Η ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

 

Σύνθεση ΠΑΖΛ καί ἐπιμέλεια παρουσίασης:  Εὐάγγελος Β. ὁ Σάμιος

 

 

              3^η ΕΚΔΟΣΗ  

 

      Σειρά ἀναρτήσεων: Ὁρθοδοξία

 

                                                                        1η  ΑΝΑΡΤΗΣΗ  : 09/09/2012

                                                                         2η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:  07/09/2015

                                                                         3η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:  07/09/2025

 

                Σχόλιο ΠΑΖΛ :   Ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι τό κορυφαῖο σύμβολο θυσίας καί ἁγιασμοῦ, γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Σταυρωμένου καί ἐν ταυτῷ Ἀναστημένου Χριστοῦ, διότι ὁ Σταυρός μαζί μέ τήν Ἀνάσταση εἶναι οἱ δύο σημαντικοί πυλῶνες πάνω στούς ὁποίους στηρίζεται ἡ ζωή ὅσων «εἰς Χριστόν» ἔχουν βαφτισθεῖ καί ἐνδυθεῖ.

      Ὁ μακαριστός π. Αὐγουστίνου Καντιώτου μᾶς λέει ὃτι "πρῶτον εἴπαμε νὰ πιστεύου­­με στὸν Ἐσταυρωμένο, δεύτερον νὰ ἔχουμε ἀγάπη καὶ νὰ ἐκτελοῦμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ τρί­το εἶναι νὰ κάνουμε τὸ σταυρό μας κανονικά".

     Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κηρύσσει  ¨ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν¨.

      Ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει θριαμβευτικά: «Κύριε ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου τόν σταυρόν Σοῦ ἡμῖν δέδωκας, φρίττει γάρ καί τρέμει μή φέρων καθαράν αὐτοῦ τήν δύναμιν, ὅτι νεκρούς ἀνιστᾶ καί θάνατον κατήργησεν».

       Πολλές  οἱ προτυπώσεις τοῦ Σταυροῦ στήν Παλαιά Διαθήκη.Ὅπως γιά παράδειγμα στή διάβαση της Ἐρυθρᾶς θάλασσας ἀπό τούς Ἑβραίους .  Ὁ Μωυσῆς χτύπησε μέ τό ραβδί του  ὁριζόντια («ἐπ ’εὐθείας ») τή θάλασσα καί αὐτή ἄνοιξε στά δύο ὥστε νά τή διαβεῖ ὁ λαός του. Στή συνέχεια ἀφοῦ πέρασε κι ὁ τελευταῖος Ἑβραῖος , ξαναχτύπησε μέ τό ραβδί του τή θάλασσα  κάθετα («ἐπ’ εὕρους») , σχηματίζοντας ἔτσι τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, καί τούς μέν  διωκόμενους ἔσωσε, τούς δέ διῶκτες τύραννους καταπόντισε .

      Ἂς ψάλλουμε ἀπό τούς χαιρετισμούς  « Δύναμις ἡ τοῦ Ξύλου, ἐπιδέδεικται τότε, πρός πίστωσιν ἀληθῆ τοῖς πᾶσι καί τήν ἄφωνόν τε καί νεκράν πρός ζωήν ἀνέστησε, φρικτόν θέαμα τοῖς μέλλουσι καρποῦσθαι σωτηρίαν, ἐν τῷ μέλπειν οὕτως•  Ἀλληλούια.».

      Μέσα ἀπό τίς ἑνότητες ποῦ περιλαμβάνει τό ἐν λόγῳ ΠΑΖΛ θά προσπαθήσω νά δώσω μία ὅσο τό δυνατόν, πλήρη εἰκόνα αὐτῆς τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας μας.  Ἁγία Γραφή, ὕμνοι, εἰκόνες, θεολογικά κείμενα καί ἔθιμα τοῦ λαοῦ,  συνθέτουν τό ΠΑΖΛ. Θά ἀνατρέξουμε στά προαναφερθέντα μέσα ἀπό τίς ἐπιμέρους ἀναρτήσεις ποῦ ἀκολουθοῦν.

       Ἔχουμε, λοιπόν,  τίς παρακάτω ἑνότητες:

 

 ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

 

 

Ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ – Ἀποστολικὸ καί Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 14 Σεπτεμβρίου 2025

 

 Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 14 Σεπτεμ-βρίου 2025, Ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (Α΄ Κορ. α΄ 18-24)

18 Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυ­ροῦ τοῖς μὲν ἀπολ­λυμέ­νοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳ­ζο­μένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. 19 γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. 20 ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; οὐχὶ ἐμώ­ρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου; 21 ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας. 22 ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, 23 ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χρι­στὸν ἐσταυρωμένον, Ἰ­ου­­­­­δαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν, 24 αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

18 Πράγματι λοιπόν ἡ διάδοση τοῦ κηρύγματος αὐτοῦ ὀφείλεται στή θεία του δύναμη. Διότι τό κήρυγμα γιά τό σταυρό σ’ ἐκείνους βέβαια πού βαδίζουν τό δρόμο τῆς ἀπώλειας φαίνεται μωρία καί κουταμάρα· σέ μᾶς ὅμως πού εἴμαστε στό δρόμο τῆς σωτηρίας εἶναι δύναμη Θεοῦ πού σώζει. 19 Ναί. Τούς φαίνεται μωρία καί δέν μποροῦν νά νιώ­σουν τή δύναμη τοῦ Εὐαγγελίου, ἄν καί παρουσιάζονται μέ τήν ἀξίωση ὅτι εἶναι σοφοί. Διότι ἔχει γραφεῖ ἀπό τόν Ἡσαΐα, πού μίλησε ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ: Θά ἐξα­­­φανίσω τή σοφία αὐτῶν πού παρουσιάζονται ὡς σο­­φοί, καί θά παραμερίσω ὡς ἀνώφελη καί ἄχρηστη τή φρόνηση ἐκείνων πού κομπάζουν μέ τήν ἰδέα ὅτι εἶ­­ναι συνετοί. 20 Ποῦ ὑπάρχει τώρα σοφός; Ποῦ ὑπάρχει ἔμπειρος διδάσκαλος τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου; Ποῦ ἐπιδέξιος συζη­τη­τής τῆς ἄπιστης καί ἄθεης αὐτῆς ἐποχῆς; Δέν ἀπέ­δει­ξε ὁ Θεός μωρή τή σοφία τῶν ἀνθρώπων πού ἔχουν τά κοσμικά φρονήματα τῆς ἐποχῆς μας; 21 Καί ἡ ἀποδοκιμασία αὐτή τοῦ Θεοῦ ἔγινε μέ κάθε δι­καιοσύνη. Διότι, ἀφοῦ μέ τή σοφία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία γί­νεται φανερή στά δημιουργήματά του, δέν γνώρισαν οἱ ἄνθρωποι τόν Θεό μέ τήν ἔμφυτη λογική καί τήν ἄλλη σο­φία τους, ἀποφάσισε ὁ Θεός μέσα στήν ἀγαθότητά του νά σώσει ὅλους ὅσους θά πιστέψουν σέ κάθε ἐπο­­χή, μέ τό κήρυγμα, πού φαίνεται μωρό καί ἀνόητο στούς σοφούς τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου. 22 Καί φαίνεται μωρό καί ἀνόητο, ἐπειδή καί οἱ Ἰουδαῖοι ἀπαιτοῦν ὑπερφυσικό σημεῖο γιά νά πιστέψουν, καί οἱ Ἕλληνες ζητοῦν φιλοσοφικούς συλλογισμούς πού νά ἱκανοποιοῦν τό περίεργο πνεῦμα τους. 23 Ἐμεῖς ὅμως κηρύττουμε τόν Χριστό πού ἔχει σταυ­ρωθεῖ. Καί ὁ σταυρωμένος Χριστός γιά τούς Ἰουδαίους πού περιμένουν τόν Μεσσία Χριστό ὡς ἐπίγειο βασιλιά εἶναι σκάνδαλο, ἐμπόδιο πάνω στό ὁποῖο σκοντάφτουν καί δέν πιστεύουν. Γιά τούς Ἕλληνες πάλι ὁ σταυρωμένος Θεός πού δέν νίκησε τούς ἐχθρούς του παρουσιάζεται ὡς ἰδέα μωρή καί ἀνόητη. 24 Σ’ αὐτούς ὅμως πού ὁ Θεός βρῆκε ἄξιους νά καλέσει στή σωτηρία, εἴτε Ἰουδαῖοι εἶναι εἴτε Ἕλληνες, κηρύττουμε Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι Θεοῦ δύναμη πού ἀναγεννᾶ καί ἁγιάζει, καί Θεοῦ σοφία πού φωτίζει κάθε πιστό.

 Το αλίευσα ΕΔΩ

 

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 14 Σεπτεμβρίου 2025, Ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (Ἰω. ιθ΄ 6-11, 13-20, 25-28, 30-35)

6 καὶ λέγει αὐτοῖς· ἴδε ὁ ἄνθρωπος. ὅτε οὖν εἶδον αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ὑπηρέται, ἐκραύγασαν λέγοντες· σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· λάβετε αὐτὸν ὑμεῖς καὶ σταυρώσατε· ἐγὼ γὰρ οὐχ εὑρίσκω ἐν αὐτῷ αἰτίαν. 7 ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ Ἰου­δαῖοι· ἡμεῖς νόμον ἔχο­μεν, καὶ κατὰ τὸν νόμον ἡμῶν ὀφείλει ἀποθανεῖν, ὅτι ἑαυτὸν Θεοῦ υἱὸν ἐποί­η­σεν. 8 Ὅτε οὖν ἤκουσεν ὁ Πιλᾶτος τοῦτον τὸν λόγον, μᾶλ­λον ἐφοβήθη, 9 καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ πραιτώριον πάλιν καὶ λέγει τῷ Ἰησοῦ· πόθεν εἶ σύ; ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπόκρισιν οὐκ ἔδω­κεν αὐτῷ. 10 λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πι­λᾶτος· ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε; 11 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ’ ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δε­δομένον ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ πα­ραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει. 

13 ὁ οὖν Πιλᾶτος ἀκούσας τοῦτον τὸν λόγον ἤγαγεν ἔξω τὸν Ἰησοῦν, καὶ ἐκά­θισεν ἐπὶ τοῦ βήματος εἰς τό­­πον λεγόμενον Λιθό­στρω­­τον, Ἑβρα­ϊστὶ δὲ Γαβ­­βαθᾶ· 14 ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς Ἰουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν. 15 οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. λέ­­γει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω; ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα. 16 τότε οὖν παρέδωκεν αὐ­τὸν αὐτοῖς ἵνα σταυ­ρω­θῇ. 17 Παρέλαβον δὲ τὸν Ἰη­σοῦν καὶ ἤγαγον· καὶ βαστάζων τὸν σταυρὸν αὐτοῦ ἐξῆλθεν εἰς τὸν λεγόμενον κρανίου τόπον, ὃς λέγεται Ἑβραϊστὶ Γολγοθᾶ, 18 ὅπου αὐτὸν ἐσταύρω­σαν, καὶ μετ’ αὐτοῦ ἄλλους δύο ἐντεῦθεν καὶ ἐντεῦθεν, μέσον δὲ τὸν Ἰησοῦν. 19 ἔγραψε δὲ καὶ τίτλον ὁ Πιλᾶτος καὶ ἔθηκεν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ· ἦν δὲ γεγραμμένον· Ἰησοῦς ὁ Ναζω­ραῖος ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰου­δαίων. 20 τοῦτον οὖν τὸν τίτλον πολλοὶ ἀνέγνωσαν τῶν Ἰ­-ου­δαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν τῆς πόλεως ὁ τόπος ὅπου ἐ­­σταυρώθη ὁ Ἰησοῦς· καὶ ἦν γεγραμμένον Ἑβραϊστί, Ἑλληνιστί, Ρωμαϊστί.

