“Σκέψου
έναν άνθρωπο που στέκεται τη νύχτα μέσα στο σπίτι του, μ’ όλες τις
πόρτες κλειστές• κι έπειτα υπόθεσε ότι ανοίγει ένα παράθυρο ακριβώς τη
στιγμή που παρουσιάζεται μια ξαφνική λάμψη αστραπής. Ανίκανος ν’ ανεχτεί
τη λαμπρότητα, αμέσως προφυλάσσεται κλείνοντας τα μάτια του και
φεύγοντας προς τα πίσω, μακριά απ’ το παράθυρο. Έτσι συμβαίνει με την
ψυχή που είναι κλεισμένη μέσα στο βασίλειο των αισθήσεων• αν ποτέ
κρυφοκοιτάζει μεσ’ απ’ το παράθυρο του νου κατακλύζεται από τη
λαμπρότητα, σαν την αστραπή, της βεβαιότητας ότι το Άγιο Πνεύμα είναι
μέσα της. Μη μπορώντας να υποφέρει το θάμπος από το φως που
αποκαλύφθηκε, αμέσως παθαίνει σύγχυση στο νου της και αποσύρεται
ολοκληρωτικά στον εαυτό της καταφεύγοντας καταφεύγοντας σαν σ’ ένα
σπίτι, ανάμεσα στα αισθητά και ανθρώπινα πράγματα”.
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος
