ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΕΦΡΑΙΜ;

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης Στέλιος Παπαθεμελής προέβη στην ακόλουθη δήλωση :   

    Αν το υπό κατάρρευση σύστημα φαντάζεται ότι η προφυλάκιση ενός ηγουμένου  θα το σώσει  , γελιέται .

Δεν μπορεί ο Εφραίμ να είναι το άλλοθι  Πολιτείας και Δικαιοσύνης  για την ανικανότητα τους επί τόσα χρόνια να συλλάβουν και τιμωρήσουν ,  ένα έστω, φυσικό αυτουργό της  Κλεπτοκρατίας και της δημόσιας  Διαφθοράς .

   Πότε έχει ξαναγίνει να μην αγγίζονται οι φυσικοί αυτουργοί και να την πληρώνουν οι (υποτιθέμενοι ) ηθικοί αυτουργοί ; 

Ο χρόνος και ο τρόπος του συμβάντος προκαλεί εύλογα αναπάντητα ερωτηματικά :

   Πρώτον  :  Γιατί επελέγη αυτή η στιγμή , παραμονή των Χριστουγέννων ;  Δεν μπορούσε να γίνει αυτό , αν έπρεπε , δύο εβδομάδες μετά , ή έστω πριν  ;

   Το τετριμμένο <<  ύποπτος φυγής και επικίνδυνος για τέλεση άλλων αξιοποίνων πράξεων >> , είναι για αφελείς .

   Δεύτερον :  Ένας ηγούμενος με χειροπέδες  χριστουγεννιάτικα , αποτελεί παγκόσμια ερεθιστική  είδηση . Και επειδή το Βατοπαίδι  το κατέστησαν επίκεντρο του ενδιαφέροντος  τα εγχώρια ΜΜΕ   την τελευταία 5ετία , είναι εύκολο για το σύστημα να εκτρέψει την προσοχή της δεινά  χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας από τα φλέγοντα και κινδυνώδη , στα ακίνδυνα και δευτερεύοντα. 

   Έτσι το σύστημα θα  έχει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο .Άρα δικαιολογημένα ο σκεπτόμενος πολίτης συμπεραίνει ότι πρόκειται για στημένο παιχνίδι  αποπροσανατολισμού και παραπλάνησής του .

    Τρίτον : Η καθημερινή όξυνση της κρίσης προκαλεί ένα κύμα επιστροφής στο Θεό και την Εκκλησία . Το σύστημα τρέμει κάτι τέτοιο γι αυτό επιχειρεί  παντί σθένη   να το ανακόψει .

    Τέταρτον :  Της προφυλακίσεως του Ηγουμένου προηγήθηκε  η επίσκεψη του στη Ρωσία με την Τιμία Ζώνη , όπου ο ρωσικός λαός με επί κεφαλής τον Πατριάρχη του και τον Βλαντιμίρ Πούτιν , του επιφύλαξαν ενθουσιωδέστατη υποδοχή .

   Μήπως αυτό εκλαμβάνεται από γνωστούς εξωελλαδικούς κύκλους ως προάγγελος ενός ορισμένου διορθοδόξου άξονα και γι αυτό αντιδρούν σπασμωδικά  και βίαια ;

  

σχόλια:

maximos είπε...

Ο αείμνηστος αντιεισαγγελεύς του Αρείου Πάγου Χοϊδάς είχε πει ότι: “ αι αποφάσεις των δικαστηρίων είναι κτήμα του λαού και υπόκεινται στην κρίση του κάθε πολίτη και έτσι πρέπει να γίνεται γιατί η κριτική είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας” Ετσί και εμείς κρίνουμε μία απόφαση που στέλνει στην φυλακή τον Εφραίμ, όταν τα λαμόγια που πήραν τα υποβρύχια που γέρνουν, οι παράγοντες της ποδοσφαιρικής παράγκας κυκλοφορούν ελεύθεροι, ο Χριστοφοράκος πήρε το αεροπλάνο ανενόχλητος και την κοπάνισε, τα ονόματα των πληρωμένων από την Siemens δημοσιoγράφων σβήστηκαν με blanko, οι παραδικαστικοί παραμένουν άφαντοι. Η δικαιοσύνη δεν αρκεί να παριστάνει την ανεξάρτητη και αδέκαστη, αλλά πρέπει και να είναι. Ο πατήρ Εφραίμ πληρώνει το ΟΧΙ του στο σχέδιο Ανάν. Πέταξε έξω απο το γραφείου του τον μεσολαβητή του ΟΗΕ, Υποδέχθηκε τον Πούτιν, τον έφερε σε επαφη με τον Καραμανλή και τώρα πρέπει να πληρώσει. Τον ρόλο του τιμωρού ανάλαβε η ελληνική δικαιοσύνη. Ο Τερτσέτης και ο Πολυζωίδης θα γυρνάν στους τάφους τους.

  Το αλίευσα ΕΔΩ 

ΣΧΟΛΙΟ Σσστ: Παραθέτω και ένα σχόλιο από το ιστολόγιο που αλίευσα το θέμα, καθόσον το κρίνω πολύ σημαντικό.

« Περί του μη δειν δανείζεσθαι»

Ένας εθνικός, ο Πλούταρχος και ένας άγιος, ο Νύσσης Γρηγόριος, ανατέμνουν το έγκλημα της επονείδιστης τοκογλυφίας.
Του Στέλιου Παπαθεμελή *
Εφημερίδα "Ο Κόσμος του Επενδυτή" 1 και 2/10/2011

