Μια χριστιανική ομάδα Αγάπης Δικαστικών Λειτουργών αφανής και άτυπη, πού λειτουργεί από 25ετίας και πλέον, με κέντρο την Ί. Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Π. Πεντέλης, μεταξύ των πνευματικών και φιλανθρωπικών σκοπών πού έχει, είναι και εκείνος της διαθέσεως σε ικανόν αριθμό δωρεάν Χριστιανικών βιβλίων και δη Καινών Διαθηκών με ερμηνεία Π. Τρεμπέλα και Ι. Κολλιτσάρα, Προσευχηταρίων κ.λπ. Εκείνη την εποχή η ομάδα διέθετε προσευχητάρια εκδόσεως του Θ. Επισκόπου Μ.Λ., τα οποία ήσαν κόκκινα, πολύ ωραία, με χρυσά γράμματα και πρακτικά. Γι’ αυτό και περιζήτητα. Απ’ αυτά είχαμε στείλει 10 και στον Γέροντα Ιάκωβο, για να τα δίδει ευλογία σε πνευματικά του παιδιά η προσκυνητές της Μονής κατά την εξομολόγηση.
Σ’ ένα προσκύνημά μας λοιπόν στον Όσιο Δαβίδ, στο οποίο μετείχαν και τα μέλη της Ομάδος Εμμανουήλ Εμμαν., Αρεοπαγίτης ε.τ. και Ιωάννης Τριανταφ. ευσεβής Χριστιανός και διαπρεπής δικηγόρος των Αθηνών, ο δεύτερος εξ αυτών παρακάλεσε τον π. Ιάκωβο να του δώσει ένα τέτοιο προσευχητάριο, πού ήταν ωραίο, ως ευλογία. Ο π. Ιάκωβος εδέχθη την παράκληση και του είπε «μείνε ήσυχος κ. Γιάννη, αύριο θα σου δώσω ένα», γιατί τον εκτιμούσε ιδιαιτέρως. Πράγματι την επομένη ημέρα Σάββατο απόγευμα την ώρα πού αποχαιρετούσαμε τον Γέροντα στο Αρχονταρίκι, εκείνος έβγαλε ένα τέτοιο ωραίο, κόκκινο προσευχητάριο και το έδωσε στον κ. Τριανταφ. παρουσία μου. Εγώ περίμενα πώς θα έδιδε και σε μένα ο Γέροντας ένα με την ευγένεια πού τον διέκρινε και το γεγονός ότι εγώ, στο κάτω-κάτω, του τα είχα στείλει. Αλλά δεν μου έδωσε. Γι’ αυτό ζήλεψα, αλλά δεν είπα τίποτε. Έφυγα πικραμένος, χωρίς κουβέντα, κάτι πού προφανώς αντελήφθη ο π. Ιάκωβος. Ούτε συζήτηση έκανα με τον κ. Τριανταφ. για το ζήτημα αυτό. Γυρίσαμε στο σπίτι το απόγευμα του Σαββάτου, εγώ πάντοτε πικραμένος. Αλλά την Δευτέρα το πρωί, μόλις μπήκα στο γραφείο μου και κάθησα στην καρέκλα, βλέπω μπροστά μου, στο γραφείο (το έπιπλο) ένα παρόμοιο κόκκινο Προσευχητάριο, πού κανένα μέλος της οικογενείας μου ή τρίτος δεν είχε τοποθετήσει. Ήταν μυστήριο.
Τώρα πώς βρέθηκε το Προσευχητάριο αυτό στο γραφείο μου δεν το γνωρίζω. Η εξήγηση πού δίνω είναι, ότι ο π. Ιάκωβος με το διορατικό χάρισμα πού είχε, αντιληφθείς την στενοχώρια μου έστειλε και σε μένα ένα παρόμοιο, με το δικό του, άγνωστο σε μας, τρόπο.
Μάλιστα σκόπευα να μην αναφέρω το περιστατικό αυτό σε τούτο το βιβλίο, προς αποφυγήν σχολίων ή και σκανδαλισμού. Αλλά το αναφέρω τη επιμονή του αγαπητού εν Χριστώ Αδελφού κ. Ι. Τριανταφ. πρωταγωνιστού του περιστατικού αυτού.
Μάλιστα σκόπευα να μην αναφέρω το περιστατικό αυτό σε τούτο το βιβλίο, προς αποφυγήν σχολίων ή και σκανδαλισμού. Αλλά το αναφέρω τη επιμονή του αγαπητού εν Χριστώ Αδελφού κ. Ι. Τριανταφ. πρωταγωνιστού του περιστατικού αυτού.
πηγή: “Ο πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης όπως τον γνώρισα” Δημητρίου Άλεξ. Τζούμα
Το αλίευσα ΕΔΩ http://vatopaidi.wordpress.com/....
