Διαβάστε για να κατανοήσετε πως επιχειρείται ο εκτουρκισμός-εκβαρβαρισμός των Πομάκων
Γυμνάσιο Σμίνθης, Έτος 2000: Ή επανάσταση των μικρών Πομάκων!
Στις 22 του Φλεβάρη στην ορεινή Ξάνθη συνέβη μια πραγματική κοσμογονία, κάτι πού λίγα χρόνια πριν θα ήταν μόνο στον χώρο της φαντασίας. Ένα γεγονός που θάφτηκε σκοπίμως και παραποιήθηκε συνειδητά από αυτούς που απεργάζονται τον εκτουρκισμό των μουσουλμάνων τής Θράκης, δηλαδή από Τούρκους πράκτορες και ορισμένους έλληνες «αρμόδιους». Παρακολουθήστε λοιπόν, αν μπορέσετε, τις λεπτομέρειες τής υπόθεσης:
Ως γνωστόν στον ορεινό όγκο της Ροδόπης, όπου ζουν οι Πομάκοι, το ελληνικό κράτος προ δεκαπενταετίας ίδρυσε, όπως είχε υποχρέωση, 3-4 δημόσια σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης, για τα οποία δέχθηκε μεγάλο πόλεμο. Οι προς ανατολάς αλλοιθωρίζοντες φρονούσαν ότι υπονομεύεται ο ... τουρκισμός των μαθητών και έκαναν το παν για να τα υπονομεύσουν. Αφού δεν διδάσκονταν - όπως στο απαρτχάιντ των μειονοτικών δημοτικών σχολείων - τουρκική γλώσσα από Τούρκους δασκάλους και τουρκικά βιβλία, όλη ή προσπάθεια έπρεπε να απορριφθεί.
Πολύ νερό κύλησε στ' αυλάκι και, μετά» τον «Καποδίστρια», μεταξύ, των μειονοτικών Δημάρχων που εξελέγησαν στην περιοχή ήταν κι ο γυιός του Αγγά (που παριστάνει τον μουφτή Ξάνθης) στην Μύκη. Ο Μουσταφά Αγγά ήταν κι από τα «στελέχη» που φλέρταρε πρόσφατα το ΠΑΣΟΚ για υποψήφιους βουλευτές.
Ο λεγάμενος λοιπόν βάλθηκε να πολεμάει με κάθε μέσον τα σχολεία της περιοχής του, που καθώς φαίνεται, την θεωρεί βιλαέτι του. Αρκεί να πούμε ότι αρνείται να καταβάλει στα σχολεία αυτά τα χρήματα που πήρε από την ελληνική Πολιτεία για το 1999! Ή ...δικαιολογία του είναι ότι δεν αναγνωρίζει τα σχολεία αυτά, καθότι δεν είναι μειονοτικά αλλά κανονικά, δημόσια: «Οφείλουμε σύμφωνα με τον Νόμο να ανταποκριθούμε στις ανάγκες τους. Δεν θέλουμε. "Ας το αναλάβει κάποια άλλη υπηρεσία»!!!
Το πρόβλημα επανήλθε στην επιφάνεια όταν το Γυμνάσιο Σμίνθης, όπου και η έδρα του Δήμου Μύκης, έμεινε από νερό. Σχολείο χωρίς νερό για τέσσερεις σχεδόν μήνες (με τις ανάγκες να καλύπτονται με τεπόζιτο και ...κουβάδες) παραπήγαινε πλέον και οι γονείς των μαθητών επισκέφθηκαν τον Κύριο Δήμαρχο γιά νά τού θέσουν το πρόβλημα. Εκεί αυτός είχε την ευκαιρία να δείξει για άλλη μιά φορά σε κάθε ενδιαφερόμενο «πόσο καλός Τούρκος είναι», αρνούμενος κάθε βοήθεια «όσο το σχολείο δεν έχει 4 στους 10 καθηγητές για τουρκικά μαθήματα» (εδώ βάλτε εσείς όσα θαυμαστικά ή σχόλια θέλετε). Το γεγονός κατήγγειλαν οι μαθητές που αποφάσισαν να προχωρήσουν σε κατάληψη και να βγάλουν ψήφισμα όπου αναφέρονταν τα έξης:
«Σήμερα αποφασίσαμε και ψηφίσαμε να κάνουμε κατάληψη. Ο λόγος που θέλουμε να κάνουμε κατάληψη είναι ότι δεν έχουμε νερό στις βρύσες από τον Οκτώβριο μέχρι σήμερα που η ημερομηνία είναι 22-2-2000.