       Το αμαρτωλό και τρισάθλιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, πολιορκητικός κριός του καταστροφικού καπιταλισμού, επιμένει ακόρεστο να κερδοσκοπεί σε βάρος του λαού μας, καθιστώντας το δυσβάστακτο φορτίο της απεχθούς τοκογλυφίας με διαρκώς προστιθέμενα νέα ασήκωτα πια βάρη, τραγικά αβάσταχτο. Οι διαρκώς πολλαπλασιαζόμενοι τόκοι των σαδιστών δανειστών μας σκοτώνουν κάθε δυνατότητα εξόδου της χώρας από τις «φυλακές υψίστης ασφαλείας» στις οποίες μας έχουν κλείσει.
        Πρέπει να σπάσουμε τα σίδερα και πια μόνο με την παράτολμη δύναμη του απελπισμένου.
        Η μόνη πολιτική που γνωρίζουν οι τοκογλύφοι μας είναι η αφαίμαξη. Ακόμη και το δυσώνυμο αρχικό Μνημόνιο, τώρα το βρίσκουν πολύ… φιλελληνικό και… φιλολαϊκό και το αντικαθιστούν με άλλο πνιγηρότερο. Βέβαια το πρόβλημα είμαστε εμείς. «Κανείς δεν πρόκειται να ανεβεί στην πλάτη σου, αν εσύ δεν σκύψεις», ξεσήκωνε ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ τους δικούς του. Και οι «όρθιοι» εκλέγουν τώρα Πρόεδρο στις ΗΠΑ.
        Η τοκογλυφία έχει αείποτε διαλύσει χώρες, κοινωνίες και οικογένειες.
       Θέλουμε να φωτίσουμε το θέμα με τη σοφία δυο κορυφαίων της Ελληνικής Γραμματείας. Ενός εθνικού της ύστερης αρχαιότητας του Πλουτάρχου και ενός εκ των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, του Γρηγορίου Νύσσης.
           Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς (45-120 μ.Χ.) ανέλυσε σ’ ένα σύντομο μελέτημά του (Ηθικά, περί του μη δειν δανείζεσθαι, προσιτό στην έκδοση της ΝΕΦΕΛΗΣ, Οι συμφορές του δανεισμού μετάφρ.-σχόλια Πολυξ. Παπαπάνου) αυτό που ο Μένανδρος αιώνες πριν συνόψισε στις Μονόστιχες Γνώμες του «τα δάνεια τους ελευθέρους δούλους ποιεί».
           Και τότε, όπως στις μέρες μας, οι πολίτες (και τα κράτη) είχαν καταληφθεί από ένα αμόκ δανεισμού. Ενώ έχουν αρκετά, δανείζονται με υψηλούς τόκους («έχοντες λαμβάνουσι επί πολλώ παρ’ ετέρων»). Οι τοκιστές δανείζουν σ’ αυτούς που παρέχουν εγγυήσεις. Στους φτωχούς όχι. «Τοις γαρ απόροις ου δανείζουσι».
          Οι τοκογλύφοι κομίζουν συμβόλαια (διάβαζε Μνημόνια) δεσμά εναντίον της Ελλάδος («ώσπερ πεδών επί την Ελλάδα») και σπέρνουν χρέη. Και τα χρέη που επιβάλλουν αυτοί οι απατεώνες και βάρβαροι, γεννούν προτού καν συλλάβουν («πριν ή συλλαβείν τίκτει»). Στην περίπτωση από το τίποτα γεννιέται τόκος («εκ του μηκέτι όντος μηδ’ υφεστώτος γεννάται τόκος»). Οι δανειστές είναι απαίσιοι πλεονέκτες. Διακατέχονται από το πάθος της απληστίας.
          Τα χωράφια που κατάσχουν απ’ τους οφειλέτες δεν τα καλλιεργούν, τα σπίτια από τα οποία τους πέταξαν έξω, δεν τα κατοικούν. Σημερινή είδηση: Στις ΗΠΑ οι Τράπεζες έχουν κατάσχει 3.500.000 σπίτια. Θα τα κάνουν τί;
           Αν οι ελληνικές κυβερνήσεις συμβουλεύονταν τον Πλούταρχο δεν θα δανείζονταν ασύδοτα και αστόχαστα. «Το δανείζεσθαι της εσχάτης αφροσύνης και μαλακίας» (=πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας).
           Έχεις; ρωτά ο σοφός, μη δανείζεσαι, γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου. Δανειζόμαστε «ου δια την πενίαν (ουδείς γαρ δανείζει πένητι) αλλά διά την πολυτέλειαν».
            Αυτήν την πολυτέλεια πληρώνει ο λαός με βαρύτατο τίμημα σήμερα. Την χλιδή π.χ. των Ολυμπιακών, την ξιπασιά των λαμόγιων, την αδωσίλογη κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος απ’ τους διαχειριστές του και την εμφύτευση αυτού του «παραδείγματος» στη συνείδηση του καθενός.
           Και ο συνετός κανόνας: «Ει γαρ ηρκούμεθα τοις αναγκαίοις προς τον βίον, ουκ αν ην γένος δανειστών». Αν αρκούμασταν, δηλαδή, στα απαραίτητα οι δανειστές δεν θα υπήρχαν ως είδος.
           Η ανθρωπότητα ολόκληρη, και η Ελλάς ως επιλεγμένο πειραματόζωο της διεθνούς κερδοσκοπίας απειλείται από καθολική απανθρωποποίηση. Μόνο η ενδυνάμωση της πνευματικότητάς μας μπορεί να μας οπλίσει με τα μέσα υπεράσπισης του προσώπου κατά της δαιμονολατρίας.
           Στις βάρβαρες ώρες που περνούμε, η καταφυγή μας στις πηγές της πίστης των πατέρων μας είναι σωτήρια. Αν ο Θεός των Χριστιανών απουσιάζει από την κίνηση της ιστορίας που ζούμε «είναι γιατί οι Χριστιανοί δεν συνάντησαν ακόμη το Θεό του Ιησού Χριστού» λέει ο Λατινοαμερικανός Φρέϊ Μπέτο.
        Είναι τρομερή η επικαιρότητα της σκέψης των Μεγάλων Εκκλησιαστικών Πατέρων. Βασίλειος, Χρυσόστομος, Αστέριος Αμασείας, Γρηγόριος Νύσσης, Μέγας Φώτιος και νεότεροι όπως ο Νικόλαος Καβάσιλας χρησιμοποιούν σκληρή γλώσσα κατά τοκογλύφων και της σύνολης ολιγαρχίας. Επιλέξαμε τον Κατά Τοκιζόντων λόγον του Γρηγορίου Νύσσης (σειρά ΕΠΕ, Γρηγορίου Νύσσης Έργα, 10, σ.264 επ. από όπου και η μετάφραση).
        Νομίζει κανείς ότι γράφηκε σήμερα. Βέβαια οι αιώνες αντιγράφουν και θα αντιγράφουν αλλήλους «έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων η» (Θουκυδίδης). Την αναγκαία αλλαγή του έσω ανθρώπου ευαγγελίζονται οι Πατέρες.
        Η προσευχή του τοκογλύφου, όπως εκείνη του Φαρισαίου «υπόμνησις μισανθρωπίας εστί» κατά τον άγιο. Οι Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας από τον 4^ο αιώνα ανέπτυξαν μιαν εκπληκτική «πολιτική Θεολογία» που οι Λατινοαμερικανοί επαναστάτες κληρικοί πρόβαλαν μόλις στον 20ο αιώνα. Απευθύνεται στον τάχα και ελεήμονα κερδοσκόπο (π.χ. Σόρος, Μπάφετ, Μέρκελ, Σαρκοζύ… Καλά τους έψαλλε προχθές ο Ντελόρ) και του λέει ότι την χορηγία σου την κάνεις από τη σκληρή και μισάνθρωπη κερδοσκοπία σου, γεμάτη από τα δάκρυα και τους στεναγμούς των ξένων συμφορών.
        «Εάν εγνώριζεν ο πένης πόθεν αρέγεις την ελεημοσύνιν, ουκ ανεδέξατο ως αδελφικών σαρκών γεύεσθαι μέλλων και αίματος οικείων» (=θα την απέρριπτε γιατί θα ήταν σα να έτρωγε σάρκες αδελφικές και αίμα δικών του).
        Και το τρομερό συμπέρασμα του αγίου: «Εμή πλήθος ην τοκιστών, ουκ αν ην το πλήθος των πενομένων. Λύσον σου την φατρίαν και πάντες έξομεν την αυτάρκειαν». Ο εστί μεθερμηνευόμενων: Αν δεν υπήρχε το πλήθος των τοκιστών, δεν θα υπήρχε το πλήθος των φτωχών. Διάλυσε την συμμορίαν σου και θα αποκτήσουμε όλη αυτάρκεια…
       Αυτάρκεια, ουσιώδες ευαγγελικό ιδεώδες και όρος ειρηνικού και δίκαιου κοινωνικού βίου. Προϋποθέτει διάλυση της συμμορίας των τοκογλύφων, διεθνών και επιχωρίων.
        Το αρχιστρατηγείο της σύγχρονης Συμμορίας των Κερδοσκόπων είναι ως γνωστόν η Wall Street.
        Καθυστερημένα, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ, πολλοί οικονομολόγοι αφυπνίζονται και αναζητούν έναν κόσμο χωρίς την Wall Street (βλ. το ομώνυμο μελέτημα του François Morin) και προτείνουν ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα να αποβλέπει στην απελευθέρωσή μας από την κυριαρχία των αγορών. Έτσι θα περάσουμε στην αναγέννηση της κοινωνίας.
        Οι τόκοι κατά τον Νύσσης Γρηγόριον είναι «τα μοχθηρά των δανεισμάτων τέκνα».
         Τα δανεικά δίνουν εφήμερη χαρά, αλλά σε λίγο έρχεται ο λογαριασμός τους ως «πικρόν δηλητήριον». Οι δανειστές κερδίζουν απ’ αυτόν που βρίσκεται σε δυσκολία. Απογυμνώνουν περισσότερο  τον γυμνό και ξανατραυματίζουν τον τραυματισμένο… Οι τοκογλύφοι όσους δεν δανείζονται τους θεωρούν εχθρούς και όσους δανείζονται τους καταστρέφουν για να διαρπάσουν το βιος τους.
        Στηλιτεύει ο άγιος τα Ομόλογα των λεφτάδων. Βλέπεις, λέει τον πλούσιο δεν έχει ούτε ένα νόμισμα, αλλά η περιουσία του είναι «εν ομολογίαις» (=ομόλογα, συμβόλαια), μηδέν έχων και πάντα κατέχων ο «σφόδρα αναίσχυντος δανειστής».
        Λοιδορεί τους περιβόητους χορηγούς, οι οποίοι «καλούσι την αμαρτίαν σεμνοίς ονόμασι φιλάνθρωπον» όπως οι αρχαίοι κάποιες δαιμονικές αιμοβόρες υπάρξεις τις λέγανε Ευμενίδες.
        Την τραγωδία των θυμάτων της τοκογλυφίας περιγράφει με μελανά χρώματα ο ιερός συγγραφέας. Πόσοι κρεμάσθηκαν, πόσοι πνίγηκαν στα ποτάμια. Οι «χρηστοί τοκογλύφοι» (ειρωνεία) ούτε τότε λυπούνται το δυστυχισμένο σπίτι και σέρνουν τους κληρονόμους που κληρονόμησαν «την σχοίνον μόνην του βρόχου» (=το σχοινί της θηλειάς) και απαιτούν χρήματα απ’ αυτούς που βρίσκουν το ψωμί τους από ελεημοσύνη.
        Εν κατακλείδι ο άγιος προτρέπει «κούρεμα των χρεών» και εφεξής να δανείζουν δωρεάν. Οι δανειστές απειλούν να σταματήσουν κάθε δάνειο. Το τελευταίο ο Νύσσης λέει ότι είναι «αναιδής ένστασις (=εναντίωση) προς το δίκαιον, φιλονεικία μανιώδης (=λυσσασμένη αμφισβήτηση του δικαίου) προς Θεόν έρις (=μάχη) και πόλεμος».
        Τέτοιοι είναι οι δικοί μας δανειστές!
        Ο γνωστός αναλυτής Τζων Λάντσεστερ εξαίρει το γεγονός ότι με τα στοιχεία του προηγούμενου τριμήνου (Νέα, 2/9/11) η μόνη χώρα ανάμεσα σε πολλές (ΗΠΑ, ΕΕ) που είχε αισθητή αύξηση του ΑΕΠ 0,7% είναι το Βέλγιο που 1 1/2 χρόνο δεν έχει Κυβέρνηση που θα επέβαλε εξοντωτική λιτότητα όπως η δική μας. Τελικά οι κυβερνήσεις βλάπτουν και την ανάπτυξη και την ευημερία των λαών…
        Ο συγγραφέας προτείνει μεταξύ άλλων και η πρόταση είναι στο κλίμα των λόγων Πλουτάρχου-Γρηγορίου Νύσσης άμεση μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος στο υπόδειγμα των δημοσίων υπηρεσιών Κοινής Ωφελείας. Στο ίδιο μοντέλο λειτουργίας και οι Τράπεζες.
         Από το στόμα του και στου Θεού τ’ αυτί… 

     * Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

Το αλίευσα ΕΔΩ

Στ.Παπαθεμελής: Ο λαός θα εξεγερθεί με την ανδρεία του απελπισμένου!

