Πρωτοβουλία 7 Ιστολογίων: Με την αγάπη μας... προσφέρουμε ζωή και ελπίδα σε έναν νέο άνθρωπο.

Πληροφορηθήκαμε ότι τον Οκτώβριο του 2011, μετά από ένα τροχαίο, o 25χρονος Π.Π. από την Αλεξανδρούπολη έχασε τα δυο του πόδια.

Από την πρώτη στιγμή στάθηκαν με διάκριση δίπλα του ο ιερέας και οι πιστοί της ενορίας του, του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Απαλού Αλεξανδρούπολης.

Μετά την αποκατάσταση των ιατρικών προβλημάτων, έπρεπε να ετοιμαστεί ένα σπίτι που να επιτρέπει να ζήσει μέσα ένα άτομο με ειδικές ανάγκες.

Πέρασαν 6 περίπου μήνες .. μαζεύτηκαν τα 32.000 από τα 38.000 ευρώ που χρειάστηκαν για την ανακατασκευή του σπιτιού και οι εργασίες έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί.
Τα 20.000 ευρώ τα πρόσφερε η Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως (χωρίς να προβάλει πουθενά την στήριξή της).
Τα υπόλοιπα 12.000 τα πρόσφεραν ενορίτες και πιστοί από την Αλεξανδρούπολη. Υπάρχει όμως ένα υπόλοιπο 6000 περίπου ευρώ που εκρεμεί.
Οι ίδιοι ενορίτες έδωσαν και ξανάδωσαν χρήματα.
Τώρα έφτασε η δική μας σειρά για να καλύψουμε το υπόλοιπο ποσό.
 

Ο καθένας μας ας δώσει ότι μπορεί. 5, 10, 20, 50 ευρώ.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Ο στόχος μας είναι μέχρι τον Οκτώβριο του 2012 να έχουν εξοφληθεί όλα τα έξοδα.

Τα Ιστολόγια (με αλφαβητική σειρά) :

Αναβάσεις, Αντιπαρακμή, Εθνική Παιδεία, Κλασσικοπερίπτωση,  

ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily, Ρωμαίικο Οδοιπορικό, Ο Παιδαγωγός

 

με κοινή μας πρωτοβουλία, αποφασίζουμε να δημοσιοποιήσουμε την προσπάθεια και να στηρίξουμε από κοινού την συγκέντρωση των υπόλοιπων χρημάτων.
Ας καταθέσει ο καθένας μας ότι ποσό μπορεί στην 

Τράπεζα Κύπρου: 

Ι.Β.Α.Ν.: GR3407300700000000010463336

Αν κάποιος χρειαστεί απόδειξη για να την χρησιμοποιήσει ως δωρεά στην εφορία, αρκεί να επικοινωνήσει στα τηλ: Ι. Ναού: 2551045087 (Τρίτη & Πέμπτη 9-11 π.μ.) και κιν.: 6973685851.

Θερμή παράκληση προς τα ΔΕΚΑΔΕΣ φιλικά μας Ιστολόγια  να στηρίξουν την προσπάθεια. 


Για επαλήθευση της εγκυρότητας της είδησης παραθέτουμε 

• φωτογραφίες από τις εργασίες που γίνονται
• την επιστολή του ιερέα, πατρός Αναστασίου Αλεξίου, 
• την έγκριση της ΔΟΥ Αλεξανδρούπολης για τη διενέργεια εράνου 
• και την απόφαση του εκκλησιαστικού συμβουλίου του Ι.Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Απελού Αλεξανδρούπολης. 
  
  Η άδεια από τη ΔΟΥ Αλεξανδρούπολης για τη διενέργεια του εράνου:
  
  
  
  
  η επιστολή του ιερέα (τον οποίο γνωρίζουμε προσωπικά)
  

  "Αδελφοί μου,
  Έρχονται στιγμές στη ζωή μας, που νιώθουμε βαθιά μέσα μας την ανάγκη να ζητήσουμε τη συμπαράσταση και τη στήριξη των συνανθρώπων μας, για να ξεπεράσουμε καταστάσεις που υπερβαίνουν κατά πολύ τις δικές μας δυνατότητες.
  Πριν από 6 μήνες περίπου σε τροχαίο δυστύχημα ο Π.Π., ένα 25χρονο παλληκάρι της ενορίας μας, έχασε τα δυο του πόδια. Όλη η ενορία αναστατώθηκε με το γεγονός αυτό και από την πρώτη στιγμή αρκετοί ενορίτες παραβρέθηκαν στο πλευρό του για ηθική συμπαράσταση. Ήδη η κατάστασή του σταθεροποιήθηκε. Με την βοήθεια του Νοσοκομείου Αλεξ/πολης έχει ξεκινήσει η διαδικασία τοποθέτησης τεχνιτών μελών και οι γιατροί είναι πλέον αισιόδοξοι για την βελτίωση της υγείας του. Βέβαια το γεγονός του ακρωτηριασμού είναι τραγικό και αλλάζει τελείως τον τρόπο ζωής του παιδιού αυτού.
  Εμείς ως ενορία και αδελφοί του εν Χριστώ, όχι μόνο συμπάσχουμε στη δοκιμασία αυτή του Π., αλλά έχουμε ήδη δραστηριοποιηθεί, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια στο να επιστρέψει κοντά μας με αισιοδοξία και ελπίδα και με την απόφαση να παλέψει για τη ζωή. 

  Τι προσπαθούμε να κάνουμε;
  Με την υπ. αρ. 13/5-11-2011 πράξη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής πήραμε την απόφαση να ανακατασκευάσουμε το μισό παλιό και ακατοίκητο σπιτάκι της γιαγιάς του, με την οποία μεγάλωσε, και να του φτιάξουμε ένα χώρο ζεστό, φιλικό και προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις ενός ανθρώπου με ειδικές κινητικές ανάγκες. Έχουμε ήδη ξεπεράσει το ποσό των 30.000 ευρώ, που θα φτάσει, απ' ό,τι φαίνεται, και ίσως ξεπεράσει τις 38.000 ευρώ.

  Τι κάναμε μέχρι τώρα;
  Η Ιερά Μητρόπολη Αλεξανδρούπολης μας βοήθησε καταβάλλοντας το ποσό των 20.000ευρώ για τη πραγματοποίηση του σκοπού αυτού. Από λαχειοφόρο αγορά που διενεργήθηκε με την έγκριση τη ΔΟΥ Αλεξ/πολης (αρ. πρωτ. 2096/3-2-2012) και από προσφορές και δωρεές αδελφών μας, ενοριτών και μη, συγκεντρώθηκαν άλλα 12.000 ευρώ περίπου.
  

  Τι χρειαζόμαστε;
  Να ευαισθητοποιηθούν και άλλοι συνάνθρωποί μας να βοηθήσουν να ολοκληρώσουμε το έργο μας.
  Πώς θα βοηθήσετε;
  α) Με κατάθεση στον λογαριασμό του Ιερού Ναού, (ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ, Ι.Β.Α.Ν.: GR3407300700000000010463336), την διαχείριση του οποίου έχει η Εκκλησιαστική Επιτροπή του Ναού με την έγκριση της Ιεράς Μητρόπολης. 

  β) Με Ταχυδρομική επιταγή, με τη σημείωση για τη φιλανθρωπική προσπάθεια Π.Π., στην διεύθυνση:  Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου (π. Αναστάσιος Αλεξίου), Τ.Θ. 1250 Απαλός, 68100 Αλεξανδρούπολη.
  (Για την έκδοση απόδειξης δωρεάς παρακαλούμε να μας στέλνετε την απόδειξη κατάθεσης της τράπεζας σημειώνοντας το ονοματεπώνυμο που θέλετε να κοπεί η απόδειξη και η διεύθυνση σας.)  

  Η απόφαση του εκκλησιαστικού Συμβουλίου :
  

  
  
  
  
  
  
  Με την ελπίδα στηριγμένη στο Θεό, 
  σας ευχαριστώ εκ των προτέρων. 
  π. Αναστάσιος - Τηλ. : 6973685851
  Προϊστάμενος του Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Απαλού 
  68100 Αλεξ/πολη

Το αλίευσα ΕΔΩ

Γιατί ΟΧΙ;

Πηγή: Χριστιανική
Το αλίευσα ΕΔΩ

Ευαισθητοποιημένος από την κρίση ομογενής, δωρίζει την επιχείρησή του σε ανέργους

