ΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ''ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΧΑΝΕΤΑΙ''
απο http://orthodoxi-oikogeneia.blogspot.com
Εθνικές διαστάσεις έχει πάρει το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα , διότι λιγοστεύουμε επικίνδυνα. Η αυξανόμενη υπογεννητικότητα σε συνδυασμό με την μεγεθυνομένη γήρανση του πληθυσμού απειλούν τα θεμέλια του έθνους.
Το 1975 ο δείκτης γονιμότητας ήταν 2,34 και έπεσε στο 2,1 το 1980 και στο 1,4 το 1990. Για να διατηρηθεί ο πληθυσμός σε σταθερά επίπεδα θα πρέπει σε κάθε γυναίκα να αντιστοιχούν 2,1 παιδιά. Δηλαδή οι 100 γυναίκες να γεννούν 210 παιδιά. Σε μελέτη της ακαδημίας Αθηνών τονίστηκε: "Η Ελλάς γηράσκει" διότι 50.000 κάθε χρόνο (1987) λιγότεροι νέοι υπάρχουν και 1.012.000 περισσότεροι ηλικιωμένοι (1951-1987). Γι' αυτό η Ελλάδα παρουσιάζει μεγαλύτερη υπογεννητικότητα και δημογραφική γήρανση από την Ιταλία, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Αυστρία, Δανία, Ελβετία, Ολλανδία, Βέλγιο. Γενικά όμως, ενώ η Ευρώπη λιώνει σαν το χιόνι στον ήλιο δημογραφικά, ο αραβομουσουλμανικός γίγαντας της Ασίας και της Αφρικής διπλασιάζεται κάθε τριάντα χρόνια. Ετσι ενώ κάθε χρόνο στην Τουρκία γεννιούνται 1.600.000 παιδιά, στην Ελλάδα μόνο 98.000 παιδιά, από τις 140.953 που ήσαν το 1981 δηλαδή πτώση κατά 30%.Η υπογεννητικότητα είναι πιο έντονη στην Αθήνα (ιδιαίτερα στους βορειοανατολικούς δήμους π.χ. Παπάγου - Κηφισιά), στη Θεσσαλία, νησιά και Στερεά Ελλάδα. Από έρευνες υπολογίζεται ότι το 2030 η χώρα μας θα έχει πληθυσμό 8.000.000 περίπου, ενώ η Αλβανία 16.000.000 και η Τουρκία 100.000.000. Γίνεται απόλυτα κατανοητό τί σημαίνει αυτό για την Ελλάδα, που ως γνωστό περιβάλλεται από εχθρικές χώρες, που διεκδικούν εδάφη μας και δίοδο στη θάλασσα. Πολύ δε μάλλον αφού το 2010 θα έχουμε περίπου τους μισούς στρατεύσιμους από αυτούς που είχαμε στα μέσα της 10ετίας του 1950. Η σταδιακή μείωση της γεννητικότητας - γονιμότητας του ελληνικού πληθυσμού άρχισε κυρίως από το 1981 και μετά. Ενώ σε όλη την μεταπολεμική περίοδο στην Ελλάδα ο αριθμός των γεννήσεων ανέρχονταν στις 148.000 περίπου το 1990 μειώθηκαν σε 103.000 (μείωση κατά 30%). Σε αυτό συνετέλεσαν πολλοί παράγοντες, ανάμεσα στους οποίους είναι:
1. Η μείωση του αριθμού των τελουμένων γάμων σε πανελλήνια κλίμακα. Ετσι ενώ το 1960-64 γίνονταν ετησίως 8,73 γάμοι σε χίλιους κατοίκους, στην 4ετία 1987-90 γίνονταν 5,86 γάμοι ετησίως σε χιλίους κατοίκους. Σε αυτό μεγάλο ρόλο παίζουν και οι ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις που αναστέλουν τον γάμο ή τον διαλύουν και καταστρέφουν τις οικογένειες.
2. Η αύξηση του αριθμού των διαζυγίων, που από 5 διαζύγια στους 100 γάμους το 1960, έφθασαν σε 13 το 1980. Επιπλέον, ενώ το ποσοστό των γεννήσεων εκτός γάμου στις χώρες της ΕΟΚ είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα (π.χ. 47% στην Δανία) στην Ελλάδα το σύνολο σχεδόν των γεννήσεων γίνεται μέσα στο γάμο.