«Έστι δε ανδρείας και το  πονείν και το καρτερείν και αιρείσθαι ανδραγαθίζεσθαι»

Αριστοτέλης (Ηθικά Νικομάχεια,3,9).

του Στέλιου Παπαθεμελή

       Δεν ξέρω αν, όσα βιώνουμε στον τόπο μας και όσα βλέπουμε γύρω μας, θυμίζουν τις τελευταίες μέρες του Σοβιέτ, ή τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας, αλλά μέσα από αυτή τη δοκιμασία πρέπει να εξαγοράσουμε τον καιρό και να διασώσουμε ζωντανή την πίστη και την ελπίδα. Οπωσδήποτε δεν μπορεί η ιστορία να εξελιχθεί ερήμην του Θεού που είναι ο κύριος της ιστορίας.

      Η καταστροφική διστακτικότητα της παρούσας ευρωπαϊκής ηγεσίας αποθηρίωσε την κρίση. Έλλειμμα πολιτικής ανδρείας κατελόγισε  στους Ευρωπαίους πολιτικούς, άνδρες και γυναίκες ο Βλαντιμίρ Πούτιν, για την ανικανότητά τους να λύσουν το δημοσιονομικό πρόβλημα μιας χώρας, της Ελλάδας, που είναι μόλις το 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης.

      Ανδρεία, είδος ουσιώδες εν ανεπαρκεία. «Έστι δε ανδρείας και το  πονείν και το καρτερείν και αιρείσθαι ανδραγαθίζεσθαι» έλεγε ο Αριστοτέλης (Ηθικά Νικομάχεια,3,9).Είναι, δηλαδή, χαρακτηριστικό της ανδρείας να αντέχει μόχθους, να έχει υπομονή και να τολμά ανδραγαθήματα. Διότι τότε θα την ακολουθεί «η ευτολμία, η ευψυχία και το θάρρος, έτι τε η μεγαλοψυχία και η καρτερία» συμπληρώνει ο Σταγειρίτης.

      Με ηγεσίες, όμως ευρωπαϊκές και ελλαδικές, συντριπτικά κατώτερες των περιστάσεων πώς να προσδοκά κανείς υπέρβαση της Κρίσης που οδεύει ήδη στηνδεύτερη φάση της ύφεσης;

      Η ευρωπαϊκή κρίση με αιχμή την ελληνική που η ΕΕ αποδεικνύεται ανίκανη να διαχειρισθεί, απειλεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δηλαδή τελικά την ίδια την Αμερική. Γι’ αυτό πήγε ο κ. Γκάιτνερ στο Βρόκλαβ να ταρακουνήσει τους Ευρωπαίους για τις επιπτώσεις της στην άλλη ακτή του Ατλαντικού.   Είναι γεγονός ότι ο κόσμος έγινε μικρότερος και ο απειροελάχιστος τοπικός στρόβιλος προκαλεί γενικότερη τρικυμία και σίγουρα εν κρανίω πυγμαίων ηγεσιών.

      Η Ελλάς δεν διαπραγματεύθηκε τίποτε. Απεδέχθη αμαχητί στα τυφλά τον Απρίλιο του 2010 την υποταγή της στην Τρόικα και ο βασικός τότε αρμόδιος υπουργός  ομολόγησε με απύθμενη ελαφρότητα, (αφού είχε υπογράψει) το αμίμητον: «Δεν έχω προλάβει ακόμα να διαβάσω το κείμενο» (sic!).

      Είναι επιβεβαίωση κατά κράτος ηττημένων μυαλών, οι κυβερνητικοί χειρισμοί που ακολούθησαν και αλυσσόδεσαν τη χώρα και τον λαό της, με κατάληξη το ταγκό της χρεοκοπίας.

      Εφιαλτικό και γι’ αυτό παραείναι αληθινό το αφήγημα της κρίσης: «Το μνημόνιο συντάχθηκε στο πόδι από εμάς και την τρόικα» παραδέχεται υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος που συμμετείχε στη (μόνον κατ’ όνομα…) διαπραγμάτευση άρπα κόλλα» λέει. «Δεν είχαμε ιδέα τι γράφαμε και σε ανάλογη και μεγαλύτερη σύγχυση βρίσκονταν οι εμπειρογνώμονες της τρόικας, οι οποίοι εργάζονταν υπό την ασφυκτική πίεση της Επιτροπής και του Ταμείου». Σύμφωνα με συγκλίνουσες μαρτυρίες, δεν είχε γίνει η παραμικρή προετοιμασία και απλώς την τελευταία στιγμή απομονώνονταν τμήματα  από παλαιότερα μνημόνια του ΔΝΤ με την Τουρκία, το Μεξικό ή την Ουγγαρία και προσαρμόζονταν βιαστικά για να συνθέσουν το ελληνικό μνημόνιο. «Είναι μια κακή συρραφή, ένα “μνημόνιο-Φρανκενστάιν”» λέει υπουργός, ο οποίος ομολογεί ότι είχε στη διάθεσή του λιγότερες από τρεις ώρες για να διαβάσει, να κατανοήσει, να αξιολογήσει και να εγκρίνει το τμήμα της συμφωνίας που αφορούσε τις δεσμεύσεις του υπουργείου του για τα επόμενα τέσσερα χρόνια! (Βήμα, Π.Παπαδόπουλος,16/10/11).

      Μεσοπρόθεσμο και Εφαρμοστικοί Νόμοι συμπληρώνουν, επί του παρόντος-το μέλλον αόρατον-το πλέγμα των δυναστικών θεσμών μέσω των οποίων αφαιμάσσεται και η τελευταία ρανίδα οικονομικής αντοχής των πολιτών, ενώ ταυτόχρονα δολοφονείται κάθε αναπτυξιακή πιθανότητα.

      Ακόμα και οι άπληστες αγορές, αρχίζουν να βλέπουν τώρα ότι η βιαίως επιβληθείσα ασφυκτική λιτότητα, οδηγεί την ελληνική οικονομία σε ολέθριους δρόμους.

      Σώφρων ο Laurent Cordonier  τολμάει έξω από τα δόντια να προειδοποιήσει: «Αν δεν θέλουμε να ξεσπάσει λαϊκή επανάσταση, να αρπάξει την εξουσία μια αιμοσταγής δικτατορία, ή να εξαφανιστεί ο ελληνικός πολιτισμός…». Ο Γάλλος στοχαστής μας περιγράφει το τρομακτικότερο σενάριο και συνεχίζει «μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ένα ανεπτυγμένο έθνος δεν θα ανεχόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα την ετήσια αφαίρεση του 6% του πλούτου που παράγει. Πόσο μάλλον που το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί στοήμισυ των μισθών που καταβάλλονται ετησίως για αμοιβή των δημοσίων υπαλλήλων της χώρας» (Monde Diplomatique/ «Ε» 16.10.11).

      Στυγνή ληστεία ονόμασε προχθές το σύστημα ΔΝΤ ο πολύς Νόαμ Τσόμσκυ. Και συμπλήρωσε «κοινότητα της πίστωσης και της επιβολής, ακριβώς όπως η Μαφία. Όπως οι μαφιόζοι έχουν τα λεφτά να δανείσουν αλλά και τον τρόπο να σ’ τα πάρουν πίσω» (ΒΗΜΑgazino 16/10/11).

      Η διεθνής των τοκογλύφων λεηλατεί τον πλανήτη, περιφρονεί τον άνθρωπο,μυκτηρίζει το Θεό και λατρεύει το κέρδος.

      Οι κυβερνώντες πρέπει να αντελήφθησαν ότι πλέον δεν τους παίρνει άλλο. Ενδεικτικά και τα ενδοεξουσιαστικά παιχνίδια με τριάδες επιδόξων πολιτικών αναμορφωτών στην πραγματικότητα όμως παραμορφωτών.

      Ο ξεσηκωμός του λαού αυτό το διήμερο είναι δείγμα βίαιης αφύπνισής του που προκάλεσε ο σαδισμός των μέτρων τους.

      «Βρέστε άλλες λύσεις» έγραψε στην αγωνιώδη Εγκύκλιό του ο Μεσογαίας Νικόλαος. «Αν δεν μπορείτε, ομολογήστε την αδυναμία σας. Δεν είναι ντροπή να μην μπορεί κανείς. Είναι όμως απαράδεκτο να επιμένει στην ευθύνη γενικευμένης καταστροφής μας».   

      Το σημερινό κυβερνητικό σχήμα πνέει πλέον τα λοίσθια. Μπορεί εν τούτοις να προσφέρει μια θετική υπηρεσία στην πατρίδα αν:

      α) Προ πάσης αποχώρησής του κάνει μια Στροφή 180^ο στην πολιτική του. Ελάχιστα πιθανό, αλλά όχι αδιανόητο σήμερα.

      β) Συμπράξει σε κυβέρνηση του ευρύτερου δυνατού φάσματος που θα επιχειρήσει την Στροφή.   

             Η Ευρωζώνη, αλλά και η ίδια η Ε.Ε. τελεί υπό την δαμόκλεια σπάθη της διάλυσης. Την ελληνική αποπομπή θα την επιθυμούσε, αλλά δεν την αποτολμά, γιατί θα επετάχυνε τη διάλυση για την οποία το Διευθυντήριο δεν είναι το γε νυν αποφασισμένο.

      Η Ελλάδα εξακολουθεί παρά την αυτοαχρήστευσή του να έχει ένα τρομερό όπλο, τηναπειλή της παύσης πληρωμών για να επιτύχει μια ριζική επαναδιαπραγμάτευση.

