Πως πρέπει να αντιστεκώμαστε στον διάβολο, όταν προσπαθεί να μας παραπλανήσει με την αδιακρισία.

Όταν ο πονηρός διάβολος γνωρίζει ότι βαδίζουμε σωστά στην οδό της αρετής, με ζωντανές επιθυμίες και σωστά τοποθετημένες και με τάξη, από τις οποίες δεν μπορεί να μας αποσπάσει με φανερές απάτες, τότε μεταμφιέζεται σε άγγελο φωτός και με φιλικούς λογισμούς και με ρητά των θείων Γραφών και με παραδείγματα των αγίων, μας παρακινεί, ευκαίρως ακαίρως, να βαδίσουμε αδιάκριτα στο ύψος της τελειότητος, για να μας κάνη κατόπιν να πέσουμε στον γκρεμό.

Έτσι μας παρακινεί να ταλαιπωρούμε σκληρά το σώα μας με νηστείες, εγκράτειες, μαστιγώσεις, χαμαικοιτίες και άλλες παρόμοιες θλίψεις, ή για να υπερηφανευθούμε νομίζοντας ότι κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα ή για να μας συμβεί κάποια ασθένεια και να μην μπορούμε να κάνουμε καλά έργα, ή από τον κόπο και την άσκησι να αηδιάσουμε και να συγχαθούμε τις πνευματικές ασκήσεις"και έτσι σιγά σιγά, αφού κρυώσουμε για το καλό, να πέσουμε με περισσότερη επιθυμία από πριν στις επίγειες ηδονές και ξεφαντώματα. Κι αυτό συνέβη σε πολλούς.

Αυτοί ακολουθώντας την ορμή ενός αδιάκριτου ζήλου και περνώντας το μέτρο της αρετής τους, με πολλούς βασανισμούς, χάθηκαν μέσα στις εφευρέσεις τους και έγιναν παίγνιο των πονηρών δαιμόνων. Αυτό όμως δεν θα συνέβαινε, αν σκεπτόταν καλά εκείνα που είπαμε"και αν σκεφτόταν ακόμη ότι αυτές οι βασανιστικές πράξεις, αν και είναι άξιες επαίνου και καρποφόρες, εν τούτοις χρειάζονται σωματική δύναμη και ανάλογη ταπείνωση της ψυχής, παρόμοια δηλαδή με την σωματική δύναμη"χρειάζεται όμως και παρόμοια κράση στην ποιότητα και στον χαρακτήρα του καθενός.

Εκείνοι όμως που δεν μπορούν να αγωνίζωνται με αυτή τη σκληρότητα της ζωής παρόμοια με τους Αγίους, μπορούν και με άλλους τρόπους να μιμηθούν τη ζωή τους"δηλαδή, έχοντας μεγάλες και αποτελεσματικές επιθυμίες για την αρετή"κάνοντας θερμές προσευχές"ποθώντας τα πιο ένδοξα στεφάνια των αληθινών πολέμων για τον Ιησού Χριστό"καταφρονώντας όλον τον κόσμο, ακόμη και αυτόν τον εαυτό τους"παραδιδόμενοι στη σιωπή και την μοναξιά"όντας ταπεινοί και πράοι με όλους"υποφέροντας το κακό και κάνοντας το καλό στους εχθρούς τους και στους αχάριστους"φυλάγοντας τον εαυτό τους από κάθε σφάλμα, έστω και μικρό"όλα αυτά είναι περισσότερο ευάρεστα στον Θεό, από ό,τι οι ασκήσεις και οι σκληραγωγίες του σώματος.

Γι αυτό κι εγώ σε συμβουλεύω, στις παρόμοιες σκληραγωγίες του σώματος να βαδίζεις με διάκριση, για να μπορείς να τις αυξήσεις"επειδή με τις υπερβολές αναγκαστικά θα φθάσεις στο σημείο να τις εγκαταλείψεις. Σε συμβουλεύω όμως να μην πέσεις στο άλλο σφάλμα και την υπερβολή μερικών, που θεωρούνται ως πνευματικοί άνδρες. Αυτοί, κολακευόμενοι και απατόμενοι από την υπερβολική αγάπη του σώματός τους, φροντίζουν πολύ να διατηρούν την σωματική τους υγεία, και φαίνονται τόσο ζηλότυποι και ότι το επιθυμούν αυτό τόσο πολύ, που με τον παραμικρό κόπο και την παραμικρή ενόχληση, τρέμουν και φοβούνται μη την χάσουν. Και για άλλο πράγμα δεν συζητούν με μεγαλύτερη όρεξη, ούτε σκέπτονται κάτι άλλο, όσο την διακυβέρνηση της ζωή τους. Γι αυτό προσέχουν πάντοτε να ζητούν φαγητά περισσότερο κατάλληλα στην όρεξη, παρά στο στομάχι τους, το οποίο πολλές φορές χάνει την δύναμη του από την μεγάλη καλοπέρασι.

Κι αν αυτοί ισχυρίζωνται ότι αυτό το κάνουν για να μπορούν να υπηρετούν καλύτερα τον Θεό, βέβαια, αυτό δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά να συμφωνήσουν μεταξύ τους, χωρίς κανένα κέρδος και μάλιστα με ζημία του ενός και του άλλου, δυό κεφαλιακοί και πρώτοι εχθροί, δηλαδή το πνεύμα και το σώμα.

Γιατί με την φροντίδα αυτή, αφαιρείται από το σώμα η υγεία και από το πνεύμα χάνεται η ευλάβεια. Γι αυτό το πιο ασφαλές και ωφέλιμο είναι και για το σώμα και για την ψυχή, να υπάρχει κάποιος ελεύθερος τρόπος ζωής, όχι όμως χωρίς την διάκριση εκείνη που ανέφερα προηγουμένως"με την διάκριση αυτή πρέπει να παρατηρούνται και οι διαφορετικές καταστάσεις των ανθρώπων και οι διαφορετικές κράσεις των σωμάτων, οι οποίες δεν υπόκεινται όλες στον ένα και ίδιο κανόνα, όπως λέγει στα Ασκητικά του ο Μέγας Βασίλειος.

Προσθέτω και αυτό, ότι όχι μόνο για να αποκτήσουμε τις εξωτερικές αρετές, αλλά και για την απόκτηση των εσωτερικών αρετών, πρέπει να προχωρούμε με κάποια μετριότητα και βαθμηδόν, λίγο λίγο.

Αόρατος πόλεμος Το αλίευσα ΕΔΩ 1myblog

Η καλύτερη φύλαξη της ευεργεσίας, είναι η μνήμη της ευεργεσίας και η παντοτινή ευχαριστία.

Επειδή όλο το καλό που κάνουμε προέρχεται από τον Θεό και γίνεται για τον Θεό, γι αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να τον ευχαριστούμε για κάθε καλή μας άσκηση, για κάθε νίκη και για όλες τις ευεργεσίες που δεχθήκαμε από το σπλαχνικό του χέρι, τόσο τις φανερές όσο και τις κρυπτές, τόσο τις κοινές, όσο και τις ιδιαίτερες, όπως αναφέρεται:

«Να ευχαριστείτε τον Θεό για το κάθε τι, διότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού όπως αποκαλύφθηκε σε μας δια του Ιησού Χριστού» (Α΄ Θεσ. 5,18). Επειδή σύμφωνα με τον Ιερό Χρυσόστομο «η καλύτερη φύλαξη της ευεργεσίας είναι η μνήμη της ευεργεσίας και η παντοτινή ευχαριστία».

