Κάποτε μια αλεπού καυχιόταν για την πονηριά της. Έλεγε στις άλλες αλεπούδες ότι κατέβαινε στο χωριό και ρήμαζε τα κοτέτσια των χωρικών.
- Δεν ξέρετε με τι ευκολία κλέβω τα κοτόπουλα από τα κοτέτσια! Τους έλεγε. Κανείς δε με παίρνει είδηση. Έτσι, κάθε βράδυ έχω τον εκλεκτό μεζέ μου! Είσαστε κουτές που δεν ερχόσαστε κι εσείς μαζί μου να χορτάσετε κοτόπουλα.
- Πρόσεχε, γιατί καμιά φορά θα σου βγουν ξανά τα κοτόπουλα που τρως! τη συμβούλευαν οι άλλες.
- Μη σας νοιάζει, δε φοβάμαι τίποτε εγώ! τους απαντούσε εκείνη. Είμαι πολύ πονηρή και ξεγελώ και τους χωρικούς και τους σκύλους τους.
- Πολλές από μας, της είπε μια γριά αλεπού, νομίζουν ότι μπορούν με την πονηριά τους να ξεγελούν τους ανθρώπους. Μα έρχεται η στιγμή που την παθαίνουμε, γιατί οι άνθρωποι είναι πιο έξυπνοι και πιο πονηροί από τα ζώα.
- Α, είσαστε πολύ φοβητσιάρες είπε η αλεπού. Εγώ δε φοβάμαι τίποτε Έχω συνηθίσει να τρώγω νόστιμα κοτοπουλάκια και θα συνεχίσω να πηγαίνω στο χωριό.
Όμως, μια μέρα καθώς πήγαινε στο χωριό να κλέψει κανένα κοτόπουλο πάτησε μια παγίδα, και, χραπ, η παγίδα της υλάκισε την ουρά και της την έκοψε! Η αλεπού το ‘βαλε στα πόδια ουρλιάζοντας από τους πόνους.
Έτρεχε, έτρεχε, ώσπου βρήκε ένα ποτάμι. Έχωσε στο νερό την
κολοβή ουρά της και ησύχασε από τους πόνους. Όμως… τι θα έλεγε στις άλλες αλεπούδες, όταν θα τη ρωτούσαν τι απόγινε η ουρά της;
«Κάτι πρέπει να σκεφτώ», είπε με το νου της.
Έφθασε στο δάσος κι όταν την είδαν χωρίς ουρά οι αλεπούδες,
άρχισαν να την περιγελούν και να την κοροϊδεύουν.
- Τι έγινε η ουρά σου; της είπαν. Τι την έκανες; Γιατί γύρισες κολοβή;
Και τότε, εκείνη για να δικαιολογηθεί, τους απάντησε:
-Δεν ξέρετε; Η καινούργια μόδα λέει πως πρέπει να είναι κοντές οι ουρές μας!
Έτσι γινόμαστε πιο όμορφες! Με βλέπετε εμένα πόσο όμορφη και κομψή έγινα; Τι καθόσαστε, λοιπόν;
Κόψτε κι εσείς τις ουρές σας!
Αλλά… ποιος την πίστευε; Ήξεραν όλες πως την ουρά της την είχε κόψει η παγίδα.
ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ: Αλήθεια σήμερα πόσοι Έλληνες πιστεύουν την κολοβή αλεπού και όχι τις άλλες αλεπούδες; Μήπως οι περισσότεροι; Ίσως γιατί οι¨κολοβές¨ αλεπούδες είναι πειστικές και η αφέλεια των Ελλήνων ανεξιχνίαστη.
