ανδράστης, του Σερνούνους, του Μπράχμα, της Κάλι, κ.ά.
Οι δύο αυτές κυρίαρχες πολιτικοθρησκευτικές φατρίες, είναι οι αναβιωτές των αρχαίων πολυθεϊστικών θρησκειών, της αιγυπτιακής, βαβυλωνιακής, καμπαλιστικής και νεοπλατωνικής «θεουργικής» μαγείας, οι οποίοι σύλησαν την ελληνιστική Ανατολή, την πανίερη Ιερουσαλήμ, την Κρήτη, μαζί και τους Κυπρίους αδελφούς μας, από τον 12ο έως και τον 17ο μ.Χ. αιώνα.
Οι σημερινοί Eυρωαμερικανοί κυβερνήτες και δυνάστες της οικουμένης, είναι οι απόγονοι όλων αυτών που μόλυναν την άλλοτε αγιασμένη Ορθόδοξη Ευρωπαïκή γή, την ποτισμένη με το αίμα των αναρίθμητων Ευρωπαίων ορθοδόξων Αγίων και Μαρτύρων, όπως των χιλίων σφαγιασθέντων πρωτοχριστιανών που μαρτύρησαν στο Lichfield της Αγγλίας επί Διοκλητιανού (†304 μ.Χ.), των λατίνων Πατέρων των πρώτων χριστιανικών αιώνων, Ειρηναίου του Λουγδούνου (Λυών), Αμβροσίου, Αυγουστίνου και Ιερωνύμου, του Αποστόλου των Κελτογάλλων Aγίου Ιουλιανού, Επισκόπου Lemans (†2ος αι.), του Αγίου Πρωτομάρτυρος Αλβανού της Αγγλίας (†304), του Ούγγρου ακατάπαυστου εργάτη της νοεράς προσευχής, Αγίου Μαρτίνου (†397) επισκόπου Τουρώνης της Γαλλίας που ανέσταινε νεκρούς! Του Aγίου Σεβερίνου, Αποστόλου της Αυστρίας (†482), του Αγίου Μπήτους, Αποστόλου της Ελβετίας (†112), της Αγίας ηγουμένης Χίλντας του Whitby (†680), του πρώτου Αρχιεπισκόπου της Γερμανίας, Αγίου Βονιφατίου (†754), ο οποίος μαζί με 40 μαθητές του κατεσφάγησαν από τους Φρίζιους (Nότιοολλανδούς) παγανιστές, του λαϊκού, Αγίου Ντόναλντ του Ogilvy (8ος αι. μ.Χ) που μαρτύρησε μαζί με τις εννέας θυγατέρες του, του Αγίου μάρτυρος Εδμούνδου, Βασιλέα της East Anglia (†869) που παρέδωσε εαυτόν στους Βίκινγκς για να σωθεί ο λαός του, της Αγίας αυτοκράτειρας Αδελαϊδας της Γαλλικής Βουργουνδίας (931-999 μ.Χ.) και τόσων άλλων, εν Χριστώ Ιησού, Ευρωπαίων θεουμένων, τα αγιασμένα σκηνώματα, των οποίων, κείτονται στα σπλάγχνα της άλλοτε ένδοξης Ορθόδοξης Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Κάποιοι εκ των προ του σχίσματος Ορθοδόξων Αγίων της Δυτικής Ρωμανίας
Ο Άγιος Σεβερίνος Απόστολος Αυστρίας,
η Αγία Αδελαΐδα, αυτοκράτειρα της Γαλλικής Βουργουνδίας,
ο μαρτυρικός Άγιος Βονιφάτιος, Απόστολος των Γερμανών
κι ο Σκώτος Άγιος Ντόναλντ ο λαϊκός ομολογητής.
Αυτές οι συνασπισμένες ληστρικές ορδές κατέκλεψαν τον αμύθητο υλικό πλούτο** και σφετερίστηκαν τον πολιτισμό της Ρωμανίας μας, ώστε, μετά, με τα «ξένα κόλλυβα» να αυτοανακηρυχθούν στους βαθύπλουτους «γαλαζοαίματους» βασιλείς, μεγαλοφεουδάρχες δούκες, κόμητες, μαρκησίους, βαρόνους και λόρδους. Και σήμερα, στους μεγιστάνες της κάθε… Siemens, της κάθε πετρελαικής πολυεθνικής και των Goldman Sachs.