Και για να το κάνουμε αυτό με τον τρόπο που πρέπει, πρέπει να σκεφθούμε το σκοπό από τον οποίο κινείται ο Θεός για να μας μεταδώσει τις ευεργεσίες του.

Και επειδή ο Θεός σε κάθε ευεργεσία κατά πρώτο και κύριο σκοπό εννοεί την τιμή και την υποταγή στο θέλημά του, για τον λόγο αυτόν εσύ σκέψου ότι: Α΄) Η μεγαλύτερη ευχαριστία που μπορείς να κάνεις στον Θεό για όλες τις ευεργεσίες που σου έκανε, είναι το να φυλάττης τις εντολές του, το να τον τιμάς, και να είσαι έτοιμος να ακολουθείς το θέλημά του, όπως έχει γραφή: «Τι ζητεί από σένα ο Κύριος; Παρά να ακολουθήσεις πρόθυμα Κύριο τον Θεό σου» (Μιχ. 6,8).

Β΄) Βλέποντας ότι δεν έχεις κάτι αντάξιο για κάποια ευεργεσία, διότι δεν έκανες τίποτε άλλο παρά αμαρτίες και αχαριστίες, με πολύ βαθειά ταπείνωση πες στον Θεό: «Και Πως είναι δυνατό αυτό, Κύριέ μου, να καταδέχεσαι να προσφέρης σε μένα το νεκρό και βρωμερό σκυλί τόσες ευεργεσίες; Ας είναι ευλογημένο το όνομά σου στους αιώνες των αιώνων».

Γ΄) Σκεπτόμενος ότι αυτός με τις ευεργεσίες που σου κάνει, ζητά από εσένα να τον αγαπάς και να τον υπηρετείς, άναψε από την αγάπη ενός τόσο αξιαγάπητου Κυρίου και από την ειλικρινή επιθυμία στο να υπηρετείς, όπως θέλει αυτός. Όμως γι αυτό το πράγμα πρέπει να κάνεις μία ολοκληρωτική προσφορά του εαυτού σου με τον ακόλουθο τρόπο.

Αόρατος πόλεμος Το αλίευσα ΕΔΩ 1myblog

Αν όλοι οι άνθρωποι εγένοντο κακοί...

  " Άν τά εννέα τάγματα τών αγγέλων ήθελαν κρημνισθή από τούς ουρανούς, καί νά γένουν δαίμονες.

Άν όλοι οί άνθρωποι εγένοντο κακοί.

Άν όλα τά κτίσματα, ουρανός, φωστήρες, ιερείς, ζώα, ήθελον αποστατήσει κατά τού Θεού.

Όλαι αυταί αί κακίαι τών κτισμάτων συγκρινόμεναι μέ τό πλήρωμα τής Αγιότητος τής Θεοτόκου δέν εδύναντο νά λυπήσουν τόν Θεόν.

Διότι μόνη ή Κυρία Θεοτόκος ήτο ικανή νά τόν ευχαριστήσει κατά πάντα. Αυτή μοναχή σταθείσα αναμέσον Θεού καί ανθρώπων, τόν μέν Θεόν υιόν ανθρώπου εποίησε, τούς δέ ανθρώπους υιούς Θεού.

Χωρίς τήν μεσιτείαν αυτής κανένας, ούτε άγγελος, ούτε άνθρωπος, δύναται νά πλησιάση είς τόν Θεόν, επειδή καί αυτή ευρίσκεται μόνον μεθόριον αναμεταξύ τής ακτίστου καί κτιστής φύσεως.

Αυτή μόνη είναι Θεός άμεσος μετά τόν Θεόν καί έχει τά δευτερεία τής Αγίας Τριάδος, ώς ούσα μήτηρ αληθώς τού Θεού.
Καί αυτή μοναχή είναι, όχι μόνον ό θησαυροφύλαξ όλου τού πλούτου τής Θεότητος, αλλά καί ό διαμοιραστής είς όλους καί αγγέλους καί ανθρώπους, όλων τών από Θεού δεδομένων είς τήν κτίσιν υπερφυσικών ελλάμψεων καί θείων καί πνευματικών χαρισμάτων.

Καί δέν είναι τινας πού νά τήν επικαλέσθη μέ πίστιν καί νά μήν τόν υπήκουσε μέ ευσπλαχνίαν.

Αυτός ό Υιός τού Θεού καί αγαπητός υιός τής Παρθένου έδωκε τή μητέρα Του διά μητέρα μας καί συνήγορον νά μάς βοηθή πρός σωτηρίαν μας."

(Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου)

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ !!

Πηγή : Πρωτ. Δημήτριος Αθανασίου -Πρεσβ. Χαρούλα Τσουλιάη, "ΠΑΝΤΩΝ ΑΝΑΣΣΑ", 

πηγή

http://misha.pblogs.gr/2010/08/ki-an-oloi-oi-anthrwpoi-egenonto-kakoi.html

Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/2010/08/an-oloi-oi-anthrwpoi-egenonto-kakoi.html

Το σήμερα είναι δικό σου, το αύριο είναι στο χέρι του Θεού - Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Να θυμάσαι πάντοτε, ότι το σήμερα είναι δικό σου, το αύριο είναι στο χέρι του Θεού. Και Εκείνος που σου έδωσε το πρωί, δεν σου υπόσχεται και το βράδυ.

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Το αλίευσα ΕΔΩ http://anastasiosk.blogspot.com/

Η προσβολή της απογνώσεως και η ιατρεία της.

Η  προσβολή με την οποία ο πονηρός προσπαθεί εντελώς να μας καταβάλλη, είναι ο φόβος που μας προξενεί με την ενθύμησι των αμαρτιών μας, για να μας κάνη να γκρεμισθούμε στον βυθό της απογνώσεως και της απελπισίας.

Εσύ λοιπόν, αδελφέ μου, και στον κίνδυνο αυτόν, κράτησε τον εαυτό σου σταθερό σ αυτόν τον βέβαιο κανόνα, δηλαδή ότι η ενθύμησις των αμαρτιών μας τότε είναι από την χάρι του Θεού και αποσκοπεί στη σωτηρία μας, όταν σε ταπεινώνη και σε κάνη να αισθάνεσαι πόνο στην καρδιά και λύπη, διότι λύπησες τον Θεό, και όταν σε κάνη να έχης ελπίδα και θάρρος στην αγαθότητα του Θεού.

Όταν όμως η ενθύμησις αυτή σε ενοχλή και σε οδηγή σε απιστία και μικροψυχία και σε κάμνει να σκέπτεσαι ότι είσαι κολασμένος και ότι για σένα δεν υπάρχει πλέον καιρός σωτηρίας, γνώριζε ότι προέρχεται από τον διάβολο. Γι αυτό ταπεινώσου και έλπιζε περισσότερο στον Θεό. Και με τον τρόπο αυτόν θα νικήσης τον εχθρό με τα όπλα του και θα δοξάσης τον Θεό.