Ο Δήμαρχος Μύκης δεν θέλει να μας βοηθήσει. Σε μια επίσκεψη που πήγε το προεδρείο με τον πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων μάς είπε ότι στο σχολείο πρέπει να έχει έστω 4 στους 10 καθηγητές που να κάνουν τουρκικά μαθήματα. Γι' αυτό το λόγο δεν μας βοηθάει. Εμείς σαν μαθητές του Γυμνασίου Σμίνθης θέλουμε βοήθεια από το Υπουργείο Παιδείας, από τη Νομαρχία και από την Περιφέρεια.
Εμείς θα κάνουμε κατάληψη από αύριο 23-2-2000, μέχρι που να λυθεί το πρόβλημά μας.
Ο Δήμαρχος Μύκης δεν μας βοηθάει καθόλου! Θα σας χρωστούμε χάρη αν μας βοηθήσετε εσείς, για να λειτουργεί σωστά το σχολείο μας και να έχουμε το δικαίωμα να μορφωθούμε όπως τα άλλα παιδιά της Ελλάδας».
Στο τηλεοπτικό «Κανάλι 6» της Ξάνθης πραγματοποιήθηκε εκπομπή με καλεσμένη την κ. Κατάκη και κλήθηκε κι εκπρόσωπος του Δήμου. Κανέναν δεν τόλμησαν να στείλουν. Όλη ή ορεινή περιοχή περίμενε στην τηλεόραση να δει την αγαπημένη της καθηγήτρια και ν' ακούσει από το στόμα της την αλήθεια. Το συμβάν έγινε γνωστό σε όλους. Σε μερικές μέρες - κι αφού ματαιώθηκαν οι προγραμματισμένες επισκέψεις στην περιοχή της Βάσως Παπανδρέου και του Γεράσιμου Αρσένη (πώς να βρίσκονταν αντιμέτωποι με τα αποτελέσματα τής πολιτικής τους;) - το πρόβλημα του νερού λύθηκε. Με συνεργασία τής Νομαρχίας, του Δήμου Ξάνθης και της Περιφέρειας - και μετά από συνάντηση και με τα ίδια τα παιδιά - αποφασίστηκε η εξυπηρέτηση από την Ξάνθη με υδροφόρα κάθε τρεις μέρες, μέχρι να κατασκευαστεί νέα δεξαμενή. Του Δημάρχου το πρόβλημα είναι που παραμένει...
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ο απαράδεκτος τρόπος (συν)κάλυψης του γεγονότος από κάποια τοπικά μέσα. Άλλος βρήκε κομματικά παιχνίδια, άλλος ευκαιρία για προσωπικό πόλεμο, ο δε ροδοπαίος εκσυγχρονισμός έδωσε ρεσιτάλ προπαγάνδας: Ή ...Ντιλέκ Χαμπίπ (!) μάς μετέφερε όλα όσα τής είπε ο Δήμαρχος, άλλά «ξέχασε» να ρωτήσει παιδιά, γονείς και καθηγητές. Μόνη αναφορά του ρεπορτάζ (χωρίς φωτογραφία, φυσικά) για το γεγονός: «η κατάληψη έγινε μια μέρα πριν την άφιξη της υπουργού» και «όπως υποστηρίζουν οι μαθητές δεν έχουν νερό»!
Και πολύ φοβούμαι πως ακόμα δεν πιάσαμε πάτο...
* Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Αντιφωνητής» (2/3/2000) και το ιστολόγιο Πομακοχώρια
Γυμνάσιο Σμίνθης, Έτος 2000: Ή επανάσταση των μικρών Πομάκων!
