Σκελετοί ἀγνοουμένων Ἑλλήνων καί Ἑλληνοκυπρίων θαμμένοι σέ τουρκική φυλακή.

Τριάντα ὀκτώ (38) σκελετοί πού βρέθηκαν στίς φυλακές τοῦ Ντιαρμπακίρ στήν Τουρκία φαίνεται ὅτι ἀνήκουν σέ φυλακισμένους Ἕλληνες καί Ἑλληνοκύπριους αἰχμαλώτους ἀγνοουμένους  τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς στήν Κύπρο τό 1974. Τήν σοκαριστική πληροφορία μετέφερε στό  Εὐρωκοινοβούλιο, ἡ Εὐρωβουλευτής τοῦ ΔΗΣΥ καί τοῦ ΕΛΚ, Ἑλένη Θεοχάρους. Πρίν ἀπό λίγο καιρό βρέθηκαν θαμμένοι 38 σκελετοί στίς φυλακές τοῦ Ντιαρμπακίρ μέ τρύπες στό κεφάλι ἀπό ὅπλο τῶν 9 χλστ. Ἡ ἀνακάλυψη αὐτό προκάλεσε περισσότερα ἐρωτηματικά ὅταν μετά ἀπό ἐξετάσεις DNA ἀποκαλύφτηκε ὅτι οἱ σκελετοί αὐτοί δέν ἀνῆκαν οὔτε σέ Τούρκους ἀλλά οὔτε καί σέ Κούρδους. Ἐπισημαίνεται ὅτι στίς φυλακές τοῦ Ντιαρμπακίρ εἶχαν μεταφερθεῖ ἀριθμός ἑλληνοκυπρίων αἰχμαλώτων ἀπό τήν τουρκική εἰσβολή στήν Κύπρο τό καλοκαίρι τοῦ 1974.

Οἱ ἀνακαλύψεις μαζικῶν τάφων στήν Τουρκία ἔχει μετατραπεῖ σέ ἕνα συνηθισμένο φαινόμενο πού ἀποκαλύπτει τήν φρικιαστική πολιτική τῶν μαζικῶν ἐκτελέσεων Κούρδων πολιτῶν καί Τούρκων ἀντιφρονούντων τῶν κυβερνήσεων τῆς....

 δεκαετίας τοῦ 1990.

Ὅμως ἡ ἀποκάλυψη ὅτι 38 ἐκτελεσθέντα ἄτομα δέν ἔχουν DNA πού νά ἐμπίπτει σέ Τούρκους καί Κούρδους πολίτες ἀποτελεῖ μία ἀπίστευτη ἐξέλιξη ἡ ὁποία θά πρέπει νά διερευνηθεῖ καί νά ἐξακριβωθεῖ ἄν πρόκειται τελικά γιά ἑλληνοκύπριους αἰχμαλώτους τῶν ὁποίων οἱ συγγενεῖς ἀκόμα περιμένουν νά μάθουν τήν μοίρα τους. 

Ἡ Κύπρια Εὐρωβουλευτής ἤγειρε τό ζήτημα χθές ἐνώπιόν της Ἐπιτροπῆς Ἐξωτερικῶν του Εὐρωκοινοβουλίου καί ζήτησε τήν διερεύνηση.  Τό αἴτημα τῆς Ε. Θεοχάρους ἔγινε δεκτό ἀπό τόν Πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου, ὁ ὁποῖος κάλεσε τήν Εἰσηγήτρια γιά τήν ἔκθεση ἀξιολόγησης τῆς τουρκικῆς ἐνταξιακῆς πορείας Ρία Ὄμεν νά διευθετήσει συνάντηση μέ τόν Μόνιμο Ἀντιπρόσωπο τῆς Τουρκίας στήν ΕΕ γιά νά συζητήσει καί νά διερευνήσει τό θέμα.

Γιά μία ἀκόμα φορᾶ ἡ Τουρκία θά κληθεῖ νά ἀπολογηθεῖ γιά τά ἐγκλήματα πού προκάλεσε στό παρελθόν καί γιά μία ἀκόμη φορᾶ εἶναι βέβαιο ὅτι θά ἀρνηθεῖ νά συνεργαστεῖ γιά τήν ἐξακρίβωση τῶν ταυτοτήτων αὐτῶν τῶν ἄτυχων ἀνθρώπων.

Τόσο ἡ κυπριακή ὅσο καί ἡ ἑλληνική κυβέρνηση θά πρέπει νά ζητήσουν τήν σύσταση μίας διεθνοῦς ἐπιτροπῆς ἡ ὁποία θά ἐπιληφθεῖ τῆς ἔρευνας διαφορετικά ἕνα ἀκόμα τουρκικό ἔγκλημα ὅπως αὐτό τῶν ἐμπρησμῶν στά ἑλληνικά δάση θά βρεθεῖ στίς καλένδες τῆς ἑλληνικῆς πολιτικῆς.

defencenet.grΤο αλίευσα ΕΔΩ

Ὁ πιλότος παρέκαμψε διαταγὲς καὶ μετέφερε πυρομαχικὰ Ἀποκαλύψεις Ἑλλαδιτῶν ποὺ πολέμησαν στὴν Κύπρο τὸ 1974

Γιὰ τοὺς 29 Καταδρομεῖς καὶ τοὺς 4 πιλότους ποὺ χάθηκαν κανεὶς δὲν πλήρωσε, κανεὶς δὲν τιμωρήθηκε. Ξέρετε τί ἔγραψαν στὸ πόρισμα ποὺ ἔβγαλαν: «ὅτι οὐδὲν φυσικὸ πρόσωπο τυγχάνει ὑπεύθυνον προκλήσεως τῶν ἐν λόγω ἀπωλειῶν…» Ἔτσι ἁπλὰ κανεὶς δὲν ἔφταιξε…

Ὅμως, κανένα πόρισμα δὲν μπορεῖ νὰ διαγράψει τὴν ἡρωίκη θυσία καὶ προσφορὰ τῶν 29 καταδρομέων καὶ τῶν τεσσάρων ἀεροπόρων.Οἱ 300 ὅπου κλήθηκαν νὰ δώσουν μάχη εἶχαν οὐσιαστικὸ ἀποτέλεσμα. Βασίλης Μανουρᾶς καὶ Γιῶργος Παπαμελετίου ἀγνόησαν διαταγές, πιέσεις στρατιωτικὲς καὶ πολιτικὲς ποὺ θὰ ὁδηγοῦσαν σὲ καταστρεπτικὰ ἀποτελέσματα. Τὶς ἀγνόησαν καὶ πῆραν τὴν κατάσταση στὰ χέρια τους, προσφέροντας στὴν Κυπριακὴ Δημοκρατία μία τελευταία πικρή, ἀλλὰ πολύτιμη διπλωματικὴ νίκη μὲ ἀντίκρισμα στὸ μέλλον καὶ- τολμῶ νὰ πῶ- γεωστρατηγικὴ ἀναφορά. 

