"Επιτήδειος ουδέτερος ο ΣΥΡΙΖΑ σε Άμυνα-Εξωτερική πολιτική".Άρθρο της Κύρας Αδάμ

*Ανάλυση της Κύρας Αδάμ

Το κείμενο εξωτερικής πολιτικής που παρουσίασε η Κουμουνδούρου είναι ένα ακατέργαστο μείγμα αποσπασματικών απόψεων και τάσεων, που παραπέμπουν κατά κόρον σε αντιλήψεις διεθνούς πολιτικής του 19ου και του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, αλλά δεν έχουν καμιά σχέση με τις πολύπλοκες και σύνθετες ανάγκες που εξυπηρετεί η εξωτερική πολιτική του 21ου αιώνα για κάθε δομημένο κράτος (με τον περιορισμό της συνέχειας και όχι ασυνέχειας της διπλωματίας όσον αφορά την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων του).


Ο αναχρονισμός των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται από μία και μόνη παρατήρηση: από το κείμενο του λείπει οποιαδήποτε αναφορά -ούτε μια λέξη- στην οικονομική διπλωματία της χώρας, που σε αυτόν τον αιώνα αποτελεί την κινητήριο δύναμη, τη «λοκομοτίβα» της εξωτερικής πολιτικής κάθε χώρας, από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, την προσφιλή στον ΣΥΡΙΖΑ Λατινική Αμερική, την Κίνα, την Ινδία κ.ο.κ. Κι όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως σύγχρονη δύναμη της ευρωπαϊκής Αριστεράς, που διαθέτει στελέχη με μακρόχρονη θητεία σε διεθνείς οργανισμούς, όφειλε όχι μόνον να έχει προωθημένες θέσεις επί του θέματος, αλλά και νά ασκήσει δημιουργική κριτική στο «παλιό σύστημα», που χρησιμοποίησε την οικονομική διπλωματία της χώρας αποσπασματικά, άτσαλα, με ασυνέχειες και πενιχρά αποτελέσματα.

Ο εύκολος δρόμος


Το κόμμα της σύγχρονης ευρωπαϊκής Αριστεράς, λοιπόν, επέλεξε την ασφαλή μέθοδο των κομμάτων του «παλιού συστήματος» και δεν μπήκε καν στον κόπο να δώσει απάντηση στο πλέον πιεστικό ερώτημα: ποιος είναι ο ρόλος της χώρας μέσα στο σημερινό γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό πλαίσιο της περιοχής και γιατί η Ελλάδα είναι ή δεν είναι μια σημαντική χώρα για φίλους και εχθρούς.

Είναι απορίας άξιο γιατί από την «ανάλυση» του ΣΥΡΙΖΑ απουσιάζει παντελώς η διάσταση της ενεργειακής πολιτικής, αφού η χώρα εκ των πραγμάτων είναι διαμετακομιστικός κόμβος αγωγών μεταφοράς υδρογονανθράκων, είτε από την ξηρά (αγωγοί μεταφοράς υδρογονανθράκων από τη Ρωσία και τις χώρες της Κασπίας) είτε από τη θάλασσα (αγωγοί μεταφοράς αερίου από τα κοιτάσματα Ισραήλ και Κύπρου προς την Ευρώπη). Είναι ηλίου φαεινότερον ότι το μέλλον και η δύναμη της χώρας θα εξαρτηθούν εν πολλοίς από το ενδιαφέρον που θα επιδείξουν τα επόμενα χρόνια στα θέματα αυτά τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα συμφερόντων: ο γερμανορωσικός άξονας στην ενέργεια, έναντι του αμερικανικού. Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αναγκαστεί να διαμορφώσει ταχύτατα θέση στο βασικό αυτό θέμα.

Προσεκτικός ο ΣΥΡΙΖΑ, κάνει λόγο για την οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ σε συμφωνία κατ' ανάγκην με τις γειτονικές χώρες και όχι μονομερώς. Αλλά γιατί δεν βρήκε ούτε μια λέξη για τον νόμο Μανιάτη (που αυτοβούλως περιορίζει την ελληνική ΑΟΖ στα χωρικά ύδατα των ανατολικών περιοχών του Αιγαίου), τη στιγμή που έχει την πρόθεση να... πάρει σβάρνα ποικίλους νόμους, διμερείς και διεθνείς συμφωνίες του «προηγούμενου καθεστώτος»;
Παπανδρέϊσμός

Το κείμενο εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ διαπνέεται από έναν βαθύ και καχέκτυπο «παπανδρείσμό». Του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του 1980, εγκαταλείποντας τα σχέδια εξόδου από το NATO και την Ε.Ε., πειραματίστηκε για ένα διάστημα με τη Διαβαλκανική Συνεργασία, την Πρωτοβουλία των Πέντε για την ειρήνη και τον αφοπλισμό, πάντα στο όνομα των λαών, της ειρήνης, της διεθνούς αλληλεγγύης κ.λπ.'Ολα τα εγχειρήματα αυτά εξαφανίστηκαν ως πομφόλυγες από το διεθνές προσκήνιο με το πέρασμα του χρόνου, χωρίς να αποφέρουν κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα για τη χώρα.