Στις 22 του Φλεβάρη στην ορεινή Ξάνθη συνέβη μια πραγματική κοσμογονία, κάτι πού λίγα χρόνια πριν θα ήταν μόνο στον χώρο της φαντασίας. Ένα γεγονός που θάφτηκε σκοπίμως και παραποιήθηκε συνειδητά από αυτούς που απεργάζονται τον εκτουρκισμό των μουσουλμάνων τής Θράκης, δηλαδή από Τούρκους πράκτορες και ορισμένους έλληνες «αρμόδιους». Παρακολουθήστε λοιπόν, αν μπορέσετε, τις λεπτομέρειες τής υπόθεσης:
Ως γνωστόν στον ορεινό όγκο της Ροδόπης, όπου ζουν οι Πομάκοι, το ελληνικό κράτος προ δεκαπενταετίας ίδρυσε, όπως είχε υποχρέωση, 3-4 δημόσια σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης, για τα οποία δέχθηκε μεγάλο πόλεμο. Οι προς ανατολάς αλλοιθωρίζοντες φρονούσαν ότι υπονομεύεται ο ... τουρκισμός των μαθητών και έκαναν το παν για να τα υπονομεύσουν. Αφού δεν διδάσκονταν - όπως στο απαρτχάιντ των μειονοτικών δημοτικών σχολείων - τουρκική γλώσσα από Τούρκους δασκάλους και τουρκικά βιβλία, όλη ή προσπάθεια έπρεπε να απορριφθεί.
Πολύ νερό κύλησε στ' αυλάκι και, μετά» τον «Καποδίστρια», μεταξύ, των μειονοτικών Δημάρχων που εξελέγησαν στην περιοχή ήταν κι ο γυιός του Αγγά (που παριστάνει τον μουφτή Ξάνθης) στην Μύκη. Ο Μουσταφά Αγγά ήταν κι από τα «στελέχη» που φλέρταρε πρόσφατα το ΠΑΣΟΚ για υποψήφιους βουλευτές.
Ο λεγάμενος λοιπόν βάλθηκε να πολεμάει με κάθε μέσον τα σχολεία της περιοχής του, που καθώς φαίνεται, την θεωρεί βιλαέτι του. Αρκεί να πούμε ότι αρνείται να καταβάλει στα σχολεία αυτά τα χρήματα που πήρε από την ελληνική Πολιτεία για το 1999! Ή ...δικαιολογία του είναι ότι δεν αναγνωρίζει τα σχολεία αυτά, καθότι δεν είναι μειονοτικά αλλά κανονικά, δημόσια: «Οφείλουμε σύμφωνα με τον Νόμο να ανταποκριθούμε στις ανάγκες τους. Δεν θέλουμε. "Ας το αναλάβει κάποια άλλη υπηρεσία»!!!
Το πρόβλημα επανήλθε στην επιφάνεια όταν το Γυμνάσιο Σμίνθης, όπου και η έδρα του Δήμου Μύκης, έμεινε από νερό. Σχολείο χωρίς νερό για τέσσερεις σχεδόν μήνες (με τις ανάγκες να καλύπτονται με τεπόζιτο και ...κουβάδες) παραπήγαινε πλέον και οι γονείς των μαθητών επισκέφθηκαν τον Κύριο Δήμαρχο γιά νά τού θέσουν το πρόβλημα. Εκεί αυτός είχε την ευκαιρία να δείξει για άλλη μιά φορά σε κάθε ενδιαφερόμενο «πόσο καλός Τούρκος είναι», αρνούμενος κάθε βοήθεια «όσο το σχολείο δεν έχει 4 στους 10 καθηγητές για τουρκικά μαθήματα» (εδώ βάλτε εσείς όσα θαυμαστικά ή σχόλια θέλετε). Το γεγονός κατήγγειλαν οι μαθητές που αποφάσισαν να προχωρήσουν σε κατάληψη και να βγάλουν ψήφισμα όπου αναφέρονταν τα έξης:
«Σήμερα αποφασίσαμε και ψηφίσαμε να κάνουμε κατάληψη. Ο λόγος που θέλουμε να κάνουμε κατάληψη είναι ότι δεν έχουμε νερό στις βρύσες από τον Οκτώβριο μέχρι σήμερα που η ημερομηνία είναι 22-2-2000.