ΙΣΤΟΡΙΚΈΣ ΣΤΙΓΜΈΣ ΈΖΗΣΑΝ ΤΗ ΔΕΥΤΈΡΑ 1Η ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ Τ΄ ΑΝΏΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΊΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΊΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΈΡ ΓΙΑ ΤΟΥΣ «300» ΤΟΥ ΜΆΛΕΜΕ ΠΟΥ ΠΟΛΈΜΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΎΠΡΟ ΤΟ 1974...

Οι ἀγωνιστὲς τοῦ ΄74 τῆς Α΄ΜΚ σὲ μία ἀναμνηστικὴ φωτογραφία μὲ τὸν πρέσβη τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καὶ τὸ Δήμαρχο Ἀνωγείων

                                                                                                                                                                          To πάνελ μὲ τοὺς ὁμιλητὲς

Ἱστορικὲς στιγμὲς ἔζησαν  τ΄Ἀνώγεια στὴν κατάμεστη ἀπὸ κόσμο Πλατεία Ἀρμὶ ὅπου παρουσιάστηκε τὴν Δευτέρα 1η Αυγούστου τὸ βιβλίο «ΝΙΚΗ» στὴ Νεκρὴ Ζώνη» καὶ τὸ ντοκιμαντὲρ ποὺ τὸ συνοδεύει «Ἥρωες χωρὶς παράσημα..» τῶν δημοσιογράφων τῆς ΝΕΤ Γιάννη Φασουλὰ καὶ Γιάννη Σκάλκου, παρουσία τῶν ἴδιων τῶν πρωταγωνιστῶν τῆς μοναδικῆς στὰ χρονικὰ τῶν ἐνόπλων δυνάμεων ἐπιχείρησης τὸν Ἰούλιο τοῦ ΄74.

«Τὸ βιβλίο εἶναι ξεχωριστὸ καὶ φωτίζει ἄγνωστες στὸ εὐρύτερο κοινὸ πλευρὲς μίας στρατιωτικῆς ἐπιχείρησης ποὺ δὲν ἔχει προηγούμενο» ἐπισήμανε στὸ χαιρετισμὸ ὁ πρέσβης τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας Ἰωσὴφ Ἰωσήφ, ἐκπροσωπώντας στὴν ἐκδήλωση τὸν πρόεδρο τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια. Καὶ πρόσθεσε: «Ὅτι ἡ ἀρχικὴ καταγραφὴ τῶν συνεντεύξεων μὲ εἰκόνα καὶ ἦχο, τὸ καθιστοῦν σημαντικὴ πρωτογενῆ πηγὴ πληροφοριῶν».

«Τὸ βιβλίο-ντοκιμαντὲρ ἀποτελεῖ μία ἱστορικὴ παρακαταθήκη καθὼς ἔρχεται νὰ καλύψει ἕνα κενὸ στὴν σύγχρονη βιβλιογραφία καὶ ἱστορία τῆς σύγχρονης Ἑλλάδας» σημείωσε ὁ δήμαρχος Ἀνωγείων Σωκράτης Κεφαλογιάννης, τονίζοντας ταυτόχρονα ὅτι «τὸ μήνυμα τῶν «300» τοῦ ΄74 εἶναι ἐπίκαιρο ὅσο ποτέ. Κράτησαν Θερμοπύλες ἐκεῖ ποὺ πῆγαν, εἶπαν ὄχι στὸν Ἀττίλα, ἀντιστάθηκαν μὲ κάθε μέσο στὴν πολλαπλὴ προδοσία σὲ βάρος τῆς Κύπρου. Ἡ ἱστορικὴ Ἃ΄Μοίρα Καταδρομῶν μὲ ἕδρα τὸ Μάλεμε, ἔχει περάσει πλέον στὶς χρυσὲς σελίδες τῆς νεότερης ἱστορίας, γιατί κράτησε ψηλὰ τὴ σημαία τῆς ἀξιοπρέπειας καὶ τοῦ πατριωτισμοῦ. Οἱ 29 καταδρομεῖς καὶ οἱ 4 ἀεροπόροι ποὺ ἔχασαν τὴ ζωὴ τοὺς τὸ κρίσιμο βράδυ τῆς 21ης πρὸς 22ας Ἰουλίου, ἀνάμεσά τους καὶ ἀρκετοὶ Κρητικοί, ἀπὸ ἐκεῖ ψηλὰ ποὺ μᾶς βλέπουν στέλνουν ἕνα καθαρὸ μήνυμα: «Ὁ ἀγώνας γιὰ λευτεριά, δημοκρατία, ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια συνεχίζεται…»

Ὁ κεντρικὸς ὁμιλητῆς της ἐκδήλωσης Μπάμπης Ἀποστολάκης, ἔφεδρος ἀνθυπολοχαγὸς τὸ 1974, περιέγραψε τὴν ἐπιχείρηση «ΝΙΚΗ» καθὼς καὶ τὶς μάχες ποὺ ἔδωσε ἡ Ἃ΄ Μοίρα Καταδρομῶν στὴν Κύπρο.

Ἡ ἔκπληξη τῆς βραδιᾶς ἦταν ἡ ζωντανὴ συνέντευξη ποὺ ἔδωσε στοὺς συγγραφεῖς ὁ ἡρωικὸς πιλότος Εὐάγγελος Πετρουλάκης, κυβερνήτης τοῦ ἀεροσκάφους «ΝΙΚΗ 15». Ὁ ρεθεμνιώτης πιλότος ἀνέφερε πὼς παρέκαμψε διαταγὲς καὶ ἐντολὲς καὶ παρὰ τὴν ἀπαγόρευση πτήσεων πέταξε γιὰ τὴν Κύπρο μεταφέροντας τρεῖς τόνους πυρομαχικά.

