Και συ λοιπόν, όσες φορές θυμάσαι τις αμαρτίες σου να κλαις και να χύνεις δάκρυα πίκρα γι' αυτές. Ο άγιος ιερώνυμος λέει, ότι πρώτα η προσευχή καταπραΰνει την οργή του θεού κι' έπειτα το δάκρυ τον αναγκάζει να ελεήσει.
Και ο ιερός Χρυσόστομος, ότι ύστερα απ' τη βροχή γίνεται καθαρός και ξάστερος ο αέρας κι' υστέρα από τα δάκρυα γίνονται η ψυχή κι' ο νους καθαρά και ξάστερα.
Όπως ο Πέτρος, ακούγοντας τον πετεινό, ξύπνησε και συναισθάνθηκε την αμαρτία του, έτσι και συ ακούγοντας τον Κύριο που φωνάζει < γρηγορείτε> ξύπνα από την αμέλεια, νιώσε την αμαρτία σου και σκάσου άγρυπνος.
Εκείνος, μετά την πτώση, απέκτησε μετάνοια και διδάχθηκε να μη στηρίζεται στον εαυτό του και στη δύναμή του, αλλά στη βοήθεια του θεού. Έμαθε να μην απελπίζεται. Έμαθε να συμπονάει και να λυπάται τους άλλους αμαρτωλούς. Κι εσύ με αφορμή τις αμαρτίες που έκανες, μάθε να ταπεινώνεσαι. Και να μην κατηγορείς τους άλλους που αμαρτάνουν, αλλά να τους συμπονάς και να τους διδάσκεις να μην απελπίζονται.
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/2...........