Ναί, πρέπει αδελφέ, να λυπάσαι κάθε φορά που θυμάσαι τις αμαρτίες σου και να πονάς που έχασες την χάρι του Θεού, αλλά όμως να έχης θάρρος στο πάθος του και να ζητάς συγχώρεσι. Ακόμη αν σου φαίνεται ότι ο ίδιος ο Θεός σου λέγει ότι δεν είσαι από τα πρόβατά του, εσύ με κανένα τρόπο δεν πρέπει να χάσης την ελπίδα και το θάρρος που έχεις σ αυτόν, αλλά ταπεινά να του λέγης: «Ναί, έχεις δίκαιο, Θεέ μου, να με αποδοκιμάσης για τις αμαρτίες μου. Αλλά εγώ έχω μεγαλύτερο θάρρος στην ευσπλαγχνία σου ότι θα με συγχωρέσης.

Γι αυτό και ζητώ από σένα την σωτηρία αυτού του ταλαιπώρου πλάσματός σου, το οποίο καταδικάσθηκε βέβαια από την κακία του, αλλά λυτρώθηκε με την τιμή του αγίου αίματός σου. Θέλω, λυτρωτά μου, να σωθώ, για δόξα δική σου με την ελπίδα της αμέτρητης ευσπλαγχνίας σου.

Γι αυτό και αφήνομαι όλος στα χέρια σου και ας γίνη σ εμένα ό,τι σου είναι αρεστό. Διότι εσύ είσαι ο μόνος μου Κύριος. Κι αν ακόμη με θανατώσης, εγώ στηρίζω σε σένα τις ζωντανές μου ελπίδες».

Αόρατος πόλεμος Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/2010/07/591761.html

Η ψυχή πρέπει να αποφεύγη κάθε τιμή και να αγαπά την ταπείνωσι και την πτωχεία του Πνεύματος..

Η ψυχή πρέπει να αποφεύγη κάθε τιμή και να αγαπά την ταπείνωσι και την πτωχεία του Πνεύματος, με την οποία αποκτάται η ειρήνη της ψυχής

Λοιπόν, αδελφέ, αν αγαπάς την ειρήνη της καρδιάς, αγωνίζου να εισέλθης σ αυτήν από την πόρτα της ταπεινώσεως (γιατί δεν υπάρχει άλλη είσοδος σ αυτήν εκτός από την ταπείνωσι).

Γιά να αποκτήσης όμως την ταπείνωσι, πρέπει να αγωνισθής και να κοπιάσης (και ιδιαιτέρως στην αρχή) στο να αγκαλιάσης όλες τις θλίψεις και εναντιότητες ως αγαπητές σου αδελφές, στο να αποφεύγης κάθε δόξα και τιμή, επιθυμώντας να καταφρονήσαι από τον καθένα και να μην υπάρχη κανένας που να σε υπερασπίζεται και να σε παρηγορή, παρά μόνον ο Θεός σου.

Βεβαίωσε και στήριξε το λογισμό αυτό στην καρδιά σου, ότι δηλαδή μόνον ο Θεός σου είναι το καλό σου, το μόνο σου καταφύγιο, και ότι όλα τα άλλα πράγματα είναι για σένα τέτοια αγκάθια, τα οποία, αν τα βάλης στην καρδιά σου, θα σε ζημιώσουν με τον θάνατο. Αν σε ντροπιάση κάποιος, δεν πρέπει να λυπηθής, αλλά να υποφέρης με χαρά την ντροπή, όντας βέβαιος ότι τότε ο Θεός είναι μαζί σου. Και μη ζητάς άλλη τιμή, ούτε τίποτε άλλο να γυρεύης, παρά να υποφέρης για την αγάπη του Θεού και για εκείνο που προξενεί μεγαλύτερη δόξα.

Αγωνίζου να χαίρεσαι όταν κάποιος σε βρίση ή σε ελέγξη ή σε καταφρονήση, διότι κάτω από αυτή τη σκόνι και την ατιμία βρίσκεται κρυμμένος μεγάλος θησαυρός. Και αν τον δεχθής με την θέλησί σου, γρήγορα θα γίνης πλούσιος, χωρίς να το γνωρίζη ούτε εκείνος που σου προξενεί αυτό το χάρισμα, δηλαδή εκείνος που σε ατιμάζει.

Μη ζητήσης ποτέ να σε αγαπά κάποιος στη ζωή αυτή, ούτε να σε τιμά, για να μπορέσης να αφήνεσαι να υποφέρης μαζί με τον Εσταυρωμένο Χριστό και κανένας να μη σε εμποδίζη από αυτό. Να φυλάγεσαι από τον ίδιο σου τον εαυτό, σαν από τον μεγαλύτερο εχθρό που έχεις. Μήν ακολουθής την θέλησί σου, ούτε τον νού σου, ούτε την γνώμη σου, αν θέλης να μη χαθής.

Γι αυτό πάντοτε να κρατάς τα όπλα, για να φυλάγεσαι από τον εαυτό σου. Και όταν η θέλησίς σου θέλη να κλίνη σε κάποιο πράγμα, έστω και άγιο, απόμονωσέ την πρώτα και απογύμνωσέ την και τοποθέτησέ την μόνη της μπροστά στον Θεό σου, παρακαλώντας να γίνη το δικό του θέλημα και όχι το δικό σου.

Και αυτό με εγκάρδιες επιθυμίες, χωρίς καμμία ανάμιξι φιλαυτίας, γνωρίζοντας ότι δεν έχεις τίποτε που να προέρχεται από τον εαυτό του, ούτε μπορείς να κάνης τίποτε.

Να φυλάγεσαι από τους λογισμούς που φέρνουν μαζί τους μορφή αγιότητος και ζήλου που δεν έχει διάκρισι, για τον οποίο λέγει σχετικά ο Θεός: «Να προσέχετε από τους ψευδοπροφήτες που έρχονται προς εσάς με ενδυμασία προβάτου, ενώ από μέσα είναι λύκοι αρπακτικοί.

Από τους καρπούς τους θα τους αναγνωρίσετε» (Ματθ. 7,15). Και οι καρποί τους είναι η όποια ανησυχία και ενόχλησι που αφήνουν στην ψυχή. Γιατί όλα αυτά σε απομακρύνουν από την ταπείνωσι και από αυτήν την εσωτερική ησυχία, με όποιο χρώμα και σχήμα κι αν είναι.

Αυτά είναι οι ψευδοπροφήτες, οι οποίοι όντας ντυμένοι με σχήμα προβάτου, δηλαδή με την υπόκρισι του ζήλου, χωρίς διάκρισι, για να ωφελήσουν τον πλησίον, είναι πράγματι λύκοι αρπακτικοί, που αρπάζουν την ταπείνωσί σου και εκείνην την ειρήνη και την ησυχία, που είναι τόσο απαραίτητα σε όποιον θέλει να έχη σίγουρη πρόοδο πνευματική.