Στὸ χαιρετισμὸ τοῦ ὁ πάπα- Ἀνδρέας Κεφαλλογιάννης στάθηκε στὸ μήνυμα ποὺ ἐκπέμπει ἡ ἔρευνα ὑπογραμμίζοντας χαρακτηριστικὰ ὅτι: « Σὲ μία ἐποχὴ ποὺ τὸ δίχτυ τοῦ οἰκονομικοῦ ΝΑΖΙΣΜΟΥ καὶ τοῦ Δ΄Ραϊχ ἔχει ἁπλωθεῖ καὶ πάλι στὴν Εὐρώπη θέτοντας ὑπὸ ὀμηρεία τους λαοὺς καὶ ἀφαιρώντας μέρος τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας χωρῶν, ὅπως καὶ τῆς δικῆς μας, ἔρχεται αὐτὴ ἡ ἀποκαλυπτικὴ ἔρευνα τοῦ Γιάννη Φασουλᾶ καὶ τοῦ Γιάννη Σκάλκου, γιὰ τὴ δράση τῶν 3οο τοῦ Μάλεμε τῆς Ἃ΄Μοίρας νὰ στείλει ἕνα πεντακάθαρο μήνυμα, νὰ ὑπογραμμίσει μία μεγάλη ἀλήθεια:  Ὅ,τι ὅσοι δὲν λιποψυχοῦν, δὲν ὑποχωροῦν, δὲν συμβιβάζονται, δὲν ὑποτάσσονται πετυχαίνουν νὰ κρατήσουν ζωντανὰ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια της φυλῆς».

Οἱ συγγραφεῖς Γιάννης Φασουλὰ καὶ Γιάννης Σκάλκος τόνισαν ἀπὸ τὴν πλευρά τους: «Τὸ βιβλίο-ντοκιμαντὲρ γράφτηκε καὶ γυρίστηκε, στὰ σημεῖα ὅπου ἔλαβαν χώρα τὰ γεγονότα τὸ μαῦρο 1974. Στὸ ἱστορικὸ Μάλεμε τῆς Κρήτης, ὅπου εἶναι καὶ ἡ ἕδρα τῆς Α΄ΜΚ καὶ στὴν Κύπρο, στὸ ἐγκαταλελειμμένο σήμερα ἀεροδρόμιο τῆς Λευκωσίας, ἐκεῖ ὅπου ἔδωσαν μία καθοριστικὴ μάχη γιὰ τὸ μέλλον τόσο τῆς κυπριακῆς πρωτεύουσας ὅσο καὶ τῆς Κύπρου γενικότερα.Μὲ ρώτησαν πολλοὶ γιατί γράψατε τὸ βιβλίο. Τοὺς ἀπάντησα γιὰ νὰ ἀναδείξουμε τὴν προσφορὰ καὶ τὴν γνωστὴ-ἄγνωστη

ΝΙΚΗ τῶν 300 τοῦ Μάλεμε ἀλλὰ καὶ νὰ καταδείξουμε τὴν ἀγνωμοσύνη καὶ τὴν ἀχαριστία τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας ποὺ ἐπιμένει νὰ μὴν ἀναγνωρίζει τοὺς μαχητὲς τῆς Κύπρου, ἀλλὰ νὰ τοὺς ἀναγνωρίζει ὡς πολεμιστὲς τοῦ Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Θὰ ἀναρωτηθεῖτε τὸ γιατί; Γιατί ἡ Ἑλλάδα δὲν θέλει νὰ παραδεχτεῖ ἐπισήμως ὅτι ἦρθε σὲ σύγκρουση μὲ τὴν Τουρκία.

Γιὰ τοὺς 29 Καταδρομεῖς καὶ τοὺς 4 πιλότους ποὺ χάθηκαν κανεὶς δὲν πλήρωσε, κανεὶς δὲν τιμωρήθηκε. Ξέρετε τί ἔγραψαν στὸ πόρισμα ποὺ ἔβγαλαν: «ὅτι οὐδὲν φυσικὸ πρόσωπο τυγχάνει ὑπεύθυνον προκλήσεως τῶν ἐν λόγω ἀπωλειῶν…» Ἔτσι ἁπλὰ κανεὶς δὲν ἔφταιξε…

Ὅμως, κανένα πόρισμα δὲν μπορεῖ νὰ διαγράψει τὴν ἡρωίκη θυσία καὶ προσφορὰ τῶν 29 καταδρομέων καὶ τῶν τεσσάρων ἀεροπόρων.Οἱ 300 ὅπου κλήθηκαν νὰ δώσουν μάχη εἶχαν οὐσιαστικὸ ἀποτέλεσμα. Βασίλης Μανουρᾶς καὶ Γιῶργος Παπαμελετίου ἀγνόησαν διαταγές, πιέσεις στρατιωτικὲς καὶ πολιτικὲς ποὺ θὰ ὁδηγοῦσαν σὲ καταστρεπτικὰ ἀποτελέσματα. Τὶς ἀγνόησαν καὶ πῆραν τὴν κατάσταση στὰ χέρια τους, προσφέροντας στὴν Κυπριακὴ Δημοκρατία μία τελευταία πικρή, ἀλλὰ πολύτιμη διπλωματικὴ νίκη μὲ ἀντίκρισμα στὸ μέλλον καὶ- τολμῶ νὰ πῶ- γεωστρατηγικὴ ἀναφορά.

Μία νίκη οἱ συνέπειες τῆς ὁποίας ἀκόμα δὲν ἔχουν ἐπαρκῶς μετρηθεῖ. Ἐὰν δὲν τὸ ἔπρατταν, ἡ διεθνὴς θπεση τῆς μεταπολεμικῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας θὰ ἦταν πιὸ δύσκολη ἀπὸ ὅτι ὑπῆρξε. Καθοριστικὴ γιὰ τὴν μοίρα τῆς Λευκωσίας ἦταν καὶ ἡ μάχη ποὺ δόθηκε στὸν ΑΤΤΙΛΑ 2, ὅπου ἀπέκοψαν τὴν προέλαση τῶν τουρκικῶν ἁρμάτων μάχης πρὸς τὴν κυπριακῆς πρωτεύουσα».