25 Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν. εἱστήκει­σαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. 26 Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρὶ αὐτοῦ· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου. 27 εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. καὶ ἀπ’ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια. 28 Μετὰ τοῦτο εἰδὼς ὁ Ἰη­σοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται, ἵνα τελειωθῇ ἡ γραφή, λέγει· διψῶ.

30 ὅτε οὖν ἔλαβε τὸ ὄξος ὁ Ἰησοῦς εἶπε, τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα. 31 Οἱ οὖν Ἰουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνου τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐ­­τῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν. 32 ἦλθον οὖν οἱ στρατιῶται, καὶ τοῦ μὲν πρώτου κατέαξαν τὰ σκέλη καὶ τοῦ ἄλλου τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ· 33 ἐπὶ δὲ τὸν Ἰησοῦν ἐλ­θόντες ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, οὐ κατέαξαν αὐ­τοῦ τὰ σκέλη, 34 ἀλλ’ εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ. 35 καὶ ὁ ἑωρακὼς μεμαρτύρηκε, καὶ ἀληθινὴ αὐτοῦ ἐστιν ἡ μαρτυρία, κἀκεῖνος οἶδεν ὅτι ἀληθῆ λέγει, ἵνα καὶ ὑμεῖς πιστεύσητε.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

6 Τούς λέει ὁ Πιλάτος: Γιά δεῖτε σέ τί ἄθλια κατάσταση κατάντησε ὁ ἄνθρωπος! Ὅταν λοιπόν τόν εἶδαν οἱ ἀρ­­­­­­χι­­ερεῖς καί οἱ ὑπηρέτες τοῦ συνεδρίου, ἄρχισαν νά φω­­­­­νάζουν δυνατά καί νά λένε: Σταύρωσέ τον, σταύ­ρω­­­­σέ τον. Τούς λέει ὁ Πιλάτος: Πάρτε τον ἐσεῖς καί σταυ­­ρῶ­στε τον. Διότι ἐγώ δέν τοῦ βρίσκω καμία ἐνοχή, καμία αἰτία καταδίκης, καί δέν μπορῶ νά τόν σταυρώσω. 7 Ἀλλά ἐπειδή οἱ Ἰουδαῖοι ἤξεραν ὅτι τό ­ρωμαϊκό κράτος συνήθιζε νά ἀνα­γνωρίζει τούς νόμους τῶν λαῶν πού ὑποδούλωνε, ὑπενθυμίζοντάς το αὐτό στόν Πιλάτο τοῦ ἀποκρίθηκαν: Ἐ­μεῖς ἔχουμε νόμο, καί σύμφωνα μέ τό νόμο μας πρέ­πει νά πεθάνει, διότι ἰσχυρίστηκε ὅτι εἶναι υἱός τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι βλασφήμησε τόν Θεό. 8 Ὅταν λοιπόν ὁ Πιλάτος ἄκουσε τό λόγο αὐτό, ὅτι δηλαδή ὁ Ἰησοῦς θεωροῦσε τόν ἑαυτό του υἱό τοῦ Θεοῦ, τρό­μαξε περισσότερο. Διότι ὡς εἰδωλολάτρης πού ἦ­­ταν παραδεχόταν πολλούς θεούς καί ἡμιθέους. Καί γι’ αὐ­τό φο­βή­θηκε μήπως πράγματι ὁ Ἰησοῦς ἦταν γιός κά­­­ποι­ου θεοῦ καί μέ τή δύναμή του τόν ἐξολοθρεύσει. 9 Μπῆκε τότε πάλι στό πραιτώριο καί λέει στόν Ἰησοῦ: Ἀπό ποῦ εἶσαι ἐσύ; Κατάγεσαι ἀπό τή γῆ ἤ ἦλθες ἀπό τόν οὐρανό; Ὁ Ἰησοῦς ὅμως δέν τοῦ ἔδωσε ἀ­πάν­τη­ση. 10 Μετά λοιπόν ἀπό τή σιωπή του αὐτή τοῦ λέει ὁ Πιλάτος: Σέ μένα δέν μιλᾶς; Δέν ξέρεις ὅτι ἔχω ἐξουσία νά σέ σταυρώσω, ὅπως ἔχω καί ἐξουσία νά σέ ἀφήσω ἐλεύθερο; 11 Ὁ Ἰησοῦς τότε τοῦ ἀποκρίθηκε: Δέν θά εἶχες καμία ἐξ­ου­­σία ἐναντίον μου, ἐάν δέν σοῦ εἶχε δοθεῖ ἡ ἐξουσία αὐ­­τή ἀπό ἐπάνω, δηλαδή ἀπό τόν Θεό. Ἡ ἀνοχή τοῦ Θε­οῦ σέ κρατάει ἄρχοντα στή δικαστική ἕδρα, καί σοῦ ἐπι­­­φύλαξε τό καθῆκον νά μέ δικάσεις. Ἐπειδή λοιπόν τήν ἐξουσία αὐτή σοῦ τήν ἔχει δώσει ὁ Θεός καί δέν μπο­ρεῖς νά ἀποφύγεις τό καθῆκον σου νά μέ δικάσεις, γι’ αὐ­τό ὁ Καϊάφας καί τό συνέδριο τῶν Ἰουδαίων ἔχουν με­γαλύτερη ἁμαρ­τία ἀπό σένα. Διότι αὐτοί μέ παρέδωσαν σέ σένα ἀπό φθό­­νο καί μί­σος καί σέ πιέζουν νά μέ καταδικάσεις. Κι ἐσύ τώρα, ἐπει­δή τούς φοβᾶσαι, κάνεις κατάχρηση τῆς ἐξου­­­σί­ας σου.

13 Ὁ Πιλάτος λοιπόν, ὅταν ἄκουσε τά τελευταῖα αὐτά λόγια, μέ τά ὁποῖα οἱ Ἰουδαῖοι ἀνα­γνώρι­ζαν καθαρά ὅτι εἶχαν βασιλιά τους τόν Καίσαρα, ὁδήγησε τόν Ἰησοῦ ἔξω ἀπό τό πραιτώριο. Κι αὐτός κάθισε πάνω στή δικαστική του ἕδρα, πού εἶχε τοποθετηθεῖ πρόχειρα στόν τόπο πού ἦταν στρωμένος μέ πέτρες καί μωσαϊκά καί γι’ αὐτό λεγόταν στήν ἑλληνική γλώσσα Λιθόστρωτο, καί στήν ἑβραϊκή Γαββαθᾶ, δηλαδή ὕψωμα, ἐξαιτίας τοῦ σχήματός του. 14 Ἦταν μάλιστα ἡμέρα τῆς παραμονῆς καί προετοιμασίας τοῦ Πάσχα, καί ἡ ὥρα ἦταν περίπου ἕξι ἀπό τήν ἀνα­­τολή τοῦ ἡλίου, δηλαδή δώδεκα τό μεσημέρι. Λέει τότε ὁ Πιλάτος στούς Ἰουδαίους: Γιά δεῖτε σέ ποιά ἀθλι­­­ό­τη­τα καί καταφρόνηση κατάντησε ὁ βασιλιάς σας. 15 Αὐτοί ὅμως, ἀντί νά παρακινηθοῦν νά δείξουν συμ­πά­θεια καί οἶκτο, ἄρχισαν νά φωνάζουν δυνατά: Πάρ’ τον, πάρ’ τον νά μήν τόν βλέπουμε. Σταύρωσέ τον. Τούς λέει ὁ Πι­λάτος: Τόν βασιλιά σας νά σταυρώσω; Ἀπο­κρίθηκαν οἱ ἀρχιερεῖς: Δέν ἔχουμε ἄλλον βασιλιά πα­ρά μόνο τόν Καίσαρα. Καί μέ τά λόγια τους αὐτά οἱ Ἰου­δαῖοι ἀρ­νή­θηκαν ὄχι μόνο τόν Μεσσία, ἀλλά καί τή θε­μελιώδη ἀρ­χή τῆς θεοκρατίας τους, σύμφωνα μέ τήν ὁποία βασι­λιάς τους ἦταν μόνο ὁ Θεός. 16 Τότε λοιπόν ὁ Πιλάτος τούς παρέδωσε τόν Ἰησοῦ γιά νά σταυ­ρωθεῖ. 17 Παρέλαβαν τότε οἱ στρατιῶτες τόν Ἰησοῦ καί ἄρ­­χισαν νά τόν ὁδηγοῦν πρός τόν τόπο ὅπου θά τόν σταύ­­­­­ρωναν. Κι αὐτός βαστάζοντας ἐπάνω στόν ὦμο του τόν σταυρό του βγῆκε ἔξω ἀπό τά τείχη τῆς πόλεως μέ­χρι κάποια τοποθεσία πού λέγεται Κρανίου τόπος, καί στήν ἑβραϊκή γλώσσα λέγεται Γολγοθᾶ. 18 Ἐκεῖ τόν σταύρωσαν. Καί μαζί του σταύρωσαν ἄλ­λους δύο, τόν ἕνα ἀπό τή μιά μεριά, καί τόν ἄλλο ἀπό τήν ἄλλη. Γιά νά ἀτιμάσουν μάλιστα περισσότερο τόν Ἰησοῦ, τοῦ ἔδωσαν τήν κεντρική θέση, ἀνάμεσα στούς δύο κακούργους. 19 Ὁ Πιλάτος διέταξε ἐπίσης κι ἔγραψαν μία ἐπιγραφή καί τήν τοποθέτησαν στό ἐπάνω μέρος τοῦ σταυροῦ. Στήν ἐπιγραφή αὐτή ἦταν γραμμένο τό ἑξῆς: Ἰησοῦς ὁ Ναζω­ραῖ­ος, ὁ βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων. 20 Αὐτή λοιπόν τήν ἐπιγραφή, πού διεκήρυττε ὅτι ὁ Ἰη­σοῦς ἦταν βασιλιάς τοῦ νέου Ἰσραήλ τῆς χάριτος, τή διάβασαν πολλοί ἀπʼ τούς Ἰουδαίους, διότι ὁ τόπος πού σταυρώθηκε ὁ Ἰησοῦς ἦταν κοντά στήν πόλη. Τό κεί­μενο τῆς ἐπιγραφῆς ἦταν γραμμένο σέ τρεῖς γλῶσ­σες: στήν ἑβραϊκή, πού ἦταν ἡ ἐθνική γλώσσα τῶν Ἑβραί­ων, στήν ἑλληνική, πού ἦταν διεθνής γλώσσα, καί στή ρω­μαϊκή, πού ἦταν ἡ ἐπίσημη γλώσσα τοῦ κράτους. Ἔτσι δόθηκε στό περιεχόμενο τῆς ἐπιγραφῆς ὅσο τό δυνατόν μεγαλύτερη δημοσιότητα.

