Βαίνουμε ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο! Ἔλεος.. Ἡ Ἐκκλησία δὲν θὰ ἀντιδράσει; Οἱ Θεολόγοι; Ὁ ἁπλὸς λαὸς τέλος πάντων....Ξυπνῆστε δὲν ἔχουμε οἰκονομικὴ κρίση ἀλλὰ πνευματική...!!!
Πάλιν Φραγκουδάκη μαίνεται, πάλιν ταράττεται, πάλιν ὀρχεῖται, πάλιν τὴν κεφαλὴν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ζητεῖ λαβεῖν ἐπὶ πίνακι. Ἡ Ἄννα Φραγκουδάκη, καθηγήτρια κοινωνιολογίας τῆς ἐκπαίδευσης στὸ Παιδαγωγικὸ Τμῆμα Νηπιαγωγῶν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, μᾶς ἔχει συνηθίσει στὶς παρεμβάσεις της μὲ τὶς ὁποῖες προσπαθεῖ νὰ πετύχει τὴν μετατροπὴ τῶν Θρησκευτικῶν σὲ μάθημα Θρησκειολογίας καὶ ἀκολούθως τὴν πλήρη κατάργησή του, ἀλλὰ καὶ τὴν κατάργηση ὅλων τῶν χριστιανικῶν στοιχείων τῆς ἑλληνικῆς παιδείας. Αὐτὴ τὴ φορὰ μὲ ἄρθρο της στὸ protagon.gr (27/4/2011) ζητᾶ ἐκτὸς ἀπὸ τὴ μετατροπὴ τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος σὲ θρησκειολογία, νὰ καταργηθεῖ ἡ προσευχὴ καὶ ὁ ὀργανωμένος ἐκκλησιασμὸς τῶν μαθητῶν. Τὰ ἐπιχειρήματά της καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ ἀνυπόστατα καὶ ἔξω ἀπὸ τὶς προβλέψεις τῶν νόμων τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καὶ τοῦ Συντάγματος...Ἀποφαίνεται γιὰ παράδειγμα ἡ Φραγκουδάκη ὅτι «Τὸ δικαίωμα στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ διαπαιδαγώγηση πρέπει νὰ εἶναι σεβαστό, ὅμως ἡ ἐφαρμογή του...
δὲν εἶναι ἔργο τοῦ σχολείου. Ὅπως παντοῦ στὸν δημοκρατικὸ τουλάχιστον κόσμο, εἶναι ἔργο τῆς Ἐκκλησίας». Κι ὅμως. Τὸ ἑλληνικὸ Σύνταγμα προβλέπει τὴν καλλιέργεια τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν μαθητῶν ὡς ὑποχρέωση τοῦ κράτους (καὶ ὄχι τῆς Ἐκκλησίας). Ἐπίσης «παντοῦ στὸ δημοκρατικὸ κόσμο» ὑπάρχει μάθημα Θρησκευτικῶν ποὺ καλλιεργεῖ συγκεκριμένη θρησκευτικὴ συνείδηση (ὁμολογιακὸ) καὶ ὄχι ἀφηρημένη θρησκειολογικὴ καὶ τὸ ὁποῖο γίνεται μέσα στὰ δημόσια σχολεῖα καὶ ὄχι στὶς ἐνορίες τῶν διαφόρων ὁμολογιῶν.
Πάλιν ἡ Φραγκουδάκη, ὅπως καὶ παλαιότερα, ἀναφέρει ψευδῶς ὅτι «Ἔχει πολλὰ πλεονεκτήματα νὰ εἶναι ἡ κατήχηση ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ἀντὶ σχολικὸ μάθημα, ὑποχρεωτικὸ μὲ τὴν ἀπειλὴ τοῦ κακοῦ βαθμοῦ». Ὡς γνωστὸν οἱ μαθητὲς ἔχουν στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν τους μεγαλύτερους βαθμοὺς σὲ σχέση μὲ τὰ ἄλλα μαθήματα καὶ κανεὶς Θεολόγος δὲν «ἀπειλεῖ» τοὺς μαθητὲς μὲ κακὴ βαθμολογία. Προφανῶς ἡ Φραγκουδάκη ἀντιγράφει ὅσα ἔχει πεῖ ξαναπεῖ σὲ παλαιότερα ἄρθρα τῆς μολονότι ἔχει λάβει τὶς δέουσες ἀπαντήσεις κατὰ τὸ παρελθὸν (δεῖτε τὶς σχετικὲς ἀναρτήσεις στὸ τέλος).