Δ. Χατζόπουλος 22/04/2012 11:39 Η ιστορία ακούγεται απίστευτη, θυμίζοντας μάλλον παραμύθι, είναι όμως πέρα για πέρα αληθινή.Ο ομογενής, Αθανάσιος Ματσάκος, γεννημένος στην Αυστραλία, με καταγωγή από την Κατερίνη, χαρίζει την επιχείρησή του επιδιόρθωσης αυτοκινήτων, σε κάποιον που είναι άνεργος και αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Η αξία της είναι 150.000 δολάρια. Ήταν λίγες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση της προσφοράς, στην εφημερίδα «Herald Sun», και το πρώτο πράγμα που είπε στο «Νέο Κόσμο» ήταν ότι είχε ήδη τηλεφωνήματα από 500 άτομα. «Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα υπάρξει τόση ανταπόκριση. Το τηλέφωνο δεν έχει σταματήσει ούτε λεπτό. Εκείνο που τους λέω είναι να έρθουν να	δουν τον χώρο, να εξακριβώσω κι εγώ αν ξέρουν τη δουλειά, αν πράγματι έχουν ανάγκη βοήθειας και αν είναι διατεθειμένοι να ζήσουν σε χωριό» είπε. Το Camperdown, όπου ζει ο σύγχρονος Σαμαρείτης, έχει 3.165 κατοίκους -σύμφωνα με την απογραφή του 2006- και βρίσκεται 194 χλμ. νοτιοδυτικά της Μελβούρνης. Πρόκειται για ένα πανέμορφο, γραφικό χωριό, περικυκλωμένο από τρεις λίμνες με πλούσιο ψάρι και ξαπλωμένο στους πρόποδες του Mount Leura. Είναι γνωστό για τα κλασικά ιστορικά του κτίρια, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει ο γοτθικού ρυθμού Πύργος με το ρολόι, ύψους 131 μέτρων, το Πολεμικό Μνημείο, το Μνημείο των Στρατιωτών, το Δικαστήριο, το Ταχυδρομείο και το Βασιλικό Θέατρο. 'Εχει επίσης πολλά αθλητικά κλαμπ, όπως κρίκετ, ποδηλασίας, γκολφ, ιππασίας, τένις, ιστιοπλοΐας, ποδοσφαίρου, θαλάσσιου σκι κ.ά. «Είναι ιδανικό μέρος για έναν οικογενειάρχη που θέλει να μεγαλώσει τα παιδιά του σ' ένα ωραίο περιβάλλον, μακριά από το θόρυβο της πόλης και το άγχος που προκαλεί συχνά η πολυκοσμία, χωρίς, στην ουσία, να τους λείψει τίποτε. Προσωπικά, αυτόν τον τόπο δεν θα τον άλλαζα με κανέναν» θα πει ο κ. Ματσάκος αποκαλύπτοντας και την άλλη πλευρά των δραστηριοτήτων του, τη διοργάνωση ενός από τα γνωστότερα Φεστιβάλ, το Camperdown Cruise. To ίδρυσε ο ίδιος το 2008 και σήμερα είναι γνωστό σ' όλον τον κόσμο. Πρόκειται για συνδυασμό μουσικής από διάφορα ρεύματα και παρέλασης παλιών αυτοκινήτων. Προσελκύσει πάνω από 10.000 κόσμο και το φετινό θα	γίνει το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Οκτώβρη. Όλα τα έσοδα διατίθενται στο τοπικό Νοσοκομείο και Γηροκομείο. «Είναι η μεγαλύτερη απόλαυση να μπορείς να δίνεις χαρά στον άνθρωπο. Ανακούφιση και χαρά. Αυτά τα δύο μαζί με τον βασικό παράγοντα της αγάπης για τον άνθρωπο, νομίζω ότι καθορίζουν και το νόημα της ζωής» λέει. Στην επισήμανση ότι κάποιοι εύκολα μπορεί να πούν ότι «για να είναι τόσο γενναιόδωρος σημαίνει ότι είναι, το λιγότερο, άνετος οικονομικά», απαντά: «Όχι ακριβώς. Έχω τα απολύτως βασικά. Δεν χρειάζομαι όμως πολλά. Μέσα στις προτεραιότητές μου, δεν είναι η απόκτηση υλικών αγαθών. Είναι τα έργα που δίνουν χαρά στον άνθρωπο. Μερικοί με ρωτούν "καλά γιατί δεν πουλάς την επιχείρησή σου και τη χαρίζεις;" H απάντηση είναι ότι, στο κλίμα που ζούμε σήμερα, με τόση ανεργία και δυστυχία γύρω μας, με ανθρώπους να στερούνται και τα πλέον βασικά, θα ήταν απάνθρωπο να ζητήσω λεφτά. Δεν μπορώ να το κάνω. Το μόνο που θέλω είναι να βρεθεί ένα άτομο που να ξέρει τη δουλειά και να αγαπήσει αυτόν τον τόπο. Να τον νοιώσει δικό του. Είμαι διατεθειμένος να μείνω τρεις μήνες μαζί του, μέχρι να συνηθίσει, να τον συστήσω στην εδώ τοπική κοινωνία και να τον βοηθήσω να σταθεί στα πόδια του. Αν είναι οικογενειάρχης, ακόμη καλύτερα. Θα λύσει το πρόβλημά του γιατί η επιχείρηση αποφέρει αρκετά κέρδη, ώστε να του εξασφαλίσει μια άνετη ζωή. Τα σχολεία εδώ είναι πολύ καλά, υπάρχουν όλες οι ευκολίες σχεδόν για όλα τα σπορ, οπότε το βέβαιο είναι ότι ο τόπος προσφέρεται για οικογενειακή ζωή». Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Το αλίευσα ΕΔΩ

"Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια" . Τεύχος 133/2012

"Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια" . Τεύχος 133/2012

View more documents from Home

Το αλίευσα ΕΔΩ

Ακόμα και οι παγκόσμιες ημέρες συνομωτουν υπέρ μας για την Κυριακή των εκλογών!

 
Η Κυριακή 6 Μαιου είναι η Παγκόσμια ημέρα του γέλιου και η ημέρα κατά της δίαιτας..
Ας κάνουμε αυτό που πρέπει για να γελάσει και πάλι ο Έλληνας, αλλά και να σταματήσει την δίαιτα και την λιτότητα.

Ακόμα και οι παγκόσμιες ημέρες, με το μέρος μας είναι! 

 Το αλίευσα ΕΔΩ

Έχει παραιτηθεί ο Ταγματάρχης ...Πύρρος Δήμας ; ή Κυβέρνηση είμαστε νόμους κάνουμε ;

Αλήθεια έχει παραιτηθεί απο τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού ο Ταγματάρχης  Πύρρος Δήμας πριν τοποθετεθεί επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ ; ή Ισχύουν άλλοι νόμοι για τους εκλεκτούς ...Γιατί σύμφωνα με το άρθρο  56 παράγραφο 1 του Συντάγματος των Ελλήνων οι Έλληνες Αξιωματικοί δεν πολιτεύονται αν δεν παραιτηθούν και σύμφωνα με το προεδρικό διάταγμα  26 /2012 πρέπει να γνωστοποιήσουν εγγράφως ....

 Παραίτηση από θέσεις που αποτελούν κώλυμα εκλογιμότητας (Στρατιωτικοί ε.ε.)

ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΥΠ. ΑΡΙΘ. 26 /2012
Κωδικοποίηση σ’ ενιαίο κείμενο των διατάξεων της νομοθεσίας για την εκλογή βουλευτών

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Έχοντας υπόψη:

………….

Άρθρο 30
(Άρθρο 30 Π.Δ. 96/2007)
Παραίτηση από θέσεις που αποτελούν κώλυμα εκλογιμότητας

1. Η παραίτηση από την υπηρεσία και από τις θέσεις που σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 56 του Συντάγματος αποτελούν κώλυμα για την εκλογή στο αξίωμα του βουλευτή, είναι γραπτή και η επίδοσή της γίνεται με δικαστικό επιμελητή στον πρόεδρο του αρμόδιου για την ανακήρυξη των υποψηφίων δικαστηρίου, πριν από την ημέρα της ανακήρυξης αυτών. ΑΔΑ: Β44ΑΝ-ΠΥΣ

2. Η παραίτηση που επιδόθηκε δεν ανακαλείται. Αυτή θεωρείται ότι έγινε αυτοδικαίως αποδεκτή με την επίδοσή της.

3. Ο πρόεδρος του δικαστηρίου διαβιβάζει την παραίτηση, χωρίς αναβολή, στην αρμόδια για την παραλαβή της αρχή.

4. Εφόσον, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις η πράξη για την αποδοχή της παραίτησης δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, η αρμόδια αρχή οφείλει να δημοσιεύσει αμέσως περίληψή της, που να περιέχει το ονοματεπώνυμο, τη θέση ή το αξίωμα που κατείχε αυτός που παραιτήθηκε ή αν πρόκειται για στρατιωτικούς, το βαθμό και το όπλο ή την υπηρεσία στην οποία αυτός ανήκε, καθώς και τη χρονολογία της επίδοσης της παραίτησης στον πρόεδρο του αρμόδιου δικαστηρίου.

5. Ο αξιωματικός, που σύμφωνα με τα παραπάνω παραιτήθηκε και δεν εκλέχτηκε βουλευτής, είναι δυνατόν οποτεδήποτε ν’ ανακληθεί στην ενέργεια ως έφεδρος, ενώ αυτός που εκλέχτηκε βουλευτής δεν μπορεί ν’ ανακληθεί στην ενέργεια, πριν από την έναρξη των εργασιών της Α’ Συνόδου της νέας Βουλής και χωρίς την έγκριση αυτής.

6. Έφεδρος αξιωματικός σε ενέργεια θεωρείται αυτοδικαίως ότι απολύθηκε από τις τάξεις του Στρατού, από την ημέρα που υπέβαλε την υποψηφιότητα που προτάθηκε από εκλογείς. Εάν δεν εκλεγεί βουλευτής, μπορεί ν’ ανακληθεί οποτεδήποτε. Εάν όμως εκλεγεί δεν επιτρέπεται να κληθεί υπό τα όπλα πριν την έναρξη της Α’ Συνόδου της νέας Βουλής και χωρίς την έγκρισή της. Ο Πρόεδρος του αρμόδιου δικαστηρίου ανακοινώνει αμέσως στις προϊστάμενες αρχές του εφέδρου αξιωματικού και στο Υπουργείο Άμυνας την υποβολή απ’ αυτόν ή αποδοχή υποψηφιότητας βουλευτή.
Βετεράνος 

Το αλίευσα ΕΔΩ

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ.

The bond holder
Διαβάζω τα προγράμματα των αντιμνημονιακών κομμάτων και το μόνο που βλέπω είναι πολυλογία. Το 1992 η προεκλογική εκστρατεία του Clinton βασίστηκε σε τρεις άξονες.
§ Αλλαγή
§ It’s the economy stupid
§ Ιατρική περίθαλψη
Η προεκλογική εκστρατεία έγινε και έργο (The war room). Θα ήταν καλό να το δουν αυτοί που κάνουν την εκστρατεία του κόμματος.
Έτσι και σήμερα πιστεύω ότι οι αντιμνημονιακες ομάδες και αυτές που πραγματικά αγαπούν την Ελλάδα πρέπει να βάλουν τρεις άξονες (περισσότεροι από τρεις και το μήνυμα χάνετε) που θα τους καθοδηγήσουν στην τελευταία εβδομάδα των εκλογών. Οι προτάσεις να βασιστούν στους εξής άξονες.
§ Μια ανταγωνιστική οικονομία. Όχι στο μνημόνιο.
§ Ασφάλεια στα σπίτια και στους δρόμους
§ Σχέδιο για την Εθνική κυριαρχία
Από όλες τις δημοσκοπήσεις που και εμείς έχουμε στα χέρια μας αυτοί οι τρεις άξονες
πρέπει να είναι το επίκεντρο των δηλώσεων του κάθε κόμματος που είναι αντιμνημονιακο. Παρακάτω έχουμε τις δίκες μας τις θέσεις κάτω από κάθε ενότητα. Είναι προτάσεις για το μέλλον.
Α. Πρέπει να υπάρχει μια πρόταση που περιγράφει το όραμα για την οικονομία που θέλουμε.
Είναι το όραμα που θα δίνει ελπίδα. Πχ
«Θέλουμε μια ανταγωνιστική οικονομία που θα βασίζεται στον τουρισμό ( θήλασα, πολιτισμό, θρησκεία, κλπ.), στην δύναμη της ελληνικής γης να παράγει τα πιο σπάνια και υψηλής άξιας γεωργικά προϊόντα, και ερευνητικά και παραγωγικά κέντρα για τις τεχνολογίες του μέλλοντος (βιοτεχνολογία, νανοτεχνολογια, γενετική, cloud computing, κλπ)»
Πολλοί παράμετροι κάνουν μια οικονομία ανταγωνιστική και όχι οι μισθοί (αυτό είναι το παραμύθι του χθες). Θεσμοί, Υποδομές, Υγεία, Εκπαιδευτικό σύστημα, τεχνολογική ετοιμότητα, καινοτομία κτλ κάνουν μια οικονομία ανταγωνιστική. Προτάσεις για ένα σχέδιο δράσεις για κάθε παράμετρο πρέπει να παρουσιαστεί.
Όσο για το μνημόνιο υπάρχει εναλλακτική οδός βασιζόμενη σε κοινωνική και οικονομική ισότητα. Την έχουμε ήδη κάνει . Με 80 δις δάνειο αποπληροτέο σε 30 χρόνια το πρόβλημα έχει λυθεί και ο εθνικός πλούτος παραμένει σε ελληνικά χεριά. (όχι τα 110 δις και ποσά αλλά για το τρίτο πακέτο διασώσεις με τις ταπεινωτικές και αντικοινωνικές επιπτώσεις).
Β. Για την ασφάλεια των πολιτών
Πρέπει να υπάρχει μια πρόταση για το μεταναστευτικό σ’ όλες τις πτυχές του
1. Επαναπατρισμό ελλήνων του εξωτερικού- μια ισχυρή οικονομία με ξεκάθαρους κανόνες θα επέτρεπε σ’ έλληνες του εξωτερικού να σκεφτούν την επιστροφή στην πατρίδα τους
2. Νόμιμοι μετανάστες. Τα κριτήρια να είναι ξεκάθαρα το τι μετανάστες θέλουμε . αυτά τα κριτήρια να είναι αρκετά αυστηρά ώστε μονό μετανάστες υψηλού επιπέδου να μπορούν να τα προσεγγίσουν.
3. Λαθρομετανάστευση.. τοίχοι πρέπει να κτιστούν για να προστατευτεί η χωρά από αυτόν τον ύπουλο εχθρό. Είμαστε σε πολιορκία και πρέπει να φτιαχτούν κάστρα. Το έκανε η Αμερική και το Ισραήλ. Αυτή την τεχνογνωσία πρέπει να την αντιγράψουμε.
Γ. Σχέδιο εθνικής σωτηρίας
Δυο εχθρούς αντιμετωπίζει η χωρά – την Τουρκία και το δημογραφικό
Τρεις κινήσεις ματ
1. Αγνώριστη του ΑΟΖ από την πρώτη μέρα
2. Ελεγμένο μεταναστευτικό κύμα από ορθόδοξες χώρες με γεωργική παράδοση για την Θράκη και την Δυτική Μακεδονία. Ένα εκατομμύριο οικογένειες με τρία η τέσσερα παΐδια σε δέκα χρόνια θα έχουμε αύξηση του πληθυσμού της Ελλάδος πάνω από 5 εκ και θα έχουμε εν δυνάμη 4 εκ Ελληνόπουλα. Έτσι θα περιορίσουμε τις τουρκικές φιλοδοξίες για αυτές τις περιοχές.
3. Εγκατάσταση πυρηνικού εργοστάσιου στα σύνορα με την Τουρκιά. Ο νοών νοητω.