25 Αὐτά λοιπόν ἔκαναν οἱ στρατιῶτες. Ἐκεῖ ὅμως κοντά στό σταυρό τοῦ Ἰησοῦ στεκόταν ἐπίσης καί ἡ μητέρα του καί ἡ ἀδελφή τῆς μητέρας του, ἡ Μαρία ἡ γυναίκα τοῦ Κλωπᾶ καί ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. 26 Ὁ Ἰησοῦς λοιπόν, ὅταν εἶδε τή μητέρα του καί τόν μαθητή πού ἀγαποῦσε νά στέκεται ἐκεῖ κοντά, λέει στή μητέρα του: Γυναίκα, νά ποιός ἀπό τώρα θά εἶναι ὁ γιός σου. 27 Ἔπειτα λέει στό μαθητή: Νά ἡ μητέρα σου. Καί ἀπό ἐκείνη τήν ὥρα τήν πῆρε ὁ μαθητής στό κατάλυμά του. 28 Ὕστερα ἀπ’ αὐτό, ἀφοῦ βεβαιώθηκε ὁ Ἰησοῦς ὅτι εἶχαν πλέον συντελεσθεῖ ὅλα ὅσα θά πάθαινε καί εἶχαν τελείως ἐκπληρωθεῖ σύμφωνα μέ τίς προφητεῖες, γιά νά ἐπα­λη­θευθεῖ ἡ Ἁγία Γραφή σέ ὅλα καί μέχρι τήν τελευταία λεπτομέρεια, εἶπε: Διψῶ.

30 Ὅταν λοιπόν γεύθηκε τό ξίδι ὁ Ἰησοῦς εἶπε: Ὅλα πιά ἔχουν τελειώσει. Οἱ προφητεῖες ὅλες ὁλο­κλη­ρώ­­­­­­θη­­­καν, καί τό ἔργο μου πῆρε αἴσιο τέλος. Ὅλα ὅ­σα ἔπρεπε νά πάθω τελείωσαν, καί ἡ σωτηρία τῶν ἀν­­­­­­­θρώπων ἐξα­­­­­­­­­σφα­λίσθηκε πλήρως. Κι ἀφοῦ ἄφησε μό­­­νος του τό κε­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­φά­λι του νά γείρει πρός τά κάτω, παρέ­δω­σε ἐξουσι­α­­­­­­­­­­­­­­­­­­­στι­κά τήν ψυ­χή του στόν Πατέρα του, ὅταν αὐτός θέ­­­λη­­σε. 31 Στό μεταξύ οἱ Ἰουδαῖοι ἔπαιρναν τά μέτρα τους γιά νά μή μείνουν πάνω στό σταυρό νεκρά τά σώματα τῶν καταδίκων καί κατά τή διάρκεια τοῦ Σαββάτου. Διότι ἡ ἡμέρα πού ἔγινε ἡ σταύρωση ἦταν ἡμέ­ρα ἔκτακτης προ­­­­παρασκευῆς καί ἐξαι­ρετικῆς προετοιμασίας, καθώς ἡ ἡμέρα τοῦ Σαββάτου ἐκείνου πού θά ἄρχιζε ἀπό τή δύση τοῦ ἡλίου ἦταν μεγάλη καί ἐπίσημη. Διότι, ἐκτός ἀπ’ τό ὅτι ἦταν Σάββατο, συνέπιπτε ἀκόμη καί μέ τήν πρώ­τη ἡμέρα τῆς μεγάλης ἑορτῆς τοῦ Πάσχα. Ἐξάλλου ἀπα­­γορευόταν ρητά στό Δευτερονόμιο νά μεί­νουν ἄταφα τά σώματα τή νύχτα πάνω στό σταυρό. Πα­­­­­ρακάλεσαν λοιπόν τόν Πιλάτο νά διατάξει νά σπάσουν τά σκέ­λη τῶν καταδίκων, γιά νά συντομευθεῖ ἔτσι ὁ θάνατός τους, καί νά τούς σηκώσουν τό συντομότερο ἀπό ἐκεῖ. 32 Ἦλθαν λοιπόν οἱ στρατιῶτες γιά νά σπάσουν τά κόκ­κα­λα τῶν καταδίκων· καί ἔσπασαν τά σκέλη τοῦ ληστῆ τόν ὁποῖο πλησίασαν πρῶτο, ὅπως καί τοῦ ἄλ­λου λη­στῆ πού σταυρώθηκε μαζί μέ τόν Ἰησοῦ. 33 Ὅταν ὅμως ἦλθαν στόν Ἰησοῦ, σάν τόν εἶδαν ὅτι ἦταν ἤδη νεκρός, δέν τοῦ ἔσπασαν τά σκέλη, 34 ἀλλά ἕνας ἀπό τούς στρατιῶτες, γιά νά διαπιστώσει μέ μεγαλύτερη βεβαιότητα τό θάνατό του, τοῦ τρύπησε τήν πλευρά μέ λόγχη, κι ἀμέσως βγῆκε ἀπό τό σημεῖο πού τρυπήθηκε αἷμα καί ὕδωρ. Αὐτό ὅμως ἦταν ἕνα φαι­νόμενο πρω­το­φανές καί παράδοξο· διότι σέ κάθε νε­­­­­κρό τό αἷμα πήζει, καί ὅσο κι ἄν τόν τρυπήσει κανείς, δέν βγαίνει ποτέ καθαρό αἷμα καί διαυγές ὕδωρ. 35 Τό γεγονός ὅμως αὐτό εἶναι ἀληθινό, καί εἶναι πραγ­μα­τικά αὐτά πού ὑποδηλώνει, δηλαδή ἡ κάθαρση τοῦ βαπτίσματος καί ὁ ἁγιασμός ἀπό τό αἷμα τοῦ Κυ­ρί­­­­ου. Κι ἐκεῖνος πού τό εἶδε μέ τά μάτια του ἔδωσε μαρ­­­τυ­­ρία γι’ αὐτό, καί ἡ μαρτυρία του εἶναι ἀληθινή. Ὁ ἴδιος δέν ἔχει καμία ἀμφιβολία γι’ αὐτό, ἀλλά ξέρει κα­­­­­­λά ὅτι λέει τήν ἀλήθεια. Κι ἔδωσε μαρτυρία τόσο γιά τό γε­γονός αὐτό ὅσο καί γιά τό ὅτι οἱ στρατιῶτες δέν ἔ­­σπα­­σαν τά σκέλη τοῦ Ἰησοῦ, ἀλλά μόνο τήν πλευρά του τρύπησαν. Καί ἔδωσε τή μαρτυρία του αὐτή, γιά νά πι­­­­στέψετε κι ἐσεῖς ὅτι ὁ Ἰησοῦς πού βρίσκεται ἐπά­νω στό σταυρό εἶ­­ναι ὁ Μεσσίας, πού προκήρυξαν οἱ προ­φῆ­τες.

   Το αλίευσα ΕΔΩ

Λαυρέντζος: Γιατί το πολιτικό σύστημα δεν λύνει το δημογραφικό

 

Το αλίευσα ΕΔΩ

Γκρεκάνικο: Αρχαία ελληνική γλώσσα που ομιλείται ακόμη στη νότια Ιταλία (βίντεο)

 

Στη Νότια Ιταλία, μια από τις παλαιότερες γλώσσες της Ευρώπης βρίσκεται στα πρόθυρα της εξαφάνισης, δημοσιεύει η France24.

Η γκρεκάνικο, μια μορφή αρχαίας ελληνικής που εξακολουθεί να ομιλείται στην Καλαβρία, έχει επιβιώσει από αυτοκρατορίες και αιώνες παραμέλησης. Σήμερα, απομένουν μόνο μερικές εκατοντάδες ομιλητές – και ο αγώνας για να διατηρηθεί ζωντανή έχει ξεκινήσει.

Σε μια μικρή γωνιά της νότιας Ιταλίας , ανάμεσα στα βουνά της Καλαβρίας και το Ιόνιο Πέλαγος, μια αρχαία γλώσσα εξακολουθεί να υπάρχει. Οι ντόπιοι την αποκαλούν Grecanico ή Griko στη γειτονική Απουλία. Είναι μια σπάνια μορφή ελληνικής που έχει επιβιώσει εδώ και αιώνες, μεταδίδεται σε χωριά όπου τα τείχη εξακολουθούν να αντηχούν με τους ήχους της.

Αλλά ο χρόνος τελειώνει

«Έχουμε μείνει μόνο μερικές εκατοντάδες. Είμαι ένας από τους νεότερους και είμαι 71 ετών», λέει ο Τίτο Σκιλάτσι, ένας από τους ηγέτες του αγώνα για να κρατηθεί ζωντανή η Γκρεκάνικη.

Καθώς περνάει κάθε γενιά, περνάει και ένα κομμάτι αυτής της μοναδικής πολιτιστικής κληρονομιάς.

Επιβίωσε από αυτοκρατορίες

Το πώς η ελληνική γλώσσα ριζώθηκε για πρώτη φορά στη νότια Ιταλία παραμένει θέμα συζήτησης. Μερικοί ιστορικοί την ανάγουν στις αποικίες της Μεγάλης Ελλάδας , που ιδρύθηκαν τον 8ο αιώνα π.Χ., όταν άποικοι από όλο το Αιγαίο ίδρυσαν πόλεις στις ιταλικές ακτές. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η γλώσσα έφτασε αργότερα, ενισχύθηκε υπό βυζαντινή κυριαρχία τον Μεσαίωνα.

Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι το Γκρεκάνικο έχει επιβιώσει από αυτοκρατορίες, εισβολές, δικτατορίες και έχει υπομείνει αιώνες παραμέλησης.

Περισσότερο από απλές λέξεις

Για πολλούς στην Καλαβρία, η γκρεκάνικο αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από μια απλή γλώσσα. Ζει μέσα από παραδοσιακά τραγούδια, προφορικές αφηγήσεις και την πολιτιστική μνήμη κοινοτήτων που εδώ και καιρό θεωρούσαν τους εαυτούς τους ξεχωριστούς στην Ιταλία.

Σήμερα, οι προσπάθειες για την αναβίωσή της περιλαμβάνουν ένα εβδομαδιαίο σχολείο που πραγματοποιείται τον Αύγουστο, όπου ηλικιωμένοι, νέοι και επίδοξοι ομιλητές της γκρεκάνικο συγκεντρώνονται για να κρατήσουν ζωντανή τη γλώσσα. 

Η ομάδα ENTR του FRANCE 24 ταξίδεψε στην Καλαβρία για να συναντήσει τόσο την παλαιότερη γενιά άπταιστων ομιλητών όσο και τους νέους ακτιβιστές που ηγούνται της αναβίωσής της.

echedoros

Το αλίευσα ΕΔΩ

Κυριακὴ πρὸ τῆς Ὑψώσεως – Εὐαγγελικὸ καί Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 7 Σεπτεμβρίου 2025

Προεόρτια τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου

Απόστολος (Γαλ. στ΄ 11-18)

Αδελφοί, ἲδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. Ὃσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. Οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται. Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ. Ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις. Καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τοῦ Θεοῦ. Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω· ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω. Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν, ἀδελφοί· ἀμήν.