Οι ίδιες νεφελώδεις και απλοϊκές σκέψεις για διαβαλκανική συνεργασία, για συνεργασία κρατών από όλο τον πλανήτη, για περιφερειακό πρωταγωνιστή θετικών αλλαγών στις διεθνείς και διακρατικές σχέσεις κ.λπ. φιγουράρουν αφελώς στο κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ, που δανείζεται απλόχερα και άνευ νοήματος φράσεις κλισέ του Γ. Παπανδρέου για «ανάληψη διεθνών πρωτοβουλιών» ή για οικολογικούς χάρτες, προστασία περιβάλλοντος του πλανήτη κ.λπ.
Την ίδια γενικόλογη φρασεολογία («πρωτοβουλίες-διάλογο») του «ύστερου ΠΑΣΟΚ» (με το οποίο συνοδοιπόρησε λυσσαλέα, αν και ανεπιτυχώς, υπέρ του Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο ο τότε Συνασπισμός) επιλέγει ο τωρινός ΣΥΡΙΖΑ ως βασικό άξονα της πολιτικής απέναντι στην Τουρκία. Από το κείμενο φαίνονται σαφέστατα η αδυναμία και η ολιγωρία του ΣΥΡΙΖΑ να εκτιμήσει συνολικώς τη γειτονική χώρα και την εφαρμοζόμενη πολιτική Ερντογάν.
Ελληνοτουρκικά


Από όλη αυτή την τουρκική πολιτική και το δόγμα Νταβούτογλου, ο ΣΥΡΙΖΑ επιλεγεί πρόχειρα να υπερτονίσει την παρούσα διένεξη Τουρκίας - Ισραήλ, για να αιτιολογησει την επιδίωξη ανάδειξης της Τουρκίας σε ηγεμονική δύναμη. Αλλά και ο πλέον ανενημέρωτος αναγνώστης γνωρίζει ότι η Τουρκία έχει διεισδύει για τα καλά -με βάση την οικονομική διπλωματία της-στα Βαλκάνια, έχει ισχυροποιήσει τον άξονα Μόσχας - Άγκυρας στον ενεργειακό τομέα, συμμετέχει ενεργώς στη διεθνή διένεξη με το Ιράν και τη Συρία, επιχειρεί να βάλει πόδι στα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου και έχει ισχυροποιήσει σε βάρος της Ελλάδας τη στρατηγική θέση της στο NATO, ενώ είναι μέλος του G20 κ.ο.κ. Το κενό, δηλαδή, που αφήνει η Ελλάδα υποχωρώντας το καλύπτει αμέσως η Τουρκία, σε βάρος εθνικών, οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων της χώρας μας στην περιοχή.


Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει παντελώς απροετοίμαστος να αντιμετωπίσει ως σύγχρονο κόμμα εξουσίας το μεγάλο πρόβλημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που -αν και θεωρεί ότι «βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή»-τους αφιερώνει μόνον έξι αράδες στο κείμενο. Ευτυχώς, αποσύρθηκαν εγκαίρως από την κυκλοφορία οι ιδέες... στιγμιαίας ευφορίας περί «μορατόριουμ» Ελλάδας-Τουρκίας στον τομέα των εξοπλισμών. Ενα τέτοιο ενδεχόμενο θα ίσχυε μόνον για την Ελλάδα, που αντιμετωπίζει την απειλητική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο καθημερινώς. Όχι όμως για την Τουρκία, που μπορεί κάλλιστα να αυξήσει τους εξοπλισμούς της στα άλλα μόνιμα ανοιχτά μέτωπα της, π.χ. Κουρδικό, και να τους «μεταφέρει» -αν χρειαστεί- προς την πλευρά της Ελλάδας.
Μετά το NATO, τι;
Στο θέμα του NATO, ο ΣΥΡΙΖΑ επιλεγεί το μετέωρο βήμα του πελαργού. Δεν επιθυμεί την παραμονή της χώρας στην Ατλαντική Συμμαχία, αλλά δεν τολμά να απαριθμήσει και τις βαριές συνέπειες για τη χώρα από μια πιθανή αποχώρηση, αντίστοιχη με εκείνη τη στιγμιαία αποχώρηση του Κ. Καραμανλή του... πρεσβύτερου από το στρατιωτικό σκέλος τρεις δεκαετίες πίσω, για την οποία η χώρα ακόμα τραβάει τα μαλλιά της και έχει μπει σε έναν φαύλο κύκλο στρατιωτικών δαπανών.
Το παράδοξο στην όλη υπόθεση είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί να τραβήξει η χώρα άλλο δρόμο από αυτόν των γειτονικών χωρών. Τη στιγμή που όλες οι βαλκανικές χώρες επιθυμούν -με βαριές συνέπειες- να ενταθούν διακαώς στο NATO και -πολύ περισσότερο- στην Ευ-ρωπαϊκή'Ενωση ή άλλες χώρες να αυξήσουν τα οφέλη τους με το καθεστώς συνδεδεμένων χωρών, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι το μέλλον της χώρας είναι εκτός διεθνών οργανισμών, υπερτονίζοντας την «ενεργό συμμετοχή» στον ΟΗΕ, που εκ των πραγμάτων περιορίζεται απλώς σε ετήσιες παρουσίες της Ελλάδας ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Κοντολογίς, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να γοητεύεται από τον ρόλο του αριστερού «επιτήδειου ουδέτερου» για τη χώρα. Αλλά κάτι τέτοιο προϋποθέτει υψηλού βαθμού εθνικό ρεαλισμό και «κυνισμό», που κανείς δεν μπορεί να ανιχνεύσει σε ξεπερασμένες συλλογιστικές του περασμένου αιώνα...

