Ο Κύριος μας είπε στο Ευαγγέλιο ότι ήλθε να βάλει την φωτιά της αγάπης του στη γη, δηλαδή στην καρδιά και μας έδειξε πόσο θέλει και επιθυμεί να ανάβει αυτή: «Ήλθα να βάλω φωτιά πάνω στη γη, και δε θέλω τίποτε άλλο παρά να είναι αναμμένη αυτή» (Λουκ. 12,29).
Έτσι (όθεν) η αγάπη του Θεού δεν έχει όριο, όπως δεν έχει όριο και μέτρο και ο ίδιος ο Θεός που αγαπάται, η αγάπη όμως προς τον πλησίον πρέπει να έχει. Γιατί αν δεν την χρησιμοποιήσεις με το μέτρο που πρέπει, μπορεί να σε χωρίσει από την αγάπη του Θεού, να σου προξενήσει μεγάλη ζημία και να καταστρέψεις τον εαυτό σου, για να κερδίσεις άλλους. Ναί, να αγαπάς τον πλησίον σου, αλλά μέχρι το σημείο που δεν θα ζημιώσεις την ψυχή σου. Είσαι υποχρεωμένος βέβαια να του δίνης το καλό παράδειγμα, δεν πρέπει όμως ποτέ να κάμνεις κάθε πράγμα μόνον γι αυτό.
Διότι με τον τρόπο αυτόν, δεν θα έκαμνες τίποτε άλλο, παρά θα προξενούσες ζημία στον εαυτό σου. Να κάνεις όλα τα πράγματα σωστά και άγια, χωρίς να αποβλέπεις πουθενά αλλού, παρά μόνο στο να αρέσεις στον Θεό.
Ταπεινώσου σε όλα σου τα έργα, και θα καταλάβεις πόσο λίγο μπορείς με αυτά να ωφελήσεις τους άλλους. Σκέψου ότι δεν πρέπει να έχεις τόση πολλή θερμότητα και ζήλο της ψυχής σου, σε σημείο που γι αυτό να χάνεις την ησυχία και την ειρήνη της καρδιάς να διψάς πολύ και να επιθυμείς δυνατά να γνωρίσουν όλοι την αλήθεια, όπως την καταλαβαίνεις και την εννοείς εσύ, και να μεθύσουν από το κρασί εκείνο που υπόσχεται και χαρίζει στον καθένα ο Θεός χωρίς πληρωμή: «Και θα αγοράσετε χωρίς χρήματα κρασί και λίπος» (Ησ. 55,1).
Αυτήν την δίψα για την σωτηρία του πλησίον πρέπει να την έχεις πάντοτε. Αλλά πρέπει να προέρχεται από την αγάπη που έχεις προς τον Θεό και όχι από τον αδιάκριτο ζήλο σου. Ο Θεός είναι εκείνος που μπορεί να φυτέψει την αγάπη αυτήν στη νοητή μοναξιά της ψυχής σου, και όταν θέλει, να συγκεντρώσει τον καρπό. Εσύ από μόνος σου μην σπείρεις τίποτε, αλλά πρόσφερε στον Θεό την γη της ψυχής σου αγνή και καθαρή από κάθε πράγμα, και αυτός τότε, όπως θέλει, θα σπείρει μέσα της τον σπόρο, και έτσι θα καρποφορήσει.
Να θυμάσαι πάντοτε ότι ο Θεός θέλει την ψυχή σου αυτήν μόνη και ελεύθερη από κάθε δεσμό, για να την ενώσει με τον εαυτό του. Μόνον άφησέ τον να σε εκλέξει και μη τον εμποδίσεις με το ελεύθερο αυτεξούσιο που έχεις. Να κάθεσαι χωρίς να έχεις κανένα λογισμό για τον εαυτό σου, εκτός από εκείνον που πρέπει να αρέσεις τον Θεό, αναμένοντας να σε καλέσουν για να εργάζεσαι. Γιατί ο οικοδεσπότης ήδη βγήκε από το σπίτι του και ψάχνει να βρει εργάτες για το αμπέλι του, σύμφωνα με την παραβολή του Ευαγγελίου.
Διώξε μακριά σου κάθε φροντίδα και λογισμό, απογυμνώσου από κάθε μέριμνα του εαυτού σου και από κάθε αγάπη για τα πρόσκαιρα πράγματα, για να σε ντύσει ο Θεός μόνος του και να σου χαρίσει εκείνο που δεν μπορείς να φανταστείς. Λησμόνησε όσο μπορείς εντελώς τον εαυτό σου και ας ζει στην ψυχή σου μόνον η αγάπη του Θεού.
Ακόμη με κάθε φροντίδα πρέπει να καταπραύνεις τον ζήλο και την θέρμη που έχεις για τους άλλους, για να σε φυλάει ο Θεός με κάθε ειρήνη και γαλήνη. (Στοχάσου) Φρόντισε να μη στερηθεί η ψυχή σου από το δικό της κεφάλαιο (που είναι η ειρήνη της καρδιάς), για να το βάλει χωρίς διάκριση στη θέση των άλλων.
Διότι μόνη πανήγυρις κατά την οποία πρέπει να εμπορεύεσαι για να γίνεις πλούσιος, είναι η υποταγή της ψυχής σου στον Θεό, ελεύθερη από κάθε πράγμα. Πλήν όμως και αυτό να το κάνεις χωρίς να το αποδίδεις στον εαυτό σου ή να έχεις την εντύπωση ότι κάνεις κάποιο πράγμα, γιατί ο Θεός τα κάνει όλα και από τον εαυτό σου δεν θέλει τίποτε, παρά να ταπεινώνεσαι μπροστά του και να του προσφέρεις ελεύθερη εντελώς από τα επίγεια την ψυχή σου, επιθυμώντας μέσα σου να γίνεται σε όλα στην τελειότητα και για όλα το θέλημα του Θεού.
Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/...