_______________
* «(…) Τον Μάιο του 1203 ο στόλος των σταυροφόρων έφυγε από την Κέρκυρα και έφθασε στην Βασιλεύουσα τον Ιούνιο. O ιππότης Γοδεφρείδος Bιλλεαρδουΐνος, που μετείχε ο ίδιος στη Σταυροφορία, έκπληκτος και αυτός, έγραψε χρονογραφία («Χρονικό της Κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης») που δίνει σαφή εικόνα των εντυπώσεων, σχετικά με το μέγεθος του ρωμαϊκού πολιτισμού, που αντίκρισαν οι στρατιώτες:
“Παράγραφος 128: Τώρα μπορείτε να μάθετε πώς κοίταζαν επίμονα την Κωνσταντινούπολη εκείνοι που δεν την είχαν δει ποτέ (σ.σ.: αναφέρεται στην στιγμή όπου τα δυτικά στρατεύματα πρωτοαντίκρισαν την Πόλη, 24 Ιουνίου 1203). Γιατί δεν μπορούσαν καθόλου να σκεφτούν πως μπορεί να υπάρχει σε όλο τον κόσμο μια τόσο ΠΛΟΥΣΙΑ πόλη, όταν είδαν αυτά τα ψηλά της τείχη και τους ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ πύργους κι αυτά τα ΠΛΟΥΣΙΑ παλάτια με τις ψηλές εκκλησίες, που ήταν τόσες πολλές που κανείς δεν θα το πίστευε αν δε το έβλεπε με τα μάτια του, και ακόμα το μήκος της πόλης που κυβερνούσε τις υπόλοιπες. Και μάθετε πως δεν υπήρξε άνθρωπος, άνθρωπος τόσο ασυγκίνητος, που να μην ανατριχιάσει. Κι αυτό δεν ήταν καθόλου περίεργο, γιατί ποτέ δεν ανέλαβαν άνθρωποι μια τόσο μεγάλη επιχείρηση από τότε που χτίστηκε ο κόσμος (…)”».
**«(…) Οι επιπτώσεις της Τέταρτης Σταυροφορίας επί του ευρωπαϊκού πολιτισμού υπήρξαν εξ ολοκλήρου καταστρεπτικές. Η λάμψη του ελληνικού πολιτισμού, την οποία το Βυζάντιο (σ.σ: διάβαζε Ρωμανία) συντηρούσε επί εννέα αιώνες μετά από την επιλογή της Κωνσταντινούπολης ως πρωτεύουσας, έσβησε ξαφνικά (…). Το έγκλημα της Τέταρτης Σταυροφορίας παρέδωσε την Κωνσταντινούπολη και τη Βαλκανική Χερσόνησο σε έξι αιώνες βαρβαρότητας… Προκειμένου να αντιληφθούμε την πλήρη σημασία της λατινικής κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης, πρέπει να προσπαθήσουμε να συνειδητοποιήσουμε ποιος θα ήταν σήμερα ο πολιτισμός της Δυτικής Ευρώπης, αν η προ έξι αιώνων Ρωμανία δεν είχε καταστραφεί. Μπορεί κανείς να φανταστεί όχι μόνο τη Μαύρη Θάλασσα, τον Βόσπορο και τον Μαρμαρά να περιβάλλονται από προοδευτικά και πολιτισμένα έθνη, αλλά ακόμα και τα ανατολικά και νότια παράλια της Μεσογείου να έχουν επιστρέψει υπό μια καλή διακυβέρνηση και υπό μια θρησκεία η οποία δεν αποτελεί φραγμό στον πολιτισμό». (σερ Έντουιν Πήαρς, «Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204»).
Η λεηλασία και απογύμνωση της Κωνσταντινουπόλεως από όλα της τα πλούτη, δεν είχε όμοιό της. Όσοι τολμούσαν να αντισταθούν σφάζονταν επί τόπου. Δεν έμεινε παλάτι, αρχοντικό εκκλησία μεγάλη ή μικρή, μοναστήρι, χαμοκέλα, που να μην υποστεί φρικώδη λεηλασία. Ιδίως τους προσέλκυσε ο μυθικός πλούτος της Αγίας Σοφίας. Μπήκαν μέσα στον Ιερό Ναό με άλογα και μουλάρια που λέρωναν με τις κοπριές τους το μαρμάρινο δάπεδο. Και άρχισαν με φρενιτιώδη ταχύτητα να ξηλώνουν και να παίρνουν τα πάντα: από άγια δισκοπότηρα, ευαγγέλια, ιερά άμφια, άγιες εικόνες, την Αγία Τράπεζα, και το ασημένιο εικονοστάσιο του Τέμπλου, αφού προηγουμένος το έκαναν κομμάτια, μανουάλια, πολυκάνδηλα, μέχρι και κουρτίνες. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της λεηλασίας μια Γαλλίδα πόρνη ανεβασμένη στον πατριαρχικό θρόνο χόρευε ασεμνα μισόγυμνη και τραγουδούσε. Ούτε οι τάφοι των Αυτοκρατόρων γλύτωσαν: συλήθηκαν όλοι, ενώ τα λείψανα πετάχτηκαν εδώ κι εκεί. π.χ. το πτώμα του Βασίλειου Β’ Μακεδόνα πετάχτηκε έξω και στα χέρια του τοποθέτησαν οι Φράγκοι μια φλογέρα –ειρωνικά -. Με αφορμή αυτό το γεγονός ο Παλαμάς έγραψε το ποίημα «η φλογέρα του βασιλιά».
