Για μια ακόμη φορά οι Έλληνες παίρνουν τον δρόμο της ξενιτιάς όχι για να δουλέψουν στις φάμπρικες της δυτικής Ευρώπης αλλά για να μπορέσουν να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους από την λαίλαπα της κρίσης.
Πολλές βιοτεχνίες κυρίως από την Θεσσαλονίκη, τις Σέρρες και την Καβάλα, στήνουν τα μηχανήματά τους στην μεθόριο, μέσα στο βουλγάρικο έδαφος και πασχίζουν να προσφέρουν στους πελάτες τους φθηνά προϊόντα ώστε να ανταγωνιστούν τα πολυκαταστήματα κυρίως επίπλων, κουφωμάτων και προφίλ αλουμινίου.
Τα τουρκικά προϊόντα τα οποία κατακλύζουν τις αγορές και είναι πολύ φθηνότερα από τα αντίστοιχα που παράγονται στην Ελλάδα οδηγούν πολλούς επιπλοποιούς να στήσουν την βιοτεχνία τους στην Βουλγαρία και να μεταφέρουν τα έπιπλα, κουζίνες, σαλόνια και κουφώματα στους πελάτες τους στην χώρα μας και στην περιοχή μας.
Ιδιαίτερα στον χώρο του επίπλου που χρειάζεται και λεπτοδουλειά, όπως είναι τα αιγαιοπελαγίτικα και τα κρητικά έπιπλα τύπου Σκύρου, η Βουλγαρία είναι ιδανικός χώρος παραγωγής γιατί με το μεροκάματο ενός εργάτη στην Ελλάδα στην γείτονα χώρα μπορείς να απασχολήσεις και δύο αλλά και τρεις εργαζόμενους (περίπου 120 - 300 ευρώ ο μηνιαίος μισθός των εργατών).
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα στοιχεία για τις επιχειρήσεις που αναζήτησαν μία καλύτερη τύχη στο εξωτερικό είναι ελλιπή, ωστόσο οι αριθμοί που παραθέτουν οι συνδικαλιστές διάφορων κλάδων δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αισιοδοξίας για το μέλλον της ελληνικής βιοτεχνίας. Ειδικότερα, στη Βουλγαρία εκτιμάται πως δραστηριοποιείται αυτήν τη στιγμή το 30% - 40% των επιχειρήσεων του κλάδου επίπλου, δηλαδή περί τις 100 επιχειρήσεις. |