Θα κοιτάξουμε πόσες από τις παραπάνω προτάσεις προωθούνται από τα αντιμνημονιακα κόμματα και αυτούς θα ψηφίσουμε…

Το αλίευσα ΕΔΩ

Θράκη : Προεκλογικά τερτίπια σε βάρος των... Χριστιανών

 Οι 4 μητροπολίτες της Θράκης λαύροι για την ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ !

Για τα πρόστιμα των αυθαιρέτων που καλούνται οι χριστιανοί να πληρώσουν κατά 100% και οι μουσουλμάνοι συντοπίτες κατά 20% μετά την σχετική τροπολογία...(Γιατί άραγε επειδή υμνούν τον Αλλάχ ; ή επειδή οι Χριστιανοί είναι άπιστοι κατα το κράτος των Αθηνών !).

Παντελεήμων Ξάνθης και Περιθεωρίου, Δαμασκηνός Ορεστιάδας και Διδυμοτείχου, Δαμασκηνός Μαρωνείας και Κομοτηνής, Άνθιμος Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης

Ετοιμάζουν κοινή εγκύκλιο διαμαρτυρίας που θα απευθύνεται σε όλα τα κόμματα και θα διερμηνεύει τα συναισθήματα αδικίας και περιφρόνησης των κατοίκων

Μια κίνηση που θα θορυβήσει κι εν όψει εκλογών κόμματα και κάθε νοήμονα άνθρωπο, ετοιμάζουν οι τέσσερις μητροπολίτες της Θράκης, οι οποίοι  διερμηνεύοντας τα αισθήματα των χριστιανών κατοίκων μετά την τροπολογία που ψηφίστηκε πριν λίγες εβδομάδες στο παραπέντε δίνοντας το προβάδισμα της αντιμετώπισης με θετικό τρόπο μόνο στους μουσουλμάνους κατοίκους. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της περιοχής θα καταβάλλουν μειωμένο πρόστιμο κατά 80% στη νομιμοποίηση των αυθαίρετων κατασκευών τους ενώ οι χριστιανοί θα πρέπει να πληρώσουν τα πρόστιμα στο ακέραιο και κατά 100%  κάτι που συνθέτει μια οφθαλμοφανή αδικία και διαφοροποιεί την αντιμετώπισή τους δημιουργώντας καθεστώς διαφοροποιήσεων ανάμεσα...
σε Έλληνες πολίτες.

Έτσι πληροφορούμαστε ότι θα δοθεί στην δημοσιότητα από στιγμή σε στιγμή το γραπτό κείμενο που αναφέρεται ξεκάθαρα στο ζήτημα κι αποτυπώνει την βαρύνουσα θέση της Εκκλησίας και θα υπογράφεται από τους μητροπολίτες κ.κ. Παντελεήμονα Ξάνθης και Περιθεωρίου, Δαμασκηνό Μαρωνείας και Κομοτηνής, Άνθιμο Αλεξανδρουπόλεως Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης, Δαμασκηνό μητροπολίτη Ορεστιάδας - Διδυμοτείχου εκφράζοντας την αδικία που επιχειρείται βάση θρησκείας.

Το θέμα αυτό έθιξε μιλώντας στην εκπομπή «Καινούργια μέρα» της Δώρας Αυγέρη και του Βασίλη Κατσάρα στην ΕΤ3 και η αρχισυντάκτρια του «Χρόνου» Μελαχροινή Μαρτίδου, υποστηρίζοντας ότι όλα τα κόμματα συνέργησαν σε μια κατάφορη αδικία με βάση τις θρησκευτικές πεποιθήσεις κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά και δημιουργεί σε μια εποχή στυγνής λιτότητας εκρηκτικές διαστάσεις αφού καλούνται οι μεν χριστιανοί να ξηλωθούν κανονικότατα πληρώνοντας την νομιμοποίηση των αυθαίρετων κατασκευών που έκαναν, ενώ οι μουσουλμάνοι συμπολίτες τους εν ονόματι του Αλλάχ να πληρώσουν μόνο το 20!

Πραγματικά λεβέντικη η κίνηση των μητροπολιτών της περιοχής να αρθρώσουν λόγο και να θέσουν ένα ζήτημα που χρειάζεται  άμεσα διόρθωση οριζοντίως και καθέτως.

Εφημ.Χρονος της Κομοτηνής 

http://trikalagr.blogspot.com/2012/04/4.html#more

Το αλίευσα ΕΔΩ

Διδάσκοντας τη Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου.

Του Βλάσση Άγτζίδη

“Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δικιά μας μελαγχολία”….

Από το 1994 μια νέα “εθνική επέτειος” ήρθε να προστεθεί στο πάνθεον των εθνικών επετείων. Μόνο που τούτη ήταν αποτέλεσμα μιας υπόγειας και απρόσμενης κίνησης της προσφυγικής κοινωνίας των πολιτών, που διεκδικούσε τη δικιά της ιστορική Μνήμη, την εγγραφή της στη συλλογική μνήμη του έθνους-κράτους και τη συμμετοχή στο κοινό αφήγημα. Έτσι, το 1994 οι πρόσφυγες του ’22 πέτυχαν την πρώτη πολιτική κατάκτηση σ’ εναν χώρο, μάλλον άξενο, με ένα κράτος εχθρικό προς τη διατήρηση της προσφυγικής Μνήμης. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι…

Από τότε κάθε χρόνο εκπαιδευτικοί -με δική τους πρωτοβουλία και με την κάλυψη της επίσημης αναγνώρισης και της αναγκαστικής συμμόρφωσης του υπ.Παιδείας- προσπαθούν να οργανώσουν παρουσιάσεις του ιστορικού αυτού γεγονότος, κυρίως στις περιοχές που εγκαταστάθηκαν είτε οι πρόσφυγες του ’22, είτε οι νέοι πολυάριθμοι Πόντιοι πρόσφυγες της Σοβιετικής κατάρρευσης, αλλά και αλλού…..

Όλα αυτά πραγματοποιούνται σε μια μη ευκαταφρόνητη κλίμακα, μακρυά από το κυρίαρχο λάιφ στάιλ και τη γνωστή αγοραία δημοσιογραφία, αγνοημένα και περιφρονημένα από μια ενσωματωμένη και αστικοποιημένη Αριστερά που “ζει με και από τους μύθους της”, αλλά και από μια κυρίαρχη ιστοριογραφική αντίληψη που πορεύεται και στοχάζεται παρακάμπτοντας τις ενοχλητικές παραμέτρους

Προσπαθώντας να κωδικοποιήσω κάπως τις προσπάθειες αυτές έγραψα το παρακάτω κείμενο, το οποίο αποτελεί μια πρώτη απόπειρα παρουσίασης των αξόνων του ιστορικού γεγονότος της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου εντός του πραγματικού ιστορικού πλαισίου, καθώς και των παιδαγωγικών αρχών που πρέπει να τηρηθούν κατά τη διδασκαλία σε μαθητές


Διδάσκοντας τη Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου(Μια πρώτη προσέγγιση)

1. Το Σκεπτικό – Οι στόχοι

1.1.Η Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού έχει αναγνωριστεί επισήμως από τη Βουλή των Ελλήνων, την Κύπρο, τη Σουηδία, πολιτείες των ΗΠΑ και περιφερειακές κυβερνήσεις στην Αυστραλίας. Από το 1994 είναι επίσημη Εθνική Επέτειος στην Ελλάδα, ενώ από το 1998 η Γενοκτονία στο σύνολο της Μικράς Ασίας ανακηρύχτηκε σε δεύτερη επίσημη Εθνική Επέτειο.

1.2. Η 19η Μαϊου έχει οριστεί ως συμβολική Ημέρα Μνήμης, εφόσον εκείνη τη μέρα του 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ πασά αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα του Πόντου, αυτονομήθηκε από την κεντρική Οθωμανική κυβέρνηση και συγκρότησε τα εθνικιστικά του στρατεύματα, τα οποία εν τέλει θα κατανικήσουν τους Έλληνες (ελληνικό στρατό στην Ιωνία και Πόντιους αντάρτες στο Βορρά της Μικράς Ασίας). Θα ολοκληρώσουν την προαποφασισμένη από τους Νεότουρκους (1911) εθνική εκκαθάριση με τη σφαγή και την πυρπόληση της Σμύρνης το Σεπτέμβριο του 1922. Η 14η Σεπτεμβρίου, ημέρα πυρπόλησης της Σμύρνης από τους κεμαλικούς εθνικιστές, ορίστηκε ως Ημέρα Μνήμης για τη Μικρασιατική Καταστροφή.