      Την απειλή αυτή, ή θα την χρησιμοποιήσει, τώρα, ένα άλλο σχήμα, ή θα τo πράξει μια μετεκλογική κυβέρνηση.

      Το πρόβλημα είναι ότι σήμερα κανένα από τα κατεστημένα κόμματα δεν τολμά να επαγγελθεί την αποπομπή της Τρόικας από την Ελλάδα, που είναι εν τούτοις η μόνη δυνατότητα να μπει η χώρα σε μια προοπτική ταχύρρυθμης ανάπτυξης, την οποία μας έχει de facto απαγορεύσει η Τρόικα.

      Πρέπει να αποτρέψουμε την αφρικανοποίηση της χώρας, όπως εύστοχα γράφει στην άρτι εκδοθείσα μελέτη της «Όλη η αλήθεια για χρέος και ελλείμματα και πώς θα σωθούμε» η Μαρία Δελιβάνη και το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου, «που ισοδυναμεί μεπτώχευση της Ελλάδας και μάλιστα στο διηνεκές».

www.papathemelis.gr

by Siglitiki Το αλίευσα ΕΔΩ eleftheroiellines

Του Στέλιου Παπαθεμελή *

           Δε χρειαζόμασταν την ωμή ομολογία Γιουνκέρ στο Focus  ότι «η εθνική κυριαρχία της Ελλάδος θα περιορισθεί δραστικά». Το βιώνουμε ήδη «μέχρι μυελού οστέων».        Η καχεξία της ελληνικής εθνικής οντότητας, δηλαδή του πολυδιάστατου πλέγματος οικονομικών, στρατιωτικών και ψυχολογικών παραγόντων (βλ.την διαυγή ανάλυση του Π.Κονδύλη, Πλανητική πολιτική μετά τον Ψυχρό πόλεμο,σ.154), δεν είναι οψιγενές νόσημα.        Η Μικρασιατική τραγωδία, δολοφόνησε τη Μεγάλη Ιδέα, περιέστειλε το κράτος, σμίκρυνε το Έθνος και ακρωτηρίασε το φρόνημα του λαού, προξενώντας μας ανήκεστη γεωπολιτική συρρίκνωση.        Παρά τα κατάγματα αυτά, δύο φορές έκτοτε ο Ελληνισμός κατόρθωσε να εγγίσει τις γενναιότερες στιγμές του εθνικού του βίου: Πόλεμος 1940-41 + Αντίσταση και Κυπριακός Αγώνας 1955-59.
        Και στις δύο περιπτώσεις, οι ηγεσίες είχαν αυτεπίγνωση του «φρονείν και πράττειν ελληνικά». Γνώριζαν καλά ότι την ειρήνη την επιβάλλεις, όταν ο εχθρός ξέρει ότι δεν φοβάσαι τον πόλεμο (Θουκυδίδης Ι, 144,3).        Με τον Αττίλα στη Μεγαλόνησο, «εμάς» να βλέπουμε την Κύπρο «μακρυά», την διαρκώς κλιμακούμενη και μηδέποτε απαντώμενη εμπράγματη αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας από τους πασάδες και την παθογενή μονόπλευρη εξάρτησή μας από τους υπερατλαντικούς φίλους των άσπονδων γειτόνων μας, προσδώσαμε στη χώρα χαρακτηριστικά προτεκτοράτου και φθίνοντος έθνους.        Περιορισμένες και μάλλον εφήμερες, αναλαμπές: ο Μάρτης του `87, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου εξέπεμψε αξιόπιστο μήνυμα ότι θα βυθίσει το Σισμίκ και έμφοβοι οι Τουρκο-αμερικανοί ματαίωναν το εγχείρημα και μερικώς το Βουκουρέστι του νεότερου Καραμανλή που εξόργισε τον Μπους. Όμως ούτε η μία, ούτε η άλλη περίπτωση δημιούργησαν προηγούμενο υπολογίσιμης εθνικής οντότητας που δεν είναι εκ των προτέρων «δεδομένη». Εν τούτοις, η γεωστρατηγική θέση της χώρας είναι εκ των ων ουκ άνευ για την άσκηση μιας μη εθελόδουλης γεωπολιτικής συμπεριφοράς. Αλλά αυτό προϋποθέτει ιστορικούς στόχους.        Δομικό μας έλλειμμα είναι διαχρονικά η ένδεια ιστορικών στόχων, πρόσφορων να κινητοποιήσουν συνειδητά και μακροπρόθεσμα το συλλογικό υποκείμενο του έθνους (Πρβλ. Κονδύλης, ενθ’ αν.σ.158).        Διάφορες προσομοιώσεις στόχων π.χ. «εκσυγχρονισμός» (εξ) ευρωπαϊσμός κ.τ.τ. οδήγησαν στο μοιραίο υποκατάστατο την παρασιτική δανειακή ευημερία που κυριάρχησε άχρι κρίσεως. Ηγεσίες χωρίς ιδανικά τρέπουν τις κοινωνίες τους στα δανεικά. Και επειδή κατά Μένανδρον «τα δάνεια τους ελευθέρους δούλους ποιεί», μας έσπρωξαν με τους πιο ταπεινωτικούς μάλιστα όρους στην παράδοση της οικονομικής μας ανεξαρτησίας, και ουσία της εθνικής μας κυριαρχίας. Τώρα πια δεν διστάζουν να την διαλαλήσουν expressis verbis, και οι… διασώστες μας, όπως ο και Φιλέλλην επονομαζόμενος κ. Γιουνκέρ.        Λέει την αλήθεια που οι ημέτεροι αποκρύπτουν, «ενώ εις την οδόν έξω ουδέν ακούουν οι λαοί».        Οι αλλοεθνείς διαγνώστες και διασώστες και οι τιποτολόγοι ιθαγενείς εταίροι τους, απέτυχαν παταγωδώς.        Η αχρήστευση των πολιτών επιτυγχάνεται με την μετάλλαξή τους σε καταναλωτές. Και μεσοπρόθεσμα σε παρασιτικούς καταναλωτές. Προηγήθηκαν οι ηγετικές ελίτ. Ακολούθησαν οι μάζες. Αλλά όπως αδιάψευστα λέει το Ευαγγέλιο «τυφλός τυφλόν εάν οδηγή αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται». 150 δισ. € που εισέρρευσαν από τα Κοινοτικά Ταμεία τα τελευταία 30 χρόνια, μπορούσαν όντως να καταστήσουν την Ελλάδα, γη της Επαγγελίας. Φαγώθηκαν. Ελάχιστα «μαζί». Τα πλείστα από επιτηδείους.       

        Ολίγιστες επενδύσεις, τώρα μηδενικές, καμία αναδιάταξη του παραγωγικού δυναμικού, συνεχώς αυξανόμενες εισαγωγές και δη αναλώσιμων. Οι ευσυνείδητοι πρέπει να οργίζονται, αλλά η Μέρκελ πρέπει να ευτυχεί καθώς εκτός από τα υποβρύχια που γέρνουν οι αδιόρθωτοι νεόπλουτοι συνέλληνες απορροφούν τις περισσότερες Πόρσε.        Επικοινωνιακό και εκπαιδευτικό σύστημα υπονόμευσαν στοχευμένα τις ελληνικές αξίες της ζωής. Αφελλήνισαν και αποχριστιάνισαν από τα διαχρονικά ιδεώδη το κοινωνικό σώμα, καθιστώντας το έτσι ευάλωτο εις πάσαν ζήτηση.        Η εθνική ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού, είναι διάχυτη από καιρό. Οι λιγοστές τιμητικές εξαιρέσεις της με εργαλείο την μονοκρατορική δομή της ελληνικής οικογενειακής κομματοκρατίας αχρηστεύονται εν τη γενέσει τους.        Σήμερα, η πολιτική τάξη είναι στο επίκεντρο της λαϊκής μήνιος. Εν πολλοίς δικαίως.        Τώρα ξεφυτρώνουν καθημερινά ποικιλώνυμες ομάδες και ομαδάρχες διαμαρτυρίας. Οι περισσότεροι αγνών προθέσεων και θετικό ότι προέρχονται από το πουθενά. Ορισμένοι ιδιοτελείς και σε διατεταγμένη υπηρεσία. Μερικοί διετέλεσαν μέχρι προχθές αυλικοί σε πολιτικές αυλές, και δρούσαν βασιλικότεροι του βασιλέως.        Η κρίση είναι μακρά και η έξοδος μακρυά. Προ της κρίσεως (1992), για τον αείμνηστο Κονδύλη η εθνική μας πολιτική θύμιζε «κάποιον ο οποίος δεν ανησυχεί γιατί δεν έχει πόδια, πιστεύοντας ότι στην κρίσιμη στιγμή θα του φυτρώσουν φτερά»!        Πορευόμαστε «επί ξυρού ακμής».
         Υπάρχουν σοφοί με πρακτικό πνεύμα. Επείγει να εκπονηθεί ένα πρόγραμμα εθνικής επιβίωσης.        Και μετά μια συστράτευση για μια εθνική πανστρατιά που θα στοχεύει αξιοκρατία και αποτελεσματικότητα.        Δεν έχουμε άλλα περιθώρια.
* Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης

 Το αλίευσα ΕΔΩ http://www.papathemelis.gr/

Για την «επανεκκίνηση» δώστε τα χρήματα στους φτωχούς. Αυτοί θα τα ξοδέψουν.