*Δημοσιεύτηκε στον ΕΠΕΝΔΥΤΗ 09-06-2012

Το αλίευσα ΕΔΩ

Ένοπλος εκφοβισμός από Τουρκία νότια του Καστελόριζου.

Ακολουθεί άρθρο της Κύρας Αδάμ στην Ελευθεροτυπία (16.09.2011) και σχολιασμός του Δημήτρη Αλευρομάγειρου

Ένοπλος εκφοβισμός από Τουρκία νότια του Καστελόριζου

Η Τουρκία επιχειρεί για ακόμα μία φορά να «εκφοβίσει» την Ελλάδα (όπως και την Κύπρο) στην περιοχή του Καστελόριζου, αμφισβητώντας ευθέως τα ελληνικά χωρικά ύδατα και επομένως και την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ στην περιοχή της Αν. Μεσογείου, επιχειρώντας να θέσει υπό «στρατιωτικό κλοιό» όλη την περιοχή της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ (η πρώτη δεν έχει ακόμα οριοθετηθεί, η δεύτερη έχει).
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, προχθές, από την τουρκική ναυτική βάση του Ακτάζ, απέναντι από τη Ρόδο, αναχώρησαν 10 πυραυλάκατοι, 2 φρεγάτες και 1 σκάφος ανεφοδιασμού, τα οποία χθες είχαν εντοπιστεί να πλέουν 60 ν.μ. νοτιοανατολικά του Καστελόριζου. Σύμφωνα ακόμα με την τουρκική NAVTEX, τα ερευνητικά πλοία, που θα κάνουν έρευνες στην περιοχή του Καστελόριζου για λογαριασμό της Τουρκίας επί δίμηνο, είναι τα εξής τέσσερα: Σαρονα, Μπέργκεν, Γκόμαρ και Μπέμερ. Η περιοχή ερευνών τους είναι «καρφί» 32,4 ν.μ. νότια του Καστελόριζου μέχρι 100 ν.μ. νότια - νοτιοανατολικά, ώς τα όρια της αιγυπτιακής ΑΟΖ.

Δι' αυτού του τρόπου, η Τουρκία επιχειρεί να «αποδείξει», κατά παράβαση οποιουδήποτε κανόνος Διεθνούς Δικαίου, ότι έχει «και» αυτή ΑΟΖ μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου.

Η Τουρκία όμως, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, δεν διαθέτει ΑΟΖ στη θαλάσσια αυτή περιοχή και τούτο γιατί παρεμβάλλεται το Καστελόριζο. Το Καστελόριζο διαθέτει σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και χωρικά ύδατα και υφαλοκρηπίδα και επομένως και ΑΟΖ, η οποία εφάπτεται με αυτήν της Αιγύπτου και της Κύπρου (όταν βεβαίως η Αθήνα αποφασίσει να οριοθετήσει την ΑΟΖ της).

Με τη χθεσινή κίνησή της η Τουρκία επιχειρεί με την «απειλή των όπλων να επιβάλει» την παράνομη θέση της, σύμφωνα με την οποία το Καστελόριζο δεν έχει ούτε χωρικά ύδατα και επομένως ούτε υφαλοκρηπίδα και πολύ περισσότερο ΑΟΖ. Στην περίπτωση που το Καστελόριζο είναι...άυλο, τότε πράγματι η Τουρκία θα μπορούσε να έχει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ που θα ακουμπούσε την Κύπρο και την Αίγυπτο.

  Όμωςκαι η χθεσινή αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών προκαλεί μεγάλα ερωτήματα για τον τρόπο που το ΥΠΕΞ «φαντάζεται» την ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ πέριξ του Καστελόριζου.

Στη χθεσινή ανακοίνωση-αντίδραση του ελληνικού ΥΠΕΞ αναφέρεται ότι «το νορβηγικό ερευνητικό πλοίο και συνοδευτικά σκάφη (θα βρίσκονται) σε περιοχή που σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες του Δικαίου της θάλασσας επικαλύπτει ΚΑΙ ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου...».