Μετάφραση  

Αδελφοί, προσέξτε μέ πόσο μεγάλα γράμματα σᾶς γράφω τώρα μέ τό ἲδιο μου τό χέρι. Ὃσοι θέλουν νά ἀποκτήσουν καλή φήμη στους ἀνθρώπους, αὐτοί σᾶς ὑποχρεώνουν να περιτέμνεσθε, μέ μόνο στόχο νά μή καταδιώκωνται ἀπό τούς Ἰουδαίους ἐξαιτίας τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Ἂλλωστε οὒτε καί αὐτοί πού ἐπιμένουν στήν περιτομή τηροῦν τόν νόμο. Ἁπλῶς θέλουν νά περιτέμνεστε ἐσεῖς, γιά νά καυχηθοῦν ὃτι σᾶς κατάφεραν νά τό κάνετε. Ὃσο γιά μένα, δέν θέλω ἂλλη ἀφορμή γιά καύχηση ἐκτός ἀπό τόν σταυρό τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τόν σταυρό πού πάνω του ὁ κόσμος πέθανε γιά μένα κι ἐγώ γιά τόν κόσμο. Για ὃσους ἀνήκουν στόν Ἰησοῦ Χριστό δέν ἒχει καμιά σημασία οὒτε τό νά κάνεις περιτομή οὒτε τό νά μήν κάνεις, ἀλλά ὃλοι εἶναι νέα δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ. Ὃσοι ἀκολουθοῦν αὐτή τήν ἂρχή, θά ἒχουν τήν εἰρήνη καί τό ἒλεος τοῦ Θεοῦ μαζί τους, αὐτοί καί ὃλος ὁ λαός τοῦ Θεοῦ. Στό ἑξῆς κανένας ἂς μή μοῦ δημιουργεῖ προβλήματα. Ἀρκετά ἒχω πάθει γιά τόν Ἰησοῦ, ὃπως δείχνουν τά σημάδια στό σῶμα μου. Ἡ χάρη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εὒχομαι νἀ εἶναι μαζί σας, ἀδελφοί μου. Ἀμήν.

Ευαγγέλιο (Ἰωάν. γ΄ 13-17)

Εἶπεν ὁ Κύριος· Οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ. Καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ.

Μετάφραση

Εἶπεν ὁ Κύριος: «Κανένας δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό παρά μόνο ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό, καί πού εἶναι στόν οὐρανό. Ὅπως ὁ Μωυσῆς ὕψωσε τό χάλκινο φίδι στήν ἔρημο, ἔτσι πρέπει νά ὑψωθεῖ ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, ὥστε ὅποιος πιστεύει σ΄ αὐτόν νά μή χαθεῖ ἀλλά νά ζήσει αἰώνια. Τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε παρέδωσε στό θάνατο τό μονογενῆ τοῦ Υἱό, γιά νά μή χαθεῖ ὅποιος πιστεύει σ΄ αὐτόν ἀλλά νά ἔχει ζωή αἰώνια. Γιατί ὁ Θεός δέν ἔστειλε τόν Υἱό του στόν κόσμο γιά νά καταδικάσει τόν κόσμο, ἀλλά γιά νά σωθεῖ ὁ κόσμος δι΄ αὐτοῦ».

 Το αλίευσα ΕΔΩ

“Δεν υποχωρούμε άνδρες, οφείλετε να πεθάνετε εδώ”, μόνο οι Τούρκοι λάκισαν!

«Η Λεπτή Κόκκινη Γραμμή» αποτελεί έναν από τους θρύλους της ιστορίας των πολέμων. Αν και προϋπήρχε του γεγονότος που γέννησε τον θρύλο, εντούτοις ήταν σε μια συγκεκριμένη περίπτωση που ο αληθής θρύλος άνθισε.

Το 1854 ο Κριμαϊκός Πόλεμος βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Στις 25 Οκτωβρίου Βρετανοί, Γάλλοι και Τούρκοι, από την μια πλευρά, μάχονταν κατά των Ρώσων. Ύστερα από τις αρχικές αψιμαχίες ένα ρωσικό σώμα ιππικού δυνάμεως άνω των 2.500 ανδρών, υποστηριζόμενο και από πυροβολικό, κινήθηκε κατά των βρετανικών γραμμών.

Η ταξιαρχία του σερ Κόλιν Κάμπελ βρέθηκε σύντομα εντός του βεληνεκούς των ρωσικών πυροβόλων υφιστάμενη σοβαρές απώλειες. Ο Κάμπελ είχε τάξει τους άνδρες του σε έναν ομαλό λοφίσκο. Για να περιορίσει δε τις απώλειες τους διέταξε να πέσουν πρηνείς στο έδαφος. Στην ταξιαρχία του Κάμπελ ανήκε το περίφημο 93ο Σύνταγμα των Highlanders, ένας λόχος απομάχων, 50 άνδρες της βασιλικής φρουράς και ένα τουρκικό τάγμα 350 ανδρών.

Ξαφνικά εμφανίστηκαν ενώπιον τους τέσσερις ρωσικές ίλες. Πίσω τους ακολουθούσε ο υπόλοιπο ρωσικό σώμα ιππικού. Οι Τούρκοι αμέσως πανικοβλήθηκαν και το έβαλαν στα πόδια αφήνοντας τους Βρετανούς μόνους. Καθώς πέρασαν μέσα από τον καταυλισμό των Highlanders η γυναίκα ενός Σκώτου στρατιώτη άρχισε να χτυπά τους φεύγοντες Τούρκους, να τους βρίζει, λέγοντάς τους δειλούς και να τους πετά αντικείμενα.

Ακόμα κι αυτός ο εξευτελισμός όμως από μια γυναίκα δεν σταμάτησε τη φυγή των δειλών. Στο λοφίσκο απέμειναν 550 Highlanders και 100 απόμαχοι. Ο Κάμπελ βλέποντας τη δυσαναλογία των δυνάμεων φώναξε στους άνδρες του: «Άνδρες, θυμηθείτε ότι δεν υπάρχει υποχώρηση από δω. Οφείλετε να πεθάνετε εδώ που στέκεστε»!

Οι Σκώτοι σηκώθηκα όρθιοι και με τους συναδέλφους τους σχημάτισαν γραμμή δύο μόλις ζυγών. Ήταν τόσο λεπτός ο σχηματισμός τους που αν οι Ρώσοι επιτίθονταν ορμητικά σίγουρα θα τον διασπούσαν. Οι Σκώτοι όμως γνωρίζοντας πως είχε έρθει η ώρα να πεθάνουν αποφάσισαν να πουλήσουν ακριβά τις ζωές τους.

Οι τέσσερις ρωσικές ίλες σταμάτησαν αιφνιδιασμένες από την εξέλιξη. Οι Βρετανοί όμως δεν σάστισαν καθόλου και άμεσα εξαπέλυσαν την πρώτη τους ομοβροντία. Ελάχιστοι Ρώσοι έπεσαν. Οι υπόλοιποι όμως φοβήθηκαν και πισωγύρισαν, αλλά επανήλθαν και επιχείρησαν να επιτεθούν. Τότε δέχτηκαν κατά πρόσωπο μια δεύτερη ομοβροντία και υποχώρησαν εν αταξία.

Οι Σκώτοι θέλησαν τότε να επιτεθούν στους ιππείς με την ξιφολόγχη, αλλά ο Κάμπελ τους σταμάτησε, εγκαίρως με… βρισιές. «93ο, 93ο, ανάθεμα την προθυμία σας», τους φώναξε. Έτσι οι άνδρες σταμάτησαν και εξαπέλυσαν μια τρίτη ομοβροντία. Οι Ρώσοι ιππείς δεν άντεξαν άλλο και τράπηκαν σε φυγή προς το κύριο σώμα του ιππικού τους.

Οι Highlanders ξέσπασαν σε ιαχές. Η «λεπτή κόκκινη γραμμή» τους είχε σταματήσει την ρωσική αντεπίθεση. Ο θρύλος είχε γεννηθεί. Ο ανταποκριτής των Times του Λονδίνου Γουίλιαμ Ράσελ ήταν ο «νονός». «Τίποτα δεν μπορούσες να δεις μεταξύ των επιτιθέμενων Ρώσων και της Μπαλακλάβα παρά μόνο τη λεπτή κόκκινη γραμμή του 93ου με το ατσάλι στις κάννες των τυφεκίων», έγραψε, δημιουργώντας έναν θρύλο που υφίσταται έως σήμερα.

history-point.gr

Το αλίευσα ΕΔΩ

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31.08.25

 

  Κυριακή ΙΒ'  Ματθαίου 31/8/2025

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΘ’ 16 – 26

῞Ενας πλούσιος νέος ζητεῖ τὴν αἰώνιον ζωὴν

16 Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; 17 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς. 18 λέγει αὐτῷ· ποίας; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπε· τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, 19 τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 20 λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ; 21 ἔφη αὐτῷ ὁ ῾Ιησοῦς· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. 22 ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά.

Τὰ μειονεκτήματα τοῦ πλούτου

23 ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 24 πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ραφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. 25 ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες· τίς ἄρα δύναται σωθῆναι; 26 ἐμβλέψας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι. 

 

  ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ 

 ῞Ενας πλούσιος νέος ζητεῖ τὴν αἰώνιον ζωὴν

16 Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; 17 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς. 18 λέγει αὐτῷ· ποίας; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπε· τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις,19 τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.20 λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ;  21 ἔφη αὐτῷ ὁ ῾Ιησοῦς· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει  μοι. 22 ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά. 

 Τὰ μειονεκτήματα τοῦ πλούτου

23 ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 24 πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ραφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. 25 ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες· τίς ἄρα δύναται σωθῆναι; 26 ἐμβλέψας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι.

 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Θ’ 1 – 7

 Τὸ παλαιὸν ἁγιαστήριον τύπος τοῦ νέου

ΕΙΧΕ μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε ῞Αγιον κοσμικόν· 2 σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται ῞Αγια. 3 μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη ῞Αγια ῾Αγίων, 4 χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ράβδος ᾿Ααρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, 5 ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος. 6 Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, 7 εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων.

 

 ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ 

Τὸ παλαιὸν ἁγιαστήριον τύπος τοῦ νέου

1 Είχε πράγματι, λοιπόν, και η πρώτη διαθήκη διατάξεις λατρείας και το γήινο Άγιο. 2 Γιατί κατασκευάστηκε το πρώτο μέρος της Σκηνής, μέσα στο οποίο ήταν η λυχνία και η τράπεζα και η πρόθεση των άρτων, που λέγεται Άγια. 3 Και μετά το δεύτερο καταπέτασμα υπήρχε το μέρος της Σκηνής που λέγεται Άγια Αγίων, 4 που είχε ένα χρυσό θυμιατήρι και την Κιβωτό της Διαθήκης περικαλυμμένη από παντού με χρυσάφι, μέσα στην οποία ήταν μια στάμνα χρυσή που είχε το μάννα και η ράβδος του Ααρών που βλάστησε και οι πλάκες της διαθήκης. 5 Και πάνω από αυτήν υπήρχαν αστραφτερά Χερουβείμ που επισκίαζαν το ιλαστήριο. Γι’ αυτά δεν είναι δυνατό τώρα να μιλούμε λεπτομερειακά.6 Ενώ λοιπόν αυτά είναι έτσι κατασκευασμένα, αφενός στο πρώτο μέρος της Σκηνής μπαίνουν διαπαντός οι ιερείς, επιτελώντας τις λατρείες, 7 αφετέρου στο δεύτερο μέρος μπαίνει μια φορά το έτος μόνος του ο αρχιερέας, όχι χωρίς αίμα, που το προσφέρει υπέρ του εαυτού του και υπέρ των αμαρτιών από άγνοια του λαού.