Του Στέλιου Παπαθεμελή

Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης

          Η γενική πια εκτίμηση των έξω ότι το ελληνικό πρόβλημα μπορεί να σωριάσει ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, δείχνει ότι το πρόβλημα είναι πολιτικό, παρά την σοβαρή οικονομική του πτυχή. Και αυτό, το γε νυν έχον, είναι το ακαταμάχητο όπλο της Ελλάδος.           Από τη εποχή του Αριστοτέλη η δημοκρατία θεωρείται το λιγότερο κακό πολίτευμα («ήκιστα δε μοχθηρόν εστίν η δημοκρατία»). Αλλά το να μας ονειδίζει, και δίκαια, ο ξένος τύπος ότι κατ΄εντολή Βρυξελλών και Ουάσιγκτον οι βουλευτές μας ψήφισαν τα πρόσφατα απάνθρωπα μέτρα, γελοιοποιεί τη δημοκρατία μας. Αμφίστομη μαχαιριά για το κατάντημα του πολιτεύματός μας  η αποστροφή της Guardian: ‘’Ρίχνοντας μια ματιά στα βασικά μέτρα που πέρασαν χθες είναι σα να διαβάζει κανείς μια λίστα επιθυμιών που συνέταξαν οι αξιωματούχοι της Ουάσιγκτον φτάνοντας στο Μπουένος Άιρες ‘’!
            «Άστοχα πράγματα και κινδυνώδη» (Καβάφης) όσα διαδραματίζονται στον κατά τα λοιπά ευλογημένο τόπο μας.           Η αγορά υποκαθιστά τη δημοκρατία. Αντί αναδιανομής του εθνικού προϊόντος πάμε σε σφετερισμό του από τους ολιγάρχες. Χθες καταγγέλλαμε ότι τα αφεντικά θέλουν να μας κατεβάσουν σε μεροκάματα Πεκίνου. Αλλά ήδη οι επενδυτές τα μαζεύουν από Κίνα και μετακομίζουν στο Βιετνάμ. Εκεί τα μεροκάματα είναι πείνας στο τετράγωνο!           Σκληρή η κριτική του Μεσοπρόθεσμου και από τους Financial Times, «Πολιτική πρόκληση και ανήθικος οικονομικός βανδαλισμός (…) δύσκολο να δικαιολογηθεί πολιτικά, οικονομικά και ηθικά».           Έπεσε διάνα ο Άλαν Μπίτλ όταν παραλληλίζει τα καθ΄ ημάς με την Αργεντινή: άπληστη πολιτική ελίτ, χρόνια διαφθορά που εξασθενεί την ανάπτυξη, δημοσιονομική ασωτία και κουλτούρα φοροδιαφυγής. Οι ομοιότητες αφορούν την Αργεντινή του ΔΝΤ, η σημερινή είναι παράδειγμα προς μίμηση!
            Ο συνήθως επικριτικός και συχνά άδικος μαζί μας Spiegel κατάλαβε έστω αργά ότι για τους Γερμανούς «μια πολιτική λιτότητας ελληνικού τύπου θα ήταν κόλαση»!           Τίμιοι ξένοι ειδικοί όπως ο Goustav Horn επισημαίνει ότι αν αφαιρούσε κανείς από μια οικονομία τόσα χρήματα και σε τόσο σύντομο χρόνο «θα σκότωνε τα πάντα». Οι φονιάδες των λαών δεν συγκινούνται…Μας διάλεξαν πειραματόζωο και πρέπει να δοκιμάσουν στο πετσί μας όλα τα εργαλεία τους.           Αυτοί οι ελεεινοί και τρισάθλιοι Οίκοι αξιολόγησης πρέπει να βρούν τον μάστορά τους. Ευρωζώνη και ΕΕ δεν συνειδητοποιούν την βρώμικη λειτουργία τους; Να συγκροτήσουν επιτέλους μιαν αδιάβλητη ανάλογης αποστολής υπηρεσία στους κόλπους ΕΕ και Ευρωζώνης. Βραδυφλεγώς παρενέβη  η Μέρκελ διεκδικώντας το δικαίωμα να έχουν τα όργανα της Ένωσης τη δική τους κρίση αγνοώντας τα καμώματα των Οίκων που νωρίτερα βρήκαν μια πρώτη αντίδραση από την Ιταλική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς που κάλεσε S&P και Moody΄s να δώσουν εξηγήσεις για τις απειλές τους υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας της Ιταλίας. Ακούγεται «γαλιφιά» αλλά συγκρινόμενο με τις δικές μας αιδήμονες σιωπές είναι κάτι…           Οι Κοινοτικοί δεσμεύτηκαν να παρακάμψουν τον όρο της συγχρηματοδότησης στα αναπορρόφητα κεφάλαια του ΕΣΠΑ (= 7% του ΑΕΠ) και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, αλλά ως την ώρα δεν κινήθηκε φύλλο.           Σε περίοδο μεγάλης ύφεσης καθήκον του κράτους είναι

                α) Να αυξήσει το διακινούμενο χρήμα δίνοντας το σ΄ αυτούς που θα το ξοδέψουν, δηλ. στους φτωχούς και όχι στους πλούσιους που θα το αποταμιεύσουν.                β) Να κάνει δημόσιες επενδύσεις.           Η λιτότητα θανατώνει δεν ζωοποιεί. Εφ΄ ω και το χρέος αυξάνεται αλματωδώς μεταμνημονιακά και το έλλειμμα δεν μειώνεται.           Η σοφία του Keynes διέλυσε μετά το κραχ του 1929 μερικούς βασανιστικούς μύθους του καπιταλισμού όπως π.χ. ότι η μείωση μισθών και η πτώση των επιτοκίων πείθει τους επιχειρηματίες να μπούν στο παιχνίδι επανεκκίνησης της οικονομίας επενδύοντας.           Ο επιχειρηματίας ενδιαφέρεται να μάθει αν το προϊόν του θα βρει αγοραστές, τότε επενδύει. Και άρα πρέπει το κράτος να δώσει χρήματα στους πολλούς, στους φτωχούς. Αυτοί θα αγοράσουν και τελικά αυτοί θα δώσουν το εναρκτήριο λάκτισμα μιας αξιόπιστης επανεκκίνησης. Το αλίευσα ΕΔΩ ΕΔΩ

Υπάρχουν λύσεις, αλλά ν’ αλλάξει κι ο χαβάς

Εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ" 3/7/2011

Του Στέλιου ΠαπαθεμελήΠροέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης

          Οι Πάγκαλοι μιλούν για Αργεντινή και προβάλλουν αυτούς που τη βούλιαξαν στην κρίση. (Κάρλος Μένεμ, Φερνάντο Ντελαρούα, ο δεύτερος δραπέτευσε με ελικόπτερο). Οι άλλοι μιλούμε για Αργεντινή και προβάλλουμε αυτούς που την έβγαλαν από την κρίση. (Νέστωρ Κίρχνερ). Διαφορά ποιότητας και ήθους.           Οι εκάστοτε προσωπικοί φορείς της εξουσίας, η εντιμότητα και η ικανότητά τους έχουν ασφαλώς βαρύνουσα σημασία στο πεδίο της πολιτικής πράξης. Όμως το κύριο ζητούμενο είναι ποια πολιτική καλούνται, αποδέχονται ή έστω επιλέγουν να εφαρμόσουν.           «Η χώρα βρίσκεται υπό δημοσιονομική κατοχή» είχε πει λίγο πριν αναλάβει τη διαχείριση της οικονομίας ο νέος υπουργός Οικονομικών. Στην πραγματικότητα είμαστε κατεχόμενη χώρα, ή έστω «περιορισμένης κυριαρχίας», ως ομολόγησε ο Γ. Παπανδρέου.           Η τρισυπόστατη ανθυπατεία, μη ψηφισθείσα, μη εκλεγείσα, μη λογοδοτούσα στον κυρίαρχο κατά το Σύνταγμά του ελληνικό λαό, αποφασίζει, αντιστάσεως μη ούσης επί παντός.

           Suprema lex όχι salus populi, η σωτηρία του λαού, αλλά η σωτηρία των δανειστών μας.           Εξ αντικειμένου απέχουμε παρασάγγας απ’ την κατάσταση των τριών πρώην σοβιετικών χωρών (Ρουμανίας, Λετονίας, Ουγγαρίας) αλλά εμείς εξακολουθούμε κατ’ αποκλειστικότητα να είμαστε στο στόχαστρο του διεθνούς διασυρμού. Δυστυχώς, όποιος θέλει να γελιέται (και να γελοιοποιείται)-βρίσκει και τονε γελούν-(και  τον γελοιοποιούν). Η διαπόμπευση των Ελλήνων ξεκίνησε, φευ, ως αυτοονειδισμός από την νυν πολιτική μας ηγεσία. Αυτή πυροδότησε με την επιπολαιότητά της τον παγκόσμιο χλευασμό μας.           Τελικά η αλλαγή προσώπων χωρίς αλλαγή (πραγματική και όχι ρητορική) πολιτικής, θα είναι μηδέν εις το πηλίκον! Οι βιολιτζήδες άλλαξαν, σχολίαζε στον καιρό του ο θυμόσοφος Κολοκοτρώνης, αλλά ο χαβάς ξέμεινε ο ίδιος.           Η σπουδή του «Μεσοπρόθεσμου» η απιθάνως θερμή «προθυμία» στην Ολομέλεια του ΣτΕ για τη νομιμοποίηση του Μνημονίου, ο σωφρονισμός των ατάκτων στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ δεν προοιωνίζονται μεγάλα και θαυμαστά στις εξελίξεις.           Δυστυχώς οι πολιτικοί μας δίνουν εξετάσεις ευπείθειας στους έξω, ιδίως όταν πρόκειται για ήδη εκχωρηθείσες δικαιοδοσίες σε εκείνους. Αυτή είναι η αχίλλεια πτέρνα και για πρόσωπα με αναμφισβήτητες ικανότητες.