Ο Δήμαρχος Μύκης δεν θέλει να μας βοηθήσει. Σε μια επίσκεψη που πήγε το προεδρείο με τον πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων μάς είπε ότι στο σχολείο πρέπει να έχει έστω 4 στους 10 καθηγητές που να κάνουν τουρκικά μαθήματα. Γι' αυτό το λόγο δεν μας βοηθάει. Εμείς σαν μαθητές του Γυμνασίου Σμίνθης θέλουμε βοήθεια από το Υπουργείο Παιδείας, από τη Νομαρχία και από την Περιφέρεια.
Εμείς θα κάνουμε κατάληψη από αύριο 23-2-2000, μέχρι που να λυθεί το πρόβλημά μας.
Ο Δήμαρχος Μύκης δεν μας βοηθάει καθόλου! Θα σας χρωστούμε χάρη αν μας βοηθήσετε εσείς, για να λειτουργεί σωστά το σχολείο μας και να έχουμε το δικαίωμα να μορφωθούμε όπως τα άλλα παιδιά της Ελλάδας».
Το κείμενο συνοδεύονταν από τα ονόματα και τις υπογραφές όλων των μαθητών ανεξαιρέτως (123 τον αριθμό)! Το θέμα πήρε διαστάσεις αλλά μόνο τοπικά, καθώς κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν είναι για προβολή τέτοια ζητήματα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα παιδιά κρέμασαν στο σχολείο τους πανώ στα ελληνικά άλλά και στα πομάκικα, ...κάτι πού συμβαίνει για πρώτη φορά, ενώ φώναξαν και συνθήματα στα πομάκικα μπροστά στο Δημαρχείο! Γεγονότα αδιανόητα προ ελαχίστων ετών... ' Ο Δήμαρχος αρκέστηκε να χαρακτηρίσει ...«βουλγάρικη» τη γλώσσα των παιδιών (μα πού μάθανε τα άτιμα «βουλγάρικα»;) και να κατονομάσει την διευθύντρια Δήμητρα Κατάκη ως «υποκινήτρια» των γεγονότων.Στο τηλεοπτικό «Κανάλι 6» της Ξάνθης πραγματοποιήθηκε εκπομπή με καλεσμένη την κ. Κατάκη και κλήθηκε κι εκπρόσωπος του Δήμου. Κανέναν δεν τόλμησαν να στείλουν. Όλη ή ορεινή περιοχή περίμενε στην τηλεόραση να δει την αγαπημένη της καθηγήτρια και ν' ακούσει από το στόμα της την αλήθεια. Το συμβάν έγινε γνωστό σε όλους. Σε μερικές μέρες - κι αφού ματαιώθηκαν οι προγραμματισμένες επισκέψεις στην περιοχή της Βάσως Παπανδρέου και του Γεράσιμου Αρσένη (πώς να βρίσκονταν αντιμέτωποι με τα αποτελέσματα τής πολιτικής τους;) - το πρόβλημα του νερού λύθηκε. Με συνεργασία τής Νομαρχίας, του Δήμου Ξάνθης και της Περιφέρειας - και μετά από συνάντηση και με τα ίδια τα παιδιά - αποφασίστηκε η εξυπηρέτηση από την Ξάνθη με υδροφόρα κάθε τρεις μέρες, μέχρι να κατασκευαστεί νέα δεξαμενή. Του Δημάρχου το πρόβλημα είναι που παραμένει...
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ο απαράδεκτος τρόπος (συν)κάλυψης του γεγονότος από κάποια τοπικά μέσα. Άλλος βρήκε κομματικά παιχνίδια, άλλος ευκαιρία για προσωπικό πόλεμο, ο δε ροδοπαίος εκσυγχρονισμός έδωσε ρεσιτάλ προπαγάνδας: Ή ...Ντιλέκ Χαμπίπ (!) μάς μετέφερε όλα όσα τής είπε ο Δήμαρχος, άλλά «ξέχασε» να ρωτήσει παιδιά, γονείς και καθηγητές. Μόνη αναφορά του ρεπορτάζ (χωρίς φωτογραφία, φυσικά) για το γεγονός: «η κατάληψη έγινε μια μέρα πριν την άφιξη της υπουργού» και «όπως υποστηρίζουν οι μαθητές δεν έχουν νερό»!
Και πολύ φοβούμαι πως ακόμα δεν πιάσαμε πάτο...
* Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Αντιφωνητής» (2/3/2000) και το ιστολόγιο Πομακοχώρια