3. Η αντισύλληψη και ο μεγάλος αριθμός εκτρώσεων με την νομιμοποίησή τους, βοηθούν στην υπογεννητικότητα. Επίσης η μετανάστευση του ενός ή και των δύο γονέων σε ξένες χώρες, όπως και η εργασία, όταν δυσκολεύει την συνεύρεση του ζευγαριού.
4. Η αστυφιλία με αποτέλεσμα να αποδυναμωθούν οι αγροτικές περιοχές και να στερηθεί η Ελλάδα των εστιών υπεργεννητικότητάς της. Συγχρόνως στα αστικά κέντρα τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών δεν ευνοούν την ανάπτυξη πολυμελών οικογενειών. Επιπλέον στην πόλη η γειτονία και το πρόχειρο γήπεδο για παιχνίδια των παιδιών δεν υπάρχουν. Τουναντίον ανθούν το εμπόριο ναρκωτικών, τα πορνογραφικά έντυπα και θεάματα που δηλητηριάζουν παντιοτρόπως τα νιάτα.
5. Η έλλειψη επαρκούς αριθμού βρεφονηπιακών σταθμών παίζει ανασταλτικό ρόλο στις γυναίκες για την γέννηση παιδιών.
6. Η ανάπτυξη νέων προτύπων ζωής, ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις, αλλά τελευταία και στις αγροτικές περιοχές, με την επικράτηση της επιθυμίας απόκτησης όσον το δυνατόν περισσοτέρων καταναλωτικών αγαθών.
6. Η απασχόληση της γυναίκας σε επαγγέλματα έξω από το σπίτι ελάχιστα ευνοεί την απόκτηση παιδιών. Αυτό διότι οι γυναίκες, ιδίως οι χειραφετημένες παντρεμένες με το πρόσχημα της εργασίας και της ελευθερίας φροντίζουν για την άνεση και καλοπέρασή τους και δεν κάνουν παιδιά ή το πολύ 1-2. Τους ενδιαφέρει το Ι.Χ. τους αυτοκίνητο, το σκάφος, η άνετη χειμερινή και παραθεριστική κατοικία, οι διακοπές, τα ταξίδια και δεν θέλουν να επωμισθούν τις ευθύνες ιδίως πολλών παιδιών, προφασιζόμενες πολλούς λόγους.
7. Το υψηλό επίπεδο μόρφωσης με τις φιλοδοξίες γιά διάκριση, άνοδο και επιτυχία δρα ανασταλτικά στην γεννητικότητα. Γενικά τα εύπορα κοινωνικοοικονομικώς στρώματα έχουν περισσότερες γνώσεις σε θέματα οικογενειακού προγραμματισμού και αποφεύγουν την αυξημένη γεννητικότητα.
8. Η κοινωνική και οικονομική ανασφάλεια των νεαρών ζευγαριών, ιδίως στα αστικά κέντρα δεν ευνοεί την κάλυψη των αναγκών για την γέννηση και την ανατροφή των παιδιών.
9. Οι παλιννοστούντες μετανάστες έχουν εξομοιωθεί με τα πρότυπα των Ευρωπαίων, όπου υπάρχει έντονη υπογεννητικότητα.
10. Σε όλα αυτά προστίθενται ως δυσμενή στοιχεία ο μεγάλος αριθμός θανάτων από τροχαία ατυχήματα, ναρκωτικά, Αίητζ. Επίσης η κρατική και κοινωνική αδιαφορία γιά ενίσχυση των πολυτέκνων οικογενειών.
Η υπογεννητικότητα δημιουργεί προβλήμα λόγω αμέσων επιπτώσεων:
Στην υγεία, συνεπεία αυξημένης ζήτησης για την περίθαλψη των υπερηλίκων ηλικίας 65 ετών και άνω. Στα άτομα αυτά η περίθαλψη είναι 15 φορές υψηλότερη από ότι στον νεανικό πληθυσμό.
Στην πρόνοια και ασφάλειες, δεδομένου ότι ο αριθμός των συνταξιούχων αυξάνει καθημερινά, συγκριτικά με την συνεχή μείωση του αριθμού των εργαζομένων. Το μέγεθος του προβλήματος φαίνεται στα συνταξιοδοτικά ταμεία, όπου πχ. στο ΙΚΑ η αναλογία συνταξιούχων προς ησφαλισμένους (εργαζομένους) είναι 1:2,5 στο δημόσιο είναι 1:1, ενώ κανονικά για την ομαλή λειτουργία των ταμείων θα έπρεπε να είναι 1:4,5. Το πρόβλημα αυτό γίνεται οξύτερο μέρα με την ημέρα.