           Το πυρηνικό όπλο της Ελλάδος αυτή την ώρα είναι ευτυχώς ακόμη, η απειλή της χρεοκοπίας. Το βεληνεκές της επιβεβαιώνεται στους φόβους που εκφράζονται πανταχόθεν για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.           Ο Ομπάμα εντόπισε τον (δικό του) κίνδυνο: «Ένα ανεξέλεγκτο σπιράλ και μια στάση πληρωμών σε χώρα μέλος της Ευρωζώνης θα ήταν καταστροφική για τη διεθνή οικονομία». Ο Γκι Φερχόφστατ, πρώην Βέλγος Πρωθυπουργός επεσήμανε («Καθημερινή» 12/6/11) ότι «έξοδος της Ελλάδος από το ευρώ θα σημάνει το τέλος του ευρώ». Αν η Ευρώπη δεν μπορέσει να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους όπως κορυφώνεται στην ελληνική περίπτωση θα διακινδυνεύσουν τα καίρια συμφέροντα της Κίνας προειδοποίησε το κινεζικό ΥΠΕΞ (Νέα 18-19/6/11). Και ο Λίπσκι του ΔΝΤ απείλησε το Βερολίνο ότι αν εκείνο δεν δράσει θα κλείσει την στρόφιγγα του Ταμείου!           Όλοι εκτός Ελλάδος έχουν αντιληφθεί ότι βρίσκονται ενώπιον του «φαινομένου της πεταλούδας» (butterfly effect).           Για να γλυτώσουν από αυτό πρέπει να στηρίξουν πραγματικά την Ελλάδα. Να πάψουν όπως τους συμβούλευε προχθές ο Ζακ Αταλί (Νέα ενθ’ αν.) να σκέπτονται το πρόβλημα ως ελληνικό, να το σκεφθούν ως ευρωπαϊκό. «Οι λύσεις υπάρχουν είναι επείγον να βρεθεί και το πολιτικό θάρρος ώστε να εφαρμοσθούν». Το πολιτικό θάρρος είναι ακόμη ουσιώδες εν ανεπαρκεία.           Στο μεταξύ η Διεθνής των Κερδοσκόπων παίζει θηριώδη παιγνίδια με τα περιβόητα CDS στοιχηματίζοντας στη χρεοκοπία της Ελλάδος με συμβόλαια θανάτου 150 δισ. €! Οι ραντιέρηδες (=Αγορές) είναι αδίστακτοι, όσο οι κυβερνήσεις θα είναι πειθήνιες και ετεροκαθοριζόμενες. Στην πεπατημένη των μνημονιακών κεντρικών επιλογών δεν υπάρχει σωτηρία. Αυτές πρέπει να ανατραπούν.           Ώρα ο λαός, να περάσει απ’ το «αγανακτήστε» στο «στρατευθείτε».(Στέφαν Εσέλ)
Εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ" 3/7/2011

Το αλίευσα ΕΔΩ http://www.papathemelis.gr/

Βερέμης-Παπαθεμελής, σημειώσατε 2

Στην «Καθημερινή» της Κυριακής 19/6/11, ο αντιπρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, καθηγητής Θάνος Βερέμης, περιέλαβε σε άρθρο του το ακόλουθο σχόλιο κατά του Προέδρου της Δημοκρατικής Αναγέννησης Στέλιου Παπαθεμελή: «Πληροφορήθηκα ότι ο Στέλιος Παπαθεμελής (απουσιάζει από τη φωτογραφία του Φαληρέα) επανέλαβε σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης ανυπόστατες κατηγορίες κατά του ιδρύματος του οποίου έχω την τιμή να είμαι αντιπρόεδρος. Τον προκαλώ για πολλοστή φορά να προσκομίσει επιτέλους στοιχεία που θα στήριζαν τις κατηγορίες του, διαφορετικά θα παραμείνει ένας κοινός συκοφάντης». Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ κου ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ: Κύριε Διευθυντά Απαντώ στην πρόκληση, του κ. Βερέμη («Κ» 19/6/11), την πρώτη που γνωρίζω και όχι «πολλοστή». Έχω επίγνωση ότι είμαι κοινός θνητός. Για «κοινός συκοφάντης» δεν με πάω. Δεν έχω ούτε τα φόντα, ούτε τα προσόντα.

Η ευρηματικότητα ωστόσο του κ. αντιπροέδρου να με αναρτήσει με κολλάζ στο «κάδρο» του Φαληρέα παρά την κακεντρεχή λεζάντα του κάδρου, με… κολακεύει. Κατά την παρέμβασή μου πάντως σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης μου σχολίασα, κριτικά βεβαίως, την πρόσφατη ομιλία του Δημάρχου Θεσσαλονίκης περί εξωτερικής πολιτικής (και άλλων δαιμονίων) στο ΥΠΕΞ υπό την αιγίδα του ΕΛΙΑΜΕΠ. Εν παρόδω επεσήμανα τον πρωταγωνιστικό ρόλο των στελεχών του ΕΛΙΑΜΕΠ υπέρ του δυσώνυμου Σχεδίου Ανάν και ανεφέρθην στην χρηματοδότησή του από τον διεθνή αρχιτοκογλύφο George Soros. Έχω μία αλλεργία για τις δραστηριοποιούμενες στην περιοχή μας Κυβερνητικές, ψευδωνύμως Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (αμερικανιστί GONGO’s), όπως η International Crisis Group, που ο ρόλος της είναι εκδήλως υπονομευτικός των εθνικών μας θεμάτων- με την οποία όμως συνεργάζεται το ΕΛΙΑΜΕΠ. (Ενδεικτικό το κλειστό Σεμινάριο στην Ύδρα, 16-17/10/2004). Αν η «Καθημερινή» διαθέτει χώρο-και πόσο-ευχαρίστως να παραθέσω τα στοιχεία. Τέλος, θα πρότεινα ένα «πάνελ» με τη συμμετοχή ερευνητών που γνωρίζουν άριστα το εγερθέν ζήτημα όπως: ο ακαδημαϊκός Βασίλειος Μαρκεζίνης, οι καθηγητές Μάριος Ευρυβιάδης, Παναγιώτης Ήφαιστος, Νικόλαος Σταύρου (Χάουαρντ) και η Φανούλα Αργυρού. Εκεί μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε πόσο «ελληνόφιλο», όπως ισχυρίζεται ο γενικός του διευθυντής, είναι το ΕΛΙΑΜΕΠ.

Θεσσαλονίκη 23/6/11

Με την προσήκουσα τιμή Σ. Παπαθεμελής

Aθήνα: Νικοδήμου 2, Σύνταγμα Τ.Κ.105 57 Τηλ. 210 3314314 Fax 2103217771 Θεσσαλονίκη: Ερμού 55, Τ.Κ546 23 Τηλ. 2310 268333 Fax 2310262830 ηλεκτ. ταχ. : danagennisi.press(at)gmail.com , stelios(at)papathemelis.gr, p.enimerosi(at)yahoo.gr Ιστοσελίδες: www.papathemelis.gr, www.danagennisi.gr

(οι σύνδεσμοι στο άρθρο του κ. Βερέμη καθώς και στη βιογραφία του Φαληρέα, από το MacedoniaHellenicLand.Eu)

Read more at: http://www.macedoniahellenicland.eu/content/view/1899/54/lang,el/

Το αλίευσα ΕΔΩ http://www.antibaro.gr/node/3186

Σ. Παπαθεμελής: "Μόνο ένα σοβαρό φόβητρο αντιστροφής του αλυτρωτισμού θα φρονηματίσει τα Σκόπια".

Του Στέλιου Παπαθεμελή, Πρόεδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης.
 Οι παράλληλοι βίοι της ελληνοσκοπιανής διπλωματικής αντιπαράθεσης της τελευταίας 20ετίας αποτυπώνουν το μονίμως ευένδοτο της ελληνικής πλευράς και το πεισμόνως ανένδοτο της σκοπιανής. Πανσλαβιστικό σταλινο-τιτοϊκό επινόημα το ψευδώνυμο μόρφωμα των Σκοπίων, υιοθετήθηκε μετά το ’91 από την Ουάσιγκτον και προήχθη σε χαϊδεμένο παιδί της.

Η μυωπική πολιτική των κυβερνήσεών μας στάθηκε ανίκανη να διαγνώσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες από την παρουσία στα βόρεια σύνορά μας ενός προτεκτοράτου που θα ιδιοποιείται το όνομα μας και θα λειτουργεί για λογαριασμό του εκάστοτε κηδεμόνα του. Το «Μακεδονία» έχει συντριπτικό ιστορικό βάρος. Είναι τίτλος κυριότητας εδαφών, χρυσό κλειδί εις χείρας του όποιου κηδεμόνα. Οι ιστορικοπολιτικά άσχετοι μειδιούν ειρωνικά για το όνομα, ανίκανοι να ...
κατανοήσουν ότι ο σφετερισμός οργανικού στοιχείου της εθνικής μας ταυτότητας σημαίνει επικίνδυνο ακρωτηριασμό της.

