Βαρύ φόρο αίματος πλήρωσε γι’ ακόμα μία φορά η Πολεμική Αεροπορία με το σημερινό δυστύχημα με τη σύγκρουση στον αέρα δύο μαχητικών F-16 νότια της Κρήτης. Ένας αξιωματικός ιπτάμενος της ΠΑ έπεσε στο βωμό του καθήκοντος εκτελώντας την αποστολή του με τον ίδιο ζήλο και αυταπάρνηση όπως δεκάδες άλλοι συνάδελφοί του και δεκάδες χιλιάδες στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων σε καθημερινή βάση. Δυστυχώς αποδείχτηκε γι’ ακόμη μία φορά ότι τα στελέχη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων παρά τη συστηματική προσπάθεια «δημοσιοϋπαλληλοποίησής» τους αλλά και την αντιμετώπισή τους από την ελληνική πολιτεία ως τυπικούς δημόσιους υπαλλήλους σε καθημερινή βάση όχι μόνο εξαντλούν κάθε ικμάδα ψυχικής και σωματικής ρώμης για να εκτελέσουν την αποστολή τους αλλά είναι έτοιμοι να διαθέσουν και την ίδια τους τη ζωή γι’ αυτό το σκοπό.
Το σημερινό τραγικό δυστύχημα ελπίζουμε ότι θα αποτελέσει την αφορμή ώστε η ελληνική πολιτεία να επανεξετάσει εκ βάθρου την πολιτική της απέναντι στο στρατιωτικό προσωπικό και τις πιο ευαίσθητες κατηγορίες αυτού και να σταματήσει την αντιμετώπισή του ως ένα απλό τμήμα των δημοσίων υπαλλήλων.
Στο σημείο αυτό θεωρούμε σκόπιμο να αναρτήσουμε το Editorial του τρέχοντος τεύχους της Στρατιωτικής Ισορροπίας & Γεωπολιτικής #6, που από καθαρή σύμπτωση αναφερόταν στη στάση της πολιτείας απέναντι στον Έλληνα αξιωματικό.
Η ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΟ
Ο θυμόσοφος λαός μας λέει ότι τον «Αύγουστο δουλεύουν μόνο τα κορόιδα και τα ρολόγια». Αυτό όμως δεν ισχύει για την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση των τελευταίων 30 ετών η οποία ποντάρει στις χαλαρότερες αντιδράσεις της ελληνικής κοινωνίας κατά την περίοδο της καλοκαιρινής ραστώνης και εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για να περάσει όσα μέτρα είναι δυσμενή και σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο θα δημιουργούσαν σοβαρές κοινωνικές εντάσεις και αναταράξεις. Στη λογική αυτή η κυβέρνηση... κινητοποιήθηκε ώστε να περάσει και τις ρυθμίσεις για το συνταξιοδοτικό καθεστώς των ένστολων, στους οποίους περιλαμβάνονται τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, και του Πυροσβεστικού Σώματος. Ουσιαστικά οι νέες ρυθμίσεις εναρμονίζουν το συνταξιοδοτικό καθεστώς των στρατιωτικών με το νέο συνταξιοδοτικό καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων. Εκείνο όμως που πραγματικά επιτυγχάνουν οι νέες ρυθμίσεις, δυστυχώς, είναι να καταστήσουν σαφές στον αξιωματικό ότι η πολιτεία τον θεωρεί έναν ακόμη δημόσιο υπάλληλο...
Σύμφωνα λοιπόν με τις νέες ρυθμίσεις όσοι θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης από 1ης Ιανουαρίου 2015 και μετά καθώς και όσοι εντάσσονται από τώρα και στο εξής στη στρατιωτική υπηρεσία, θα θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης με τη συμπλήρωση του 60ου έτους της υπηρεσίας ή στα 40 έτη συνολικής υπηρεσίας στην οποία συνυπολογίζονται 35 χρόνια πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας και μέχρι πέντε πλασματικά. Σε περίπτωση αυτεπάγγελτης αποστρατείας πριν τη συμπλήρωση σαράντα ετών συντάξιμης υπηρεσίας, η σύνταξη καταβάλλεται μετά τη συμπλήρωση του χρόνου που αντιστοιχεί στα τριανταπέντε έτη πραγματικής υπηρεσίας ή με τη συμπλήρωση του 60ού έτους της ηλικίας.