Και όσο η υπόθεσις αυτή έχει εξωτερικά περισσότερη επιφάνεια και χρώμα αγιότητος, τόσο περισσότερο πρέπει να το εξετάζης, και αυτό, όπως λέχθηκε, πρέπει να γίνεται, με πολλή ηρεμία και εσωτερική ησυχία.

Αν όμως καμμία φορά κάτι σου λείψη από αυτά, μη συγχυσθής, αλλά ταπεινώσου μπροστά στον Θεό σου και γνώρισε την αδυναμία σου και στο εξής να γνωρίζης καλά, γιατί μπορεί να το επιτρέπη ο Θεός ίσως για να ταπεινώση κάποια σου υπερηφάνεια, που βρίσκεται κρυμμένη μέσα σου και δεν το γνωρίζεις.

Αν πάλι αισθανθής καμμιά φορά να κεντάται η ψυχή σου από κάποιο δυνατό και φαρμακερό αγκάθι, δηλαδή από κάποιο πάθος και λογισμό, μην ταραχθής γι αυτό, αλλά δείξε μεγαλύτερη προσοχή, για να μην περάση στα σπλάγχνα σου.

Γύρισε πίσω την καρδιά σου και με ευχαρίστησι βάλε την θέλησί σου μέσα στον τόπο της ειρήνης και της ησυχίας, φυλάττοντας καθαρή την ψυχή σου απέναντι του Θεού, τον οποίο θα βρίσκης πάντοτε στα σπλάγχνα σου και στην καρδιά σου για την ορθότητα της γνώμης σου, όντας βέβαιος ότι το κάθε τι συμβαίνει για να σε δοκιμάση, για να μπορής να καταλάβης το συμφέρον σου και για να είσαι άξιος του στεφάνου της δικαιοσύνης, που σου είναι ετοιμασμένος από την ευσπλαγχνία του Θεού.

Αόρατος πόλεμος Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/

Πρέπει να προχωρούμε με φροντίδα και επιμέλεια παντοτινή στην άσκηση της αρετής.

Ανάμεσα σε εκείνα που είναι αναγκαία και συμβάλλουν στην απόκτησι των αρετών, εκτός από όσα είπα με παραπάνω, είναι και το εξής"δηλαδή το να πηγαίνουμε πάντα μπροστά, αν θέλουμε να φθάσουμε στο σκοπό, που εμείς εδώ θέλουμε.

Γιατί αλλιώς, αν μόνο σταματήσουμε, γυρίζουμε προς τα πίσω"ότι, όταν παύσουμε από τις ενάρετες πράξεις, αναγκαστικά συμβαίνει, μέσα από βίαιες κλίσεις της αισθητικής διαθέσεως και των άλλων πραγμάτων, που μας παρακινούν εξωτερικά, συμβαίνει, λέω, να γεννιούνται σε μας πολλά πάθη άτακτα, τα οποία διαφθείρουν τις αρετές ή τουλάχιστον τις λιγοστεύουν και έτσι μας στερούν από πολλές χάρες, που μπορούσαμε προοδεύοντας, να πετύχουμε από τον Θεό.

Γι αυτό ο πνευματικός δρόμος, είναι διαφορετικός από την πορεία, που κάνει ο οδοιπόρος της γης. Γιατί στην μεν γήϊνη πορεία, αν σταματήση ο οδοιπόρος, δεν χάνει τίποτε από την πορεία που έχει διανύσει"στην πνευματική όμως πορεία, αν σταματήση ο οδοιπόρος της αρετής, χάνει και όσες αρετές απόκτησε προηγουμένως"και ακόμη η μεν κούρασι του οδοιπόρου αυξάνει, όσο περισσότερο θα περπατήση, στον πνευματικό όμως δρόμο, όσο περισσότερο περπατεί κάποιος μπρός, τόσο αποκτά πάντα μεγαλύτερη εξουσία και δύναμι.

Γιατί με την ενάρετη άσκησι, το μεν κατώτερο μέρος, δηλαδή το σώμα, που με τον πολεμό του έκανε σκληρό και κοπιαστικό τον δρόμον της αρετής, αδυνατίζει πάντα περισσότερο, το δε ανώτερο μέρος, στο οποίο μένει η αρετή, δηλαδή η ψυχή, στηρίζεται και δυναμώνει πάντα περισσότερο.

Οπότε, όσο προοδεύουμε στο καλό και στην αρετή, τόσο μικραίνει η δοκιμασία εκείνη που αισθανόμαστε στην αρχή της αρετής"και ακόμη, και κάποια απόκρυφη γλυκύτητα (η οποία προέρχεται από τον Θεό), ενώνεται μαζί μας και γίνεται κάθε ώρα μεγαλύτερη.

Και έτσι πορευόμενοι πάντα με περισσότερη ευκολία και δύναμι, από αρετή σε αρετή, φθάνουμε τελευταία στην κορυφή του όρους, εκεί που η ψυχή γίνεται τέλεια και ενεργεί μετά από αυτά κάθε καλό, όχι με αηδία, αλλά με ιδιαίτερη χαρά και ευφροσύνη.

Γιατί αφού νίκησε και δάμασε τα πάθη και υπέταξε όλη την κτίσι δια μέσου της υποταγής του σώματός της, ζη ευτυχισμένη μέσα στον Θεό"και εκεί κοπιάζοντας ευχάριστα, δέχεται ανάπαυσι.

αορατος πολεμοςΤο αλίευσα ΕΔΩ ΕΔΩ

Το δικό μου - Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Είναι μερικοί, που δεν παίρνουν το ξένο πράγμα, αλλά όμως αγαπούν με υπερβολή το δικό τους.  

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Το αλίευσα ΕΔΩ http://anastasiosk.blogspot.com/

Γιατί δεν διακρίνουμε σωστά τα πράγματα...

Γιατί δεν διακρίνουμε σωστά τα πράγματα και με ποιόν τρόπο μπορούμε να τα γνωρίζουμε.

Η αιτία που δεν διακρίνουμε ορθά όλα αυτά τα πράγματα που είπαμε και άλλα πολλά, είναι γιατί δεν τα σκεφτόμαστε στο βάθος τους ποια είναι, αλλά πιάνουμε την αγάπη ή το μίσος σε αυτά, αμέσως από μόνη την εξωτερική τους μελέτη και εμφάνιση. Έτσι όταν, η αγάπη τους ή το μίσος προλαβάνουν και σκοτίζουν το νού μας και γι αυτό δεν μπορεί να τα διακρίνει σωστά, όπως είναι στην αλήθεια.

Λοιπόν, εσύ αδελφέ μου, εάν θέλεις να μην βρει τόπον η πλάνη αυτή στο νου σου, πρόσεχε καλά"και όταν, ή βλέπεις με τα μάτια ή μελετάς με το νού κανένα πράγμα, κράτα όσο μπορείς την θέληση σου και μη την αφήσης να το αγαπήση ή να το μισήση, αλλά παρατήρησέ το με το νού μοναχά.