Στην παιδεία, όπου επηρεάζουν τον απαιτούμενο αριθμό διδακτικού προσωπικού, τον απαιτούμενο αριθμό των αιθουσών διδασκαλίας, ανάλογα με τις αυξομειώσεις των μαθητών κατά περιοχές της Ελλάδας. Στο διάστημα 1992-1993 λόγω της υπογεννητικότητας έχουν ελαττωθεί οι μαθητές με αποτέλεσμα να καταργηθούν 809 οργανικές θέσεις δασκάλων και στο διάστημα 1990-1992 έκλεισαν συνολικά 440 δημοτικά σχολεία σε 18 παραμεθορίους περιοχάς.
Ολα αυτά δείχνουν ότι κινδυνεύουμε με αφανισμό σαν κράτος και σαν έθνος, εάν δεν αντιμετωπισθεί έστω και τώρα το πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Τα μέχρι τούδε λαμβανόμενα μέτρα από την πολιτεία, την εκκλησία, τους επιστημονικούς και κοινωνικούς φορείς, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν είναι τόσο αποτελεσματικά. Για αυτό θα πρέπει να ληφθούν μέτρα θεσμικά, νομικά, οικονομικά και διοικητικά.
Προς τον σκοπό αυτόν προτείνονται:
1. Σύσταση εθνικού συμβουλίου για την πληροφόρηση και διαφώτιση των Ελλήνων πάνω στα προβλήματα και στους κινδύνους, που διατρέχει το έθνος μας από την υπογεννητικότητα και πως αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί.
2. Εισαγωγή του μαθήματος της δημογραφίας στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα προς κατάρτιση στελεχών γιά την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος και την παροχή σχετικών γνώσεων.
3. Ενίσχυση της οικογένειας, κυρίως οικονομική γιά την ανατροφή των παιδιών.
Εχει διαπιστωθεί ότι στην οικογένεια με ένα παιδί, αυτό γίνεται συνήθως πολυχαϊδεμένο και εγωιστικό. Στην ουσία όμως νιώθει πιο δυστυχισμένο, διότι ακριβώς τα έχει όλα από μικρό και νιώθει μπουκωμένο. Δεν έχει κανένα λόγο να αγωνισθεί για να αποκτήσει κάτι αφού του προσφέρονται τα πάντα. Γι' αυτό του λείπει η αγωνιστικότητα και η ζωή του είναι πολλές φορές χωρίς ενδιαφέρον. Τουναντίον στην πολύτεκνη οικογένεια τα παιδιά είναι πιο προσαρμοσμένα, συνεργάσιμα μεταξύ τους, κοινωνικά και επειδή δεν έχουν τα πάντα εκτιμούν αυτά που έχουν και αγωνίζονται για να αποκτήσουν αυτά που δεν έχουν. Αγωνίζονται να νικήσουν την πτώχεια, την ανέχεια και τα εμπόδια που συναντούν ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο.
Ταχύρρυθμη εκπαίδευση βοηθών μητέρων, που θα καλύπτουν τις ανάγκες φύλαξης νηπίων.