 Η μετάφραση είναι αντιγραφή από την "Α' Μεταγλώττιση της Καινής Διαθήκης" Σπύρου Κίμ. Καραλή, A' έκδοση 1991, http://users.sch.gr/aiasgr/index.html.

Το αλίευσα ΕΔΩ

ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ

 

 Το καλύτερο φάρμακο 

Το αλίευσα ΕΔΩ

Καλύτερα να μιλάμε στην καρδιά του άλλου ... - Άγιος Πορφύριος

 Καλύτερα να μιλάμε στην καρδιά του άλλου με προσευχή παρά στο αυτί με λόγια-Μιλάει ο Άγιος Πορφύριος

 Το αλίευσα ΕΔΩ

Άλυτα Μυστήρια της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας!

 Το αλίευσα ΕΔΩ

Ολόκληρη Προτεσταντική Εκκλησία στο Χάλιφαξ μεταστρέφεται στην Ορθοδοξία

 Σημαντικό ορόσημο στην Αγγλία! Ολόκληρη ενορία Προτεσταντών στο Χάλιφαξ μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία

Η Πορεία προς την Αρχαία Πίστη

Τον Σεπτέμβριο του 2025, η “Hope Church” στο Χάλιφαξ της Δυτικής Υόρκης της Αγγλίας, μια ευαγγελική προτεσταντική κοινότητα, αναμένεται να ολοκληρώσει τη διαδικασία μεταστροφής της στην Ορθοδοξία. Η κοινότητα θα γίνει επίσημα δεκτή στην Αντιοχιανή Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Βρετανικών Νήσων και Ιρλανδίας και θα μετονομαστεί σε “Ορθόδοξη Εκκλησία της Αγίας Χίλντας“.

Η Πορεία προς την Αρχαία Εκκλησία

Η ιστορία της “Hope Church” ξεκίνησε το 2018, όταν ο πάστορας Doug Clark και η κοινότητά του ξεκίνησαν μια συστηματική αναζήτηση για την αυθεντική χριστιανική πίστη. Όπως εξηγούν οι ίδιοι, η δέσμευσή τους να μελετήσουν σε βάθος τις Γραφές και να ανακαλύψουν τον τρόπο με τον οποίο ο Ιησούς δίδαξε ότι πρέπει να είναι η Εκκλησία, τους οδήγησε αναπόφευκτα στην Ανατολική Ορθοδοξία.

Σύμφωνα με τον ίδιο τον πάστορα Clark, η αναζήτηση της κοινότητας είχε ως στόχο να βρει μια εκκλησία που να είναι “Χριστοκεντρική, πολιτιστικά εναρμονισμένη και ομολογιακή”. Μετά από ενδελεχή μελέτη της εκκλησιαστικής ιστορίας και των δογμάτων, κατέληξαν στην πεποίθηση ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία διατηρεί την αδιάσπαστη αποστολική διαδοχή και την πληρότητα της διδασκαλίας της πρώτης Εκκλησίας.

Η απόφαση για τη μαζική αυτή μεταστροφή αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη τάση που παρατηρείται σε ορισμένες προτεσταντικές κοινότητες. Πολλοί Προτεστάντες εκφράζουν δυσαρέσκεια με τη φιλελευθεροποίηση των δογμάτων και των ηθικών αξιών που παρατηρείται στις ομολογίες τους, και αναζητούν μια σταθερή, παραδοσιακή πίστη. Η Ορθοδοξία, με την αρχαία λειτουργική της παράδοση, τα μυστήρια και την πιστότητα στις διδασκαλίες των Πατέρων, προσφέρει αυτό που πολλοί αναζητούν: μια αίσθηση συνέχειας και αυθεντικότητας.

Ο πάστορας Douglas Clark και ο συνεργάτης του, Viviers Ferreira, μαζί με την συντριπτική πλειοψηφία των μελών της κοινότητας, έχουν ήδη ενταχθεί στη διαδικασία της κατήχησης. Η διαδικασία αυτή, που αποκαλείται “Προσκύνημα στην Ορθοδοξία”, δεν είναι πρωτόγνωρη για την Αντιοχιανή Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία έχει δεχθεί και άλλες κοινότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο από το 1995.

Σημασία της Εξέλιξης

Η μεταστροφή της “Hope Church” θεωρείται ένα σημαντικό γεγονός, καθώς αναδεικνύει το άνοιγμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας να δεχθεί ολόκληρες κοινότητες και όχι μόνο μεμονωμένα άτομα. Αποτελεί, επίσης, μια μαρτυρία της ζωντάνιας της Ορθοδοξίας και της έλξης που ασκεί σε ανθρώπους που αναζητούν την αρχαιότητα, την παράδοση και την αυθεντικότητα της χριστιανικής πίστης.

Η κοινότητα της Αγίας Χίλντας θα αποτελέσει ένα νέο Ορθόδοξο κέντρο στο Χάλιφαξ, συνεχίζοντας το έργο της διακονίας και της ιεραποστολής, πλέον εντός της παράδοσης της αρχαίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Πηγές:

• (antiochian-orthodox
• (hopehalifax./)
• https://orthochristian.com/172029.html
• Inaugural Divin
• πηγή

Το αλίευσα ΕΔΩ

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 24.08.25

Κυριακή ΙΑ΄ Ματθαίου 24/8/2025

Ευαγγέλιο

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ιη’ 23 – 35

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Π.ΤΡΕΜΠΕΛΑ

²³ Διὰ τοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ ὃς ἠθέλησεν συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ.

²³ Διότι δὲ εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν τὸ καθῆκον τοῦ νὰ συγχωρῶμεν τοὺς πταίστας μας εἶναι ἀπεριόριστον, δι’ αὐτὸ ὠμοίασεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν πρὸς ἐπίγειον βασιλέα, ποὺ ἠθέλησε νὰ λογαριασθῇ μὲ τοὺς δούλους καὶ αὐλικούς του, εἰς τοὺς ὁποίους εἶχεν ἀναθέσει τὴν διαχείρισιν τῶν φόρων καὶ εἰσπράξεών του.

²⁴ ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων.

²⁴ Ὅταν δὲ αὐτὸς ἄρχισε νὰ λογαριάζεται, τοῦ ἔφεραν ἕνα χρεώστην, ποὺ ὤφειλε δέκα χιλιάδες τάλαντα, δηλαδὴ περίπου ἑξήκοντα ἑκατομμύρια χρυσᾶς δραχμάς.

²⁵ μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ ἀποδοθῆναι.

²⁵ Ἐπειδὴ δὲ αὐτὸς δὲν εἶχε νὰ πληρώσῃ, διέταξεν ὁ κύριος νὰ πωληθῇ αὐτὸς καὶ ἡ γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά του καὶ ὅλα ὅσα εἶχε καὶ νὰ πληρωθῇ τὸ χρέος.

²⁶ πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων· κύριε μακροθύμησον ἐπ’ ἐμοί, καὶ πάντα σοι ἀποδώσω.

²⁶ Ἔπεσε λοιπὸν κατὰ γῆς ὁ δοῦλος καὶ τὸν ἐπροσκύνει λέγων· Κύριε, κάμε ὑπομονὴν δι’ ἐμέ, καὶ ὅλα ὅσα χρεωστῶ, θὰ σοῦ τὰ πληρώσω.

²⁷ σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτόν, καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ. 

²⁷ Ἐλυπήθη δὲ καὶ ᾐσθάνθη συμπάθειαν ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου καὶ τὸν ἀφῆκεν ἐλεύθερον, τοῦ ἐχάρισε δὲ καὶ τὸ δάνειον.

²⁸ ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ, ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγεν λέγων· ἀπόδος μοι εἴ τι ὀφείλεις.

²⁸ Ὅταν ὅμως ἐβγῆκεν ἔξω ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, ηὗρεν ἕνα ἀπὸ τοὺς συνδούλους του, ποὺ τοῦ ἐχρεώστει ἑκατὸν δηνάρια, δηλαδὴ περίπου ἐνενήντα χρυσὸς δραχμάς.Καὶ ἀφοῦ τὸν ἐσταμάτησε, τὸν ἐστενοχώρει σκληρὰ λέγων· Ἐξόφλησέ μου ὅ,τι μοῦ χρεωστεῖς.

²⁹ πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων· μακροθύμησον ἐπ’ ἐμοί, καὶ ἀποδώσω σοι·

²⁹ Ἔπεσε λοιπὸν εἰς τὰ πόδια του ὁ σύνδουλός του καὶ τὸν παρεκάλει λέγων· Περίμενέ με καὶ δεῖξε ὑπομονὴν μαζί μου καὶ θὰ σὲ πληρώσω.

³⁰ ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον. 

³⁰ Αὐτὸς ὅμως δὲν ἤθελεν, ἀλλ’ ἐπῆγεν εἰς τὸ δικαστήριον καὶ τὸν ἔρριψεν εἰς φυλακήν, Ἕως ὅτου πληρώσῃ ὅ,τι ἐχρεωστοῦσεν.

³¹ ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα.

³¹ Ὅταν δὲ εἶδαν οἱ ἄλλοι σύνδουλοί του αὐτὰ ποὺ ἔγιναν, ἐλυπήθησαν πολὺ καὶ ἀφοῦ ἦλθαν διηγήθησαν εἰς τὸν κύριον τους ὅλα ὅσα συνέβησαν.

³² τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με·

³² Τότε τὸν προσεκάλεσεν ὁ κύριός του καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Δοῦλε πονηρέ, ὅλον τὸ χρέος ἐκεῖνο, τὸ τόσον μεγάλο, σοῦ τὸ ἐχάρισα, ἐπειδὴ μὲ παρεκάλεσες.

³³ οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγὼ σὲ ἠλέησα;

³³ Δὲν ἔπρεπε καὶ σὺ νὰ λυπηθῇς καὶ νὰ κάμῃς ἔλεος εἰς τὸν σύνδουλόν σου, ὅπως καὶ ἑγώ, ποὺ δὲν εἶμαι σύνδουλός σου ἀλλὰ κύριός σου, σὲ ἐλυπήθηκα καὶ ἔδειξα ἔλεος εἰς σέ;

³⁴ καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ.

³⁴ Καὶ ἐθύμωσεν ὁ κύριός του καὶ τὸν παρέδωκεν εἰς αὐτούς, ποὺ βασανίζουν τοὺς φυλακισμένους, διὰ νὰ τὸν τιμωροῦν, μέχρις ὅτου ἐξοφλήσῃ πᾶν ὅ,τι ἐχρεωστοῦσεν.

³⁵ Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν.