Τέλος μᾶς λέει ὅτι ἕνα μάθημα θρησκειολογίας ἀρκεῖ γιὰ τὴ θρησκευτικὴ διαπαιδαγώγηση τῶν μαθητῶν ἀφοῦ «Σύμφωνα μὲ τὰ ἱερὰ κείμενα ὅλων τῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν π.χ. βασικὸς ἠθικὸς κανόνας εἶναι ἡ ἀγάπη καὶ κατανόηση πρὸς τὸν συνάνθρωπο καὶ ὁ Θεὸς περιγράφεται ἐλεήμων καὶ πανάγαθος». Φαίνεται πὼς ἡ κυρία καθηγήτρια δὲν ἔχει διαβάσει καλὰ τὶς προβλέψεις τοῦ Κορανίου περὶ τῶν ἀπίστων (ὅσων δὲν πιστεύουν στὸν Ἀλλὰχ) γιὰ νὰ ἀναφέρουμε ἕνα μόνο παράδειγμα.
Δὲν θὰ ἀσχολούμασταν καθόλου μὲ τὶς μονότονα ἐπαναλαμβανόμενες ἀντιχριστιανικὲς ἰδέες τῆς Φραγκουδάκη, ὅπως ἀποφεύγουμε νὰ ἀπαντᾶμε καὶ σὲ ἄλλες τέτοιες παραφωνίες. Ἂν σχολιάσαμε τὰ γραφόμενα τῆς τὸ κάναμε μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ φανεῖ πόσο εὔκολα κάποιοι πανεπιστημιακοὶ ἰσοπεδώνουν τὰ πάντα ἀποφαινόμενοι ἀπὸ (κὰθ)ἕδρας καὶ ποδοπατώντας τὶς προβλέψεις τῶν νόμων, τοῦ Συντάγματος ἀλλὰ κυρίως τὴν μακραίωνη Παράδοση τῆς χιλιοβασανισμένης πατρίδας μας.
Μεταφέρουμε τὸ σχετικὸ ἀπόσπασμα του άρθρου τῆς Ἄννας Φραγκουδάκη ἀπὸ τὸ protagon.gr
Τὰ θρησκευτικὰΤὸ δικαίωμα στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ διαπαιδαγώγηση πρέπει νὰ εἶναι σεβαστό, ὅμως ἡ ἐφαρμογή του δὲν εἶναι ἔργο τοῦ σχολείου. Ὅπως παντοῦ στὸν δημοκρατικὸ τουλάχιστον κόσμο, εἶναι ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. H ὑποχρεωτικὴ ἀπὸ τὸ σχολεῖο κατήχηση παραβιάζει πολλὲς ἀρχές, μὲ πρώτη τὴν ἐλευθερία τῆς συνείδησης. Εἶναι ψηλὰ καὶ αὐξάνονται τὰ ποσοστὰ ἀλλόθρησκων μαθητῶν καὶ μεγαλώνουν ὅσων ἀνήκουν στὸ ὀρθόδοξο χριστιανικὸ δόγμα ἀλλὰ πιστεύουν ὅτι ἡ θρησκεία εἶναι ἰδιωτικὸ θέμα συνείδησης. Ἔχει πιὰ ἔρθει ὁ καιρὸς τὴ θέση τῆς δογματικῆς κατήχησης στὸ σχολεῖο νὰ πάρει ἡ θρησκειολογία καὶ ἡ ἱστορία τῶν θρησκειῶν, ἐπίσης νὰ καταργηθεῖ ἡ προσευχὴ καὶ ὁ ὀργανωμένος ἐκκλησιασμός.
Ἔχει πολλὰ πλεονεκτήματα νὰ εἶναι ἡ κατήχηση ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ἀντὶ σχολικὸ μάθημα, ὑποχρεωτικὸ μὲ τὴν ἀπειλὴ τοῦ κακοῦ βαθμοῦ. Οἱ μαθητὲς συμμετέχουν μὲ τὴ θέλησή τους καὶ ὄχι ὑποχρεωτικά, οὔτε ἐξετάζονται κοιτάζοντας μὲ ζήλεια ἀπὸ τὸ παράθυρο τοὺς ἀλλόθρησκους ἀπαλλαγμένους νὰ παίζουν στὴν αὐλή. Ἄρα ἡ θρησκευτικὴ διαπαιδαγώγηση γίνεται ἐνσυνείδητη καὶ πολὺ πιὸ σχετικὴ μὲ τὶς θρησκευτικὲς ἐπιταγές.
Τότε τὸ σχολεῖο μπορεῖ στὴ θρησκειολογία νὰ περιλάβει καὶ μία ἐπιλογὴ ἀπὸ ἀρχὲς ποὺ εἶναι κοινὲς σὲ ὅλες τὶς μεγάλες θρησκεῖες τοῦ κόσμου καὶ νὰ τὶς διδάσκει ὡς ἠθικὲς ἀξίες γενικότερα ἀποδεκτές. Σύμφωνα μὲ τὰ ἱερὰ κείμενα ὅλων τῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν π.χ. βασικὸς ἠθικὸς κανόνας εἶναι ἡ ἀγάπη καὶ κατανόηση πρὸς τὸν συνάνθρωπο καὶ ὁ Θεὸς περιγράφεται ἐλεήμων καὶ πανάγαθος.
Το αλίευσα ΕΔΩ http://epirus-ellas.blogspot.com/2011/04/blog-post_8831.html