Καταπολέμηση της αστυφιλίας με ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Προβολή της πολύτεκνης οικογένειας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα σχολικά βιβλία κ.λπ. ως πρότυπης οικογένειας. Πρέπει να τονισθεί εδώ ότι η Ελλάδα επέζησε της τουρκοκρατίας διότι τότε οι ελληνικές οικογένειες κατά 70% ήσαν πολύτεκνες. Από πολύτεκνες οικογένειες προέρχονταν όλοι οι ήρωες του 1821. Για παράδειγμα ο Παπαφλέσσας είχε 18 αδέλφια. Ο Κολοκοτρώνης 12, όπως και ο Αθ. Διάκος. Ο Σαμουήλ είχε 11 αδέλφια. Ο Καποδίστριας 8. Ο Μακρυγιάννης είχε 12 παιδιά, ο Κανάρης 7 και ο Μιαούλης 5. Στους πολύτεκνους αυτούς οφείλεται το ότι δεν ξεκληρίστηκε το γένος των Ελλήνων παρά τις γενοκτονίες στις οποίες προέβαιναν οι Τούρκοι άλλοτε με σφαγές και άλλοτε με παιδομαζώματα. Επίσης το 1940 οι πολύτεκνες οικογένειες, που αποτελούν το 40% του ελληνικού πληθυσμού, ήταν εκείνες που κυρίως αγωνίζονταν για την ελευθερία όλων των λαών και προκάλεσαν τον παγκόσμιο θαυμασμό. Θα μπορέσουν όμως να ανορθώσουν και πάλι το ανάστημά τους διά να διασώσουν την Ελλάδα από κινδύνους και να την δοξάσουν, αν χρειασθεί την στιγμή που οι πολύτεκνες οικογένειες έχουν συρρικνωθεί και με την υπογεννητικότητα αποτελούν μόλις το 3%;
Αναμόρφωση επιδόματος για το 3ο παιδί και γενικότερα κλιμάκωση επιδομάτων μετά το 2ο παιδί.
Φοροαπαλλαγές σε πολύτεκνες οικογένειες και διευκόλυνση για απόκτηση στέγης.
Ιδρυση περισσοτέρων βρεφονηπιακών σταθμών σε όλη την Ελλάδα κ.α.
Γενικά όμως το δημογραφικό πρόβλημα οφείλεται στην κρίση της οικογένειας, μέσα στην οποία γεννάται, ανατρέφεται, εκπαιδεύεται και αναπτύσσεται κοινωνικά ο άνθρωπος. Επ' αυτού ο Χάξλεϊ αναφέρει: "Δώστε μου καλύτερες οικογένειες και θα σας δώσω λύση στο δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας". Ποιός όμως θα μπορέσει να ξαναφέρει την Ελληνίδα στον αληθινό υπέροχο και ατελείωτο της ρόλο; Στον ρόλο της μάνας για την οποία έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν: "Οτι έχω το οφείλω στη μάνα μου". Μια γιαπωνέζικη παροιμία συμπληρώνει: "Οτι δεν πρόφθασε να κάνει ο Θεός το άφησε στη γυναίκα" και ο Χέλμπερτ προσθέτει: "Μια καλή μητέρα αξίζει περισσότερο από εκατό δασκάλους"
Το 1975 ο δείκτης γονιμότητας ήταν 2,34 και έπεσε στο 2,1 το 1980 και στο 1,4 το 1990. Για να διατηρηθεί ο πληθυσμός σε σταθερά επίπεδα θα πρέπει σε κάθε γυναίκα να αντιστοιχούν 2,1 παιδιά. Δηλαδή οι 100 γυναίκες να γεννούν 210 παιδιά. Σε μελέτη της ακαδημίας Αθηνών τονίστηκε: "Η Ελλάς γηράσκει" διότι 50.000 κάθε χρόνο (1987) λιγότεροι νέοι υπάρχουν και 1.012.000 περισσότεροι ηλικιωμένοι (1951-1987). Γι' αυτό η Ελλάδα παρουσιάζει μεγαλύτερη υπογεννητικότητα και δημογραφική γήρανση από την Ιταλία, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Αυστρία, Δανία, Ελβετία, Ολλανδία, Βέλγιο. Γενικά όμως, ενώ η Ευρώπη λιώνει σαν το χιόνι στον ήλιο δημογραφικά, ο αραβομουσουλμανικός γίγαντας της Ασίας και της Αφρικής διπλασιάζεται κάθε τριάντα χρόνια. Ετσι ενώ κάθε χρόνο στην Τουρκία γεννιούνται 1.600.000 παιδιά, στην Ελλάδα μόνο 98.000 παιδιά, από τις 140.953 που ήσαν το 1981 δηλαδή πτώση κατά 30%.