Πρίν απ όλα, όμως, σκέψου φρόνιμα, ότι αν αυτό είναι οδυνηρό και αντίθετο στην φυσική σου κλίσι, παρακινείσαι από το μίσος να το αποστρέφεσαι. Αν όμως σου προξενή ευχαρίστηση, παρακινείσαι από την αγάπη να το θέλεις. Γιατί, τότε που ο νους σου δεν είναι ζαλισμένος από το πάθος, είναι ελεύθερος και καθαρός και μπορεί να γνωρίσει την αλήθεια και να διαπεράσει μέσα στο βάθος του πράγματος, που το κακό είναι κρυμμένο κάτω από την ψεύτικη ευχαρίστηση ή που το καλό είναι σκεπασμένο κάτω από την επιφάνεια του κακού.

Αν όμως η θέλησις πρόλαβε να το αγαπήσει ή να το μισήσει, δεν μπορεί πλέον ο νους να το γνωρίσει καλά, καθώς πρέπει"διότι εκείνη η διάθεσις, ή καλύτερα να πω, εκείνο το πάθος που μπήκε στο μέσο, σαν τείχος, ζαλίζει το νού τόσο, που νομίζει το πράγμα άλλο από εκείνο που είναι στην αλήθεια και το περνά ως τέτοιο στην επιθυμία, η οποία όσο πηγαίνει μπροστά και περισσότερο αγαπά ή μισεί το πράγμα εκείνο, τόσο και ο νους σκοτίζεται περισσότερο και έτσι σκοτισμένος, κάνει πάλι να φαίνεται στην επιθυμία το πράγμα εκείνο περισσότερο όσο ποτέ αγαπητό ή μισητό.

Έτσι όταν δεν τηρήται ο παραπάνω κανόνας που είπα, (ο οποίος είναι πολύ αναγκαίος σε όλη αυτή την εκγύμναση), δηλαδή, το να κρατάς την επιθυμία σου από την αγάπη ή το μίσος του πράγματος, αυτές οι δυό δυνάμεις της ψυχής, ο νους δηλαδή και η θέλησις, προχωρούν πάντα κακώς, σαν σε κύκλο, από το σκοτάδι σε βαθύτερο σκοτάδι και από το σφάλμα σε μεγαλύτερο σφάλμα.

Λοιπόν, φυλάξου, αγαπητέ, με κάθε είδους προσοχή, από την εμπαθή αγάπη ή το μίσος του κάθε πράγματος, το οποίο δεν έφθασες να ερευνήσεις καλά πρότερα με το φως του νου και του ορθού λόγου, με το φως των θείων Γραφών, με το φως της χάριτος και της προσευχής και με την κρίση του πνευματικού σου πατρός για να μην κάνεις λάθος και να υπολογίζεις το αληθινά καλό για κακό και το αληθινά κακό για καλό.

Καθώς αυτό συμβαίνει να γίνεται, ως επί το πλείστον, σε κάποια έργα, τα οποία φαίνονται μεν καθ εαυτά Πως είναι καλά και άγια, για μερικές όμως περιστάσεις"δηλαδή γίνονται ή παράκαιρα ή σε σχετικό τόπο ή με ανάλογο μέτρο, προξενούν όμως μεγάλη βλάβη σε εκείνους που τα επιχειρούν, καθώς γνωρίζουμε πολλούς που κινδύνευσαν σε παρόμοια επαινετά και αγιώτατα έργα.

αόρατος πόλεμος Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/

Η ψυχή δεν πρέπει να συγχίζεται για τους εσωτερικούς πειρασμούς και λογισμούς

Είναι πολλά τα καλά που προξενεί στην ψυχή η πικρότητα  η πνευματική ξηρασία, δηλαδή η στέρησις της πνευματικής χαράς και γλυκύτητος, αν τα δεχθούμε με ταπείνωση και υπομονή, πράγματα που αν τα καταλάβαινε ο άνθρωπος, χωρίς αμφιβολία δεν θα τον ενοχλούσε αυτό τόσο πολύ και δεν θα λυπόταν τόσο όταν του συνέβαιναν γιατί θα δεχόταν την πικρότητα και την στέρηση αυτή, όχι ως σημείο μίσους που του δείχνει ο Θεός, αλλά ως σημείο μεγάλης και εξαιρετικής αγάπης, και θα την δεχόταν ως εξαίρετη Χάρι που του κάνει ο Θεός.

Διότι οι παρόμοιες καταστάσεις δε συμβαίνουν σε όλους, παρά σε εκείνους που θέλουν να δοθούν ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του Θεού και να απομακρυνθούν από εκείνα που μπορούν να τους ζημιώσουν.

Και γενικά δε συμβαίνουν στην αρχή της επιστροφής τους, αλλά αφού υπηρετήσουν τον Θεό για κάποιο χρονικό διάστημα και αφού καθαρίσουν μέτρια την καρδιά τους με την ιερή προσευχή και κατάνυξη και αισθανθούν εν μέρει στην καρδιά τους κάποια γλυκύτητα πνευματική, θέρμη και χαρά, και αποφασίσουν να αφιερωθούν ολοκληρωτικά στον Θεό και να τον υπηρετήσουν με περισσότερη τελειότητα και όταν ήδη έχουν αρχίσει το έργο.

Γιατί ποτέ δεν βλέπουμε τους αμαρτωλούς και εκείνους, που είναι δοσμένοι στα πράγματα του κόσμου, να παραπονούνται για παρόμοιους πειρασμούς. Έτσι φαίνεται καθαρά ότι η πικρότητα αυτή είναι ένα τίμιο και ακριβό φαγητό, με το οποίο ο Θεός προσκαλεί εκείνους που αγαπά να τους φιλοξενήσει.

Και αν στη γεύση μας δεν είναι νόστιμο, παρά ταύτα μας ωφελεί χωρίς να το γνωρίζουμε τότε που το γευόμαστε.

Γιατί η ψυχή που βρίσκεται σε τέτοια ξηρασία και πικρή γεύση και έχει τέτοιους πειρασμούς και λογισμούς, που μόνο να τους σκεφθούμε μας ταράσσουν, ας φαρμακώνουν την καρδιά και σχεδόν παραλύουν όλον τον εσωτερικό άνθρωπο, με αυτό τον τρόπο αποκτά φόβο, μίσος και αποστροφή του εαυτού της και εκείνην την ταπείνωση που μας ζητά ο Θεός και επί πλέον αποκτά θερμότερη αγάπη προς τον Θεό, ακριβέστερη προσοχή στους λογισμούς, δυνατότερο στομάχι για να μπορεί να χωνεύει τους πειρασμούς χωρίς βλάβη και γυμνασμένα αισθητήρια, για να μπορεί να διακρίνει με ευκολία το καλό και το κακό, όπως είπε ο Παύλος (Εβρ. 5,14).

Η ψυχή όμως που τότε δεν καταλαβαίνει τα μυστικά αυτά αίτια, σιχαίνεται και αποφεύγει την πικρότητα που λέχθηκε, σαν να μη θέλη ποτέ να μείνει χωρίς πνευματική γεύση και ηδονή και χωρίς αυτήν κάθε άλλη άσκηση την θεωρεί χαμένο καιρό και κόπο χωρίς προκοπή.

αόρατος πόλεμος
 
Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/2010/06/591779.html

Και να μην κατηγορείς τους άλλους που αμαρτάνουν, αλλά...