1.3. Ο βασικός σκοπός της ιστορικής εκπαίδευσης είναι να προετοιμάσει και να διαμορφώσει υπεύθυνους και ενεργούς πολίτες που να μπορούν να ερμηνεύσουν τα ιστορικά γεγονότα και να χρησιμοποιήσουν τα συμπεράσματα στο παρόν. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν η ιστορική γνώση μεταδίδεται δημιουργικά, αναπτύσσεται και καλλιεργείται το κριτικό πνεύμα, δεν εγκλείεται αποκλειστικά στο παρελθόν όπου συνέβη το γεγονός, αντιμετωπίζοντάς το ως μοναδικό και ανεπανάληπτο. Δηλαδή οι μαθητές με τη διδασκαλία του ιστορικού γεγονότος της Γενοκτονίας πρέπει να αναπτύσσουν και να βελτιώνουν τις διανοητικές τους δεξιότητες και να στοχάζονται για το ιστορικό πλαίσιο του κόσμου στον οποίο ζουν, έχοντας κατανοήσει το παρελθόν και τις αδιόρατες, υπόγειες διεργασίες οι οποίες συνέβαλαν στο να διαμορφωθεί το παρόν.

1.4. Η παρουσίαση του γεγονότος της Γενοκτονίας στο μικρασιατικό Πόντο θα πρέπει απαραιτήτως να ενταχθεί στο ευρύτερο Ιστορικό Πλαίσιο, μέσα στο οποίο πραγματοποιήθηκε, ώστε οι μαθητές να έχουν μια καλή εποπτεία της εποχής και των κρίσιμων παραμέτρων. Δηλαδή, να παρουσιαστεί αναλυτικά το γεγονός ότι η Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού υπήρξε τμήμα της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής, η οποία με τη σειρά της εντάσσεται στο πλαίσιο των αποφάσεων των Νεότουρκων (Οκτώβριος 1911) για εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

1.5. Θα πρέπει να περιγραφούν με ακρίβεια οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που επέλεξαν τη μέθοδο της Γενοκτονίας για την επίλυση των εσωτερικών αντιθέσεων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, να παρουσιαστούν αναλυτικά τα αίτια τα οποία οδήγησαν στην επιλογή αυτών των μεθόδων. Πρέπει να κατανοηθεί στο βάθος η μειοψηφική τάση του μιλιταριστικού τουρκικού εθνικισμού (Νεότουρκοι-Κομιτάτο «Ένωση και Πρόοδος»), η οποία θα επικρατήσει πραξικοπηματικά το 1908 και θα οδηγήσει στις αποφάσεις για τις Γενοκτονίες.

1.6. Θα πρέπει οι μαθητές να κατανοήσουν ότι η Γενοκτονία δηλαδή η μαζική δολοφονία ανθρώπων εξαιτίας της ιδιαίτερης πολιτισμικής τους κατάστασης δεν ήταν μια απρόσωπη διαδικασία. Ότι οι άνθρωποι-θύματα υπήρξαν συγκεκριμένοι άνθρωποι με αξιοπρέπεια, με καθημερινή ζωή, με σχέσεις και όχι απρόσωπα μαζικοποιημένα όντα. Το στοιχείο αυτό θα προκύψει μέσα από την παρουσίαση αυθεντικών μαρτυριών των θυμάτων.

1.7. Θα πρέπει να συνειδητοποιηθεί από τους μαθητές ότι η συγκεκριμένη Γενοκτονία δεν αποτελεί ένα περιορισμένο γεωγραφικά και χρονικά γεγονός, αλλά ότι εγκαινιάζει μια νέα πολιτική αντιμετώπισης διαφόρων πληθυσμιακών ομάδων από σκληρές εξουσίες, που επιδιώκουν την ομογενοποίηση του χώρου που ελέγχουν ή την κυνική μεταφορά πλούτου από τις ομάδες-θύματα στους θύτες. Η κορύφωση αυτής της νέας πολιτικής θα είναι το Ολοκαύτωμα που θα πραγματοποιήσουν οι Ναζί, οι οποίοι κυριολεκτικά «βιομηχανοποίησαν» την εξόντωση των στοχευμένων πληθυσμών.

1.8. Τα στοιχεία που πρέπει να δοθούν στους μαθητές πρέπει να είναι καλά τεκμηριωμένα, να μην επιδέχονται αμφισβητήσεων και να μη χαρακτηρίζονται από υπερβολές, οι οποίες εν τέλει υπονομεύουν όλη τη διαδικασία της διδασκαλίας της Γενοκτονίας.

1.9. Η παρουσίαση πρέπει να βασίζεται σε περιγραφή των συνθηκών, του ιστορικού-κοινωνικού-πολιτικού πλαισίου και των αιτίων που οδήγησαν στη Γενοκτονία. Ο διδάσκων/ουσα θα πρέπει να αποφεύγει να βασιστεί στην «παιδαγωγική του αίματος» και των δακρύων. Αφενός γιατί η εκπαιδευτική διαδικασία μπορεί να εκπέσει σε μελόδραμα και αφετέρου γιατί ο παιδαγωγικός στόχος δεν πρέπει να είναι η πρόκληση συναισθηματικής έξαρσης, αλλά κατανόησης των γεγονότων, που βασίζεται στην εμπεριστατωμένη γνώση και στα καλά δομημένα ερμηνευτικά εργαλεία.

1.10. Συνοψίζουμε τις προϋποθέσεις που πρέπει να τηρηθούν και για να υπηρετηθεί με τον καλύτερο τρόπο η ευστοχία της ιστορικής μάθησης:

-Η χρησιμοποιούμενη ορολογία να είναι ακριβής

-Τα στοιχεία που παρατίθενται να είναι σωστά και αποδεδειγμένα

-Να αποσαφηνίζονται οι κατηγορίες «θύτης»/«θύμα», «πρόθεση»/«αποτέλεσμα», «χρόνος» και «τόπος», «μέσα πραγματοποίησης»

-Να περιγράφονται με πληρότητα οι αιτίες καθώς και η λογική αλληλουχία που ακολουθεί (εμφάνιση τουρκικού εθνικισμού, κατάληψη της εξουσίας, απόφαση για εθνοκαθάρσεις ώστε να δημιουργηθεί έθνος-κράτος, οργάνωση των Γενοκτονιών, διαμόρφωση ιδεολογίας αποκλεισμού, υλοποίηση των αποφάσεων, απελευθέρωση των δυνάμεων του εθνικισμού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, πολεμικές συγκρούσεις, πρόσφυγες παντού, στάση της Ελλάδας και των πολιτικών της δυνάμεων, διχασμός, ήττα, ολοκλήρωση των γενοκτονιών, προσφυγοποίηση στην Ελλάδα και την ΕΣΣΔ.)

-Να αποφεύγονται οι ισοπεδωτικές απλουστεύεις του τύπου «καλός-κακός», «άσπρο-μαύρο», που ακυρώνουν κάθε προσπάθεια ερμηνείας και κατανόησης των ιστορικών συμπεριφορών

2. Το Ιστορικό Πλαίσιο

2.1. Το Ιστορικό Πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να διδάσκεται η Γενοκτονία ορίζεται πλέον από την απόφαση του International Association of Genocide Scholars – IAGS. Συγκεκριμένα, στις 16 Δεκεμβρίου 2007, η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars – IAGS), ο καθ’ ύλη διεθνής οργανισμός, εξέδωσε το παρακάτω ψήφισμα, με το οποίο αναγνωρίζεται ότι η εθνική εκκαθάριση που υπέστησαν οι ελληνικοί πληθυσμοί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς ανήκει στην νομική κατηγορία των «εγκλημάτων Γενοκτονίας», όπως αυτή ορίστηκε από τον ΟΗΕ το 1948:

«ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ η άρνηση της γενοκτονίας αναγνωρίζεται ευρέως ως το τελικό στάδιο της γενοκτονίας, που επιφυλάσσει στους δράστες της γενοκτονίας την ατιμωρησία και αποδεδειγμένα προετοιμάζει το έδαφος για μελλοντικές γενοκτονίες.

ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ η γενοκτονία μειονοτικών πληθυσμών από το Οθωμανικό κράτος κατά τη διάρκεια και μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο απεικονίζεται συνήθως ως γενοκτονία των Αρμενίων αποκλειστικά, με μερική μόνο αναγνώριση των ποιοτικά όμοιων γενοκτονιών άλλων Χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ είναι πεποίθηση της διεθνούς Ενώσεως Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ότι η εκστρατεία των Οθωμανών εναντίον των Χριστιανικών μειονοτήτων της Αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 αποτέλεσε μια γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολίας.

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΟΤΙ η ένωση ζητά εκ τούτου από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες αυτών των πληθυσμών, να εκδώσει μια επίσημη απολογία και να προχωρήσει σε άμεσα και σημαντικά βήματα για αποκατάσταση» (http://www.genocidetext.net)

Από τη στιγμή της έκδοσης του κορυφαίου αυτού Ψηφίσματος (Δεκέμβρης του 2007), το οριστικό πλαίσιο της διδασκαλίας της Γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού αλλάζει και διευρύνεται. Εφεξής, η αναπαραγωγή τοπικιστικών προσεγγίσεων, καθώς και λανθασμένων αριθμητικών στοιχείων αντίκειται στο Ψήφισμα. Να αποφεύγονται, τουλάχιστον τα αριθμητικά, στοιχεία που δημοσιεύτηκαν λόγω περιορισμένων γνώσεων πριν την έκδοση του Ψηφίσματος.

Η διδασκαλία πρέπει απαραιτήτως να πραγματοποιείται με την παρουσίαση του ευρύτερου γεγονότος της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής, να παρουσιάζεται ο τρόπος με τον οποίο συγκροτήθηκε ο τουρκικός εθνικισμός και έλαβε τις αποφάσεις για εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών.

2.2. Θα πρέπει να αποσαφηνίζονται οι έννοιες «εθνοκάθαρση», «γενοκτονία», «έγκλημα πολέμου», «μαζικές σφαγές», «εξόντωση», «καταστροφή». Να τονίζεται ιδιαιτέρως ότι ο όρος «γενοκτονία» αποτελεί νομικό όρο του διεθνούς δικαίου και όχι λέξη της καθομιλουμένης για να χαρακτηριστεί μια συγκεκριμένη βίαιη πράξη. Η «εθνοκάθαρση» ή το «έγκλημα πολέμου» ή η «Καταστροφή» ή η «μαζική σφαγή» μπορεί να χαρακτηριστεί γενοκτονία μόνο εάν υπακούει στα σχετικά κριτήρια , όπως ορίστηκαν από τον ΟΗΕ με τη Σύμβαση του 1948.