Χαιρετισμὸ ἀπηύθυναν ὁ πρόεδρος τοῦ Συλλόγου «Κομάντος ΄74» Παναγιώτης Ἀφάλης, ὁ γενικὸς διευθυντὴς τῆς CYTA Μιχάλης Ἀχιλλέως καὶ ὁ ἐκδότης τοῦ ΑΓΑΘΟΥ ΛΟΓΟΥ Διονύσης Μακρής. Τὴ συζήτηση συντόνισε ὁ διευθυντὴς τῆς Νέας Τηλεόρασης Γιῶργος Παπακωνσταντής.

Τῆς ἐκδήλωσης προηγήθηκε ἐπιμνημόσυνη δέηση γιὰ τοὺς πεσόντες τοῦ 1974.

http://www.anogi.gr/archives/3830 ,http://www.philenews.com/digital/

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/08/1974.html

Το αλίευσα ΕΔΩ http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2011/08/1974.html

Ου καταισχύνω όπλα τα Ιερά

Συνταγματάρχης Στυλ.Καλμπουρτζής: «Ου καταισχύνω όπλα τα Ιερά" .
Τιμή και δόξα αποδίδει σήμερα η ελληνική Πολιτεία με 37 χρόνια καθυστέρηση σε έναν από τους ήρωες του πολέμου του 1974 στην Κύπρο, τον Συνταγματάρχη Πυροβολικού (αντιστράτηγο πλέον, μετά θάνατον) Στυλιανό Καλμπουρτζή: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, συνοδευόμενος από τον αναπληρωτή υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνος Μπεγλίτη, θα μετάσχουν σήμερα στο Μεγάλο Πεύκο στη τελετή αποκαλυπτηρίων προτομής Αντιστρατήγου Καλμπουρτζή Στυλιανού, που σκοτώθηκε στην Κύπρο το 1974, για την ακρίβεια εκτελέστηκε, αφού για πολλά χρόνα θεωρείτο αγνοούμενος.

Ο Συνταγματάρχης Πυροβολικού Καλμπουρτζής Στυλιανός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη την 31η Ιανουαρίου 1921 από γονείς καταγόμενους από την Ανατολική Θράκη.

Την 17η Οκτωβρίου 1945, σε ηλικία 24 ετών, κατατάχθηκε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις για τριετή εθελοντική υπηρεσία.Την 1η Ιανουαρίου 1947 προήχθηκε στο βαθμό του Λοχία και την 28η Αυγούστου 1947 προήχθηκε επ ανδραγαθία στο βαθμό του Επιλοχία και του απονεμήθηκε το Πολεμικό Μετάλλιο Ανδρείας.

Την 1η Μαρτίου 1949 εισήχθηκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε την 17η Αυγούστου 1950 και κατατάγηκε στο πεζικό.Την 28η Αυγούστου 1950 ορκίστηκε Ανθυπολοχαγός και την 18η Αυγούστου 1952 προήχθηκε στο βαθμό του Υπολοχαγού. Ο ορισμός του Έλληνα "μπαρουτοκαπνισμένου" αξιωματικού.

Τον Ιούλιο του 1955 παντρεύτηκε την Βαία Γεωργίου Τσαούση με την οποία απέκτησε δύο θυγατέρες.

Την 1η Δεκεμβρίου 1958 μετατάχθηκε στο Πυροβολικό και την 28η Απριλίου 1959 προήχθηκε στο βαθμό του Λοχαγού.Την 18η Αυγούστου 1963 προήχθηκε κατ' εκλογή στο βαθμό του Ταγματάρχη.Την 18η Αυγούστου 1966 προήχθηκε κατ' εκλογή στο βαθμό του Αντισυνταγματάρχη. Τον Αύγουστο του 1972 μετατέθηκε στη Κύπρο και ανέλαβε Διοικητής της 181 ΜΠΠ η οποία είχε την έδρα της στο χωρίο Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου.

Πολύ πριν την έναρξη των επιχειρήσεων, η 181 ΜΠΒ, που διοικούσε, είχε αποκτήσει τη φήμη μιας από τις πιο αξιόμαχες μονάδες της Εθνικής Φρουράς. Η οργάνωσή της σε όλα τα επίπεδα, η στελέχωσή της με ικανούς και έμπειρους βαθμοφόρους, η άρτια εκπαίδευση των ανδρών της μοίρας, καθως και η πρωτοκαθεδρία της στα αποτελέσματα των ασκήσεων που συμμετείχε, είναι μόνο μερικά αλλά αρκετά για να συνειδητοποιήσουμε ποια ήταν η συνεισφορά της στην άμυνα της Κύπρου.

Κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος, η μοίρα διατάχθηκε να κινηθεί από το μέρος που στρατοπέδευε στο Τρίκωμο, προς την Λευκωσία, με σκοπό την ενίσχυση των πραξικοπηματιών. Τα γεγονότα όμως πρόλαβαν την 181 ΜΠΒ πριν αυτή εμπλακεί στις αδελφοκτόνες συγκρούσεις μιας και οι πραξικοπηματίες κατάφεραν να έχουν τον έλεγχο της Λευκωσίας πριν πάρει θέσεις μάχης η μοίρα. Ετσι διατάχθηκε στα μισά της διαδρομής να επιστρέψει στο στρατόπεδό της.

Στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στο πραξικόπημα και και την εισβολή, η 181 ΜΠΒ είχε προχωρήσει σε προπαρασκευαστικές ενέργειες, μιας και ο διοικητής της Αντισυνταγματάρχης Στυλιανός Καλμπουρτζής, περίμενε ότι η Τουρκία θα αντιδρούσε, έτσι ώστε η μονάδα να βρισκόταν στους χώρους διασποράς σε μικρότερο χρόνο από τον προβλεπόμενο.

Το ξημέρωμα της 20ης Ιουνίου 1974, βρήκε τη μοίρα πανέτοιμη. Με τη θέα των τουρκικών μαχητικών και τα μαύρα σύννεφα καπνού που υψώνονταν προς τον ουρανό κατάλαβαν πως η εισβολή είχε αρχίσει. Αμέσως ο της Αντισυνταγματάρχης Καλμπουρτζής δίνει διαταγή η μοίρα να αναπτυχθεί στους χώρους διασποράς και μέσα σε μισή ώρα τα πυροβόλα της 181 βρίσκονταν σε θέση μάχης. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ πως η διαταγή για ανάπτυξη από το Γενικό Επιτελείο της Εθνικής Φρουράς (ΓΓΕΦ) ήρθε μετά από 4 ώρες και ενώ η μοίρα έβαλε με τα πυροβόλα της!