Είναι απολύτως παράλογο το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών σε επίσημη ανακοίνωση-αντίδρασή του προς την Τουρκία να παραδέχεται ότι στην περιοχή ΝΟΤΙΩΣ του Καστελόριζου μπορεί να υπάρχει ΚΑΙ άλλη υφαλοκρηπίδα πλην της απολύτου ελληνικής. Δι' αυτού του τρόπου το υπουργείο Εξωτερικών (χωρίς χάρτη και μπούσουλα;) ανοίγει μόνο του παράθυρο στην Τουρκία να επικαλεστεί και αυτή επισήμως ότι πράγματι έχει ΚΑΙ αυτή υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει το Καστελόριζο, τα χωρικά ύδατά του, η υφαλοκρηπίδα του και η ΑΟΖ του να... κουτσουρευτούν καταλλήλως. Με άλλα λόγια, να κουτσουρευτεί η εθνική κυριαρχία στην περιοχή του Καστελόριζου. Κάτι που επιχειρεί και στο οποίο επιμένει η Τουρκία σε όλες τις μέχρι τώρα διερευνητικές συνομιλίες με την Ελλάδα για το εύρος των χωρικών υδάτων. Και του εναέριου χώρου.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=310055

Σχόλια του Δημήτρη Αλευρομάγειρου:


Πολύ καλή ανάλυση,
Σχόλιά μου,
1.Η Τουρκιά δεν έπαψε εδώ και πολλά χρόνια να δείχνει τις προθέσεις της,
Απλά οι δικοί μας "ηγέτες" και εδω και στην Κύπρο έκαναν [μόνο;] πως δεν καταλαβαινουν και όχι μόνον, αλλά έβαλαν και όλον τον τουρκάλαγνο μηχανισμό [ΕΛΙΑΜΕΠ και Σια [ουσιαστικά και μεταφορικά..] να μας πείσει πόσο καλοί είναι ...
2.Σχετικά με την "ξαφνική συμμαχία" με το Ισραήλ κ.λ.π. την απάντηση την δίνει ο Δημοσθένης εδώ και 2500 χρονιά
'Στηρίζεσθε ΜΟΝΟΝ στις δικές σας δυνάμεις"
3.Έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στις Ένοπλες Δυνάμεις μας.Όμως το κύρος τους και το κύρος του Λαού για μια εφ όλης της ύλης αναμέτρηση δεν γεννιέται από τη μια μέρα στην άλλη, Πρέπει έμπρακτα να αλλάξει κάθε ιδέα "φιλίας " με Τουρκία και η 'επαφή" με το Ισραήλ να αφορά τα Ελληνικά και όχι τα Ισραηλινά συμφέροντα.
4.Παλαιστινιακό,  Έχουμε βγάλει μαλλιά στη γλώσσα μας να λέμε εδώ και χρόνια ότι το Παλαιστινιακό είναι το κλειδι και η δημιουργία ενός ενιαίου Κράτους στους Αγίους τόπους είναι η μόνη σωστή και δίκαιη λύση.

Θα μπορέσουν οι Έλληνες πολιτικοί να βρούνε λοιπόν τη χρυσή τομή;;
Η συμπεριφορά τους μέχρι σημερα δεν μας δινει αισιοδοξια, Ο Λαός πρέπει να έχει ανοικτά τα μάτια του  και εδώ και στην Κύπρο.
Δ.Αλευρομαγειρος Το αλίευσα ΕΔΩ http://neo.antibaro.gr/forum/3344

Λιμνάζοντα χωρικά ύδατα

AΤΕΡΜΟΝΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ, ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ

Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ

Τα ψιχία των στοιχείων από το βιβλίο του έμπειρου στα αεροναυτιλιακά ζητήματα, Τούρκου διπλωμάτη Ντενίζ Μπουλούκμπασι, που ήρθαν προσφάτως στη δημοσιότητα, φέρνουν στην επιφάνεια αθέατες συνέπειες των ελληνοτουρκικών διερευνητικών συζητήσεων-διαπραγματεύσεων, οι οποίες ξεκίνησαν το 1978 με πρωτοβουλία-πίεση της Τουρκίας και βρίσκονται στην 50ή συνάντηση.

Εκ του μέχρι στιγμής αποτελέσματος προκύπτει ότι αυτή η πρωτοβουλία της Τουρκίας είχε διπλό στόχο σε βάρος της Ελλάδας.

* Οσο συνεχίζονται οι ατέρμονες συζητήσεις, η Ελλάδα στερείται την άσκηση του δικαιώματός της για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ επί 33 χρόνια.

* Το ίδιο χρονικό διάστημα των συζητήσεων αυτών, η Τουρκία έχει πετύχει μέσω του ΝΑΤΟ και του ICAO δικαιώματα στο Αιγαίο που δεν της ανήκουν, εκμεταλλευόμενη ενδεχομένως και την ολιγωρία ελληνικών υπηρεσιών, καθώς οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών δεν μπήκαν σοβαρά στον κόπο να αναπροσαρμόσουν και να «εκμοντερνίσουν» την εξωτερική πολιτική ανάλογα με τις ευκαιρίες που προσέφεραν οι εκάστοτε περιστάσεις.