Σύμφωνα με τη σχετική Σύμβαση, γενοκτονία είναι: «η εσκεμμένη προσπάθεια καταστροφής εν όλω ή εν μέρει, μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας», με έναν από τους παρακάτω τρόπους:

α) τον φόνο μελών της ομάδας,
β) την πρόκληση σοβαρής σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας,
γ) τη σκόπιμη επιβολή στην ομάδα συνθηκών ζωής υπολογισμένων, έτσι ώστε να επιφέρουν τη φυσική τους καταστροφή, εν όλω ή εν μέρει,
δ) την επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην αποτροπή γεννήσεων στο εσωτερικό της ομάδας και< ε) την υποχρεωτική μεταφορά των παιδιών της ομάδας σε κάποια άλλη»

Στην περίπτωση των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εφαρμόστηκαν και οι πέντε τρόποι, σε διαφορετικό χρόνο και με διαφορετικό τρόπο στους επιμέρους πληθυσμούς.

2.3. Θα πρέπει να περιγράφεται η διαδικασία κλιμάκωσης της Γενοκτονίας η οποία –όσον αφορά την ελληνική περίπτωση- ξεκινά με συστηματικές διώξεις στην Ανατολική Θράκη το 1914, συνεχίζεται την ίδια χρονιά στην Ιωνία (Δυτική Μικρά Ασία) και κορυφώνεται το 1916 στον Πόντο (Βόρεια Μικρά Ασία).

Θα πρέπει επίσης να διαχωρίζονται οι δύο φάσεις της Γενοκτονίας και να παρουσιάζονται αναλυτικά τα διαφορετικά ιστορικά πλαίσια εντός των οποίων πραγματοποιήθηκαν:

Η Α’ φάση της Γενοκτονίας έλαβε χώρα κυρίως κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918) και είχε ως θύτες τους Νεότουρκους εθνικιστές, ενώ υπήρξε ανοχή από τους συμμάχους τους, Γερμανούς και Αυστριακούς.

Η Β’ φάση της Γενοκτονίας έγινε την περίοδο του ελληνοτουρκικού πολέμου (1919-1922) από τους κεμαλικούς εθνικιστές που αυτονομήθηκαν από την κεντρική οθωμανική κυβέρνηση. Κατά τη δεύτερη φάση υπήρξε αρχική ανοχή κάποιων συμμάχων της Ελλάδας (Ιταλών, Γάλλων, Αμερικανών). Στη συνέχεια, και λόγω της πολιτικής των μοναρχικών, ουδετεροποιήθηκαν οι υπόλοιποι (Βρετανoί). Υποστηρικτές του τουρκικού εθνικισμού υπήρξαν και οι αντιπάλοι των Δυτικών, δηλαδή το νεαρό σοβιετικό κράτος. Επίσης θα πρέπει να τονιστεί ο ελληνικός Διχασμός μεταξύ μοναρχικών-βενιζελικών που αποδυνάμωσε το ελληνικό εσωτερικό μέτωπο και επέτρεψε στον Κεμάλ να νικήσει και να ολοκληρώσει τη Γενοκτονία του ελληνικού, αρμενικού και ασσυριακού πληθυσμού στο σύνολο της παλιάς πολυεθνικής, ισλαμικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την οποία μετέτρεψε πλέον σε τουρκικό έθνος-κράτο.

3. Οι αριθμοί

Οι αριθμοί των πληθυσμών που κατοικούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και των θυμάτων που τελικά είχαν από την πολιτική της Γενοκτονίας, θα πρέπει να προκύπτουν από τα πραγματικά δεδομένα, που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν

Τα μόνα πληθυσμιακά στοιχεία που γνωρίζουμε και δεν αμφισβητούνται είναι αυτά που προκύπτουν από τις απογραφές του πληθυσμού. Με την αξιοποίηση των απογραφών του ελληνικού πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Οθωμανική και Πατριαρχική) εκτιμάται ότι ο αριθμός των Ελλήνων στη Μικρά Ασία (Πόντος, Ιωνία, Βιθυνία, Καππαδοκία, Πισιδία κ.ά) ανέρχεται σε 1.8 εκατομμύρια κατοίκους. Στην Ανατολική Θράκη με την Κωσταντινουπολη κατοικούσαν περί τους 400.000 Έλληνες. Από τον αριθμό των 2.2 εκατομμυρίων (χωρίς να προσμετρώνται οι Έλληνες από το Καρς που ανήκε τότε στη ρωσική επικράτεια), στον Πόντο κατοικούσαν περίπου 450.000 Έλληνες χριστιανοί, ορθόδοξοι κυρίως αλλά και προτεστάντες.

[Τα στοιχεία των Απογραφών και των διαφορετικών εκτιμήσεων παρατίθενται αναλυτικά στο βιβλίο: Βλάσης Αγτζίδης, Έλληνες του Πόντου. Η γενοκτονία από τον τουρκικό εθνικισμό στις σελίδες 131-137. Το βιβλίο αυτό υπάρχει σε ψηφιακή μορφή στη διεύθυνση: http://www.projethomere.com/travaux/bibliotheque_homere/grecs_pont_euxin.htm]

Τα θύματα των διωγμών και της Γενοκτονίας που συνέβη την επόμενη περίοδο (1914-1923) μπορούν να υπολογιστούν συνολικά κατά προσέγγιση και όχι με ακρίβεια κατά τόπους. Η «Μαύρη Βίβλος Διωγμών και Μαρτυριών του εν Τουρκία Ελληνισμού» του Οικουμενικού Πατριαρχείου που εκδόθηκε το 1919, δίνει μια κατ’ εκτίμηση εικόνα των διωχθέντων και των θυμάτων. Με βάση την επίσημη Απογραφή που έγινε στην Ελλάδα το 1928 καταγράφηκαν περίπου 1.25 εκατομμύρια πρόσφυγες. Στον αριθμό αυτό συνυπολογίστηκαν και οι προερχόμενοι από το Καρς και άλλες ρωσικές περιοχές. Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη ότι 150.000 Έλληνες από την Κωσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο εξαιρέθηκαν της Ανταλλαγής των πληθυσμών, ενώ ένα μέρος των προσφύγων από τον Ανατολικό Πόντο που κατέφυγε στη Ρωσία μετά την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων (Μάρτιος 1918) δεν κατέφυγε τελικά στην Ελλάδα.

Δεν γνωρίζουμε πόσα ήταν τα θύματα της Γενοκτονίας κατά περιοχή, ούτε πόσοι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διαδρομή προς την Ελλάδα, ούτε πόσοι πέθαναν στην Ελλάδα από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης κατά την πρώτη δεκαετία (αντιστοιχούσαν τρεις θάνατοι σε μία γέννηση).

Ο αριθμός 353.000 που έχει επικρατήσει δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αρχικά, κατατέθηκε ως υπόθεση τον Ιανουάριο του 1922 στη «Black Book the tragedy of Pontus (1914-1922)» που εξέδωσαν στην Αθήνα οι ποντιακές οργανώσεις, χωρίς να έχουν πρόσβαση σε πραγματικά δεδομένα. Στον αριθμό αυτό ο Γ. Βαλαβάνης θα προσθέσει (το 1925) κατ’ εκτίμηση άλλες 50.000 θύματα κατά τη μεταφορά προς την Ελλάδα.

Το πρόβλημα των αριθμών ο διδάσκων/ουσα τη Γενοκτονία στους μαθητές πρέπει να το αντιμετωπίσει με την επίκληση των πραγματικών αριθμών που μας δίδει η σύγκριση των 2.2 εκατομ. προ των γεγονότων και 1.25 εκατομ. μετά το τέλος της Γενοκτονίας, όπως παρουσιάστηκε παραπάνω με την επισήμανση ότι τα θύματα στη Μικρά Ασία και στην Ανατολική Θράκη κατά την περίοδο 1914-1923 υπολογίζονται μεταξύ 700.000 και 800.000 ατόμων. Αυτή η προσέγγιση είναι η μόνη που ανταποκρίνεται στα δεδομένα που ορίζει πλέον τελεσίδικα το Ψήφισμα του International Association of Genocide Scholars – IAGS.

4. Οι πηγές

Οι πηγές που ο διδάσκων/ουσα πρέπει να βασίσει την παρουσίαση της Γενοκτονίας είναι:

4.1. Τα επιστημονικά έργα που έχουν γραφεί και αναφέρονται άμεσα ή έμμεσα στο θέμα αυτό. Όπως για παράδειγμα:

Tessa Hofmann, Matthias Bjørnlund, Vasileios Meichanetsidis, με τη συμμετοχή των: J. Mourelos, R. Donef, N. Hlamides, M. Stewart, St. T. Stavridis, St. Leonard Jacobs, Alfred de Zayas, R. Levitsky, M. Bruneau and K. Papoulidis, A. Kalaitzidis and D. Wallace, Abr. Der Krikorian and E. Taylor, The Genocide of the Ottoman Greeks: Studies on the State-Sponsored Campaign of Extermination of the Christians of Asia Minor (1912-1922) and Its Aftermath: History, Law, Memory, Νέα Υόρκη, εκδ. Melissa, 2012

Πολυχρόνης Ενεπεκίδης, Γενοκτονία στον Εύξεινο Πόντο. Διπλωματικά Έγγραφα από τη Βιέννη (1909-1918), Θεσσαλονίκη, έκδ. Εύξεινος Λέσχη, 1995.

Κωσταντίνος Φωτιάδης, Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, Αθήνα, έκδ. Ίδρυμα Βουλής των Ελλήνων, 2004.

Βλάσης Αγτζίδης, Έλληνες του Πόντου. Η γενοκτονία από τον τουρκικό εθνικισμό, Αθήνα, έκδ. Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αν. Αττικής, 2005. Επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις Σκάι.

Ευριπίδης Γεωργανόπουλος, Το νεοτουρκικό κίνημα και οι επιπτώσεις του στον ελληνισμό του Πόντου 1908-1914, Θεσσαλονίκη, εκδ. Κυριακίδη, 2001.

Προσεγγίσεις στην ιστορία του Εύξεινου Πόντου. Πρακτικά του 2ου Διεθνούς Συνεδρίου Ποντιακού Ελληνισμού, Κ. Χατζηκυριακίδης-Θ. Κυριακίδης (επιμ.), Άρτεμις Ξανθοπούλου Κυριακού, P. Karpov, R. Hovannisian, M. Meeker, H. Lowry κ.ά., Θεσσαλονίκη, εκδ. Σταμούλη, 2011.

Χαράλαμπος Ψωμιάδης,Η τελευταία φάση του Ανατολικού Ζητήματος, Συμβολή στη μελέτη των ελληνοτουρκικών διπλωματικών σχέσεων, μετάφραση – επιμέλεια: Γ. Γιαννακόπουλος, Αθήνα, Έφεσσος, 2004.

Χάρης Τσιρκινίδης, Έχω όπλο την αγχόνη’. Το ντοκουμέντο της Μεγάλης Καταστροφής υπό το φως των ξένων απορρήτων αρχείων (1908-1925), Θεσσαλονίκη, εκδ. Ερωδιός, 2005. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν έγγραφα διπλωματικών αποστολών από τη μονογραφία του Χ. Τσιρκινίδη, Επιτέλους τους ξεριζώσαμε (εκδ. Παναγία Σουμελά) παρότι ο σχολιασμός έχει έντονο συναισθηματικό ύφος και δεν υπάρχει παραπομπή στις πηγές.