Ετσι, η 181 ΜΠΒ παίρνοντας το στίγμα του εχθρού από τις εθνικές δυνάμεις που μάχοντας στην πρώτη γραμμή, άρχισε με τα πυροβόλα της να «ξερνά» καυτό ατσάλι στην πλευρά των Τούρκων από την περιοχή του Συγχαρί όπου ήταν ο χώρος διασποράς της. Τα πυρά ανασχέσεως ήταν τόσο καίρια και συντριπτικά που μέσα σε λιγότερο από 20 λεπτά, οι τουρκικές δυνάμεις εισβολής άρχισαν να υποχωρούν άτακτα, αφήνοντας πίσω τους δεκάδες νεκρούς και κατεστραμμένα άρματα μάχης.

Όπως μάλιστα χαρακτηριστικά αναφέρεται στον «Φάκελο της Κύπρου» από κατάθεση ελληνοκυπρίου αξιωματικού: «Οι βολές τους ήταν λες και τις έστελνε ο Θεός κατευθείαν επάνω στους Τούρκους. Γύρισα και είπα στο διοικητή μου: Καλά, το πυροβολικό θέλει να κερδίσει μόνο του τον πόλεμο;»

Πληροφορούμενος τα αποτελέσματα της δράσης της, ο διοικητής των τουρκικών δυνάμεων αποβάσεως στρατηγός Ντεμιρέλ, δίνει διαταγή στην τουρκική αεροπορία να την καταστρέψει τάχιστα. Αδικα όμως. Τα αποτελέσματα αυτών των επιδρομών ήταν πενιχρά. Το «κυνήγι» της τουρκικής αεροπορίας στοίχισε στην 181 ΜΠΒ μόλις 2 νεκρούς.

Την τρίτη ημέρα, συνεχίστηκαν οι συγκρούσεις από το χάραμα μέχρι το μεσημέρι, οπότε έφθασε σήμα από το ΓΕΕΦ που ειδοποιούσε τις μονάδες πως από τις 22:00 της ίδιας ημέρας έμπαινε επίσημα σε εφαρμογή η κατάπαυση του πυρός. Οι διοικητές των μονάδων που βρίσκονταν στην περιοχή δέχθηκαν με ανακούφιση αλλά και με σκεπτικισμό την απόφαση, γνωρίζοντας το ποιον του αντιπάλου. Το βράδυ πέρασε σχετικά ήσυχα χωρίς να προκληθούν επεισόδια μεταξύ των εθνικών δυνάμεων και των Τούρκων.
Και ξημερώνει η αποφράδα ημέρα. Το ημερολόγιο έδειχνε 23η Ιουλίου 1974…

Νωρίς το πρωί και ενώ υπήρχε εκεχειρία, Τούρκοι καταδρομείς είχαν προσπαθήσει να διεισδύσουν στις ελληνικές γραμμές με σκοπό τη δολιοφθορά ενάντια στην 181 ΜΠΒ. Εγιναν όμως αμέσως αντιληπτοί από τους σκοπούς και ξέσπασε μια λυσσαλέα μάχη μεταξύ των ανδρών της Μοίρας Πυροβολικού και των Τούρκων καταδρομέων.

Τα αποτελέσματα για την ελίτ των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων ήταν ολέθρια. Αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν άρον-άρον, αφήνοντας πίσω τους 40 νεκρούς και 60 τραυματίες ενώ η ελληνική πλευρά μετρούσε 1 νεκρό και 3 τραυματίες. Μετά από 3 ώρες οι Τούρκοι καταδρομείς προσπάθησαν να διεισδύσουν από άλλο σημείο. Πάλι γίνονται αντιληπτοί και υποχωρούν αμέσως χωρίς να εμπλακούν.

Αυτές οι ενέργειες των Τούρκων είχαν ανησυχήσει σοβαρά τους διοικητές των μονάδων στην περιοχή και άρχισαν να στέλνουν σήματα προς το ΓΕΕΦ ζητώντας είτε αποδέσμευση βαρέων όπλων, είτε απαγκίστρωση από τη ζώνη ανάπτυξης. Στάλθηκαν δύο σήματα όπως αναφέρεται στον «φάκελο της Κύπρου». Και στα δύο η απάντηση ήταν αρνητική!

Όπως αναφέρεται στο σχετικό φάκελο, στον «φάκελο της Κύπρου» για το συμβάν, «παρά το γεγονός πως τα τουρκικά UH-1 του τουρκικού στρατού,καταγέγραφαν τας θέσεις των εληνικών δυνάμεων, ο υπεύθυνος συνταγματάρχης στο ΓΕΕΦ αρνήτο να δώσει τας απαραίτητας εντολάς απαγκιστρώσεως λέγοντας εις τους εκεί αξιωματικούς πως ήτο ελικόπετρα του ΟΗΕ και να μην ανησυχούν περί των κινήσεών τους»!

Λίγη ώρα μετά, ετοπίζονται τουρκικά ελικόπτερα μέσης μεταφοράς UH-1 Huey να πλησιάζουν τις θέσεις των μονάδων και να καταγράφουν τις θέσεις τους. Οι προθέσεις των Τούρκων ήταν πια ξεκάθαρες.
Στέλνονται άλλα τρία σήματα με αίτημα απαγκίστρωσης. Μετά από αρκετή ώρα το ΓΕΕΦ δίνει στις 14:00 το «πράσινο φως» για την απαγκίστρωση.

Με τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στις 22/07/74 στις 16:00, η 181 ΜΠΠ παρέμεινε ταγμένη στη περιοχή Ασιεντρούσα στη διάβαση του Μπέλλα-Πάις. Αλλά, μετά την κατάπαυση του πυρός, όπως είδαμε πιο πάνω, οι τουρκικές δυνάμεις συνέχιζαν να ενεργούν επιθετικά σε όλα τα μέτωπα στο προγεφύρωμα που είχαν δημιουργήσει και κυρίως στον ανατολικό Πενταδάκτυλο, όπου αμυνόταν η 32 Μ.Κ. και το 399 Τ.Π. με αποτέλεσμα οι μονάδες αυτές να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους και να μετακινηθούν ανατολικότερα.