  

Και  συ  λοιπόν, όσες  φορές  θυμάσαι  τις  αμαρτίες  σου να  κλαις  και  να  χύνεις  δάκρυα  πίκρα  γι' αυτές. Ο άγιος ιερώνυμος  λέει, ότι  πρώτα  η  προσευχή καταπραΰνει  την  οργή  του  θεού  κι' έπειτα  το  δάκρυ  τον  αναγκάζει  να  ελεήσει.

Και  ο  ιερός  Χρυσόστομος, ότι  ύστερα  απ' τη  βροχή  γίνεται  καθαρός  και  ξάστερος  ο  αέρας  κι' υστέρα  από  τα  δάκρυα  γίνονται  η  ψυχή  κι' ο  νους  καθαρά  και  ξάστερα.

Όπως  ο  Πέτρος, ακούγοντας  τον  πετεινό, ξύπνησε  και  συναισθάνθηκε  την  αμαρτία του, έτσι  και  συ  ακούγοντας  τον  Κύριο  που  φωνάζει  < γρηγορείτε> ξύπνα  από  την  αμέλεια, νιώσε  την  αμαρτία  σου  και  σκάσου  άγρυπνος.

Εκείνος, μετά  την  πτώση, απέκτησε  μετάνοια  και  διδάχθηκε  να  μη  στηρίζεται  στον  εαυτό  του  και  στη  δύναμή  του, αλλά  στη  βοήθεια  του  θεού. Έμαθε  να μην  απελπίζεται. Έμαθε  να  συμπονάει  και  να  λυπάται  τους  άλλους αμαρτωλούς. Κι εσύ  με  αφορμή  τις  αμαρτίες  που  έκανες, μάθε  να  ταπεινώνεσαι. Και  να  μην  κατηγορείς  τους  άλλους  που  αμαρτάνουν, αλλά  να  τους  συμπονάς  και  να  τους  διδάσκεις  να  μην  απελπίζονται.

Άγιος Νικόδημος   ο Αγιορείτης

Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/2...........

Πορεύσομαι προς τον πατέρα μου ...

Βγες  από  την  πλάνη  των  ανθρώπων  του  κόσμου  που  ενώ  είναι  καταπληγωμένοι  από  τον  πόλεμο  του  διαβόλου  και  της  αμαρτίας  νομίζουν  πως  έχουν  ειρήνη ...

Κι όμως  είναι  γεμάτοι  κατάθλιψη, πόνο, στενοχώρια  ή στην  καλύτερη  περίπτωση  άδειοι, κενοί!

Κενοί  από  τη  Χάρη  του  Θεού. Στερημένοι  από  τη  Θεία  βοήθεια.

Πεινασμένοι  πνευματικά  και  νεκροί  ψυχικά, αφού  δεν  κοινωνούν  τα  θεία  και  ζωοποιά  μυστήρια, δεν  ακούνε  λόγο  Θεού, δεν  μελετούν  τις  Άγιες  Γραφές.

Εσύ  μην  τους  ακολουθείς  πια! Έξελθε  εκ  μέσου  αυτών!

Έλα  στον  εαυτό  σου και  βάλε αρχή  νέας  ζωής. Αλλά  πως  θα  το  κάνεις  αυτό;

Συγκεντρώνοντας  τον  νου  σου  μέσα  στην  καρδιά  σου  και  εμποδίζοντας  τον  να  διασκορπίζεται  στα  πράγματα  του  κόσμου  διαμέσου  των  αισθήσεων.

Τότε  θα  δεις  νοερά  εκεί  μέσα  τα  πάθη, που  σ' έχουν  αιχμαλωτίσει  και  που  πρωτύτερα  δεν  γνώριζες  καθόλου. Τότε  θα  δεις  τους  νοητούς  εχθρούς  που  σε  πολεμούν  ακατάπαυστα.

Κοντολογίς  τότε  θα  καταλάβεις  τι  ζημιώθηκες  και  θ'αρχίσεις  να  παρακαλάς  με   πόνο  καρδιάς  το  Χριστό να  σ' ελεήσει. Κι αφού έρθεις  έτσι  στον  εαυτό  σου, σήκω  σαν  τον  άσωτο  και  πες: Πορεύσομαι  προς  τον  πατέρα  μου ...

Μη  φοβάσαι  πως  θα  σε  διώξει. Αν  εσύ  έχασες  τα  προνόμια  ενός  γιου, Εκείνος  δεν  έχασε  την  αγάπη ενός  Πατέρα ...  

Άγιος Νικόδημος   ο Αγιορείτης

Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/2010/05/poreysomai-pros-ton-patera-moy.html

Η αγάπη του Θεού δεν έχει όριο, όπως δεν έχει όριο και μέτρο και ο ίδιος ο Θεός που αγαπάται!

Ο Κύριος μας είπε στο Ευαγγέλιο ότι ήλθε να βάλει την φωτιά της αγάπης του στη γη, δηλαδή στην καρδιά και μας έδειξε πόσο θέλει και επιθυμεί να ανάβει αυτή: «Ήλθα να βάλω φωτιά πάνω στη γη, και δε θέλω τίποτε άλλο παρά να είναι αναμμένη αυτή» (Λουκ. 12,29).

Έτσι (όθεν) η αγάπη του Θεού δεν έχει όριο, όπως δεν έχει όριο και μέτρο και ο ίδιος ο Θεός που αγαπάται, η αγάπη όμως προς τον πλησίον πρέπει να έχει. Γιατί αν δεν την χρησιμοποιήσεις με το μέτρο που πρέπει, μπορεί να σε χωρίσει από την αγάπη του Θεού, να σου προξενήσει μεγάλη ζημία και να καταστρέψεις τον εαυτό σου, για να κερδίσεις άλλους. Ναί, να αγαπάς τον πλησίον σου, αλλά μέχρι το σημείο που δεν θα ζημιώσεις την ψυχή σου. Είσαι υποχρεωμένος βέβαια να του δίνης το καλό παράδειγμα, δεν πρέπει όμως ποτέ να κάμνεις κάθε πράγμα μόνον γι αυτό.

Διότι με τον τρόπο αυτόν, δεν θα έκαμνες τίποτε άλλο, παρά θα προξενούσες ζημία στον εαυτό σου. Να κάνεις όλα τα πράγματα σωστά και άγια, χωρίς να αποβλέπεις πουθενά αλλού, παρά μόνο στο να αρέσεις στον Θεό.

Ταπεινώσου σε όλα σου τα έργα, και θα καταλάβεις πόσο λίγο μπορείς με αυτά να ωφελήσεις τους άλλους. Σκέψου ότι δεν πρέπει να έχεις τόση πολλή θερμότητα και ζήλο της ψυχής σου, σε σημείο που γι αυτό να χάνεις την ησυχία και την ειρήνη της καρδιάς να διψάς πολύ και να επιθυμείς δυνατά να γνωρίσουν όλοι την αλήθεια, όπως την καταλαβαίνεις και την εννοείς εσύ, και να μεθύσουν από το κρασί εκείνο που υπόσχεται και χαρίζει στον καθένα ο Θεός χωρίς πληρωμή: «Και θα αγοράσετε χωρίς χρήματα κρασί και λίπος» (Ησ. 55,1).