«Από τα στοιχεία»

Το αποτέλεσμα είναι αυτά τα «δικαιώματα»-στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η Αγκυρα αυτή την 30ετία να τα χρησιμοποιήσει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αν και όποτε συμφωνηθεί η προσφυγή σ' αυτό. Αλλωστε, υπάρχει καταγεγραμμένη από το 2002 η σαφής δήλωση του προέδρου του δικαστηρίου σε συνέντευξή του: «Η απόφαση και το αποτέλεσμα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας - ΑΟΖ κ.λπ. θα εξαρτηθεί από τα στοιχεία που θα προσκομίσουν οι Ελληνες και οι Τούρκοι δικηγόροι».

Ετσι, αυτές οι ατέρμονες συζητήσεις, που για την ελληνική πλευρά προσφέρουν το πρόχειρο επιχείρημα «της ησυχίας στο Αιγαίο», επί της ουσίας δείχνουν ότι εξυπηρετούν μόνο την Αγκυρα. Μέσω αυτού του τρόπου, αυτή στερεί από την Ελλάδα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα από τον ορυκτό πλούτο, δεδομένου ότι, με τις ατέρμονες συζητήσεις, δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να οριοθετήσει και να αξιοποιήσει την υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ στα όρια του FIR Αθηνών - Κωνσταντινούπολης (Αιγαίο), στο οποίο η Αγκυρα έχει μηδαμινά έως ελάχιστα νόμιμα δικαιώματα. Παράλληλα, με τις συζητήσεις αυτές, η Τουρκία επιδιώκει να προβεί η Ελλάδα σε παραχωρήσεις που εξυπηρετούν τα τουρκικά συμφέροντα.

Οι συζητήσεις του 2003 για συμφωνία καθορισμού διαφορετικού εύρους χωρικών υδάτων, που αποτελεί τη βάση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας σε διαφορετικές περιοχές, αλλά ακόμη και στα ίδια νησιά, βρίσκονται ένα βήμα πριν αποτελέσουν οριστικό γεγονός. Αυτό ενισχύεται από τις αναφορές στο βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, αλλά και από τη μετέπειτα συνέντευξη του τότε υπουργού Αμυνας Σπηλιωτόπουλου στη «Χουριέτ», τον Ιούνιο του 2004: «...τα χωρικά μας ύδατα μπορούν σε άλλες περιοχές να είναι 3 ν.μ., σε άλλες 6 ν.μ. και σε άλλες 9 ν.μ. κ.λπ.». Εκτός τούτων, το διαφορετικό εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων περιγράφεται με ακρίβεια για συγκεκριμένα νησιά στο πρόσφατο βιβλίο του κ. Μπουλούκμπασι.

Παραχωρήσεις

Σε περίπτωση κατά την οποία η ελληνική κυβέρνηση συμφωνήσει με αυτή τη θέση της Τουρκίας για διαφορετικό εύρος των χωρικών μας υδάτων, εγκλωβίζεται η Αθήνα σε παραχωρήσεις και σε παραβάσεις της διεθνούς νομιμότητας, που εξυπηρετούν μόνον τα τουρκικά οικονομικά, πολιτικά και επιχειρησιακά συμφέροντα:

* Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1958 στη Γενεύη και στο Montego Bay του 1982, με το αιτιολογικό ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ. Το άρθρο 121 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας εξασφαλίζει τη θεμελιώδη αρχή του διεθνούς δικαίου, το αδιαίρετο δηλαδή της κυριαρχίας του κράτους. Με τη συγκεκριμένη, ενδεχόμενη συμφωνία ποικίλου εύρους χωρικών υδάτων, άλλη Ελλάδα θα έχουμε στον ηπειρωτικό χώρο και... ολίγη Ελλάδα στα ελληνικά νησιά του Ανατ. Αιγαίου.

Ετσι η Αθήνα, αν συμφωνήσει, θα παραβιάσει τη σύμβαση-διεθνή νομιμότητα... σε βάρος της Ελλάδας, η οποία την έχει επικυρώσει, ενώ δεν... θα την παραβιάζει η Αγκυρα, που δεν την αναγνωρίζει.

* Η διατήρηση των 6 ν.μ. στις ανατολικές και βόρειες πλευρές των ανατολικών νήσων και η επέκταση στα 12 ν.μ. στις δυτικές πλευρές τους αποτελεί μια έξυπνη τουρκική πολιτική με άγνωστες συνέπειες. Και αυτό διότι, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι αδύνατον να καταγραφούν και να συμφωνηθούν οι άπειρες μέσες γραμμές για να οριοθετηθούν τα διαφορετικά χωρικά ύδατα, με αποτέλεσμα οι διερευνητικές συζητήσεις να διαρκέσουν επ' άπειρον, με ζημιωμένη μόνο την Αθήνα, που δεν θα μπορεί να οριοθετήσει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Σε αντίθεση με την Αγκυρα, που στην ουσία δεν έχει ή έχει ελάχιστα δικαιώματα στην ΑΟΖ του Αιγαίου.