Κυρίως όμως καταστράφηκαν αναρίθμητα έργα τέχνης. Τόσο της κλασσικής αρχαιότητας (π.χ. αγάλματα του Δια, του Απόλλωνα, των Διοσκούρων, το χάλκινο άγαλμα του Ηρακλή από τον Λύσσιπο τον Σικυώνιο, της Άρτεμης, της Ήρας, της Ελένης του Μενελάου κ.ά. που κοσμούσαν δρόμους, πλατείες και παλάτια της Βασιλεύουσας) όσο και της Ρωμαϊκής περιόδου, τα οποία κομμάτιαζαν για να αφαιρέσουν το χρυσό, το ασήμι και τους πολύτιμους λίθους, ενώ τα κατασκευασμένα από χαλκό τα έλιωναν στα καμίνια για να κόψουν νομίσματα. Τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα καίγονταν από τους σταυροφόρους, για να ψήσουν τα κρεατικά τους! (…). Ήταν τέτοια η έκταση της καταστροφής που στο τέλος το άλλοτε περικαλλές άστυ, η Βασιλίδα των πόλεων της οικουμένης, που επί 9 αιώνες είχε συσσωρεύσει αμύθητα πλούτη, κατάντησε σκέτο κουφάρι!
Μεθυσμένοι από τη νίκη τους οι Φραγκοδυτικοί περιγελούσαν τους νικημένους, φορούσαν με γελοίο τρόπο τα ρούχα που τούς είχαν αρπάξει, τοποθετούσαν στα κεφάλια των αλόγων τους τις καλύπτρες και τα κοσμήματα των Ρωμηών. Άλλοι κρατούσαν αντί για σπαθί χαρτιά, μελανοδοχεία, και βιβλία, και περιφέρονταν στους δρόμους της Πόλης, παριστάνοντας τους λογίους. Το πιο τραγικό από όλα ήταν όμως ότι ολόκληρος ο γυναικείος πληθυσμός της Κωνσταντινουπόλεως, αδιακρίτως ηλικίας ή ιδιότητας (μοναχές) υποβλήθηκε στην τρομερή διαδικασία του βιασμού. Τότε ακριβώς εσφάγησαν οι περισσότεροι από τους άρρενες κατοίκους: διότι στην προσπάθειά τους οι πατεράδες και οι σύζυγοι να διαφυλάξουν την τιμή των θυγατέρων και των συζύγων έπεσαν θύματα των αποχαλινωμένων Δυτικών. Βόγκηξε η Κωνσταντινούπολη από τον ατελείωτο βιασμό. Δεν περιγράφονται τα μαρτύρια που υπέστησαν οι κάτοικοι επί τρεις συνεχείς ημέρες, διότι τους βασάνιζαν απάνθρωπα για να τους αποκαλύψουν τα μέρη όπου είχαν κρύψει χρυσά και αργυρά νομίσματα και κυρίως τιμαλφή. Μόνο όταν κορέστηκε η δίψα τους για αρπαγή, αίμα και γενετήσιες απολαύσεις, ησύχασαν, αφού πρώτα τους τρόμαξε μια έκλειψη σελήνης. Κατόπιν συγκέντρωσαν όλη τη λεία και την έθεσαν υπό την φύλαξη των ευγενών(…)».
Οι σημερινοί τοκογλύφοι – δανειστές μας, φέρουν το φρόνημα των Σταυροφόρων του 1204 και των παπικών εκβιαστών του 1438-1453 που συνέτειναν τα μέγιστα στην πτώση μας στα γαμψά νύχια των Οθωμανών. Είναι οι ηθικοί αυτουργοί της εξαλείψεως της Ρωμαιοσύνης από τον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη. Αυτού του ευώδους άνθους του Παγκόσμιου Πολιτισμού, αλλά και του μετέπειτα εγκλωβισμού της πατρίδος στα ασφυκτικά σύνορα της επαρχιακής «κοραΐστικης» Ελλαδίτσας.
Σύμφωνα με την θαραλλέα ιστοσελίδα της ελληνικής πρεσβείας στην Μόσχα, Άγγλοι πράκτορες, συνεργεία κάποιων εγχώριων, μασόνων και μη, «Εφιαλτών», ήταν οι στυγνοί δολοφόνοι του ευσεβέστατου μοναχού, πολιτικού και μάρτυρα, Ιωάννη Καποδίστρια, αυτού του ορθόδοξου ομολογητή και υπερμάχου της «Αυτοκρατορικής Ιδέας», που μέσα από τις εγκυκλίους 2953 (8-6-1828) και 4286 (26-8-1831) προέτρεπε τον, ήδη, προδομένο Ρωμηό, να καταγγέλει όποιον αντιληφθεί πως είναι μέλος κάποιας «Μυστικής Εταιρείας»!, ο οποίος, λυπόταν για τους εγχώριους, φραγκεμένους, πολιτικούς του αντιπάλους «(…) που εβγήκαν από τις “Μυστικές Εταιρείες” της Γαλλίας και της Γερμανίας (…)»!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ
Οι πηγές που χρησιμοποίηθηκαν προκειμένου να συγκεντρωθεί όλο αυτό το υλικό είναι στη διάθεση του καθενός.
Συνεχίζεται…
Το αλίευσα ΕΔΩ