Αυτό είναι προδήλως το όχημα του αλυτρωτισμού. Με αυτό δεδομένο οι πολιτικοί αρχηγοί το 1992 χάραξαν την εθνική στρατηγική: ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγά του. Το πολιτικό μας προσωπικό και η διανόηση του Κολωνακίου έχουν από καιρό παραδώσει το ζήτημα στον αυτόματο πιλότο. Αφότου μάλιστα το 2005 κυβέρνηση και σύμπασα η πολιτική τάξη ομοθύμως προσκύρωσαν το «Μακεδονία» στους σκοπιανούς με μηδενικό αντάλλαγμα κάποιον γεωγραφικό προσδιορισμό, η υπόθεση κατέστη τρίτης διαλογής.

Σήμερα το τοπίο εμφανίζεται ως εξής:
Πρώτον: Τα Σκόπια λειτουργούν υπό αμερικανική ομπρέλα. Ευθύνη μας και ενοχή μας, αφήνουμε ανενόχλητους τους Αμερικανούς να μας υπονομεύουν. Αν οι ΗΠΑ τεθούν σοβαρά ενώπιον του διλήμματος να επιλέξουν στρατηγικό εταίρο στην περιοχή ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια, θα ήταν τελείως ηλίθιο να διαλέξουν τα Σκόπια. Αλλά τέτοιο δίλημμα ουδέποτε τους ετέθη.

Δεύτερoν: Αφότου κακή τη μοίρα τους προτείναμε το «Μακεδονία» κολλήσαμε στον περιβόητο γεωγραφικό προσδιορισμό. Αλλά ο σκοπιανός αλυτρωτισμός βασίζεται στον εθνικό και όχι στον γεωγραφικό προσδιορισμό. Με αυτόν ως πολιορκητικό κριό διεκδικεί τη μισή Ελλάδα. Ο Γκρουέφσκυ παριστάνει και πείθει και τους υπηκόους του ότι είναι μετεμψυχώσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου!... Διαρρέεται ότι διεξάγονται μυστικές ελληνοσκοπιανές διαπραγματεύσεις. Προς τι, αφού το Μακεδονία (εθνικός προσδιορισμός) το δώσαμε προ πάσης διαπραγμάτευσης.
Απομένει ο γεωγραφικός.

Εκδοχή πρώτη: Απορρίπτουν και τους τρεις: Άνω, Βόρεια, Βαρδάρη. Το έπραξε προχθές στη Γενεύη ο πρόεδρός τους Ιβάνοφ. Δεύτερη εκδοχή υπαναχωρούν, αλλά γιατί αφού η αδιαλλαξία τους, «πουλάει». Πάντως με τα γεωγραφικά σκευάσματα και τυχόν γενόμενα αποδεκτά κερδισμένοι θα είναι ξανά οι σκοπιανοί, διότι το «Άνω» θεμελιώνει διεκδίκηση να «απελευθερώσουν» την Κάτω, το Βόρεια τη Νότια και του Βαρδάρη την όπως την αποκαλούν «Μακεδονία του Αιγαίου». Χώρια βέβαια από το ότι οι προσδιορισμοί θα αφορούν μόνο την ώρα της υπογραφής, μετά θα αποβληθούν ως ασύμβατα μοσχεύματα. Πρακτέο, εδώ που φτάσαμε.
α: Ανάκληση της πρότασης για σύνθετη ονομασία. Κυβέρνηση και κόμματα έχουν χίλιους λόγους να το πράξουν. Επαναφορά του ζητήματος στη φυσική του αφετηρία που όρισαν οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου; Ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγά του.

β: Καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας η οποία είναι διάτρητη από διαρκείς παραβιάσεις της από τα Σκόπια. Οφείλαμε να την καταγγείλουμε ήδη για να μη διακινδυνεύσουμε και στο Δ. Δ. της Χάγης όπου οι ένοχοι μας έσυραν κατηγορούμενους. Η καταγγελία θα αφαιρούσε και τη νομική βάση της προσφυγής τους. γ: Έκ βαθέων επαναπροσδιορισμός της στρατηγικής και της τακτικής μας. Τα Σκόπια εμποτίζουν 24ωρες το 24ωρο με το εκπαιδευτικό και το επικοινωνιακό τους σύστημα το λαό τους με τον μακεδονισμό.

Τον επιθετικό μακεδονισμό. Επιχειρούν μιαν αδιάκοπη πλύση εγκεφάλου τους που διαμορφώνει μιαν επίκτητη, εισαγόμενη, αλλά φανατισμένη συνείδηση ταυτότητας όπως αυτή που εμφύτευαν οι κατακτητές στους γενιτσάρους επί Τουρκοκρατίας. Πάντα ταύτα γιατί δεν υπάρχει ελληνική αντίσταση και αντεπίθεση. Καιρός του ποιήσαι! Αν οι σκοπιανοί «αισθάνονται» Μακεδόνες, τότε είναι Έλληνες όπως αείποτε τυγχάνουν οι αληθινοί Μακεδόνες. Η μέσω προπαγάνδας συνειδησιακή τους διαστροφή δεν είναι ανήκεστη.

Η βάση της παραπάνω θέσης είναι αφ’ εαυτής βραδυφλεγής βόμβα για τη σκοπιανή νομενκλάτουρα: Καθιστά αντιστρέψιμο τον αλυτρωτισμό. Αντί, δηλαδή, τα Σκόπια να διεκδικούν την μισή Ελλάδα, η Ελλάδα δικαιούται να διεκδικεί ολόκληρα τα Σκόπια! Τελικά μόνο ένα σοβαρό φόβητρο αντιστροφής του αλυτρωτισμού θα φρονηματίσει τα Σκόπια.

Από το Macedonia Hellenic Land. Το αλίευσα ΕΔΩ http://epirus-ellas.blogspot.com/2011/05/blog-post_2626.html

Είμαστε κοντά σε μια «εξέγερση της δημοκρατίας»;

Του Στέλιου Παπαθεμελή 
Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης

          Το «σύστημα» θέλει να ποτίζει με αναισθητικό τους λαούς. Έτσι εξασφαλίζει την ακινδυνότητά τους.
 Κάποτε όμως αυτοί αφυπνίζονται, εξεγείρονται και απαιτούν: ψωμί, παιδεία, ελευθερία.
          Στη Βόρειο Αφρική, τις Αραβικές χώρες, ως και στα Κατεχομένα, φυσάει ένας άνεμος ξεσηκωμού των αόπλων ενάντια σε βάρβαρα, αυταρχικά και διεφθαρμένα καθεστώτα που επί γενεές τους τυραννούν και λυμαίνονται τον πλούτο τους.
          Οδυνηρό είναι κατά κανόνα το τέλος των δικτατόρων. Όπως διεκτραγωδεί ο Μέγας Φώτιος, «ανέβησαν πολλοί επί το δένδρον τούτο, ο καλούμενον εστί τυραννίς, κατέβη δε ουδείς πάλιν. Πάντες εκρημνίσθησαν». Όλοι γκρεμοτσακίσθηκαν!
          Στην Αφρική κατά κανόνα ο επόμενος δικτάτωρ καθαιρεί τον προηγούμενο. Όμως τώρα συμβαίνουν καινά δαιμόνια. Εξεγερμένοι πολίτες, νέοι που δεν διδάχτηκαν ποτέ το μάθημα της ελευθερίας, αυθόρμητα, χωρίς υποκινητές, με όπλο την επαναστατημένη συνείδησή τους ζητούν να φύγει ο τύραννος, όχι την κεφαλήν του επί πίνακι, να φύγει!
          Τώρα απ’ άκρου εις άκρον του πλανήτη εκδηλώνονται κινήματα ανυπακοής. Στην καρδιά της υπερδυνάμεως, το Ουϊσκόνσιν, ξεσηκώθηκαν οι εργαζόμενοι μόλις η πολιτειακή εξουσία αποφάσισε να κάνει μισθολογικές περικοπές και να ακρωτηριάσει το δικαίωμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων υποκαθιστώντας τις συλλογικές συμβάσεις με «επιχειρησιακές». Γνωστή τέχνη των εχθρών του λαού. Όπως επισημαίνει ο Πωλ Κρούγκμαν την δημοσιονομική κρίση στο Ουϊσκόνσιν και αλλού προκάλεσε σε μεγάλο βαθμό η διογκούμενη δύναμη της ολιγαρχίας. «Ήταν οι ζάπλουτοι παίκτες και όχι ο απλός κόσμος που πίεσαν για χρηματοπιστωτική απορρύθμιση, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για την οικονομική κρίση τού 2008-9» (New York Times-Ελευθεροτυπία 22/2/11). Στις αμερικανικές πολιτείες, όπως και στη Βρετανία, ξεσηκώνονται οι άνθρωποι κατά των μεγαλοφοροφυγάδων και των τραπεζών που καταβροχθίζουν τα «πακέτα διάσωσης», ενώ αυτοί είναι οι υπαίτιοι των ναυαγίων.
          Η κραυγή των Ελληνοπαίδων που ακούστηκε στο Βερολίνο «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ για να ληστεύει , ή έστω κατά Πεταλωτήν να κλέβει το λαό»-και φυσικά αφορά το όλο εκφυλισμένο πολιτικό μας σύστημα-δε θα αργήσει να ακουσθεί και εδώ. Ένας λίβας ανυπακοής καλπάζει οριζοντίως και καθέτως στην υφήλιο. Οι φτωχοί και οι δούλοι του πλανήτη ξεσηκώνονται, συσπειρώνονται και δρουν με τη δύναμη του απελπισμένου.