Με απλά λόγια η κυβέρνηση αποφάσισε να μετατρέψει τους στρατιωτικούς σε δημοσίους υπαλλήλους καλλιεργώντας τους ακόμη περισσότερο την δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, την οποία υποτίθεται ότι κάθε κυβέρνηση στόχο έχει να την καταπολεμήσει... Τι ακριβώς θα πρέπει να περιμένει κάποιος από ένα στρατιωτικό που θα παραμένει μέχρι τα 60 του χρόνια σε ενεργό υπηρεσία και για τουλάχιστον μια δεκαετία θα μετρά ανάποδα το χρόνο για να βγει στην σύνταξη; Μήπως θα έπρεπε να αναλογιστεί κανείς πόσο διαφορετική θα ήταν η αντιμετώπιση του οποιουδήποτε υπαλλήλου, σε οποιαδήποτε υπηρεσία, εάν κατά τη διάρκεια του επαγγελματικού του βίου ήταν υποχρεωμένος να μετακινεί την οικογένειά του ανά διετία ή τριετία ανά την Ελλάδα, χωρίς καν να πρέπει να εργάζεται χωρίς αμοιβή επιπλέον ώρες εκτελώντας υπηρεσίες, πολύ συχνά μάλιστα ακόμη και τις μεταμεσονύχτιες ώρες; Τι διαφορετικό θα μπορούσε να περιμένει όμως κανείς στην Ελλάδα της ισοπέδωσης των πάντων...
Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν ισχυριζόμαστε ότι το προηγούμενο σύστημα αποτελούσε πανάκεια. Αντιθέτως ήταν πολλά τα κακώς κείμενα και τα τρωτά σημεία που έπρεπε να έχουν διορθωθεί εδώ και πολλά χρόνια, αλλά σίγουρα όχι με την παρούσα λογική που διέπει την κυβερνητική πρωτοβουλία. Η λογική αυτή υποβιβάζει τους στρατιωτικούς σε μια ακόμη κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων.
Κλείνοντας θα θέλαμε απλά για να αποδείξουμε τη διαφορετικότητα του στρατιωτικού από τον οποιονδήποτε δημόσιο υπάλληλο, ανεξαρτήτως της ευσυνειδησίας του, ότι στις 30 Ιουλίου, ημέρα Παρασκευή και την ώρα που πολλοί απολάμβαναν το μπάνιο τους σε κάποια υπέροχη ελληνική παραλία, συντριβόταν κατά τη φάση της προσγείωσης ένα επιθετικό ελικόπτερο AH-64D Apache, με αποτέλεσμα το διμελές πλήρωμα, ένας αξιωματικός και ένας υπαξιωματικός να χάσουν τη ζωή τους. Δυο παιδιά, μέλη της μεγάλης οικογένειας των Ενόπλων Δυνάμεων, τα οποία έπαιρναν και αυτά το μπάνιο τους... όντας μούσκεμα στον ιδρώτα, τα οποία όμως δεν επέστρεψαν στις οικογένειές τους. Και όταν έκαναν διακοπές, είχαν δηλώσει που βρίσκονταν χωρίς να μπορούν να μετακινηθούν χωρίς να ενημερώσουν, ενώ το υπηρεσιακό κινητό τους τηλέφωνο τους συνόδευε συνεχώς ώστε να είναι σε διαρκή ετοιμότητα για άμεση επιστροφή, εάν το καθήκον τους καλούσε.
Κι επειδή την έκφραση «δημόσιοι υπάλληλοι» την χρησιμοποίησε και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας κάποια στιγμή, περιοριζόμαστε να θέσουμε το ερώτημα: Πόσοι εκ των καθόλα σεβαστών και ενίοτε ιδιαίτερα αξιόλογων δημοσίων υπαλλήλων κινδυνεύουν σε καθημερινή βάση να χάσουν τη ζωή τους εν υπηρεσία και να μην επιστρέψουν ποτέ στην οικογένειά τους;
Το αλίευσα ΕΔΩ