³⁵ Ἔτσι καὶ ὁ ἐπουράνιος πατήρ μου, πρὸς τὸν ὁποῖον λόγῳ τῶν ἀναριθμήτων σας ἁμαρτιῶν εἶσθε χρεῶσται ἀναριθμήτου χρέους, θὰ κάμῃ εἰς σᾶς, ἐὰν δὲν συγχωρήσετε καθένας σας τὸν ἀδελφόν του ὄχι μὲ τὸ στόμα σας μόνον, ἀλλ’ ἀπὸ τὴν καρδιά σας.

 

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Α’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ θ’ 2 – 12

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Π.ΤΡΕΜΠΕΛΑ

² εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ.

² Ἐὰν δι’ ἄλλους δὲν εἶμαι Ἀπόστολος, τουλάχιστον ὅμως διὰ σᾶς εἶμαι Ἀπόστολος. Διότι ἡ σφραγῖδα, μὲ τὴν ὁποίαν πιστοποιεῖται ἐπίσημα τὸ ἀποστολικόν μου ἀξίωμα, εἶσθε διὰ τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου σεῖς, τοὺς ὁποίους ἑγὼ ὠδήγησα εἰς Χριστόν.

³ ἡ ἐμὴ ἀπολογία τοῖς ἐμὲ ἀνακρίνουσιν αὕτη ἐστί. 

³ Ἡ ἀπάντησίς μου πρὸς ἐκείνους, ποὺ μὲ ἐξετάζουν, ἐὰν εἶμαι Ἀπόστολος, εἶναι αὐτὴ ποὺ δίδεται ἀπὸ τὴν θείαν αὐτὴν σφραγῖδα.

⁴ Μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πιεῖν;

⁴ Ἀφοῦ λοιπὸν εἶμαι καὶ ἐγὼ Ἀπόστολος σὰν τοὺς ἄλλους Ἀποστόλους, ἐρωτᾷ: Δὲν ἔχομεν ἑγὼ καὶ οἱ συνεργάται μου δικαίωμα νὰ φάγωμεν καὶ νὰ πίωμεν αὐτά, ποὺ μᾶς προσφέρουν οἱ μαθηταί μας;

⁵ μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν, ὡς καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου καὶ Κηφᾶς;

⁵ Μήπως δὲν ἔχομεν καὶ ἡμεῖς δικαίωμα νὰ περιφέρωμεν εἰς τὰς περιοδείας μας γυναῖκα, Χριστιανὴν ἀδελφήν, διὰ νὰ μᾶς ὑπηρετῇ, καθὼς περιφέρουν τέτοιαν καὶ οἰ λοιποὶ Ἀπόστολοι καὶ οἱ λεγόμενοι ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου καὶ ὁ Κηφᾶς;

⁶ ἢ μόνος ἐγὼ καὶ Βαρνάβας οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν τοῦ μὴ ἐργάζεσθαι;

⁶ Ἢ μήπως μόνος ἐγὼ καὶ ὁ Βαρνάβας δὲν ἔχομεν δικαίωμα νὰ μὴ ἐργαζώμεθα ἐπάγγελμα βιοποριστικόν, διὰ νὰ κερδίζωμεν ἀπὸ αὐτὸ τὰ ἔξοδά μας;

⁷ τίς στρατεύεται ἰδίοις ὀψωνίοις ποτέ; τίς φυτεύει ἀμπελῶνα καὶ ἐκ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ οὐκ ἐσθίει; ἢ τίς ποιμαίνει ποίμνην καὶ ἐκ τοῦ γάλακτος τῆς ποίμνης οὐκ ἐσθίει; 

⁷ Εἴμεθα στρατιῶται τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀγωνιζόμεθα διὰ τὴν ἐξάπλωσιν τῆς βασιλείας του. Ποῖος ποτὲ λαμβάνει μέρος εἰς ἐκστρατείαν κατὰ τοῦ ἐχθροῦ μὲ ἰδικά του ἔξοδα; Εἴμεθα ἀμπελουργοί, ποὺ καλλιεργοῦμεν τὸ πνευματικὸν ἀμπέλι τοῦ Χριστοῦ. Ποῖος φυτεύει ἀμπέλι καὶ δὲν τρώγει ἀπὸ τὸν καρπόν του; Εἴμεθα πνευματικοὶ ποιμένες καὶ σεῖς εἶσθε τὰ πρόβατά μας. Ποῖος βόσκει ποίμνιον καὶ φροντίζει δι’ αὐτό, καὶ δὲν τρώγει ἀπὸ τὸ γάλα τοῦ ποιμνίου;

⁸ Μὴ κατὰ ἄνθρωπον ταῦτα λαλῶ; ἢ οὐχὶ καὶ ὁ νόμος ταῦτα λέγει;

⁸ Ἀλλὰ μήπως αὐτὰ ποὺ λέγω εἶναι σύμφωνα μόνον μὲ συνηθείας καὶ παραδείγματα ἀνθρώπινα; Ἢ μήπως δὲν λέγει αὐτὰ καὶ ὃ θεόπνευστος νόμος;

⁹ ἐν γὰρ τῷ Μωϋσέως νόμῳ γέγραπται· οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα. μὴ τῶν βοῶν μέλει τῷ Θεῷ;

⁹ Βεβαίως καὶ ὁ νόμος λέγει ταῦτα. Διότι ἔχει γραφῆ εἰς τὸν Μωσαϊκὸν νόμον: Δὲν θὰ κλείσῃς καὶ δὲν θὰ βουλώσῃς τὸ στόμα τοῦ βωδιοῦ, ποὺ ἁλωνίζει. Θὰ ἀφήσης τὸ στόμα του ἐλεύθερον νὰ φάγῃ ἀπὸ τὰ στάχυα, ποὺ κοπιάζει διὰ νὰ τριφθοῦν εἰς τὸ ἀλῶνι. Ἀλλ’ ἐρωτῶ: Μήπως ὁ Θεὸς ὡς νομοθέτης ἐνδιαφέρεται διὰ τὰ βώδια;

¹⁰ ἢ δι’ ἡμᾶς πάντως λέγει; δι’ ἡμᾶς γὰρ ἐγράφη, ὅτι ἐπ’ ἐλπίδι ὀφείλει ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾶν, καὶ ὁ ἀλοῶν τῆς ἐλπίδος αὐτοῦ μετέχειν ἐπ’ ἐλπίδι.

¹⁰ Ἢ μήπως ὡρισμένως δι’ ἠμᾶς τοὺς λογικοὺς ἀνθρώπους λέγει καὶ νομοθετεῖ αὐτά; Ναί· δι’ ἡμᾶς λέγει ταῦτα. Διότι δι’ ἡμᾶς τοὺς πνευματικοὺς ἐργάτας καὶ καλλιεργητὰς ἐγράφη, ὅτι ὁ καλλιεργητὴς μὲ ἐλπίδα τοῦ νὰ ἀπολαύσῃ τὴν ἐσοδείαν ὀφείλει νὰ καλλιεργῇ τὴν γῆν, καὶ ἐκεῖνος, ποὺ γεμᾶτος ἐλπίδα ἁλωνίζει, ὀφείλει νὰ μετέχῃ καὶ νὰ ἀπολαμβάνῃ τὸν καρπόν, ποὺ ἤλπιζεν ἀπὸ τὸν ἀγρόν του.

¹¹ Εἰ ἡμεῖς ὑμῖν τὰ πνευματικὰ ἐσπείραμεν, μέγα εἰ ἡμεῖς ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν;

¹¹ Καὶ ἡμεῖς σπορεῖς πνευματικοὶ καὶ καλλιεργηταὶ ὑπήρξαμεν μεταξύ σας. Ἐὰν λοιπὸν ἡμεῖς ἐσπείραμεν εἰς τὰς καρδίας σας τὸν πνευματικὸν σπόρον τῆς ἀληθείας καὶ σᾶς μετεδώκαμεν πνευματικὰ χαρίσματα, εἶναι μεγάλο πρᾶγμα, ἐὰν ἡμεῖς θερίσωμεν ὡς καρπὸν τῆς πνευματικῆς μας αὐτῆς σπορᾶς τὰ σωματικὰ ἀγαθά σας;

¹² εἰ ἄλλοι τῆς ἐξουσίας ὑμῶν μετέχουσιν, οὐ μᾶλλον ἡμεῖς; ἀλλ’ οὐκ ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ, ἀλλὰ πάντα στέγομεν, ἵνα μὴ ἐγκοπήν τινα δῶμεν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ.

¹² Καὶ ἐὰν ἄλλοι χρησιμοποιοῦν τὰ δικαιώματα, ποὺ τοὺς δίδει ὁ νόμος εἰς σᾶς τοὺς μαθητευομένους, δὲν δικαιούμεθα νὰ χρησιμοποιήσωμεν τὴν ἐξουσίαν αὐτὴν πολὺ περισσότερον ἡμεῖς; Ἀλλ’ ὅμως δὲν ἐκάμαμεν χρῆσιν τῶν δικαιωμάτων μας αὐτῶν. Ἀλλ’ ὑποφέρομεν κάθε εἶδος στερήσεις, διὰ νὰ μὴ παρεμβάλωμεν οὐδὲ τὸ παραμικρὸν ἐμπόδιον εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.

Το αλίευσα ΕΔΩ

Ποιοί μπορεί να είναι φυσικοί σύμμαχοι μέχρι και στρατηγικοί εταίροι της Ελλάδας;

 

Έχουμε ακούσει πολλές μέσα στην σύγχρονη Ελληνική ιστορία, ότι η Ελλάδα είναι με τις ΗΠΑ, είναι με την Γαλλία, με την Ρωσία ή και με την Αγγλία. Για αυτό είχαμε μέχρι και το 1860 στην Ελλάδα, το Αγγλικό, το Γαλλικό και το Ρωσικό κόμμα. Αυτά τα κόμματα ουσιαστικά ήταν σφαίρες επιρροής που ήθελαν το Ελλαδικό Κράτος, ως ένα στρατηγικό μοχλό πίεσης στην Οθωμανική αυτοκρατορία, και από την άλλη μια έξοδος στην Ανατολική Μεσόγειο, που τότε ήταν υπό Οθωμανικό έλεγχο. Ενώ να θυμηθούμε ότι η Διώρυγα του Σουέζ έγινε το 1869.

του Αντώνη Ζάρκου Τσιαγγάλη,

Σήμερα το 2025 με όλες τις εξελίξεις ποιες χώρες και γιατί μπορεί να είναι φυσικοί σύμμαχοι μέχρι και στρατηγοί εταίροι της Ελλάδας. Αρχικά να βγάλουμε τον ελέφαντα από το δωμάτιο, δηλαδή δεν μπορεί να είμαστε ούτε σύμμαχοι με την Κίνα και την Ρωσία, καθώς είναι η κατεξοχήν ανταγωνιστές μέχρι και εχθροί της Δύσης. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οφείλουμε να είμαστε ορκισμένοι εχθροί των δύο υπερδυνάμεων, αλλά να έχουμε διπλωματικές σχέσεις για τα Ελληνικά συμφέροντα. Με την Κίνα για το εμπόριο και με την Ρωσία για την φτηνή ενέργεια, ενώ και οι δύο χώρες μπορούν να έχουν ένα σημαντικό ποσοστό στον τουρισμό της Ελλάδας. Από την άλλη δεν είναι τυχαίο, ότι η Ελλάδα μετά τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, έγινε εντελώς ξεκάθαρα μέρος της Δυτικής Αρχιτεκτονικής Ασφαλείας και το σύνορο της Δύσης στην περιοχή, μαζί με την Τουρκία και το νεοσύστατο τότε Κράτος του Ισραήλ.