Η υπογεννητικότητα είναι πιο έντονη στην Αθήνα (ιδιαίτερα στους βορειοανατολικούς δήμους π.χ. Παπάγου - Κηφισιά), στη Θεσσαλία, νησιά και Στερεά Ελλάδα. Από έρευνες υπολογίζεται ότι το 2030 η χώρα μας θα έχει πληθυσμό 8.000.000 περίπου, ενώ η Αλβανία 16.000.000 και η Τουρκία 100.000.000. Γίνεται απόλυτα κατανοητό τί σημαίνει αυτό για την Ελλάδα, που ως γνωστό περιβάλλεται από εχθρικές χώρες, που διεκδικούν εδάφη μας και δίοδο στη θάλασσα. Πολύ δε μάλλον αφού το 2010 θα έχουμε περίπου τους μισούς στρατεύσιμους από αυτούς που είχαμε στα μέσα της 10ετίας του 1950. Η σταδιακή μείωση της γεννητικότητας - γονιμότητας του ελληνικού πληθυσμού άρχισε κυρίως από το 1981 και μετά. Ενώ σε όλη την μεταπολεμική περίοδο στην Ελλάδα ο αριθμός των γεννήσεων ανέρχονταν στις 148.000 περίπου το 1990 μειώθηκαν σε 103.000 (μείωση κατά 30%). Σε αυτό συνετέλεσαν πολλοί παράγοντες, ανάμεσα στους οποίους είναι:
1. Η μείωση του αριθμού των τελουμένων γάμων σε πανελλήνια κλίμακα. Ετσι ενώ το 1960-64 γίνονταν ετησίως 8,73 γάμοι σε χίλιους κατοίκους, στην 4ετία 1987-90 γίνονταν 5,86 γάμοι ετησίως σε χιλίους κατοίκους. Σε αυτό μεγάλο ρόλο παίζουν και οι ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις που αναστέλουν τον γάμο ή τον διαλύουν και καταστρέφουν τις οικογένειες.
2. Η αύξηση του αριθμού των διαζυγίων, που από 5 διαζύγια στους 100 γάμους το 1960, έφθασαν σε 13 το 1980. Επιπλέον, ενώ το ποσοστό των γεννήσεων εκτός γάμου στις χώρες της ΕΟΚ είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα (π.χ. 47% στην Δανία) στην Ελλάδα το σύνολο σχεδόν των γεννήσεων γίνεται μέσα στο γάμο.
3. Η αντισύλληψη και ο μεγάλος αριθμός εκτρώσεων με την νομιμοποίησή τους, βοηθούν στην υπογεννητικότητα. Επίσης η μετανάστευση του ενός ή και των δύο γονέων σε ξένες χώρες, όπως και η εργασία, όταν δυσκολεύει την συνεύρεση του ζευγαριού.
4. Η αστυφιλία με αποτέλεσμα να αποδυναμωθούν οι αγροτικές περιοχές και να στερηθεί η Ελλάδα των εστιών υπεργεννητικότητάς της. Συγχρόνως στα αστικά κέντρα τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών δεν ευνοούν την ανάπτυξη πολυμελών οικογενειών. Επιπλέον στην πόλη η γειτονία και το πρόχειρο γήπεδο για παιχνίδια των παιδιών δεν υπάρχουν. Τουναντίον ανθούν το εμπόριο ναρκωτικών, τα πορνογραφικά έντυπα και θεάματα που δηλητηριάζουν παντιοτρόπως τα νιάτα.
5. Η έλλειψη επαρκούς αριθμού βρεφονηπιακών σταθμών παίζει ανασταλτικό ρόλο στις γυναίκες για την γέννηση παιδιών.
6. Η ανάπτυξη νέων προτύπων ζωής, ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις, αλλά τελευταία και στις αγροτικές περιοχές, με την επικράτηση της επιθυμίας απόκτησης όσον το δυνατόν περισσοτέρων καταναλωτικών αγαθών.
6. Η απασχόληση της γυναίκας σε επαγγέλματα έξω από το σπίτι ελάχιστα ευνοεί την απόκτηση παιδιών. Αυτό διότι οι γυναίκες, ιδίως οι χειραφετημένες παντρεμένες με το πρόσχημα της εργασίας και της ελευθερίας φροντίζουν για την άνεση και καλοπέρασή τους και δεν κάνουν παιδιά ή το πολύ 1-2. Τους ενδιαφέρει το Ι.Χ. τους αυτοκίνητο, το σκάφος, η άνετη χειμερινή και παραθεριστική κατοικία, οι διακοπές, τα ταξίδια και δεν θέλουν να επωμισθούν τις ευθύνες ιδίως πολλών παιδιών, προφασιζόμενες πολλούς λόγους.