* Επιπλέον, μια τυχόν συμφωνία για τη διατήρηση των 6 ν.μ. ανατολικά και βόρεια των ακτών των ανατολικών νησιών και η επέκταση στα 12 ν.μ. στη δυτική πλευρά τους, υποκρύπτει πολλά επικίνδυνα σημεία, που μπορεί να παραδώσουν το μισό Αιγαίο στην Τουρκία.

1 Ενισχύουν τη θέση της Τουρκίας ότι να νησιά αποτελούν επέκταση της ηπειρωτικής Τουρκίας, αφού η Ελλάδα αποδέχεται τα 6 ν.μ. απέναντι από τις τουρκικές ακτές και τα 12 ν.μ. απέναντι από την ηπειρωτική Ελλάδα. Ετσι, το Διεθνές Δικαστήριο, εφαρμόζοντας την αρχή της ισότητας, είναι πολύ πιθανό να εκδώσει απόφαση, σύμφωνα με την οποία τα ελληνικά νησιά του Ανατ. Αιγαίου έχουν μόνο χωρικά ύδατα, αλλά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Το καμπανάκι έχει ήδη χτυπήσει, καθώς το Δικαστήριο, σε πρόσφατη απόφασή του (2009) για το Serpents Island (το Νησί των Φιδιών) στη Μαύρη Θάλασσα, που ανήκει στην Ουκρανία και βρίσκεται κοντά στη Ρουμανία, επιμένει ότι το νησί αυτό δεν έχει ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, αλλά μόνο χωρικά ύδατα, ενισχύοντας έτσι τη θέση της Τουρκίας.

Μισό Αιγαίο

Κατ' ανάλογο τρόπο, αν υπάρξει ελληνοτουρκική προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο, είναι πιθανόν τα νησιά Σαμοθράκη, Λήμνος, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ικαρία, Κάρπαθος, Κάσος, Καστελόριζο να... βρεθούν χωρίς υφαλοκρηπίδα. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα, η τουρκική υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ να φτάσουν μέχρι τη μέση του Αιγαίου και μέχρι την Αίγυπτο στην περίπτωση του Καστελόριζου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ελληνικά συμφέροντα και την ασφάλεια της χώρας.

2 Με μια τέτοια ενδεχόμενη συμφωνία καταργούνται αυτομάτως τα 10 ν.μ. του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου (γίνονται αλλού 6 ν.μ. και αλλού 12 ν.μ.), με αποτέλεσμα να μπορούν τα τουρκικά μαχητικά να έχουν πρόσβαση σε όλο το Αιγαίο και χωρίς να εφαρμόζουν τους κανόνες του ICAO για κατάθεση σχεδίων πτήσης κ.λπ., γεγονός που θα εξασθενήσει την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας.

3 Με τη διαφοροποίηση των ισχυόντων χωρικών υδάτων, η Τουρκία θα απαιτήσει την αναδιάταξη του FIR Αθηνών και της περιοχής έρευνας και διάσωσης. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα το δίκτυο των αεροδιαδρόμων στο FIR Αθηνών να καταρρεύσει και η Ελλάδα να χάσει τα 250 εκατ. ευρώ που εισπράττει ετησίως από τα τέλη υπέρπτησης και χρήσης αεροδιαδρόμων -και τούτο γιατί η δημιουργία νέων αεροδιαδρόμων θα απαιτήσει την έγκριση της Αγκυρας.

Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να συνυπολογιστούν και οι πρόσφατες διαταγές του ΝΑΤΟ, που απαγορεύει στα ελληνικά μαχητικά, για τους σκοπούς του ΝΑΤΟ, να υπερίπτανται των ελληνικών νησιών του Ανατ. Αιγαίου, ενώ προωθεί τη διχοτόμηση του Αιγαίου, αφού έδωσε στο υποστρατηγείο της Λάρισας τον έλεγχο μόνο μέχρι τον 25ο μεσημβρινό.

Ολα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που η κυβέρνηση επιθυμεί να προσελκύσει επενδύσεις για την έρευνα και άντληση φυσικών πόρων από την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Σύμφωνα μάλιστα με τις δηλώσεις του πρωθυπουργού, κατά την τελευταία επίσκεψη του Τούρκου ομολόγου του στην Αθήνα, οι διαπραγματεύσεις για την υφαλοκρηπίδα βρίσκονται «σε καλό δρόμο». Η κυβέρνηση δεν αποκαλύπτει ποιος είναι αυτός ο «καλός δρόμος» που έχει βρει, γιατί αν υπονοεί τη διαφοροποίηση των χωρικών υδάτων, σ' ένα είδος «χτένι» (6, 10, 12 ν.μ.), τότε θα βρεθεί μπροστά σε διαμελισμό της κυριαρχίας της χώρας.

enet

Το αλίευσα ΕΔΩ http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/08/blog-post_9757.html

«Κυμαινόμενη» κυριαρχία

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε χθες επισήμως ότι «θυσιάζει» το κυριαρχικό της δικαίωμα να καθορίσει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας (Αιγαίο, Αν. Μεσόγειο και Ιόνιο) όσο διάστημα διαρκούν οι διμερείς διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, ώστε να «μην επιβαρύνει» τη διαδικασία αυτή.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ περί καινοφανούς τοποθέτησης, διότι η ΑΟΖ κάθε χώρας, όπως και η υφαλοκρηπίδα της αποτελούν εθνική κυριαρχία της χώρας, που δεν μπαίνει σε διαπραγμάτευση, ή «στην αναμονή» του τέλους των διαπραγματεύσεων.