Σημαντικό επίσης είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε συμμάχους ή να είμαστε υποτελείς ή ακόμα και να είμαστε εχθροί με την Βρετανία, τις ΗΠΑ και την Γαλλία. Αυτό δεν γίνεται καθώς και οι τρείς χώρες έχουν το μεγαλύτερο μέρος της επίδρασης τους στην Ελλάδα, με πρώτες τις ΗΠΑ από το 1960. Είναι καλό να έχουμε σχέσεις, οι οποίες όμως θα βασίζονται περισσότερο στα Ελληνικά συμφέροντα, παρά στα δικά τους. Και αυτό γιατί αυτές οι δυνάμεις, όπως και άλλες ηγεμονικές δυνάμεις (Ρωσία και Κίνα), έβαλαν τα συμφέροντα τους απέναντι σε αυτά της Ελλάδας σε κρίσιμες περιόδους. Αυτό φάνηκε τόσο στον Κριμαϊκό Πόλεμο (1853 – 1856), στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, στην Μικρασιατική Εκστρατεία (1919 – 1922), στον Ελληνικό Εμφύλιο (1944 – 1949) και στην Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο (1974).

Προφανώς έγιναν και σοβαρά λάθη από την Ελληνική ηγεσία τότε, που κυρίως είχαν να κάνουν με τον διχασμό στην εκάστοτε εποχή. Η κόντρα Δυτικών με το Ελληνικό στοιχείο, έχει μακρά ιστορία και ξεκινάει από τον Καρλομάγνο και κορυφώνεται στην Δ Σταυροφορία με την Πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης του 1204μ.Χ. Από την άλλη τόσο για την Ρωσία όσο και για την Κίνα έχουμε σημασία στο ότι είμαστε μια σημαντική πύλη προς την Ευρώπη και ένα στρατηγικότατο σημείο στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο λόγος που η Ελλάδα είναι από τα πιο στρατηγικά σημεία του κόσμου, και μήλον της Έριδος για τις μεγάλες δυνάμεις, είναι καθαρά η γεωγραφική της θέση.

Παρακάτω θα δούμε τα 7 Κράτη και ένα σημαντικό πληθυσμιακό στοιχείο που δεν έχει ακόμα, κράτος, όπου η Ελλάδα μπορεί να είναι σύμμαχος μέχρι και στρατηγικός εταίρος. Και προφανώς να κερδίζουν και τα Ελληνικά συμφέροντα όχι μόνο τα συμφέροντα άλλων.

Σερβία

Ακούμε σήμερα για την Ελληνοσεβρική φιλία και τις διαχρονικά φιλικές σχέσεις Ελλήνων και Σέρβων. Διαχρονικά υπήρξαν και περιπτώσεις ανταγωνισμού και σύγκρουσης, όπως με τον Σέρβο Στέφανο Ντούσαν το 1370μ.Χ. στα τέλη του Βυζαντίου, και με τον Τίτο στην Γιουγκοσλαβία στον Ψυχρό Πόλεμο. Αυτές οι κρίσεις υπήρξαν εξαιτίας του ανταγωνισμού για την επιρροή στα Βαλκάνια και το Μακεδονικό ζήτημα. Σήμερα η Ελλάδα με την Σερβία έχουν καλές σχέσεις και μπορούν να είναι σταθεροί και φυσικοί σύμμαχοι. Πέρα από την κοινή Ορθόδοξη πίστη, το εμπόριο και τον τουρισμό, η Σερβία μπορεί να αποτελέσει πίεση τόσο στα Σκόπια όσο και στην Αλβανία. Ο λόγος είναι ότι το Κράτος των Σκοπίων και της Αλβανίας έχουν πλέον σημαντική Τουρκική επιρροή, κάτι που εξηγείται με την ανάπτυξη του εθνικισμού μέχρι και σοβινισμού σε αυτά τα Κράτη. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο αφήγημα της Μεγάλης Αλβανίας και στο γεγονός ότι υπάρχουν Σκοπιανοί που θεωρούν την Θεσσαλονίκη ως κληρονομιά μέχρι και προέκταση τους. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτά είναι στην σφαίρα της φαντασίας σε κάποιους ακραίους κύκλους, αλλά δυστυχώς είναι μέσα στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και σε δημόσιες κρατικές δομές. Όπου αυτό δείχνει μια αδιαφορία των δύο κρατών, δεδομένου ότι μέσω της Ελλάδας, τα Σκόπια και η Αλβανία είναι στο ΝΑΤΟ και είναι να μπούνε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ ο εναέριος χώρος της Αλβανίας και των Σκοπίων, στην ουσία προστατεύεται από την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία.

Επιπρόσθετα η μέσω της Σερβίας η Ελλάδα θα μπορούσε να ξανά κάνει προσέγγιση με την Ρωσία, για επαναφορά των διπλωματικών σχέσεων και σε αντάλλαγμα η Ελλάδα μπορεί να βοηθήσει την Σερβία στην πορεία της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Να τονίσουμε εδώ ότι η Σερβία και η Ελλάδα, είναι μέσα στον Νέο Εμπορικό Δρόμο του Μεταξιού της Κίνας. Έτσι το εμπόριο της Κίνας με την Ελλάδα και την Σερβία θα μπορούσε να αυξηθεί με μια κοινή πρωτοβουλία των Ελλήνων και των Σέρβων. Συμπερασματικά η Σερβία όπως και η Ελλάδα, δεν θέλουν μια Νέο Οθωμανική Τουρκία, ούτε μια Μεγάλη Αλβανία ή Σκόπια με μια έξοδο στην θάλασσα.

Αρμενία

Διαχρονικά οι σχέσεις Ελλάδας και Αρμενίας είναι φιλικές. Ξεκίνησαν από τον Μιθριδάτη Στ του Πόντου που συμμάχησε τον 1^ο αιώνα π.Χ. με τον τότε Αρμένιο Βασιλιά Τιγράνη τον Μέγα, όπου μάλιστα τότε η Αρμενία ήταν αυτοκρατορία. Η συμμαχία αυτή, ήταν ενάντια στους Ρωμαίους και στην Περσική Δυναστεία της Πάρθιας. Τελικά στο τέλος οι Ρωμαίοι κυριάρχησαν. Στην συνέχεια τόσο οι Έλληνες όσο και οι Αρμένιοι ήταν από τους πρώτους που ξεκίνησαν να ασπάζονται τον Χριστιανισμό. Από το 350μ.Χ. μέχρι και το 620μ.Χ. η περιοχή της Αρμενίας αποτέλεσε μήλον της έριδος μεταξύ της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και της Περσικής αυτοκρατορίας των Σασσανιδών. Ενώ στην συνέχεια οι Άραβες κατέλαβαν την Αρμενία, μέχρι οι Βυζαντινοί να ξανά έχουν ερείσματα εκεί. Στο πέρασμα των αιώνων επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι Έλληνες και οι Αρμένιοι είχαν σημαντικές οικονομικές δραστηριότητας στην Τουρκοκρατία. Στα τέλη του 19^ου αιώνα μέχρι και το 1922 οι Τούρκοι έκαναν Γενοκτονία στους Έλληνες και στους Αρμένιους. Εκ τότε οι σχέσεις Ελλήνων και Αρμενίων ήταν ακόμα πιο κοντά, όπου μέχρι και σήμερα ζητάνε διεθνή αναγνώριση και καταδίκη για αυτά τα εγκλήματα που έγιναν τότε. Ενώ μέχρι και σήμερα το Τουρκικό Κράτος αρνείται τις κατηγορίες.

Σήμερα η Αρμενία είναι σε μια δύσκολη θέση καθώς έχει εχθρό το Αζερμπαϊτζάν, η κυβέρνηση έκανε μια φιλοδυτική στροφή που αυτό οδήγησε σε μια μη φιλική στάση της Ρωσίας. Όμως οι σχέσεις Αρμενίας και Ελλάδας θα μπορούσαν να αποτελέσουν έναν παράγοντα απέναντι στο Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία. Λόγο του Χριστιανισμού, των πολιτιστικών σχέσεων, του κοινού αντιπάλου αλλά και της προσέγγισης Αρμενίας με την Ινδία, Ελλάδα και Αρμενία μπορούν να έχουν συμμαχία. Άλλωστε είναι σημαντικό να έχουμε στρατηγικούς εταίρους στην πλάτη της Τουρκίας.

Ινδία

Με επίσκεψη του Ινδού πρωθυπουργού Μόντι σε Ελλάδα και Κύπρο και την πολεμική ένταση Ινδίας Πακιστάν, είναι μια μοναδική ευκαιρία για μια συμμαχία Ελλάδας – Ινδίας. Ο νέος εμπορικός δρόμος από την Ινδία, προς το Ισραήλ και στην Ελλάδα, γίνεται με τις ευλογίες των ΗΠΑ και του Ισραήλ, και είναι η απάντηση στον Νέο Κινεζικό Εμπορικό Δρόμο του Μεταξιού. Ενώ η Ινδία πιθανότατα θα γίνει στο μέλλον η 4 η Ηγεμονική Δύναμη, μετά τις ΗΠΑ, την Ρωσία και την Κίνα. Η Ινδία έχει πολύ στενές σχέσεις με την Ρωσία, έχει επιφυλακτικές και δύσκολες σχέσεις με την Κίνα, ενώ έχει φιλικές σχέσεις με την Ιαπωνία, τις ΗΠΑ, την Γαλλία και το Ισραήλ. Από την άλλη η Ινδία έχει εχθρικές σχέσεις με το Πακιστάν και την Τουρκία. Όλα τα παραπάνω δίνουν στην Ελλάδα ένα πολύ ευνοϊκό πλαίσιο από κάθε άποψη να έχει την Ινδία σύμμαχο.

Το εμπόριο, η τεχνολογική και στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας Ινδίας, μπορεί να αποτελέσει έναν παράγοντα απέναντι στην Νέο Οθωμανική φιλοδοξία της Τουρκίας. Είναι πολύ ωφέλιμο να γίνει μια Σύνοδος Κορυφής με Ελλάδα, Ινδία, Ισραήλ και Κύπρος. Έτσι θα μπορούσε να γίνει μια σύσφιξη όλων των χωρών με κοινό συμφέρον, το εμπόριο, την ασφάλεια, την καταπολέμηση της Ισλαμιστικής τρομοκρατίας και την σταθερότητα. Αυτή η συνεργασία θα μείνε την επιρροή της Τουρκίας και του Πακιστάν στην Μέση Ανατολή. Τέλος η Ελλάδα μέσω της Ινδίας, όπως και της Σερβίας, θα μπορούσε να ξανά προσεγγίσει την Ρωσία για ενεργειακά ζητήματα και να υπάρχουν τυπικές διπλωματικές σχέσεις.