         Τα ΜΜΕ παραπληροφορούν κατά σύστημα τον κόσμο. Τον «ταΐζουν» σαπουνόπερες και μισές αλήθειες που είναι πάντα επικινδυνότερες από το ψέμμα.
         Εκτός από τις εξεγέρσεις των δούλων των δικτατορικών καθεστώτων «χρειαζόμαστε μια εξέγερση της δημοκρατίας. Η δημοκρατία έχει σχεδόν ξεκοιλιαστεί». Είναι η αγωνιώδης κραυγή του αντισυμβατικού Νόαμ Τσόμσκυ με αφορμή τα γεγονότα του Ουϊσκόνσιν. Η προπαγάνδα-και στις ΗΠΑ- προσπαθεί να αποπροσανατολίσει την προσοχή από τους κύριους υπεύθυνους της κρίσης όπως η Goldman Sachs, η Citigroup, η JP Morgan και άλλες «μνημονιακές» δυνάμεις. Η Goldman Sachs έχει από ημερών Σημίτη πρωταγωνιστική ανάμιξη στο ελληνικό δράμα.
          Το «ευαγές ίδρυμα», της G.S. του οποίου ο Πρόεδρος επαίρεται ότι «κάνει το έργο του Θεού», βρίσκεται παντού πίσω από κάθε κακό, πτώχευση Lehman Brothers, τοκογλυφική χρηματοδότηση ελλειμμάτων, κηλίδα Κόλπου Μεξικού και ελληνική κρίση. Είναι ένα παγκόσμιο κερδοσκοπικό καζίνο. (Marc Roche, Η Τράπεζα πώς η G.S  κυβερνά τον κόσμο).
          Ο Στρος-Καν απεκάλυψε αυθόρμητα ότι ο Πρωθυπουργός ζήτησε το ΔΝΤ από τις αρχές Δεκεμβρίου 2009, ενώ για καιρό έκτοτε βεβαίωνε το λαό περί του αντιθέτου.
          Προχθές τον βεβαίωνε από την Κομοτηνή ότι «πρώτα εγώ θα ήθελα να διαμαρτυρηθώ γι’ αυτά που βλέπω». Γι’ αυτά που «βλέπει» ή γι’ αυτά που κάνει;
          «Δουλεύουν» ψιλό γαζί τον ελληνικό λαό, αλλά μέχρι πότε;
          Στην Ελλάδα ο Μπομπ Τράα τού ΔΝΤ περνάει ζωή χαρισάμενη, ενώ σφίγγει ολοένα και περισσότερο το σχοινί της αγχόνης της. Οι Ινδιάνοι όμως του Εκουαδόρ, όπου το προηγούμενο πόστο του ανδρός, είχαν ζητήσει την απέλασή του για ανάρμοστη χρήση της ιδιότητας του επισκέπτη και για ηθική αυτουργία στην απόφαση των εθνικών αρχών να λάβουν μέτρα (όπως και οι ημέτερες) που θίγουν το δημόσιο συμφέρον και την εθνική ασφάλεια.
          Μερικές αλήθειες που αφυπνίζουν διαρρέουν με το σταγονόμετρο. Η δικηγορική μεγαλοεταιρεία Slaughter and May, που συνέταξε το πανάθλιο σχέδιο Ανάν, έγραψε και το πιο άθλιο Μνημόνιο αμφότερα δαπάναις μας.
          Στο μεταξύ τα αθηναϊκά μεγαλοκάναλα έχουν κυριολεκτικά εκτουρκισθεί και το άκρον άωτον, το τουρκικό ντοκιμαντέρ Orient Express γυρίσθηκε με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων. «Τα λεφτά υπάρχουν», όχι όμως για τους Έλληνες, αλλά από τους Έλληνες.
Την ώρα εξάλλου που η ελληνική εκπαίδευση βολοδέρνει στους παιδαριώδεις αυτοσχεδιασμούς των διαχειριστών της, η Τουρκία κερδίζει τη μάχη των ΑΕΙ και χορηγεί αφειδώς υποτροφίες σε Ελληνόπουλα υποψήφιους διδάκτορες!

          «Ώρα ημάς αφ’ ύπνου εγερθήναι» και εγερθήναι!  
"TO ΠΑΡON" 27/2/2011

Το αλίευσα ΕΔΩ

Στ. Παπαθεμελής - Δημ. Αλεξάκη Κανάλι 10 9 Φεβ. 2011

Το αλίευσα ΕΔΩ

Από την ιλαροτραγωδία στο ανέκδοτο

Του Στέλιου Παπαθεμελή 

Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης

          Αν αναζητούσε  κανείς τίτλο για τα ελλαδικά δρώμενα ως το μεσημέρι της Τρίτης ο ευστοχότερος θα ήταν: ιλαροτραγωδία.

          Δηλαδή τραγωδία που καταλήγει σε κωμικό αποτέλεσμα. Σε άλλη διατύπωση: «τραγωδία ήτις εξελίσσεται από του τραγικού εις το κωμικόν. Κατ’ επέκτασιν πάσα θλιβερά κατάστασις έχουσα κωμικήν έκβασιν» (Λεξικόν «Ηλίου»). Κωμική αλλά με τραγικά αποτελέσματα.

          Από κει και ύστερα η ιλαροτραγωδία γίνεται ανέκδοτο, ήτοι διήγηση με αστείο περιεχόμενο που προκαλεί το γέλιο (Λεξικά).

          Η τρόϊκα ανεκοίνωσε τα .... συμπεφωνημένα, δηλαδή αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δισ. ευρώ ως το 2015. Απλοελληνιστί ξεπούλημα εθνικής περιουσίας.

          Πού ανέκυψε το πρόβλημα; Στην ανακοίνωση όχι στο περιεχόμενό της. Ο κ. Ντερούζ τα είπε ωμά, χοντρά και άγαρμπα: βγάλτε στο σφυρί ΔΕΗ, Ελληνικό, παραλίες και ό,τι άλλο αξίζει.

          Εφ’ ω και το καθεστωτικό επικοινωνιακό σύστημα- το μόνο άλλωστε που λειτουργεί με επιτυχία- χτύπησε μεταμεσονύχτιο συναγερμό. Πηχιαίοι τίτλοι «Οργή στο Μαξίμου για τις ιδιωτικοποιήσεις- Γιώργος κατά τρόϊκας- έξαλλος ο πρωθυπουργός με την τρόϊκα – κ.α.π. Από κοντά και οι λοιπές μνημονιακές δυνάμεις, «να κηρυχθεί persona non grata η τρόϊκα» (Καρατζαφέρης)και άλλα ηχηρά παρόμοια….

          Ο κ. Παπανδρέου μάς διαβεβαίωσε προχθές ότι «δεν θα απολέσουμε τα βασικά στοιχεία της εθνικής μας κυριαρχίας». Ότι είμαστε «μειωμένης κυριαρχίας» μας το είπε άλλοτε. Με τα τεχνάσματα της προπαγάνδας αυτή τη φορά γινήκαμε ρεζίλι των σκυλιών. Τώρα τρέχουν λυτοί και δεμένοι να συμμαζέψουν τα ασυμάζευτα. Θα φέρουν λένε νόμο να απαγορεύει την εκποίηση αλλά να επιτρέπει την … αξιοποίηση.

          Κατά κανόνα άλλα σκέπτονται, άλλα λένε και άλλα κάνουν και άλλα (ξανά) λένε.

          Τον Σεπτέμβριο ο πρωθυπουργός δήλωνε στη Ν. Υόρκη: «Ξεκινήσαμε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που εφαρμόζεται σ’ ένα ευρύτατο φάσμα τομέων, όπως μεταφορές, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ακίνητα, ΔΕΚΟ, τράπεζες μέσω απ’ ευθείας πώλησης, υπογραφής σύμβασης παραχώρησης, δημόσιου διαγωνισμού, ιδιωτικοποιήσεων, στρατηγικών συνεργασιών ή χρηματοοικονομικών εταιρειών συμμετοχικού κεφαλαίου- εταιρειών holding» (Ελευθεροτυπία 15/2/2011).

Πρόβατο έστω, αλλά μπορούμε «καλά οπλισμένο»;

Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης

Άκρα του τάφου σιωπή επικρατεί αυτόν τον καιρό αναφορικά με μείζονα εθνικά μας θέματα. Ηγεσίες και πολιτικό προσωπικό δεν ψελλίζουν λέξη. Τα ΜΜΕ, εκτός σπανίων εξαιρέσεων, δεν βγάζουν άχνα.

Οι πολίτες, ανυποψίαστοι και αναισθητοποιημένοι, παρακολουθούν άπραγοι τα καθημερινά κατορθώματα της περιβόητης «τρόικας», που κυνική, αδίστακτη και ασύδοτη κυβερνά τη χώρα αφότου η εκλεγμένη κυβέρνηση της μεταβίβασε, κρίμασιν οις οίδε Κύριος, την εξουσία. «Χώρα μειωμένης κυριαρχίας» συνομολόγησε πως είμαστε ο πρωθυπουργός. Όπερ έδει δείξαι! Και το δείχνουμε!

Το «Τσεσμέ» και το «Πίρι Ρέις» αλωνίζουν στην υφαλοκρηπίδα μας πραγματοποιώντας σεισμικές έρευνες στο Αιγαίο το πρώτο και στην περιοχή του Καστελλόριζου το δεύτερο.