ΜΕ ΤΗ δήλωση αυτή, στην πραγματικότητα η κυβέρνηση παραδέχεται ανοιχτά ότι στις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία έχει θέσει στο τραπέζι το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων, που κατά πάσα πιθανότητα στο Αιγαίο, τουλάχιστον, θα είναι «κυμαινόμενου εύρους».
ΟΠΩΣ είναι γνωστό, «η καρδιά» των προβλημάτων με την Τουρκία στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο (Καστελόριζο) είναι το εύρος των χωρικών υδάτων. Η ΑΟΖ εκτείνεται «πέραν των χωρικών υδάτων» μέχρι 200 ν.μ., επικαλύπτοντας και υφαλοκρηπίδα που καθορίζεται από τις ακτές μέχρι απόσταση 200 ν.μ. από αυτές.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ, το εύρος των χωρικών υδάτων είναι αυτό που θα καθορίσει την τελική μορφή και της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ της Ελλάδας.
ΟΥΔΕΙΣ θα εμπόδιζε επομένως την Αθήνα, αυτή τη στιγμή, να καθορίσει την ΑΟΖ της με βάση τα υπάρχοντα 6 ν.μ. (όπως έχει ήδη κάνει με την υφαλοκρηπίδα) και όταν καθορίσει την τελική επέκταση των χωρικών υδάτων, να προσαρμόσει αναλόγως και την έκταση της ΑΟΖ της.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ όμως δείχνει καθαρά πλέον ότι διαπραγματεύεται με την Τουρκία μέρος της εθνικής κυριαρχίας της, με την ελπίδα ότι ο κ. Ερντογάν, αφού νικήσει στις επερχόμενες εκλογές, θα επιδείξει «καλή θέληση» για να λύσει τα προβλήματα με την Ελλάδα.
ΕΝΑ κυμαινόμενο εύρος, ωστόσο, στα ελληνικά χωρικά ύδατα, που θα τύχει της σύμφωνης γνώμης της Τουρκίας, δημιουργεί τον κίνδυνο να διασπαστεί η υπάρχουσα ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο, αλλά και να δημιουργηθούν πολλαπλά προβλήματα κυριαρχίας σε ένα μεγάλο αριθμό βραχονησίδων, οι οποίες, με τους νέους «υπολογισμούς» χωρικών υδάτων, μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να... αλλάξουν εθνικότητα.
ΜΕ ΑΛΛΑ λόγια, να επιβεβαιώσει πλήρως και στην πράξη η Αθήνα τις απαιτήσεις των γκρίζων ζωνών της Τουρκίας στο Αιγαίο.
ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ -και δικαιολογημένα- θα πέσει πάνω στην τύχη που επιφυλάσσουν οι διαπραγματευτές για το Καστελόριζο, που αποτελεί τη «βάση» για τους υπολογισμούς τής ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο και τους υδρογονάνθρακές της.
ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ αυτά είναι ιδιαιτέρως πολύπλοκα και απαιτούν χρονοβόρες διαπραγματεύσεις. Είναι επομένως άξιον απορίας πώς ο υπουργός Εξωτερικών θεωρεί ότι οι διμερείς διαπραγματεύσεις με την Τουρκία μπορεί να καταλήξουν σε «εύλογο χρόνο» μετά τις τουρκικές εκλογές.
ΚΑΤΙ θα ξέρει παραπάνω...
enet

Το αλίευσα ΕΔΩ http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/05/blog-post_8116.html

Μύθοι και πραγματικότητα

Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ

Δεν κράτησε πολύ το ελληνικό ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα στη Λιβύη.

Η Γαλλία έχει μείνει επί της ουσίας μόνη στον αγώνα εναντίον του Καντάφι και γι’ αυτό ασκεί ανοιχτά κριτική στο ΝΑΤΟ και στα κράτη-μέλη για τους αργούς ρυθμούς των βομβαρδισμών θέσεων και βαρέων αρμάτων του καθεστώτος.

ΟΜΟΙΩΣ μπήκε στο περιθώριο και το ελληνικό ενδιαφέρον για την εμπλοκή της Ελλάδας ως «φιλοξενούσας χώρας» στην επιχείρηση (σ.σ. πού να το ‘ξερε ο Ξένιος Δίας ότι θα του έμελλε να «φιλοξενεί» και πολέμους…).

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ καθησύχασε τους πολίτες ότι τα ξένα αεροσκάφη που επιχειρούν από ελληνικά αεροδρόμια δεν βομβαρδίζουν λιβυκούς στόχους.