Αργά το απόγευμα, οι αξιωματικοί της 181 ΜΠΠ διαπίστωσαν ότι η Μοίρα παρέμεινε πλήρως ακάλυπτη απέναντι στα τούρκικα τμήματα που κινούνταν στη περιοχή. Τότε αποφασίστηκε η αποστολή σήματος στο ΓΕΕΦ με το οποίο η 181 ΜΠΠ ζητούσε έγκριση για να εγκαταλείψει άμεσα την προωθημένη και ακάλυπτη θέση της.

Με τη λήψη του σήματος το ΓΕΕΦ έστειλε στη περιοχή το πρωί της 23/7/1974 το διοικητή Πυροβολικού ΓΕΕΦ συνταγματάρχη Πούλλο Γεώργιο για να ενημερωθεί για τη κατάσταση και ταυτόχρονα να δώσει διαταγές για τις ενέργειες της Μοίρας.

Ο συνταγματάχης Πούλλος στη πορεία του προς τη θέση που ήταν ταγμένη η 181 Μ.Π.Π. πέρασε από το Σταθμό Διοικήσεως του 361 Τ.Π., που βρισκόταν πίσω από τη θέση της 181 Μ.Π.Π. και συνάντησε τον διοικητή του τάγματος αντισυνταγματάρχη (ΠΖ) Χάντζο Δημήτριο.

Ο αν/χης Χάντζος αφού ενημέρωσε το συνταγματάχη Πούλλο για τη κατάσταση στη περιοχή του σύστησε να διατάξει την άμεση και χωρίς χρονοτριβή υποχώρηση της 181 Μ.Π.Π. και την τάξη της σε ασφαλέστερη θέση για να αποφευχθεί η προσβολή και καταστροφή της από τις τούρκικες δυνάμεις.

Αμέσως ο συνταγματάρχης μετέβη στις θέσεις της 181 Μ.Π.Π. και συνάντησε τον διοικητή της μοίρας αντισυνταγματάρχη (ΠΒ) Καλπουρτζή Στυλιανό, ο οποίος του ζήτησε να διατάξει την αναδίπλωση της μοίρας, εξηγώντας του, τους κινδύνους που εγκυμονούσε η ακάλυπτη παρουσία της στη περιοχή.

Ο συνταγματάρχης Πούλλος αρνήθηκε λέγοντας ότι « το Πυροβολικό ουδέποτε υποχωρεί και ότι αν χρειαστεί, «οι πυροβολητές της 181 Μ.Π.Π. θα πέσετε μέχρι το τελευταίο όπως οι πυροβολητές του Κοσκινά στη Πτολεμαΐδα το 1912 ». (Ο υπολοχαγός Κοσκινάς και οι πυροβολητές του έπεσαν όλοι επί των πυροβόλων τους στη μάχη της Πτολεμαΐδας το 1912, όταν είχαν προσβληθεί από τούρκικο Πεζικό). Άλλος ένας ήρωας που δεν έλαβε τον κατάλληλη από τακτικής άποψης, απόφαση...

Ο Καλμπουρτζής κατάλαβε ότι έρχεται το τέλος και αποφάσισε αυτό το τέλος να είναι αντάξιο με το τέλος των προγόνων του στις Θερμοπύλες, στο Μανιάκι και όπου αλλού οι Έλληνες έπεσαν ταγμένοι από μια Μοίρα που τους θέλει να πολεμούν πάντα υπέρτερες δυνάμεις.

Μετά την αποχώρηση του Πούλλου και περί την 12:00 παρατηρήθηκε κίνηση τουρκικών δυνάμεων, τάγματος Πεζικού και Τ/κ καταδρομέων προς τη διασταύρωση του δρόμου προς Συγχαρί με το δρόμο προς Κάτω Δίκωμο. Στρατιώτες της 181 ΜΠΠ δέχτηκαν πυρά από μεγάλη απόσταση από τις τούρκικες δυνάμεις. Η κατάληψη της διασταύρωσης και του μόνου δρομολογίου διαφυγής είχε ήδη ολοκληρωθεί. Το τραγικό τέλος που θα επακολουθούσε είχε προδιαγραφεί.

Περί τις 14:00 είχε εγκριθεί από το ΓΕΕΦ και η μετακίνηση της 181 ΜΠΠ σε ασφαλέστερη περιοχή. Ήταν ήδη πολύ αργά. Η διαφυγή της μοίρας προς Συγχαρί ήταν πλέον αδύνατη.

Ο διοικητής της 181 ΜΠΠ μετά από πίεση των αξιωματικών καθώς και της 191 Π.Ο.Π. (Πυροβολαρχία Ορεινού Πυροβολικού) που δρούσε υπό τη διοίκηση της 181 Μ.Π.Π. και έγκριση από τη διοίκηση Πυροβολικού ΓΕΕΦ, αποφάσισε να μετακινήσει την 181 ΜΠΠ ανατολικότερα και σε πιο ασφαλισμένη θέση.

Το δρομολόγιο όμως που είχε επιλεγεί μετά από συμβουλή καταδρομέων της 32 Μ.Κ. που γνώριζαν τη περιοχή, αποδείχτηκε μετά από αναγνώριση που εκτέλεσε ο διοικητής της μοίρας αδιέξοδο για το μεγάλο όγκο της φάλαγγας που αποτελούσε τη μοίρα. Τότε αποφασίστηκε και εγκρίθηκε από τη Διοίκηση Πυροβολικού η κίνηση της 181 ΜΠΠ προς Συγχαρί.

Με την προσέγγιση της φάλαγγας στη διασταύρωση του δρόμου προς Κάτω Δίκωμο και Συγχαρί, η 181 ΜΠΠ προσβλήθηκε από τα τούρκικα τμήματα που είχαν στο μεταξύ οργανώσει ενέδρα βάλλοντας κατά της Μοίρας με πυκνά πυρά Πεζικού και κυρίως με βλήματα όλμων και βαριά πολυβόλα με αποτέλεσμα να ακινητοποιηθεί και να καταστραφεί, και μεγάλος αριθμός αξιωματικών και στρατιωτών να σφαγιαστούν.

Μετά τη προσβολή της 181 ΜΠΠ ακολούθησε σκληρή και άνιση μάχη εκ του συστάδην, πρωτοφανής σε αγριότητα για δύο περίπου ώρες με τους πυροβολητές της 181 Μ.Π.Π. και της 191 Π.Ο.Π. να αρνούνται να εγκαταλείψουν τα πυροβόλα τους και να πέφτουν νεκροί πάνω σε αυτά.