Αυτήν την δίψα για την σωτηρία του πλησίον πρέπει να την έχεις πάντοτε. Αλλά πρέπει να προέρχεται από την αγάπη που έχεις προς τον Θεό και όχι από τον αδιάκριτο ζήλο σου. Ο Θεός είναι εκείνος που μπορεί να φυτέψει την αγάπη αυτήν στη νοητή μοναξιά της ψυχής σου, και όταν θέλει, να συγκεντρώσει τον καρπό. Εσύ από μόνος σου μην σπείρεις τίποτε, αλλά πρόσφερε στον Θεό την γη της ψυχής σου αγνή και καθαρή από κάθε πράγμα, και αυτός τότε, όπως θέλει, θα σπείρει μέσα της τον σπόρο, και έτσι θα καρποφορήσει.

Να θυμάσαι πάντοτε ότι ο Θεός θέλει την ψυχή σου αυτήν μόνη και ελεύθερη από κάθε δεσμό, για να την ενώσει με τον εαυτό του. Μόνον άφησέ τον να σε εκλέξει και μη τον εμποδίσεις με το ελεύθερο αυτεξούσιο που έχεις. Να κάθεσαι χωρίς να έχεις κανένα λογισμό για τον εαυτό σου, εκτός από εκείνον που πρέπει να αρέσεις τον Θεό, αναμένοντας να σε καλέσουν για να εργάζεσαι. Γιατί ο οικοδεσπότης ήδη βγήκε από το σπίτι του και ψάχνει να βρει εργάτες για το αμπέλι του, σύμφωνα με την παραβολή του Ευαγγελίου.

Διώξε μακριά σου κάθε φροντίδα και λογισμό, απογυμνώσου από κάθε μέριμνα του εαυτού σου και από κάθε αγάπη για τα πρόσκαιρα πράγματα, για να σε ντύσει ο Θεός μόνος του και να σου χαρίσει εκείνο που δεν μπορείς να φανταστείς. Λησμόνησε όσο μπορείς εντελώς τον εαυτό σου και ας ζει στην ψυχή σου μόνον η αγάπη του Θεού.

Ακόμη με κάθε φροντίδα πρέπει να καταπραύνεις τον ζήλο και την θέρμη που έχεις για τους άλλους, για να σε φυλάει ο Θεός με κάθε ειρήνη και γαλήνη. (Στοχάσου) Φρόντισε να μη στερηθεί η ψυχή σου από το δικό της κεφάλαιο (που είναι η ειρήνη της καρδιάς), για να το βάλει χωρίς διάκριση στη θέση των άλλων.

Διότι μόνη πανήγυρις κατά την οποία πρέπει να εμπορεύεσαι για να γίνεις πλούσιος, είναι η υποταγή της ψυχής σου στον Θεό, ελεύθερη από κάθε πράγμα. Πλήν όμως και αυτό να το κάνεις χωρίς να το αποδίδεις στον εαυτό σου ή να έχεις την εντύπωση ότι κάνεις κάποιο πράγμα, γιατί ο Θεός τα κάνει όλα και από τον εαυτό σου δεν θέλει τίποτε, παρά να ταπεινώνεσαι μπροστά του και να του προσφέρεις ελεύθερη εντελώς από τα επίγεια την ψυχή σου, επιθυμώντας μέσα σου να γίνεται σε όλα στην τελειότητα και για όλα το θέλημα του Θεού.

αόρατος πόλεμος

Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/...

Ο πόλεμος και η απάτη που χρησιμοποιεί ο διάβολος, για να εγκαταλείψουμε τον..

Ο πόλεμος και η απάτη που χρησιμοποιεί ο διάβολος, για να εγκαταλείψουμε τον δρόμο της αρετής που βαδίζουμε.

Η τέταρτη απάτη με την οποία μας επιτίθεται ο πονηρός διάβολος, όταν μας δη ότι βαδίζουμε τον ευθύ δρόμο της αρετής, είναι οι διάφορες επιθυμίες, που ξεσηκώνει εναντίον μας, για να μας κάνη να ξεπέσουμε από την εκγύμνασι των αρετών στις κακίες.

Γιά παράδειγμα, όταν ένας άρρωστος υποφέρη με υπομονετική θέλησι την αρρώστια του, ο εχθρός, που γνωρίζει ότι με τον τρόπο αυτόν μπορεί εκείνος να αποκτήση την συνήθεια της υπομονής, του παρουσιάζει μπροστά του πολλά καλά έργα, που θα μπορούσε να κάνη αν βρισκότανε σε άλλη κατάστασι και φροντίζει να τον πείση ότι αν ήταν υγιής, θα μπορούσε να υπηρετήση καλύτερα τον Θεό και να ωφελήση και τον εαυτό του και τους άλλους.

Αφού του βάλλει αυτές τις επιθυμίες, πηγαίνει σιγά σιγά, αυξάνοντάς τες κατά αυτό τον τρόπο, που τον κάνει να θορυβήται και να ταράζεται, γιατί δεν μπορεί να τις τελειώση, σύμφωνα με το θέλημά του.

Και όσο του γίνονται μεγαλύτερες και δυνατώτερες οι παρόμοιες επιθυμίες, τόσο πιο πολύ αυξάνει και η ενόχλησις και η ταραχή της καρδιάς του"και μετά λίγο λίγο, με ικανότητα τον καταφέρνει ο εχθρός ώστε να μην υπομένη πλέον την αρρώστια του, όχι ως αρρώστια, αλλά ως εμπόδιο εκείνων των αρετών, που με πολλή όρεξι επιθυμεί να κάνη, για μεγαλύτερη ωφέλεια. Και αφού τον φέρει σε αυτό το σημείο, με πολλή ικανότητα του κλέβει από το νού εκείνο τον σκοπό που είχε για να υπηρετήσει καλύτερα τον Θεό και να αποκτήση περισσότερες αρετές.

Και έτσι, άλλο δεν του αφήνει, παρά γυμνή και μόνη την επιθυμία του να ελευθερωθή από την αρρώστια. Επειδή όμως, σύμφωνα με την θέλησί του, δεν του περνά, συγχύζεται και ταράσσεται σε τέτοιο σημείο, που γίνεται εντελώς ανυπόμονος, και έτσι φθάνει ο άθλιος να πέση στην κακία της ανυπομονησίας, από την αρετή της υπομονής, που εξασκείτο από πριν χωρίς να το καταλαβαίνη καθόλου .

Ο τρόπος λοιπόν, για να αντισταθής σε αυτήν την απάτη του διαβόλου, είναι ο εξής: Όταν βρεθής σε αυτή την κατάστασι της αρρώστιας, που να ενοχλήσαι και να ταράσσεσαι, πρόσεχε καλά, να μη δέχεσαι ή να μην υποχωρής καθόλου στις επιθυμίες που τότε σου έρχονται, όσο καλές κι αν φαίνωνται. Γιατί, μη μπορώντας τότε να τις κάνης έργο, αναγκαστικά συγχύζεσαι και δεν ειρηνεύεις.