Διαβεβαίωσε ακόμα ότι όλα τα ξένα αεροσκάφη που διέρχονται από το FIR Αθηνών καταθέτουν σχέδια πτήσης.

ΑΜ δε.

ΤΗΝ περασμένη εβδομάδα 12 τουρκικά αεροσκάφη F-16, από τρία αεροδρόμια της Τουρκίας, μαζί με 4 αεροσκάφη ανεφοδιασμού συνόδευσαν τουρκικό εμπορικό πλοίο που είχε κατεύθυνση τη Βεγγάζη, προκειμένου να παραλάβει 250 στρατιώτες.

Τα τουρκικά αεροσκάφη πέταξαν σε συνδυασμούς μέσα από το FIR Αθηνών και προχώρησαν σε εναέριο ανεφοδιασμό τους χωρίς να καταθέσουν σχέδια πτήσης, που ανέμενε η Αθήνα, αλλά και χωρίς να εκδώσουν τη σχετική ΝΟΤΑΜ.

Και όμως, η έκδοση αναγγελίας ήταν υποχρεωτική, δεδομένου ότι ο εναέριος ανεφοδιασμός αεροσκαφών εμπίπτει στην κατηγορία των ασκήσεων, οι οποίες απαιτούν δέσμευση περιοχής, διότι κατά τον ανεφοδιασμό χρησιμοποιούνται διαφορετικά ύψη.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ το τουρκικό πλοίο συνόδευαν και 2 τουρκικά αντιτορπιλικά.

Είναι άγνωστο αν η Αθήνα προέβη στα καθιερωμένα αλλά απολύτως αναποτελεσματικά διαβήματά της προς την Αγκυρα.

Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι η ελληνική προσδοκία περί κατάθεσης σχεδίου πτήσεως μέσα στο FIR Αθηνών παρέμεινε ως είχε.

ΕΠΙΠΛΕΟΝ η κυβέρνηση έχει δηλώσει μετά βεβαιότητος στην ελληνική Βουλή ότι τα αεροσκάφη άλλων ΝΑΤΟϊκών χωρών, που «φιλοξενεί» και τα οποία επιχειρούν στη Λιβύη, δεν βομβαρδίζουν στόχους.

Ωστόσο, η βελγική κυβέρνηση με ανακοίνωσή της αναφέρει ότι τα βελγικά αεροσκάφη από τον Αραξο βομβάρδισαν βάσεις στη Λιβύη. Ανήρτησε μάλιστα και σχετικό βίντεο στο οποίο φαίνονται οι βομβαρδισμένοι στόχοι στο έδαφος.

ΕΙΝΑΙ προφανές ότι οι προσδοκίες της κυβέρνησης από την «ευγενική προσφορά της» προς τη Συμμαχία και η πραγματικότητα στις επιχειρήσεις στη Λιβύη δεν έχουν συμπέσει και, για την ακρίβεια, αποκλίνουν.

enet.gr

Το αλίευσα ΕΔΩ http://nationalpride.wordpress.com/2011.............ore-75549

Κασσάνδρες στο Αιγαίο

Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ


Τη «συναίνεση» των πολιτικών δυνάμεων ζήτησε με τη δήλωσή του ο πρωθυπουργός το βράδυ του δεύτερου γύρου των εκλογών για την Αυτοδιοίκηση.
Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ της δήλωσης αυτής περιορίστηκε μόνο στο πρώτο επίπεδο: η κυβέρνηση ζητεί τη συναίνεση (και συνεργασία;) πολιτικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση της οικτρής οικονομικής κατάστασης της χώρας και επομένως τη χαλάρωση του αντιμνημονιακού μετώπου.

ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και μια δεύτερη ανάγνωση της πρωθυπουργικής αναφοράς στη συναίνεση που εξέφρασε την επιθυμία να έχει.

ΚΑΙ αυτή δεν είναι άλλη από την αναφορά στα εθνικά θέματα και στις «συγκλίσεις» που επιχειρούνται αυτή τη στιγμή με την Τουρκία, στη ζώνη του λυκόφωτος της δημοσιότητας, σε ό,τι αφορά το στόχο της συνεκμετάλλευσης-συνεργασίας στο Αιγαίο.

Και την υφαλοκρηπίδα βάφει γκρίζα η Αγκυρα!

 Κύρα Αδάμ
Η κυβέρνηση Ερντογάν δεν πτοήθηκε από τα ελληνικά διαβήματα διαμαρτυρίας για τις «ερευνητικές βόλτες» του τουρκικού υδρογραφικού πλοίου «Τσεσμέ» στο βόρειο Αιγαίο στα διεθνή ύδατα και ξαναέστειλε χθες το πλοίο στην ίδια περιοχή, με συνοδευτική, μάλιστα, επίσημη ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.
Το «Τσεσμέ» έκανε και χθες βόλτα στα διεθνή ύδατα του βορείου Αιγαίου, ενώ το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών θέτει θέμα συνολικής διευθέτησης της υφαλοκρηπίδας.