Προσφυγική Ελλάδα Φωτογραφίες από το αρχείο του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, επιμ. Γ. Γιαννακόπουλος, Αθήνα, Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, 1992

Θεόδωρος Παυλίδης, Ο ελληνισμός του Δυτικού Πόντου, Θεσσαλονίκη, εκδ. Κυριακίδη, 2009.

Ο Πόντος των Ελλήνων, Γιώργος Α. Γιαννακόπουλος (επιμ.), Άρτεμις Ξανθοπούλου Κυριακού, Δ. Θ. Λαζαρίδης, Δ. Τομπαΐδης, Σ. Χατζησαββίδης, Ε. Γ. Γαβρά, Β. Δαλακούρα, Αρχ. Π. Αποστολίδης, Π. Α. Γαϊτανίδης, Κ. Χατζηκυριακίδης, Ε. Π. Καρούμπης, Αθήνα, εκδ. Έφεσος, 2003.

Jean de Murat, Τhe Great Extirpation of Hellenism & Christianity in Asia Minor, Φλόριντα ΗΠΑ, 1999.

4.2. Είναι σημαντικό να χρησιμοποιηθούν μαρτυρίες θυμάτων. Ενδεικτικά προτείνονται τα βιβλία:

Αντώνιος Γαβριηλίδης, Σελίδες εκ της Μαύρης Εθνικής Συμφοράς του Πόντου, Θεσσαλονίκη, εκδ. Μαλλιάρης-Παιδεία, 1992.

Thea Halo, Ούτε το όνομά μου, Αθήνα, εκδ. Γκοβόστη, 2001.< Γεώργιος Ανδρεάδης, Ταμάμα. Η αγνοούμενη του Πόντου, Θεσσαλονίκη, εκδ. Γόρδιος, 1992.

Χρήστος Ηλιάδης, Πόντος Γενοκτονία. Όσα ενθυμούμαι από την περιπετειώδη ζωή μου, Θεσσαλονίκη, εκδ. Γόρδιος, 2002.

Θα μπορούσε να ξεκινήσει το μάθημα με την ανάγνωση μιας δυνατής αφήγησης από τη Γενοκτονία. Τέτοιες έντονες εικόνες υπάρχουν στο βιβλίο της Thea Halo. Όπως επίσης και η πολύ καλή, από πλευράς μεθόδου, περιγραφή των πορειών θανάτου ως «Άουσβιτς εν ροή», όπως κάνει ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης στο πολύ καλό εισαγωγικό κείμενο της μελέτης του. Η χρησιμοποίηση αφηγήσεων είναι ένα μέσο που στοχεύει στην αύξηση της προσοχής των μαθητών ώστε να κατανοήσουν στη συνέχεια τις αιτίες που προκάλεσαν τα γεγονότα, εφόσον, όπως τονίστηκε παραπάνω, ο κύριος εκπαιδευτικός στόχος είναι η κατανόηση που βασίζεται στην εμπεριστατωμένη γνώση και όχι η δημιουργία συναισθηματικής έντασης.

4.3. Είναι επίσης σημαντικό κατά την διδασκαλία της Γενοκτονίας να χρησιμοποιηθούν και να διαβαστούν έγγραφα διπλωματικών αποστολών εκείνης της εποχής που αναφέρονται στα γεγονότα. Τέτοια έγγραφα υπάρχουν στα βιβλία των Ενεπεκίδη, Φωτιάδη και Τσιρκινίδη.

4.4. Η χρήση τουρκικών πηγών που αναφέρονται στη Γενοκτονία, καθώς και η αναφορά σε έργα Τούρκων ιστορικών και κοινωνικών επιστημόνων που καταγγέλλουν το ρόλο του εθνικισμού στη διάπραξη των εγκλημάτων γενοκτονίας, πρέπει απαραιτήτως να ενταχθούν στη διαδικασία της διδασκαλίας της Γενοκτονίας. Τέτοια κείμενα δημοσιεύτηκαν πρόσφατα και οι διδάσκοντες/ουσες μπορούν να έχουν άμεση πρόσβαση σ’ αυτά. Προτείνονται τα εξής:

Fikret Baskaya : Η συνείδηση της Ιστορίας θα μας απελευθερώσει, -του Ahmet Oral: Για το Αρμενικό, Ελληνικό, Κουρδικό και Αλεβίτικο Ζήτημα, -του Attila Tuygan: Γενοκτονία για την “ιερή πατρίδα”,

-του Τaner Akçam: Οι εκτοπίσεις και οι σφαγές των Ελλήνων του 1913-1914: Πρόβα για τη Γενοκτονία των Αρμενίων

-του Sait Çetinoğlu: Η ιδέα του ανεξάρτητου Πόντου και η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, Το Τέλος του Κινήματος και η Εκδίωξη

-της Pervin Erbil: Μια τραγική σελίδα στην εκκαθάριση των Ρωμιών, 1914-1924

Κατά την αναφορά των συγκεκριμένων τουρκικών απόψεων, μπορεί να τονιστεί στους μαθητές η συνάφεια των θέσεων της συγκεκριμένης τουρκικής ιστοριογραφικής σχολής με την προσφυγική ιστοριογραφία, που αναπτύσσεται αργά αλλά σταθερά στην Ελλάδα την τελευταία 25ετία, αμφισβητώντας τα στερεότυπα και αποδομώντας τους κυρίαρχους μύθους.< 4.5.Επίσης ο διδάσκων/ουσα εκτός από την καλή γνώση της ποντιακής ιστορίας και του ευρύτερου πλαισίου πρέπει να έχε συνολική εποπτεία:

-της προσπάθειας των προσφυγικών οργανώσεων να εντάξουν στην εθνική συλλογική μνήμη το Τραύμα του Πόντου,
-των προβλημάτων που συνάντησαν οι πρόσφυγες του ’22 στην Ελλάδα, αλλά και στη Σοβιετική Ένωση,
-τις μορφές της κυρίαρχης (κρατικής και όχι) ιδεολογίας στη μετά το ’22 Ελλάδα που δεν συμπεριλάμβανε την ιστορική εμπειρία του ελληνισμού της Ανατολής,
-τις αιτίες, για τις οποίες υπήρξε Σιωπή και Λήθη από το 1922 έως τη δεκαετία του ’90,
-τις σύγχρονες ιδεολογικές συγκρούσεις στην Ελλάδα για τα ιστορικά ζητήματα και τη διαμόρφωση ενός ρεύματος Αρνητών της Γενοκτονίας.

Βασική πηγή για τα ζητήματα αυτά είναι η μελέτη: Βλάσης Αγτζίδης, «Μνήμη Ταυτότητα και Ιδεολογία στον Ποντιακό Ελληνισμό» από το συλλογικό (με Γιώργο Κόκκινο και Έλλη Λεμονίδου) Tο Τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης, Αθήνα, εκδ. Ταξιδευτής, 2010.

4.6. Η χρήση οπτικοακουστικού υλικού συμβάλλει στη διαδικασία διδασκαλίας, τόσο με την αντικειμενική επιρροή που ασκεί η εικόνα στον θεατή, όσο και με την μετατροπή σε οικείο γεγονός του προσώπου που υπέστη τη Γενοκτονία ή του τοπίου εντός του οποίου συνέβησαν τα τραγικά γεγονότα.

Όμως το υλικό αυτό θα πρέπει να υπακούει σε σαφείς κανόνες, όπως η παρουσίαση αληθινών δεδομένων εντός του πραγματικού ιστορικού πλαισίου και η αποφυγή πλαστογραφιών. Το τελευταίο χαρακτηρίζει μεγάλο μέρος του οπτικού υλικού (κυρίως βίντεο) που έχει παραχθεί για να πλαισιώνει την αφήγηση για την «ποντιακή Γενοκτονία». Πολλές φορές παρουσιάζονται σκηνές, ως αφορώσες και διαδραματιζόμενες στον Πόντο, από τη σφαγή και την καταστροφή της Σμύρνης, τις ωμότητες που συνέβησαν στην υπόλοιπη Ιωνία, καθώς και την προσφυγοποίηση των Καππαδοκών και των Ανατολικοθρακών.

4.7. Κατά τη διαδικασία της διδασκαλίας θα πρέπει να αξιοποιηθεί και η σχετική λογοτεχνία ή η ποίηση που αφορά τον Πόντο. Χαρακτηριτικά προτείνονται τα ποιήματα Του Νίκου Γρηγοριάδη, του Χρήστου Μαχαιρίδη, του Ηλία Τσέχου κ.ά. Χαρακτηριστικότερο δείγμα μιας ποιοτικής ποίησης είναι το ποίημα του Μαχαιρίδη με τίτλο «19 Μαϊου 1919».

Οι ποιητές αυτοί φιλοξενούνται στον τόμο: Νίκος Γρηγοριάδης-Χρήστος Τουμανίδης, Λύρα του Πόντου. Ποιητές ποντιακής καταγωγής, Αθήνα, εκδ. Κώδικας, 2003.< 4.8. Στο πλαίσιο της διδασκαλίας της Γενοκτονίας, θα ήταν χρήσιμη μια επίσκεψη σε κάποιο Μουσείο, που αναφέρεται στον τρόπο ζωής ή στην ιστορική εμπειρία του προσφυγικού ελληνισμού.

5. Κάποια βασικά κείμενα

Οι διδάσκοντες/ουσες πρέπει να διαβάσουν βασικά κείμενα, ώστε να κατανοήσουν το πολιτικό-κοινωνικό πλαίσιο και να εντοπίσουν τις κύριες παραμέτρους που ορίζουν το ιστορικό φαινόμενο της Γενοκτονίας.