7. Το υψηλό επίπεδο μόρφωσης με τις φιλοδοξίες γιά διάκριση, άνοδο και επιτυχία δρα ανασταλτικά στην γεννητικότητα. Γενικά τα εύπορα κοινωνικοοικονομικώς στρώματα έχουν περισσότερες γνώσεις σε θέματα οικογενειακού προγραμματισμού και αποφεύγουν την αυξημένη γεννητικότητα.
8. Η κοινωνική και οικονομική ανασφάλεια των νεαρών ζευγαριών, ιδίως στα αστικά κέντρα δεν ευνοεί την κάλυψη των αναγκών για την γέννηση και την ανατροφή των παιδιών.
9. Οι παλιννοστούντες μετανάστες έχουν εξομοιωθεί με τα πρότυπα των Ευρωπαίων, όπου υπάρχει έντονη υπογεννητικότητα.
10. Σε όλα αυτά προστίθενται ως δυσμενή στοιχεία ο μεγάλος αριθμός θανάτων από τροχαία ατυχήματα, ναρκωτικά, Αίητζ. Επίσης η κρατική και κοινωνική αδιαφορία γιά ενίσχυση των πολυτέκνων οικογενειών.
Η υπογεννητικότητα δημιουργεί προβλήμα λόγω αμέσων επιπτώσεων:
Στην υγεία, συνεπεία αυξημένης ζήτησης για την περίθαλψη των υπερηλίκων ηλικίας 65 ετών και άνω. Στα άτομα αυτά η περίθαλψη είναι 15 φορές υψηλότερη από ότι στον νεανικό πληθυσμό.
Στην πρόνοια και ασφάλειες, δεδομένου ότι ο αριθμός των συνταξιούχων αυξάνει καθημερινά, συγκριτικά με την συνεχή μείωση του αριθμού των εργαζομένων. Το μέγεθος του προβλήματος φαίνεται στα συνταξιοδοτικά ταμεία, όπου πχ. στο ΙΚΑ η αναλογία συνταξιούχων προς ησφαλισμένους (εργαζομένους) είναι 1:2,5 στο δημόσιο είναι 1:1, ενώ κανονικά για την ομαλή λειτουργία των ταμείων θα έπρεπε να είναι 1:4,5. Το πρόβλημα αυτό γίνεται οξύτερο μέρα με την ημέρα.
Στην παιδεία, όπου επηρεάζουν τον απαιτούμενο αριθμό διδακτικού προσωπικού, τον απαιτούμενο αριθμό των αιθουσών διδασκαλίας, ανάλογα με τις αυξομειώσεις των μαθητών κατά περιοχές της Ελλάδας. Στο διάστημα 1992-1993 λόγω της υπογεννητικότητας έχουν ελαττωθεί οι μαθητές με αποτέλεσμα να καταργηθούν 809 οργανικές θέσεις δασκάλων και στο διάστημα 1990-1992 έκλεισαν συνολικά 440 δημοτικά σχολεία σε 18 παραμεθορίους περιοχάς.
Ολα αυτά δείχνουν ότι κινδυνεύουμε με αφανισμό σαν κράτος και σαν έθνος, εάν δεν αντιμετωπισθεί έστω και τώρα το πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Τα μέχρι τούδε λαμβανόμενα μέτρα από την πολιτεία, την εκκλησία, τους επιστημονικούς και κοινωνικούς φορείς, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν είναι τόσο αποτελεσματικά. Για αυτό θα πρέπει να ληφθούν μέτρα θεσμικά, νομικά, οικονομικά και διοικητικά.
Προς τον σκοπό αυτόν προτείνονται:
1. Σύσταση εθνικού συμβουλίου για την πληροφόρηση και διαφώτιση των Ελλήνων πάνω στα προβλήματα και στους κινδύνους, που διατρέχει το έθνος μας από την υπογεννητικότητα και πως αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί.
2. Εισαγωγή του μαθήματος της δημογραφίας στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα προς κατάρτιση στελεχών γιά την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος και την παροχή σχετικών γνώσεων.
3. Ενίσχυση της οικογένειας, κυρίως οικονομική γιά την ανατροφή των παιδιών.