Μαρτυρίες αναφέρουν την υπεράνθρωπη προσπάθεια που κατέβαλε τις κρίσιμες εκείνες ώρες ο ήρωας διοικητής της 181 ΜΠΠ, αντισυνταγματάρχης Καλμπουρτζής Στυλιανός, εκθέτοντας τον εαυτό του σε θανάσιμο κίνδυνο βάλλοντας μόνος από προωθημένη θέση για να καλύψει την ασφαλή αποχώρηση των στρατιωτών του.

Με την υποστήριξη των πολυβόλων, οι Τούρκοι άρχισαν να κατεβαίνουν όλο και περισσότερο προς τις θέσεις των ανδρών της 181 ΜΠΒ. Οι Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι στρατιώτες ανταπέδωσαν τα πυρά ανακάμπτοντας την επέλαση των τούρκων στρατιωτών οι οποίοι καλύφθηκαν επίσης πίσω από από πέτρες και δέντρα ξεκινώντας μια μάχη εκ του συστάδην.

Ο σημαντικά υπέρτερος όμως αριθμός των τούρκων, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο. Το δεύτερο κύμα της επίθεσης δεν κατέστει δυνατό να αναχαιτισθεί. Ετσι οι Ελληνες έβαλαν στα όπλα τους ξιφολόγχες δίνοντας μάχη σώμα με σώμα με τους τούρκους καταδρομείς, με αναλογία 1:5! Μετά από δυόμιση ώρες σκληρής μάχης, οι Τούρκοι κατάφεραν να λυγίσουν την αντίσταση των ανδρών της 181 ΜΠΒ, πληρώνοντας όμως βαρύ τίμημα.

Όπως αναφέρει στην κατάθεσή του ο έφεδρος αξιωματικός της 181 ΜΠΒ Γ.Λ.: «Όταν τελείωσε η μάχη, ήρθαν σαν τα κτήνη και ξεκοίλιασαν τους τραυματίες μας και μετά γέλαγαν και μας έβριζαν. Ζητήσαμε να τους θάψουμε και αυτοί μας είπαν: “να τους φάνε τα σκυλιά“. Οσοι παραδοθήκαμε και μπορούσαμε να κινηθούμε, μας πήγαν σε φορτηγά και μας βάραγαν με τους υποκόπανους των όπλων. Μας πήγαν σε ένα στατόπεδο με πολύ κόσμο. Στρατιώτες και πολίτες. Ολοι αιχμάλωτοι. Ημουν μαζί με τον διοικητή μου, μέχρι που μας χώρισαν. Εμένα με πήγαν στην Αττάλεια και με τις ανταλλαγές αιχμαλώτων επέστρεψα".

Η Μοίρα έπαψε να υπάρχει... Και μαζί με αυτήν ο Καλμπουρτζής μπήκε στην λίστα των αγνοουμένων Ελλήνων Αξιωματικών της Κυπριακής Τραγωδίας.

Ο Συνταγματάρχης Καλμπουρτζής επέδειξε κατά τη μάχη χαρίσματα Ανδρείας, Ηρωισμού και Αυτοθυσίας ανάλογα των Ηρωικών μας Προγόνων.

Κατέστησε βίωμά του τον Προπατορικό Όρκο «Ου καταισχύνω όπλα τα Ιερά ».

Ο Συνταγματάρχης Καλμπουρτζής αποτελεί λαμπρό παράδειγμα Δόξας και Τιμής για τους Πυροβολητές και για τις επερχόμενες γενεές των Ελλήνων λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση.

Αρχικά θεωρήθηκε νεκρός. Όμως, τόσο οι μαρτυρίες όσο και ένα μήνυμα την 1η Αυγούστου 1974 που από τον σταθμό «Μπαϊράκ» καταδεικνύουν το αντίθετο. Όπως επιβεβαιώθηκε 3 χρόνια αργότερα, το 1977, από έναν υπάλληλο του ΟΤΕ Σερρών με γραπτή αναφορά ο αντισυνταγματάρχης Στυλιανός Καλμπουρτζής ... φρόντισε και επικοινώνησε με την Ελλάδα και, στην προσπάθεια του αυτή, «έβγαλε» νούμερο Καβάλας και είπε: «Ειδοποιήστε στις Σέρρες τον γαμπρό μου Δημήτρη Τσιαούση πως είμαι αιχμάλωτος, τηλεφωνώ από Κωνσταντινούπολη».

Ο Συνταγματάρχης Στυλιανός Καλμπουρτζής, δεν βρέθηκε ποτέ και προφανώς εκτελέστηκε...

Ας ηρεμήσει η ψυχή του. Σήμερα η Πατρίδα αναγνωρίζει την θυσία του...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Το αλίευσα ΕΔΩ http://www.greekalert.com/.....ek+Alert%29

Ελλαδίτες Βετεράνοι Κύπρου – ΕΛ.ΔΥ.Κ. ’74

Η ΠΑΓΚΥΠΡΙΑ ΕΝΙΑΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ (Π.Ε.Ο.Φ.) Θεσσαλονίκης στα πλαίσια της δράσης της διοργανώνει εκδήλωση τιμής για τους Ελλαδίτες φαντάρους που αγωνίστηκαν για την αποτίναξη του Αττίλα κατά την βάρβαρη τουρκική εισβολή το 1974.
Τετάρτη 26 Μαίου, ώρα 19:00
Aίθουσα ”ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ (HELEXPO)”

Το αλίευσα ΕΔΩ

Ταπεινός προσκυνητής….

«Αντισυνταγματάρχης Καταδρομών Κατσάνης Γεώργιος Διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών Κύπρου. Έπεσε ηρωικά στις 21-7-1974 στο ύψωμα Άγιος Ιλαρίων της Κύπρου». Και παρακάτω στην ίδια προτομή σε μια μικρή χάλκινη πλάκα διαβάζουμε ακόμα: «Εκτέλεσες στο αποκορύφωμα λεβέντη μας Γιώργο το καθήκον και το χρέος σου στην πολυπόθητη πατρίδα. Κι είν απροσμέτρητα περήφανη η ιδιαίτερη σου πατρίδα! Πολέμησες σαν Έλληνας… σαν ήρωας Μεγάλος. Κι έγινες –ΣΥΜΒΟΛΟ- που αιώνια θα μείνει. Και κάθε θνητός εδώ, το γόνυ του θα κλείνει».