Ισραήλ

Το Ισραήλ είναι ένα κράτος που έχει συμμάχους, που είναι συνεργάτες και όχι βαθύτερες συμμαχίες. Έχει μια δυναμική εξωτερική πολιτική, που είναι του προληπτικού πλήγματος, πρώτα χτυπάει και μετά ρωτάει. Οι ΗΠΑ είναι ο στενότερος σύμμαχος του Ισραήλ, και το Ισραήλ έχει στενές σχέσεις με την Κύπρο και την Ελλάδα. Οπότε η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι σύμμαχος του Ισραήλ, με κοινό συμφέρον ενάντια στις Τουρκικές φιλοδοξίες και την Ισλαμιστική τρομοκρατία. Έτσι Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ, είναι ένα φράγμα απέναντι στην Τουρκία, που επιθυμεί να γίνει η ισχυρότερη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο. Τέλος είναι καλή η στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, σε θέματα αεράμυνας και τεχνολογίας. Ωστόσο δεν γίνεται η Ελλάδα να στείλει στρατό το Ισραήλ ή το Ισραήλ να έστελνε στρατό στην Ελλάδα.

Αίγυπτος

Διαχρονικά οι Έλληνες και οι Αιγύπτιοι είχαν φιλικές μέχρι και ανταγωνιστικές και δύσκολες σχέσεις. Στην Αρχαιότητα Έλληνες και Αιγύπτιοι ήταν απέναντι στους Πέρσες και στους Ρωμαίους. Με την εξάπλωση του Ισλάμ και των Αράβων, οι Αιγύπτιοι Αραβοποιήθηκαν και έγιναν ανταγωνιστική μέχρι και εχθροί των Ελληνορωμαίων Βυζαντινών για τουλάχιστον 350 χρόνια. Λίγο αργότερα στην Γ Σταυροφορία, οι σχέσεις Βυζαντινών και Αιγυπτίων εξομαλύνθηκαν τότε με τον ισχυρό Σουλτάνο της Αιγύπτου και της Συρίας, Σαλαντίν να έχει καλές σχέσεις με την Δυναστεία των Κομνηνών. Το 1821 στην Επανάσταση Έλληνες και Αιγύπτιοι πολέμησαν ξανά μετά από αιώνες, με το Ιμπραήμ Πασά αφενός να απειλεί σοβαρά την Επανάσταση, αφετέρου να μην μπορεί να την εξαλείψει λόγο της πεισματικής Ελληνικής αντίστασης.

Σήμερα υπάρχουν διπλωματικές, οικονομικές, τουριστικές και στρατηγικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου. Έχει οριοθετηθεί από το 2021 η ΑΟΖ Ελλάδας και Αιγύπτου, ενώ τόσο η Ελλάδα όσο και η Αίγυπτος δεν θέλουν μια πανίσχυρη Νέο Οθωμανική Τουρκία. Δεν επιθυμούν μια Τουρκία, που θα γίνει η Ηγέτιδα Δύναμη του Μουσουλμανικού Κόσμου. Ωστόσο πρέπει να λυθούν τα ζητήματα σχετικά με την Μονή του Σινά και τους Χριστιανούς στην Αίγυπτο ενώ η Αίγυπτος θα μπορούσε να αποτελέσει μοχλό πίεσης στην Λιβύη, η οποία Λιβύη είναι χωρισμένη σε Δυτική και Ανατολική, ενώ τώρα είναι μέχρι στιγμής στην αγκαλιά της Τουρκίας.

Βουλγαρία

Διαχρονικά οι σχέσεις Ελλήνων και Βουλγάρων ήταν δύσκολες, ανταγωνιστικές, τυπικές μέχρι και ιδιαίτερα εχθρικές. Τόσο στο Βυζάντιο όσο και στον Β Βαλκανικό Πόλεμο και στους Δύο Παγκοσμίους Πολέμους, η Ελλάδα ήταν σε σύγκρουση με την Βουλγαρία. Με τον Ψυχρό Πόλεμο οι σχέσεις των δύο χωρών βελτιώθηκαν αρκετά και από την δεκαετία του 1990 ήταν μέχρι και φιλικές. Σήμερα Ελλάδα και Βουλγαρία, μοιράζονται πολιτιστικούς και θρησκευτικούς δεσμούς ενώ είναι και οι δύο στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Υπάρχει μια στενή οικονομική συνεργασία και η Βουλγαρία είναι κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών και της παρατυπίας των Σκοπιανών. Μιας και η Βουλγαρία θεωρεί τους Σκοπιανούς εν πολλοίς Βούλγαρους. Ενώ η Βουλγαρία δεν επιθυμεί μια Μεγάλη Αλβανία, ούτε αναγνωρίζει την Μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη ως Τουρκική. Οπότε και οι Βούλγαροι δεν θέλουν μια ισχυρή Νέο Οθωμανική Τουρκία.

Αιθιοπία

Η Ελλάδα έχει απλές διπλωματικές σχέσεις με την Αιθιοπία, είναι ευκαιρία όμως να γίνει στρατηγικός εταίρος. Μέσω του Χριστιανισμού, που είναι η πλειοψηφία στην Αιθιοπία, αλλά και να γίνει ένα εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών. Η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει διαμεσολαβητής στο να εξομαλυνθούν οι σχέσεις Αιγύπτου και Αιθιοπίας, που έχουν ένταση με αφορμή ένα φράγμα της Αιθιοπίας στον ποταμό Νείλο. Ενώ θα μπορούσε να αξιοποιήσει την Αιθιοπία ως αντίβαρο στην Σομαλία, όπου η Σομαλία είναι εδώ και χρόνια το μακρύ χέρι της Τουρκίας στην Ανατολική Αφρική. Παρόλου που η Αιθιοπία και η Σομαλία, ήρθαν διπλωματικά κοντά, μέσω της Τουρκίας, δεν έχουν σταματήσει οι εντάσεις. Η Ελλάδα θα μπορούσε να βοηθήσει την Αιθιοπία, μέσω μιας συνεργασίας με την Ινδία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να υπάρξει καλύτερη εκπαίδευση και οικονομία στην Αιθιοπία. Σε αντάλλαγμα η Αιθιοπία θα κρατούσε την εχθρική της στάση στην Σομαλία, η οποία εξακολουθεί να θέλει ορισμένα εδάφη της Νότιας Ανατολικής Αιθιοπίας.

Κούρδοι

Το ζήτημα της ανεξαρτησίας του Κουρδιστάν είναι διαχρονικό και ιδιαίτερο. Σήμερα οι Κούρδοι είναι από 40.000.000 με 50.000.000 στην Μέση Ανατολή. Οι Κούρδοι στην Τουρκία είναι 20.000.000, στο Ιράν 10.000.000, στο Ιράκ 7.500.000 και στην Συρία 3.000.000. Υπάρχουν δύο κρατικού τύπου οντότητες, η μια είναι η Δημοκρατική Αυτόνομη Δημοκρατία της Βόρειας Συρίας και η άλλη είναι η Περιφέρεια του Κουρδιστάν στο Βόρειο Ιράκ. Και οι δύο περιοχές είναι αναγνωρισμένες de facto αλλά όχι νομικά διεθνώς ως ξεχωριστές κρατικές οντότητες. Οι σχέσεις της Ελλάδας με τις δύο Κουρδικές Οντότητες είναι φιλικές, και περισσότερο με την Περιφέρεια του Κουρδιστάν στο Βόρειο Ιράκ. Η Ελληνική Εξωτερική πολιτική, έχει υποστηρίξει νομικά και διπλωματικά τα δημοψηφίσματα των Κούρδων, και είναι υπέρ της αυτοδιάθεσης, για ένα μελλοντικό Κουρδικό Κράτος. Το ζήτημα του Μεγάλου Κουρδιστάν, είναι εδώ και δεκαετίες στο μυαλό των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Αν ποτέ γινόταν αυτό, όλη η Νότιο Ανατολική Τουρκία, η Βόρεια και Ανατολική Συρία, το Βόρειο Ιράκ και το Βόρειο Δυτικό Ιράν, θα ήταν μέρος ενός τέτοιου Κουρδικού Κράτους.

Οπότε είναι καλό να γίνουν εμπορικές, διπλωματικές επαφές μέχρι και στρατιωτική συνεργασία με τους Κούρδους, για να πιεστεί η Τουρκία. Ενώ αφού οι ΗΠΑ και το Ισραήλ βλέπουν τους Κούρδους ως σύμμαχο και σημαντικό πληθυσμιακό στοιχείο, αυτό δίνει λευκή επιταγή στην Ελλάδα για να αναμιχθεί στο Κουρδικό. Όπου να σημειωθεί ότι το Κουρδικό ζήτημα, είναι το πιο αγχωτικό σημαντικό για την Τουρκία, από οτιδήποτε άλλο. Οι Κούρδοι όχι απλά δεν θέλουν μια Νέα Οθωμανική Τουρκία, αλλά είναι πολλές φορές εμπόδιο σε φιλοτουρκικές και τζιχαντιστικές ομάδες στο Ιράκ και στην Συρία. Όπου αυτό χαλάει τα Τουρκικά σχέδια. Να σημειωθεί ότι η νέα στάση του Οτσαλάν, σχετικά με το PKK και τους Κούρδους της Τουρκίας, δεν έχει γίνει αποδεκτή από τους υπόλοιπους Κούρδους εκτός Τουρκίας.

Βασικό Συμπέρασμα

Σε μια εποχή γεωπολιτικής αστάθειας, η Ελλάδα με την σημαντική γεωγραφική της θέση και τις δυνατότητες που έχει, μπορεί να χαράξει μια ρεαλιστική εξωτερική πολιτική. Όπου μάλιστα σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις που αναφέραμε, μπορεί να το κάνει με την έγκριση των ΗΠΑ και του Ισραήλ, όπου αυτό δεν θα φέρει σε σύγκρουση ζωτικά συμφέροντα των δυνάμεων που την επηρεάζουν. Και φυσικά αν ποτέ συμβούν όλα αυτά, τότε αντί να μας περικυκλώσει η Τουρκία, όπως προσπαθεί να κάνει, θα έχουμε εμείς περικυκλώσει γεωπολιτικά την Τουρκία, και θα έχουμε δημιουργήσει και σοβαρά προβλήματα στους συμμάχους της (Πακιστάν, Σομαλία κ.α.).

Βιβλιογραφία

1) Ελλάδα – Τουρκία – Θεωρία και Στρατηγική Αποτροπής, Διονύσιος Τσιριγώτης, Εκδόσεις Ποιότητα (2021)

2) Η Τουρκία του Ερντογάν, Νέο Οθωμανισμός, Ισλαμικός Ολοκληρωτισμός και Ελλάδα, Γιώργος Καραμπελιάς, Εναλλακτικές Εκδόσεις (2018)

3) Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας, Tim Marshall, Εκδόσεις Διόπτρα, (2019)

4) Τουρκία, Ελλάδα και Ευρώπη, Α. Τριανταφυλλίδης, Εκδόσεις Επίκεντρο (2023)

5) Νεότερη Ελληνική Ιστορία Α: Τούρκοι και Τουρκοκρατία, Σαράντος Καργάκος, Εκδόσεις Ψυχογιός (2021)

Το αλίευσα ΕΔΩ