Εχει διαπιστωθεί ότι στην οικογένεια με ένα παιδί, αυτό γίνεται συνήθως πολυχαϊδεμένο και εγωιστικό. Στην ουσία όμως νιώθει πιο δυστυχισμένο, διότι ακριβώς τα έχει όλα από μικρό και νιώθει μπουκωμένο. Δεν έχει κανένα λόγο να αγωνισθεί για να αποκτήσει κάτι αφού του προσφέρονται τα πάντα. Γι' αυτό του λείπει η αγωνιστικότητα και η ζωή του είναι πολλές φορές χωρίς ενδιαφέρον. Τουναντίον στην πολύτεκνη οικογένεια τα παιδιά είναι πιο προσαρμοσμένα, συνεργάσιμα μεταξύ τους, κοινωνικά και επειδή δεν έχουν τα πάντα εκτιμούν αυτά που έχουν και αγωνίζονται για να αποκτήσουν αυτά που δεν έχουν. Αγωνίζονται να νικήσουν την πτώχεια, την ανέχεια και τα εμπόδια που συναντούν ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο.
Ταχύρρυθμη εκπαίδευση βοηθών μητέρων, που θα καλύπτουν τις ανάγκες φύλαξης νηπίων.
Καταπολέμηση της αστυφιλίας με ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Προβολή της πολύτεκνης οικογένειας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα σχολικά βιβλία κ.λπ. ως πρότυπης οικογένειας. Πρέπει να τονισθεί εδώ ότι η Ελλάδα επέζησε της τουρκοκρατίας διότι τότε οι ελληνικές οικογένειες κατά 70% ήσαν πολύτεκνες. Από πολύτεκνες οικογένειες προέρχονταν όλοι οι ήρωες του 1821. Για παράδειγμα ο Παπαφλέσσας είχε 18 αδέλφια. Ο Κολοκοτρώνης 12, όπως και ο Αθ. Διάκος. Ο Σαμουήλ είχε 11 αδέλφια. Ο Καποδίστριας 8. Ο Μακρυγιάννης είχε 12 παιδιά, ο Κανάρης 7 και ο Μιαούλης 5. Στους πολύτεκνους αυτούς οφείλεται το ότι δεν ξεκληρίστηκε το γένος των Ελλήνων παρά τις γενοκτονίες στις οποίες προέβαιναν οι Τούρκοι άλλοτε με σφαγές και άλλοτε με παιδομαζώματα. Επίσης το 1940 οι πολύτεκνες οικογένειες, που αποτελούν το 40% του ελληνικού πληθυσμού, ήταν εκείνες που κυρίως αγωνίζονταν για την ελευθερία όλων των λαών και προκάλεσαν τον παγκόσμιο θαυμασμό. Θα μπορέσουν όμως να ανορθώσουν και πάλι το ανάστημά τους διά να διασώσουν την Ελλάδα από κινδύνους και να την δοξάσουν, αν χρειασθεί την στιγμή που οι πολύτεκνες οικογένειες έχουν συρρικνωθεί και με την υπογεννητικότητα αποτελούν μόλις το 3%;
Αναμόρφωση επιδόματος για το 3ο παιδί και γενικότερα κλιμάκωση επιδομάτων μετά το 2ο παιδί.
Φοροαπαλλαγές σε πολύτεκνες οικογένειες και διευκόλυνση για απόκτηση στέγης.
Ιδρυση περισσοτέρων βρεφονηπιακών σταθμών σε όλη την Ελλάδα κ.α.
Γενικά όμως το δημογραφικό πρόβλημα οφείλεται στην κρίση της οικογένειας, μέσα στην οποία γεννάται, ανατρέφεται, εκπαιδεύεται και αναπτύσσεται κοινωνικά ο άνθρωπος. Επ' αυτού ο Χάξλεϊ αναφέρει: "Δώστε μου καλύτερες οικογένειες και θα σας δώσω λύση στο δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας". Ποιός όμως θα μπορέσει να ξαναφέρει την Ελληνίδα στον αληθινό υπέροχο και ατελείωτο της ρόλο; Στον ρόλο της μάνας για την οποία έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν: "Οτι έχω το οφείλω στη μάνα μου". Μια γιαπωνέζικη παροιμία συμπληρώνει: "Οτι δεν πρόφθασε να κάνει ο Θεός το άφησε στη γυναίκα" και ο Χέλμπερτ προσθέτει: "Μια καλή μητέρα αξίζει περισσότερο από εκατό δασκάλους"
Αναδημοσίευση από ereunitiko.blogspot.com
