Όπως δίνει ο θεός χάρισμα σε μένα να γίνω μοναχός και να πετύχω σε αυτό,έτσι δίνει χάρισμα και στον έγγαμο άνθρωπο.
Ο δύο γίνονται ένας άνθρωπος ενώπιον του θεού και τους φορτώνεται ο Χριστός στην δική του σάρκα.
Ο απόστολος Πέτρος λέγει η γυναίκα πρέπει να δείχνει στον άνδρα της πραότητα και ηρεμία.
Να μήν καυγαδίζει να μήν στενοχωριέται.
Γιατι το λέγει αυτό στις γυναίκες;Διότι ο άντρες είναι διαφορετικοί,έχουν άλλη καρδιά,άλλον ψυχισμό.Αυτοί μπορούν εύκολα να εξάπτωνται,έχουν εγωισμό.
Άμα του πεί κάτι η γυναίκα του το κρατάει μέσα του και υποψιάζεται.
Συμβουλεύει λοιπόν οτι στη γυναίκα οτι εάν δείξεις σταθερότητα τότε έχεις ένα πολυτιμότατο απόκτημα,ένα σπουδαίο πλεονέκτημα ενώπιον του θεού και των ανθρώπων,διότι η συζυγία σας θα είναι καθημερινή αγάπη.
Εν συνεχεία λέγει στους άντρες.
Εσύ που απέκτησες την γυναίκα και ζείς μαζί της να ζείς <<κατα γνώσην>>.
Να ξέρεις τί ζητάει η καρδιά της γυναίκας,την ιστορία της,να μήν ξεχάσεις τίποτα απο οσα σου είπε.
Να ξέρεις την ψυχολογία της διότι ο άντρας και η γυναίκα δεν ειναι το ίδιο πράγμα.
Άλλα θέλω εγώ άλλα εκείνη.
Αλλού τρέχω εγώ αλλού εκείνη.Αλλιώς μας έπλασε ο θεό.
Αρσεν και θήλυ για να συνενούνται τα διαφορετικά και να προκύπτει μια τελειότητα.
Να την αγαπάς να την θυμάσαι να προσέχεις κάθε ανάγκη της.
Πώς όμως;Όχι με υπερηφάνεια αλλα <<ως ασθενστέρω σκεύει τω γυναικείω απονέμοντες τιμήν>>. Στην γυναίκα λέγει να έχει πραότητα στον άντρα.
Στον άντρα λέγει να τιμά την γυναίκα του.Όταν δεν τιμάς την γυναίκα σου μπορεί να σπάσει σαν ποτηράκι η καρδιά της.
Και άν σπάσει ή έστω άν ραγίσει,δύσκολα αποκαθίσταται.
Τί ωραία που τα λέγει αυτά ο απόστολος.
Πού τα ήξερα αυτά οι άγιοι;
Μα, απο την αγιότητα πηγάζουν και απορρέουν αυτά.
Θέλει λοιπόν τιμή η γυναίκα.
Διότι πήρατε ένα χάρισμα και οι δύο μαζί.
Το λαχείο που σας έδωσε ο θεός ειναι και για τους δύο σας.
Θα κληρονομήσετε μαζί την αιώνια ζωή.
Αν εσύ γυναίκα δεν είσαι πράος άνθρωπος και εσύ άντρα δεν σέβεσαι
την γυναίκα σου ,δεν την τιμάς,δέν θα μπορέσετε να κάνετε προσευχή.
Η μία σάρκα θα είναι μια καταπληγωμένη σάρκα με συγκρούσεις,προβλήματα,παράπονα.
Ο κάθε ένας θα τρέχει στους φίλους του να παραπονιέται για τον ή την σύζηγο.
Η ζωή θα είναι γεμάτη μιζερια.
Άν θέλουμε να φτάσουμε στον θεό,πρέπει πρώτα να σκεπτόμαστε κοινωνικά.
Βλέπετε οτι το μοναστήρι είναι και μέσα στον κόσμο;
ΑΡΧ.ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΥ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΟΥ