Το 2006, πέντε κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία), προχώρησαν στην συγκρότηση της “Ευρωπαϊκής Δύναμης Χωροφυλακής”. Η Πατρίδα μας, η οποία επί ενάμισυ αιώνα διέθετε Χωροφυλακή, που δεν υστερούσε σε τίποτε έναντι των αντιστοίχων Ευρωπαϊκών Σωμάτων, δεν συμμετείχε. Γιατί ν’ απέχει η χώρα μας, από την Ευρωπαϊκή Χωροφυλακή, που συγκρότησαν όλες οι Μεσογειακές χώρες;
Δυστυχώς η απάντηση είναι απλή και πικρή:
“Το 1984, οι πολιτικοί της χώρας μας αποφάσισαν να διαλύσουν το ιστορικό Σώμα της Χωροφυλακής, με το πρόσχημα της ενοποίησης των Σωμάτων Ασφαλείας. Στην θέση της Ελληνικής Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεων, ιδρύθηκε ένα Σώμα, χωρίς θεσμική μνήμη, με την ονομασία “ΕΛ.ΑΣ.”.
Τα επιχειρήματα που επιστρατεύθηκαν, για να δικαιολογήσουν εκείνο το έγκλημα κατά της Εθνικής μνήμης, ήταν σαφώς αβάσιμα και προσχηματικά, “Μερίδα του λαού”, συνέδεε συνειρμικά την Χωροφυλακή με τις επώδυνες φάσεις της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας (εμφύλιο και δικτακτορία), κατά την διάρκεια της οποίας το Σώμα υποτίθεται ότι είχε διαδραματίσει αρνητικό ρόλο.
Κανείς από τους αυτοσχεδιάζοντες και πειραματιζόμενους πολιτικούς, δεν μπήκε στον κόπο να μελετήσει τα παραδείγματα άλλων χωρών και ιδίως εκείνων με τις οποίες, έχουμε αξιοσημείωτες ομοιότητες ως προς την ιστορική διαδρομή και την κοινωνικοπολιτική εξέλιξη.
Το σκεπτικό όσων προέβησαν στην κατάργηση της Χωροφυλακής, αλλά και όσων την ανέχθηκαν μετέπειτα, αδικούσε κατάφωρα την Ελληνική Χωροφυλακή και περιφρονούσε ευθέως τις θυσίες του Σώματος στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του Έθνους (Ήπειρος, Θεσσαλία, Μακεδονία, Θράκη, Μικρασία) και στον πόλεμο του 1940-41.
Ξεχάσθηκαν οι σκληρές καθημερινές μάχες της Χωροφυλακής με τις ξένες προπαγάνδες κατά της Πατρίδος μας και την αντεθνική επιβουλή, καθ’ όλη την διάρκεια της κατοχής, ιδίως στις “ευαίσθητες περιοχές”, όπου καταβλήθηκε συστηματική προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων, από τους Βούλγαρους, τους Αλβανούς και τους Ιταλούς, οι οποίοι σε αντίθεση με τους Γερμανούς, είχαν και έχουν μόνιμες βλέψεις εις βάρος της Ελλάδος.
Σε ότι δε αφορά στον εμφύλιο,το Σώμα της Χωροφυλακής, σήκωσε το κύριο βάρος της καθημερινής αντιπαράθεσης, με τους ενόπλους αντάρτες της άκρας αριστεράς. Οι διάσπαρτοι ανά την επικράτεια άνδρες της Χωροφυλακής, υφίσταντο, ιδίως στην ύπαιθρο, την καθημερινή απειλή κατά της ζωής τους, καθώς είχαν στοχοποιηθεί, ως το βασικό εμπόδιο για την άλωση της εξουσίας και την επιτυχία της “επανάστασης”. Αναρίθμητοι ήταν οι άνδρες της Χωροφυλακής,που φονεύθηκαν ή σφαγιάσθηκαν φρικωδώς την δραματική εκείνη περίοδο.
Οι αξιωματικοί και οι οπλίτες της Χωροφυλακής, δεν εστασίασαν κατά της Πατρίδος τους και των νομίμων αρχών της, αλλά πολέμησαν όρθιοι στις επάλξεις ή έπεσαν μαχόμενοι, κατά διαταγήν των νομίμων κυβερνήσεων της Ελλάδος (Γ. Παπανδρέου, Θ. Σοφούλης, Ν. Πλαστήρας, Π. Τσαλδάρης). Αυτών των κυβερνήσεων και αυτής της Πατρίδος, που σήμερα δεν θέλουν να τους ξέρουν.
Δεν είναι ορθό, ούτε πρέπον, αλλά ούτε και δίκαιον να λησμονείται παντελώς, να λοιδορείται και να κατασυκοφαντείται άνευ αντιλόγου η τραγική θυσία και η ανδρεία των Αξιωματικών και των Οπλιτών της Ελληνικής Χωροφυλακής, αλλά και των λοιπών Σωμάτων Ασφαλείας, όταν μάλιστα η τεράστια συμβολή της Χωροφυλακής στον τιτάνιο αγώνα της Ελλάδος για να παραμείνει εδαφικά αρτιμελής και κράτος – μέλος του δυτικού κόσμου, αναγνωρίσθηκε τότε ρητά, απ’ όλους τους εξέχοντες πολιτικούς και ακαδημαϊκούς άνδρες των εποχών, προεξάρχοντος του ιδίου του πρώτου πρωθυπουργού της απελευθέρωσης Γεωργίου Παπανδρέου. Όσον για το επιχείρημα που προβλήθηκε για να δικαιολογηθεί η κατάργηση του Σώματος – δηλαδή εκείνο της δήθεν εξοικονόμησης δυνάμεων- για την αποτελεσματικότερη πάταξη της εγκληματικότητας και μόνον η σημερινή κατάσταση της χώρας μας, βροντοφωνάζει πόσο λανθασμένη ήτο εκείνη η επιλογή και πόσο έβλαψε την χώρα μας.[ Περιοδικό Defence net media].
Πηγή
Το αλίευσα ΕΔΩ