Κάποια εύκολα προσβάσιμα κείμενα (ή περιλήψεις) στο διαδίκτυο, είναι με αλφαβητική σειρά τα εξής:

-Βασίλειος Μεϊχανετσίδης, «Η Γενοκτονία των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
-Βλάσης Αγτζίδης, «Η εμφάνιση του τουρκικού εθνικισμού
-Βλάσης Αγτζίδης, «Ποντιακό Ζήτημα και Μικρασιατική Καταστροφή
-Βλάσης Αγτζίδης, «Βασικά κείμενα για τη διδασκαλία της Γενοκτονίας
-Ευριπίδης Γεωργανόπουλος, «Οι προσπάθειες των ελλήνων του Πόντου για αυτοδιάθεση κατά το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας 1916-1922 (2009)
-Ευριπίδης Π. Γεωργανόπουλος, «Οι αμερικανικές θέσεις για τον ελληνισμό του Πόντου το καλοκαίρι του 1919: τρεις αδημοσίευτες αμερικανικές εκθέσεις

-Θεοδόσης Κυριακίδης, «Μεθοδολογικά πρότερα στη Γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής»
-Θεοδόσης Κυριακίδης, «Οι ποντιακές σπουδές στον 21ο αιώνα
-George Shirinian, «The German Foreign Office Archives on the Armenian and Greek Genocides
-Michael Meeker, «The Question of Ethnicity in the Eastern Pontos
-Νικόλαος Χλαμίδης. «Πόντιοι και η Γενοκτονία των Ελλήνων»
-Roger Smith, «THE CONCEPT OF GENOCIDE: origin, meaning, related concepts, denial
-Taner Akcam, «Ottoman Documents and Expulsion of Greeks from Asia Minor in 1913-1914


Στο Β’ Γυμνάσιο των Γλυκών Νερών-Αττικής(Απρίλης 2011)


Στο Α’ Τοσίτσειο Γυμνάσιο, Εκάλη-Αττική (2011)

Διαβάστε επίσης:Μιλώντας για τη Γενοκτονία σε μαθητές των Μεσογείων Βασικά κείμενα για τη διδασκαλία της Γενοκτονίας
Πηγή
Το αλίευσα ΕΔΩ

Κυριακή των Μυροφόρων – Οι ανδρείοι (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Οἱ ἀνδρεῖοι

(Ομιλία του †Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ  αὐτὸς  ἦν  προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν  τοῦ  Θεοῦ, τολμήσας  εἰσῆλθε πρὸς  Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» (Μᾶρκ. 15,43)

Θὰ ἔπρεπε, ἀγαπητοί μου, πάντοτε νὰ ἐξοικονομοῦμε χρόνο, ἐν ἀνάγκῃ νὰ κλέβουμε ὧρες κι ἀπὸ τὸ φαγητὸ κι ἀπὸ τὸν ὕπνο μας,γιὰ νὰ μελετοῦμε τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Τότε μαζὶ μὲ τὸ Δαυῒδ θὰ λέγαμε κ᾽ ἐμεῖς· «Ὡς γλυκέα  τῷ λάρυγγί μου τὰ λόγιά σου, ὑπὲρ μέλι τῷ στόματί μου. Ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου συνῆκα· διὰ τοῦτο ἐμίσησα πᾶσαν ὁδὸν ἀδικίας»(Ψαλμ. 118,103-104).

Ποιός μελέτησε τὸ Εὐαγγέλιο μὲ πίστι, μὲ ἀγάπη, μὲ σκέψι ἀπερίσπαστη, καὶ δὲν αἰσθάνθηκε τὴ γοητεία του; Ὁ Ναπολέων, ἐξόριστος στὴ νησῖδα τῆς Ἁγίας Ἑλένης, τὸ Εὐαγγέλιο εἶχε παρηγορία του καὶ μὲ στρατιωτικὴ γλῶσσα ἔλεγε· «Ὅσες φορὲς τὸ μελετῶ μοῦ φαίνεται ὅτι μπροστά μου παρελαύνει στρα-τιὰ οὐρανίων ἰδεῶν ποὺ μὲ καταπλήσσουν».Ἀπὸ τὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων θὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας σὲ μία μόνο λέξι τοῦ ἱεροῦ κειμένου, τὴν ὁποία χρησιμοποίησε ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος γιὰ νὰ χαρακτηρίσῃ τὴν πρᾶξι τοῦ ἀπὸ Ἀριμαθαίας Ἰωσήφ. «Τολμήσας»,γράφει, ὁ Ἰωσὴφ«εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ»(Μᾶρκ. 15,43).

Ὥστε χρειαζόταν τόλμη ὁ «εὐσχήμων βουλευτὴς» γιὰ ν᾿ ἀνέβῃ στὸ πραιτώριο καὶ νὰ ζητήσῃ τὸ σῶμα τοῦ Νεκροῦ; Ἂς πλησιάσουμε ὅμως προηγουμένως τὸν φρικτὸ Γολγοθᾶ, καὶ θὰ ἐκτιμήσουμε καλύτερα τὴ χειρονομία του, ὡς ἕνα καρπὸ τόλμης, χριστιανικῆς ἀνδρείας, ποὺ βλάστησε ἀπὸ τὴ ρίζα τοῦ σταυροῦ.

* * *

Νοερῶς βρισκόμαστε στὸ Γολγοθᾶ. Εἶνε ἡὥρα 3 μ.μ. τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Ὁ Ἐσταυρωμένος, ἀφοῦ ἤπιε ὅλο τὸ πικρὸ ποτήριο,ἔκλινε τὴν κεφαλὴ καὶ παρέδωσε τὸ πνεῦμα στὸν οὐράνιο Πατέρα.

Στιγμὴ συγκλονιστική! Καὶ ἐνῷ τὸ πνεῦμα του κατεβαίνει στὸν ᾅδη γιὰ νὰ κηρύξῃ κ᾽ ἐκεῖ τὴ λύτρωσι, στὸ σῶμα του ἁπλώνεται ἡ ὠχρότης τοῦ θανάτου. Τὰ χέρια ἐκεῖνα, ποὺ θεράπευαν καὶ σκόρπιζαν εὐλογίες, καὶ τὰ πόδια ἐκεῖνα ποὺ ἔτρεχαν καὶ στὰπιὸ ἀπόμακρα μέρη γιὰ νὰ βροῦν τὸ ἀπολωλός, εἶναι τώρα ἀκίνητα, νεκρά, μαρμαρωμένα.Τὸ στόμα ἐκεῖνο, ἀπ᾽ τὸ ὁποῖο βγῆκαν ποταμοὶ θείας διδασκαλίας, κλείνει. Τὰ μάτια ἐκεῖνα, ποὺ κοίταξαν τὸν Πέτρο καὶ τὸν ἔκαναν ν᾿ ἀναλυθῇ σὲ δάκρυα, σβήνουν. Καὶ ἡ καρδιά, ποὺἔκλεινε ὠκεανὸ ἀγάπης, παύει νὰ πάλλῃ. ὉἸησοῦς νεκρός.

Οὐρανὲ καὶ γῆ, πενθῆστε! Σύμφωνα μὲ τὸ σκληρὸ νόμο τῆς ῾Ρώμης,οἱ κατάδικοι δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ ταφοῦν. Τὰ σώματα ἔμεναν στὸ σταυρό. Κανείς δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ πλησιάσῃ. Κ᾽ ἔβλεπες τότε θέαμα ἀπαίσιο· σκυλιὰ πεινασμένα καὶ ὄρνεα σαρκοφάγα ἔρχονταν καὶ καταβρόχθιζαν τὶς σάρκες καὶ μόνο οἱ σκελετοὶ ἔμεναν νὰ κρέμωνται. Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ κατὰ τὰ ἰουδαϊκὰ ἔθιμα δὲν ἐπιτρέπεται κανείς νὰ παραμένῃ ἄταφος, ἡ ῾Ρώμη, ὑποχωρώντας σὲ ζητήματα θρησκείας τῶν ὑποδούλων της, ἐπέτρεπε τὴν ταφὴ Ἰουδαίων ποὺ καταδικάζονταν σὲ σταύρωσι.

Καὶ τώρα εἶνε νεκρὸς πάνω στὸ σταυρό του ὁ Ἰησοῦς . Ποιά σπλαχνικὰ χέρια θὰ τὸν ἀποκαθηλώσουν καὶ θὰ τὸν ἐνταφιάσουν; Τὸ βλέμμα στρέφεται ἕνα γῦρο στὸ Γολγοθᾶ καὶ ζητάει νὰ δῇ ποιοί θ᾿ ἀποδώσουν τὶς τελευταῖες τιμὲς στὸ Νεκρό. Ὦ σεῖς τυφλοὶ ποὺ εἴδατε τὸ φῶς,ἐλᾶτε νὰ τοῦ κλείσετε τὰ μάτια. Ἐσεῖς λεπροί,ποὺ καθαριστήκατε, ἐλᾶτε νὰ τοῦ καθαρίσε-τε τὰ χέρια ἀπ᾽ τὰ αἵματα. Κ᾽ ἐσεῖς, παράλυτοι, ποὺ περπατήσατε, τρέξτε νὰ τοῦ πλύνετετὰ πόδια. Οἱ ὧρες ὅμως περνοῦν καὶ κανείς δὲφαίνεται· οὔτε ὁ τολμηρὸς Πέτρος, ποὺ εἶχε πεῖ  «Τὴν ψυχήν μου ὑπὲρ σοῦ θήσω» (Ἰω. 13,37) .Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ! Πρὸς τὸ Γολγοθᾶ ἀνεβαίνει μία συνοδεία ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν μὲ ἐπὶκεφαλῆς τὸν Ἰωσὴφ ἀπὸ Ἀριμαθαίας. Ἦταν κι αὐτὸς μέλος τοῦ Μεγάλου Συνεδρίου, ποὺ τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης καταδίκασε τὸν Ἰησοῦ. Αὐτὸς δὲν συγκατετίθετο «τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν» (Λουκ. 23,50), δὲν εἶχε ὅμως τὸθάρρος καὶ νὰ ἐλέγξῃ τοὺς δολοφόνους ἐκεί-νους δικαστάς. Γι᾽ αὐτὸ θὰ αἰσθάνθηκε λύπη.Ὁ σταυρός, ποὺ ὑψώθηκε, ἐλέγχει τὴν ψυχήτου.«Ἰωσήφ», ἀκούει, «γιατί  δειλιάζεις;…». Δὲν ὑποφέρει τὸν ἔλεγχο τοῦ σταυροῦ! Ἡ ψυχή του φονεύει τὴ δειλία, λυτρώνεται ἀπὸ τὸ φόβο τῶν ἀνθρώπων, περιφρονεῖ τὶς τιμές, ὑψώνεται στὴ σφαῖρα τῶν ἡρωικῶν ἀποφάσεων καὶ ἀποφασίζει ν᾽ ἀποδώσῃ τιμὲς στὸ μεγάλο Νεκρό!

Δὲ χάνει καιρό. Ἀνεβαίνει στὸ πραιτώριο, ἐμφανίζεται ἐμπρὸς στὸν Πιλᾶτο, ζητάει τὸ σῶμα, παίρνει τὴν ἄδεια, ἀγοράζει σεντόνι καθαρὸ καὶ ἀρώματα πολύτιμα, καὶ μαζὶ μὲ τὸ Νικόδημο καὶ τὶς μυροφόρες γυναῖκες τρέχει στὸ Γολγοθᾶ καὶ ἐκτελεῖ τὴν ἱερὰ πρᾶξι τῆς ἀποκαθηλώσεως. Σὲ λίγο ὁ ἥλιος ἔδυε.

Ἔτσι, χάρις στὴν τόλμη τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, ἐκεῖνος ποὺ θανατώθηκε ὡς κα-κοῦργος ἐτάφη ὡς Βασιλεύς.