Ψηλά στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Δίπλα και ενδιάμεσα από τα δοξασμένα Οχυρά Ρούπελ. Επιστροφή από την Βουλγαρία, εκεί που βρέθηκα μαζί με άλλους συναδέλφους για μια εκπαιδευτική μας υποχρέωση. Μια επίσκεψη που άργησε πολύ και που επιτέλους πραγματοποιήθηκε, αφού χρειάσθηκε να παρεκκλίνουμε λίγο από το κανονικό δρομολόγιο της επιστροφής. Μπροστά μας δύο λιτές και απέριττες προτομές και μια υψηλή μαρμάρινη στήλη.

«Αντισυνταγματάρχης Καταδρομών Κατσάνης Γεώργιος Διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών Κύπρου. Έπεσε ηρωικά στις 21-7-1974 στο ύψωμα Άγιος Ιλαρίων της Κύπρου». Και παρακάτω στην ίδια προτομή σε μια μικρή χάλκινη πλάκα διαβάζουμε ακόμα: «Εκτέλεσες στο αποκορύφωμα λεβέντη μας Γιώργο το καθήκον και το χρέος σου στην πολυπόθητη πατρίδα. Κι είν απροσμέτρητα περήφανη η ιδιαίτερη σου πατρίδα! Πολέμησες σαν Έλληνας… σαν ήρωας Μεγάλος. Κι έγινες –ΣΥΜΒΟΛΟ- που αιώνια θα μείνει. Και κάθε θνητός εδώ, το γόνυ του θα κλείνει». Η συμπολίτισσα του – Κανελλίτσα Νικολάου Πασχαλέρη.

Τα παραπάνω διαβάζει κάθε διαβάτης που περνά και σταματά ταπεινός προσκυνητής σε κεντρική πλατεία του Σιδηροκάστρου. Διαμετρικά αντίθετα και στον ίδιο χώρο μια άλλη προτομή. Αυτή του αείμνηστου Δεσπότη Κωνσταντίνου Ασημίδη που σφαγιάσθηκε άγρια από τους κομιτατζήδες βουλγάρους, στην οποία και διαβάζουμε: «Μητροπολίτης Μελενοίκου και Σιδηροκάστρου Κωνσταντίνος Ασημίδης, εσφαγιάσθη υπό των βουλγάρων την 26η Ιουνίου 1913. Και στην μέση ακριβώς μια υψηλή μαρμάρινη στήλη με τα ονόματα 65 Ελλήνων πατριωτών, των υπό βουλγάρων σφαγιασθέντων τη 27η Ιουνίου 1913.

Και τι δεν έφερα στην μνήμη μου αλήθεια, όταν ακουμπούσα για πρώτη φορά λίγα λουλούδια μπροστά στην μπρούτζινη προτομή του αείμνηστου διοικητή μου, οι ηρωικές πράξεις του οποίου δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από εκείνες των Σαλαμινομάχων, των Μαραθωνομάχων και των τριακόσιων του Λεωνίδα. Ο Γεώργιος Κατσάνης, ένας χαλκέντερος Έλληνας αξιωματικός, με αστείρευτο θάρρος, που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή κατευθύνοντας με θάρρος απαράμιλλο την μάχη. Γύρω του οι προδομένοι λοκατζήδες του, από τους πλέον αδικημένους, αλλά πολύ υπερήφανους μαχητές της Ελληνικής Κυπριακής αντίστασης κατά του τούρκου εισβολέα. Ο Γεώργιος Κατσάνης που το υψηλό αίσθημα στο στρατιωτικό καθήκον, δεν του επέτρεψε ποτέ να σκεφθεί ποιοί και γιατί τον άφησαν να πολεμά μόνος και προδομένος, μαζί με τα παιδιά του, (όπως μας αποκαλούσε ο ίδιος στις ανέμελες ειρηνικές μα δύσκολες μέρες στην εκπαίδευση), τους ηρωικούς λοκατζήδες του, στις ακρότατες και προδομένες Θερμοπύλες της Κύπρου….

Αν ζούσε, σήμερα ο αείμνηστος Μακεδόνας αξιωματικός, θα ήταν 68 ετών. Ποιός ξέρει, ίσως να το αποκαλούσαν και πραξικοπηματία. Όπως, αποκαλούν αρνούμενοι έστω και ένα απλό μνημόσυνο τους 22 προδομένους καταδρομείς που εκτελώντας άνωθεν εντολές έχασαν την ζωή τους τόσο άδικα κατά την διάρκεια της εμφύλιας πολεμικής σύγκρουσης. Κατά την διάρκεια εκείνου τους άφρονος και προδοτικού πραξικοπήματος, για το οποίο εκείνοι που πραγματικά πρόδωσαν, χαίρουν ακόμα πλήρους ασυλίας. Κοιμήσου ήσυχα λοιπόν, αείμνηστε Γεώργιε Κατασάνη. Κοιμήσου με ήσυχη την συνείδηση και άσε τους ζωντανούς, που μη μπορώντας να απεγκλωβισθούν από τα ψεύτικα ιδεολογικά τους σύνδρομα δεν έχουν αναγνωρίσει ακόμα τους λοκατζήδες σου, που έφυγαν τόσο άδικα και απρόσμενα, πάντα, όμως, με ψηλά το κεφάλι.…

Υ.Σ.: Ταπεινά για εκείνο: Άγιος Ιλαρίωνας

20 Ιουλίου. Βράδυ Σαββάτου. Μεσάνυκτα. Σ’ εκείνη την απρόσιτη βουνοκορφή. Αριστερά μας. Σ’ εκείνο το στενό μονοπάτι. Ιούλιος. Χαράματα Κυριακής. Πρώτη φορά Στα Άγια χώματα. Στο ψηλό ξέφωτο. Κάτω απ’ το κάστρο του Άγιου Ιλαρίωνα. Την ώρα που έβγαινε ήλιος, του Ιούλη ο ήλιος ο καυτός. Για να φωτίσει για στερνή φορά, καθώς πάλευε με τον χάροντα, στα μαρμαρένια αλώνια της τιμής, το ξανθό το παλικάρι, με τις πλατιές χερούκλες, το πλατύ μέτωπο και το ατέλειωτο χαμόγελο. Κατσάνης Γεώργιος. Ο ήρωας Μακεδόνας αξιωματικός, από το Σιδηρόκαστρο….

Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. της Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού.
a.avgoustis@hotmail.com.

Αναδημοσίευση από Ινφογνώμων Πολιτικά