Έχει ἀκουστεῖ ἀπό κάποιους τό ἐπιχείρημα ὅτι ἡ τηλεόραση μειώνει τίς συγκρούσεις μέσα στήν οἰκογένεια, διότι δρᾶ σάν ἀπορροφητικό μαξιλάρι. Πράγματι ἄν χαλάσει ἡ τηλεόραση τίς πρῶτες μιά δυό μέρες, αὐξάνονται οἱ καυγάδες μέσα στήν οἰκογένεια. Αὐτό νομίζω εἶναι ἐντελῶς ἐπιφανειακό. Πράγματι ἐγώ πιστεύω ὅτι σέ κάποιο βαθμό μειώνει τίς συγκρούσεις, ἀκριβῶς ἐπειδή οἱ στιγμές ἄγχους ἤ ἔντασης ἤ κατάθλιψης ἤ ὁποιασδήποτε συναισθηματικῆς δυσκολίας ἀντιμετωπίζονται μ᾿ ἕνα παυσίπονο τρόπο, καταφεύγοντας στήν τηλεόραση. Ὅμως νομίζω ὅτι κατά βάθος καί μακροπρόθεσμα ἡ λειτουργία τῆς οἰκογένειας ὑποσκάπτεται. Ἡ σχέση δέν καλλιεργεῖται δέν ὑπάρχει λόγος νά καλλιεργηθεῖ βαθύτερα. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τήν δυνατότητα, οἱ δύο σύζυγοι ἔχουν τήν δυνατότητα νά μήν μείνουν οἱ δυό τους ὥστε νά καλλιεργήσουν τή σχέση βαθύτερα.
Ἑπομένως φαινομενικά ἔχουμε, ἐκ πρώτης ὄψεως μείωση τῶν συγκρούσεων, ἀλλά στήν πραγματικότητα, μακροπρόθεσμα ἔχουμε προϋποθέσεις γιά πιό ρηχή σχέση. Ἐπίσης ἔχουμε ἔλλειψη ψυχικῆς ἐπαφῆς μέ τά παιδιά.
Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θερμός
Το αλίευσα ΕΔΩ
