Άλλο ένα πανάρχαιο έθιμο του λαού μας
είναι το «σπάσιμο του ροδιού». Το έθιμο αυτό ξεκίνησε από την
Πελοπόννησο. Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πηγαίνει στην
εκκλησία, ντυμένοι όλοι με τα καλά τους ρούχα για να παρακολουθήσουν τη
Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και να υποδεχτούν το νέο χρόνο, καλό κι
ευλογημένο. Στην επιστροφή, ο νοικοκύρης του σπιτιού έχει στην τσέπη
του ένα λειτουργημένο ρόδι, που στην Μικρά Ασία το φυλούσαν στα
εικονίσματα από τις 14 Σεπτέμβρη, δηλαδή τη μέρα του Σταυρού.
Είναι αυτός που κάνει το ποδαρικό και
σπάει το ρόδι. Πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας και να του
ανοίξουν. Δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του. Έτσι είναι ο
πρώτος που μπαίνει στο σπίτι για να κάνει το ποδαρικό με το ρόδι στο
χέρι. Μπαίνοντας μέσα, με το δεξί πόδι, σπάει το ρόδι πίσω από την
εξώπορτα για να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: «με
υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες
λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά».
Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν οι ρώγες να είναι τραγανές και κατακόκκινες. Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος. Άλλη ευχή που συνηθίζεται να λέγεται κατά το σπάσιμο του ροδιού είναι: «Όσο βαρύ είναι το ρόδι, τόσο βαρύ να είναι το πορτοφόλι μας, όσο γεμάτο καρπούς είναι το ρόδι, να είναι γεμάτο το σπίτι μας με καλά και όσο κόκκινο είναι το ρόδι, τόσο κόκκινη να είναι και η καρδιά μας!» Στην Αράχωβα, μαζί με το ρόδι κρατούν κι ένα λιθάρι που το «ξαστρίζουν» αποβραδίς, δηλαδή τ' αφήνουν τη νύχτα κάτω από τα άστρα. «Σαν το λιθάρι γεροί και σαν το ρόδι γεμάτοι», φωνάζουν πετώντας τα.
ΠΗΓΗ: ΦΛΟΓΑ ΚΥΡΙΟΥ
Το αλίευσα ΕΔΩ