* * *

Ἡ τόλμη, ποὺ ἔδειξαν ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικό-δημος μὲ τὶς μυροφόρες γυναῖκες, ἂς εἶνε καὶ γιὰ μᾶς παράδειγμα ἄξιο μιμήσεως. Ἡ ἀνδρεία εἶνε γνώρισμα τοῦ γνησίου Χριστιανοῦ. Χριστιανὸς καὶ δειλὸς εἶνε ἔννοιες ἀσυμβίβαστες. Ὁ Ἰωάννης στὴν Ἀποκάλυψι εἶδε μίαλίμνη καιομένη καὶ στὰ παφλάζοντα κύματάτης πρώτους τοὺς δειλούς.

«Τοῖς δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λί-μνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ»(Ἀπ. 21,8).Ἐμεῖς οἱ λεγόμενοι Χριστιανοὶ τοῦ αἰῶνοςμας ἔχουμε τὴν ἀρετὴ αὐτή; Ἡ ἀνδρεία ἔχει διαβαθμίσεις · ἀρχίζει ἀπὸ τὰ μικρὰ καὶ φθάνει σὲ ὕψιστες βαθμῖδες αὐτοθυσίας. Πρὶν φθά-σουμε ὅμως ἐκεῖ, ἂς γυμνασθοῦμε σὲ χαμηλὰἐπίπεδα ποὺ δὲν ἀπαιτοῦν τόση τόλμη.

Ταξιδεύεις π.χ., εἶνε μεσημέρι καὶ μπαίνεις σ᾽ἕνα ἑστιατόριο. Στὰ τραπέζια κάθονται πολλοί,ἀλλὰ κανείς, οὔτε στὴν ἀρχὴ οὔτε στὸ τέλοςτοῦ φαγητοῦ, δὲν κάνει σταυρό. Τρῶνε χωρὶςνὰ θυμηθοῦν τὸ Θεό. Ἐσὺ τόλμησε νὰ κάνῃςτὸ σταυρό σου. Μὴ φοβηθῇς τὶς εἰρωνεῖες. Ἡἰδέα ὅτι ὁ κόσμος θὰ σὲ σχολιάσῃ σὲ τρομοκρατεῖ καὶ παραλύει τὸ χέρι σου. Θὰ χρειασθῇ τόλμη γιὰ νὰ φέρῃς τὰ δάχτυλά σου στὸμέτωπο καὶ νὰ κάνῃς τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ.

Ἄλλη περίπτωσι. Βρίσκεσαι κάπου καὶ ξα-φνικὰ τ᾽ αὐτιά σου πᾶνε νὰ σπάσουν ἀπὸ μιὰαἰσχρὴ βλασφημία ποὺ ἐκσφενδόνισε δημοσίως κάποιος. Τὸν ἀκοῦς καὶ τὸν βλέπεις, εἶνε μπροστά σου. Τί κάθεσαι; Τόλμησε νὰ τὸν πλησιάσῃς καὶ μὲ σοβαρότητα διαμαρτυρήσου .Πές του ὅτι, Χριστιανὸς αὐτὸς βαπτισμένος,δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γίνεται χειρότερος ἀπ᾽τοὺς Ἑβραίους καὶ μὲ τὶς βλαστήμιες του νὰσταυρώνῃ δημοσίως τὸν Κύριο τῆς δόξης.Καὶ ἂν σὲ μιμηθοῦν ἄλλοι 10 - 20 Χριστιανοί,νά ᾽σαι βέβαιος ὅτι εἶστε ἀρκετοὶ γιὰ νὰ ἐξα-λείψετε τὴ βλασφημία ἀπὸ ὅλη τὴν πόλι σας.

Τρίτη περίπτωσι. Βρίσκεσαι σὲ κύκλο διανοουμένων καὶ κάποιος, γιὰ νὰ φανῇ ὡς πνεῦμαἀνώτερο, ἀρχίζει νὰ εἰρωνεύεται αὐτὰ ποὺ ἐσὺ λατρεύεις. Οἱ ἄλλοι ἀκοῦνε, ἴσως δὲν συμφωνοῦν, ἐν τούτοις σιωποῦν ἀπὸ φόβο μηπως χαρακτηρισθοῦν ἀπηρχαιωμένων ἀντιλήψεων.

Θὰ σιωπήσῃς λοιπὸν κ᾽ ἐσύ; θὰ κλειστῇς στὸκαβούκι τῆς δειλίας; Ὄχι.

Πιστέ, τόλμησε! Ὅπως ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος βγὲς ἀπὸ τὴν κρύπτη σου καὶ πάρε θέσι· μὴν ἀφήνεις τὸν ἄπιστο νὰ βρίζῃ τὴν πίστι σου καὶ νὰ παρασύρῃ ἀφελεῖς. Ἀντιτάξου, πολέμησε τὴν ἀπιστία.

Ἂν γυμνασθοῦμε σὲ περιστάσεις σὰν αὐτὲςἢ καὶ ἄλλες παρόμοιες καὶ ἀποκτήσουμε θάρ-ρος, τότε θὰ μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Θεὸς νὰ περιφρονήσουμε καὶ μεγαλυτέρους κινδύνους καὶ νὰ τὸν κηρύξουμε καὶ ὑπὸ δυσκολώτερες συνθῆκες. Ἡ ψυχὴ τοῦ Χριστιανοῦ εἶνε τολμηρή,γενναία, ἀτρόμητη. Ὅταν ἔρθῃ ἡ ὥρα νὰ ἐκτελέσῃ τὸ καθῆκον του πρὸς τὸ Θεὸ καὶ τὸν πλησίον, μὲ τὸ ξίφος τῆς αὐταπαρνήσεως, ποὺ φέρει πάντα μαζί του, κόβει κάθε δεσμὸ καὶ λέει· Θέσεις, ἀξιώματα, περιουσία, εὐμάρεια, ὑπο- σχέσεις καὶ ἀπειλὲς ἀνθρώπων, φύγετε μακριά.

Ἡ ὥρα μου, ἡ κρίσιμη ὥρα τῆς ζωῆς μου, ἔ-φθασε. Ἐκλέγω τὸ θάνατο. Τίποτα δὲν ὑπολογίζω τὴν ὥρα αὐτὴ ἐμπρὸς στὸ δίκαιο καὶτὴν ἀρετή· γι᾽ αὐτὰ μαρτύρησε ὁ Θεάνθρωπος Ἀρχηγός μου καὶ γι᾽ αὐτὰ θέλω κ᾽ ἐγὼ ν᾿ἀγωνισθῶ καὶ νὰ πεθάνω. Κύριε, βοήθει μοι.Αὐτὴ εἶνε ἡ γλῶσσα τοῦ Χριστιανοῦ, τοῦἀτρομήτου Χριστιανοῦ.

* * *

Ἀδελφοί! Ἂς παρακαλέσουμε τὸν Κύριο νὰ μᾶς δώσῃ τόλμη. Αὐτὸς εἶνε ὁ χορηγὸς τοῦ ἡρωισμοῦ καὶ τῆς ἀνδρείας. Καὶ οἱ ἡμέρες ποὺπερνᾶμε εἶνε κρίσιμες, ἱστορικές. Τὸ Εὐαγγέ-λιο, πηγὴ ἀληθινοῦ ἡρωισμοῦ, ἂς εἶνε ἡ ὑψί-στη παρηγορία μας. Ὁ καθένας μας ἂς φανῇ ἀντάξιος τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς πατρίδος.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ραδιοφωνικὴ ὁμιλία, ἡ ὁποία μετεδόθη στὴν καθαρεύουσα ἀπὸ τὸν Σταθμὸ τῆς Λαρίσσης τὴν 23-4-1950.Το αλίευσα ΕΔΩ

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον εμπνευστή του νόμου "Φρανκενστάϊν" κ. Λοβέρδο και σε όσους ψήφισαν την μετατροπή των Ελλήνων σε αποθήκη ανθρωπίνων ανταλλακτικών.

"...Τα ακριβή τους λόγια στους γονείς μου ήταν

 “πρέπει να αρχίσετε να σκέφτεστε το ενδεχόμενο της δωρεάς οργάνων”

Ο πατέρας μου αυθόρμητα σκέφτηκε 

“όχι, σε καμία περίπτωση” και ζήτησε δεύτερη γνώμη. Αν είχε συμφωνήσει, τα επόμενα δευτερόλεπτα θα με έβγαζαν από το μηχάνημα» είπε ο ίδιος..."

Επανήλθε πριν κλείσουν το μηχάνημα που τον κρατούσε στη ζωή

Οι γονείς του ζήτησαν μια δεύτερη ιατρική γνώμη

Ο 17χρονος Steven Thorpe που είχε διαγνωστεί εγκεφαλικά νεκρός από τέσσερις γιατρούς, επανήλθε σαν από θαύμα προτού απενεργοποιηθεί το μηχάνημα που τον κρατούσε στη ζωή, καθώς οι απελπισμένοι γονείς του ζήτησαν μια ακόμη ιατρική γνώμη για τελευταία φορά!


Οι γιατροί περιγράφουν την περίπτωσή του ως «πραγματικά μοναδική». Βρισκόταν σε κώμα για δύο εβδομάδες, ύστερα από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα που στοίχησε τη ζωή σε έναν συμμαθητή του.


Μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε νοσοκομείο, όπου οι γιατροί τον έβαλαν σε τεχνητό κώμα, ενημερώνοντας τους γονείς του ότι δεν επρόκειτο να αναρρώσει ποτέ. Λίγη ώρα μετά τους έθεσαν το ερώτημα αν ενδιαφέρονταν να δωρίσουν τα όργανά του.
Ο πατέρας του τους παρακάλεσε να του κάνουν κι άλλες εξετάσεις και προσέλαβε ιδιώτη γιατρό για να τον εξετάσει και εκείνη. Ένας νευρολόγος από το... πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Coventry εντόπισε αμυδρά κύματα στο εγκεφαλογράφημα, κάτι που έδειχνε ότι ο Steven είχε μια μικρή πιθανότητα να επανέλθει.

Τότε ο διοικητής του νοσοκομείου επέτρεψε να βγει από το τεχνητό κώμα, για να διαπιστωθεί αν ο οργανισμός του μπορεί να επιβιώσει από μόνος του και τελικά… τα κατάφερε, εκπλήσσοντας τους γιατρούς!

Πέντε εβδομάδες μετά ο Steven πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο.

«Ο πατέρας μου πίστευε βαθιά ότι ήμουν ακόμη “εκεί”. Πιστεύω ότι οι γιατροί ήθελαν να μου δώσουν τρεις ημέρες ζωής στο μηχάνημα και την επόμενη μέρα θα το έκλειναν. 

Τα ακριβή τους λόγια στους γονείς μου ήταν “πρέπει να αρχίσετε να σκέφτεστε το ενδεχόμενο της δωρεάς οργάνων”. Ο πατέρας μου αυθόρμητα σκέφτηκε “όχι, σε καμία περίπτωση” και ζήτησε δεύτερη γνώμη. Αν είχε συμφωνήσει, τα επόμενα δευτερόλεπτα θα με έβγαζαν από το μηχάνημα» είπε ο ίδιος.

Το αλίευσα ΕΔΩ