Πρέπει λοιπόν, με κάθε ταπείνωσι, υπομονή και υποταγή να πιστεύης, Πως οι επιθυμίες σου αυτές, δεν μπορούν να πάρουν εκείνη την έκβασι και το τέλος που επιθυμείς, όντας εσύ περισσσότερο αδύνατος και αστήρικτος από εκείνο που εσύ λογαριάζεις"ή σκέψου ότι ο Θεός για τις κρυφές κρίσεις του ή και για τις αμαρτίες σου, δεν θέλει από σένα εκείνα τα καλά που επιθυμείς, αλλά καλύτερα θέλει να σε έχη ταπεινωμένο με την υπομονή, κάτω από το γλυκό και δυνατό χέρι της θελήσεώς του.

Έτσι παρόμοια και αν έχης κάποτε κανόνα από τον Πνευματικό σου για κανένα σου αμάρτημα και γι αυτό δεν μπορείς, όπως επιθυμείς, να ακολουθής με συνέπεια την κάθε ενέργεια που κάνεις για ευλάβεια, και ιδιαιτέρως την θεία Κοινωνία, μη συγχυσθής και ενοχληθής από την επιθυμία τους"αλλά αφού αποβάλης κάθε δικό σου θέλημα, φόρεσε εκείνο που αρέσει στο Θεό με πόνο καρδιάς, λέγοντας μέσα σου.

Άχ, εάν το μάτι της θεϊκής πρόνοιας, δεν έβλεπε σε μένα αχαριστίες και ελαττώματα, εγώ βέβαια, δεν θα βρισκόμουν τώρα σε τέτοια αθλιότητα, να στερηθώ τη χάρι των αγιωτάτων Μυστηρίων γι αυτό, βλέποντας ότι ο Κύριος μου, μου φανερώνει με αυτό την αναξιότητά μου, υμνώ και δοξολογώ στους αιώνας το όνομά του, λέγοντας προς αυτό: «Φιλανθρωπότατε Δέσποτα"ελπίζοντας καλά στην αγαθότητά σου, αν και είμαι ανάξιος ο άθλιος να σε δεχθώ στην ψυχή μου με το μέσο των θείων Μυστηρίων, με όλα αυτά, δεν σταματώ με άλλον τρόπο να σου ανοίγω την καρδιά μου, για να μπαίνης πνευματικά σε αυτή, να την χαροποιής και να την δυναμώνης εναντίον των εχθρών, που θέλουν να την χωρίσουν από σένα"και παραμένω πάντα ευχαριστημένος για όλα εκείνα, που αρέσουν στα μάτια σου, Δημιουργέ μου και Σωτήρα μου"αυτό μόνο επιθυμώ, το θέλημά σου να είναι και τώρα και πάντα η τροφή μου και η δύναμίς μου"και αυτή μόνο την χάρι, πολυαγαπητέ μου, σου ζητώ"η ψυχή μου ελευθερωμένη από κάθε τι που δεν σου αρέσει, να μένη πάντα ντυμένη με την στολή των αγίων σου εντολών και ετοιμασμένη στο νοητό ερχομό σου και σε ό,τι άλλο επιθυμείς να μου δώσης».

Αν φυλάξης αυτές τις παραγγελίες, να είσαι σίγουρος, ότι κάθε επιθυμία του καλού, που εσύ δεν μπορείς να ολοκληρώσης, που προέρχεται είτε από την φύσι, είτε από τον διάβολο, που θέλει να σε ενοχλεί πάντα και να σε βγάζη πάντα από τον δρόμο της αρετής"ή και καμιά φορά από τον Θεό, για να δοκιμασθή η υποταγή σου στο θέλημά του"σε κάθε, λέγω, ανεκπλήρωτη επιθυμία σου, θα έχης πάντα αφορμή να ευχαριστής τον Θεό σου, όπως του αρέσει. Γιατί από αυτό αποτελείται η αληθινή ευλάβεια και η υπηρεσία που ζητάει ο Θεός από εμάς.

Γνώριζε ακόμη και αυτό, ότι για να μην αγανακτής και χάνης την υπομονή στις θλίψεις και στους πειρασμούς που έρχονται, από όποιο μέρος και αν είναι, πρέπει να χρησιμοποιής εκείνα τα δίκαια και φρόνιμα μέσα, που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν οι υπηρέτες του Θεού, δηλαδή, το να μη δίνης εσύ αφορμή σε αυτές, το να παρακαλής τον Θεό να σε ελευθερώνη από αυτές και άλλα παρόμοια"όχι όμως με τόση επιθυμία και αφοσίωσι ολοκληρωτική, για να ελευθερωθής από τις θλίψεις αυτές, αλλά γιατί θέλει ο Θεός να μεταχειριζώμαστε τα παρόμοια μέσα και όργανα.

Γιατί, εμείς δεν γνωρίζουμε αν θέλη ο Θεός να μας ελευθερώση με τα μέσα αυτά από την θλίψι εκείνη. Οπότε αν συ κάνης αλλιώς, ζητώντας ολοκληρωτικά να ελευθερωθής από τις θλίψεις, θα γκρεμισθής σε πολλά κακά, και εύκολα θα πέσης στην ανυπομονησία, με το να μη γίνεται η ελευθερία αυτή σύμφωνα με την επιθυμία και την προσπάθειά σου"ή η υπομονή σου θα είναι ελαττωματική, και δεν θα είναι όλη αρεστή στο Θεό, αλλά θα είναι άξια μικρού μισθού.

Τέλος πάντων, σε πληροφορώ εδώ για μία κρυφή απάτη της φιλαυτίας, η οποία συνηθίζει να σκεπάζη τα ελαττώματά μας και με κάποιο τρόπο να τα αποκρούη όπως στο παράδειγμα"βρίσκεται κάποιος άρρωστος, λίγο υπομονητικός στην ασθένειά του, ο οποίος κρύβει την ανυπομονησία του με σκέπασμα κάποιου ζήλου φαινόμενης αρετής, λέγοντας Πως η λύπη του δεν είναι αληθινή ανυπομονησία για το μαρτύριο που υποφέρει από την ασθένεια, αλλά ότι λυπάται εύλογα, ή γιατί αυτός έδωσε την αφορμή για την ασθένεια, ή γιατί εκείνοι που τον υπηρετούν, αηδιάζουν από την ασθένειά του και δυσανασχετούν και βλάπτονται.

Έτσι μπορεί να πή κανείς ότι και ο φιλόδοξος, που συγχύζεται για την δόξα που δεν πήρε, δεν αποδίδει την αφορμή της αποτυχίας στη δική του υπερηφάνεια και ματαιότητα, αλλά σε άλλες αφορμές και προφάσεις.

Ότι δε η ρίζα της μικροψυχίας και συγχύσεως αυτών, δεν είναι γι άλλους ή γι άλλη αιτία, παρά γιατί αυτοί μισούν και αποστρέφονται εκείνο, που είναι αντίθετο με την επιθυμία τους, φανερό είναι"επειδή, ούτε ο παραπάνω άρρωστος φροντίζει και συγχύζεται, γιατί οι ίδιοι που τον υπηρετούν, κοπιάζουν το ίδιο ή αηδιάζουν και βλάπτονται για την ασθένεια κάποιου άλλου, παρά για μόνο τη δική του"ούτε ο φιλόδοξος, που αναφέρθηκε, συγχύζεται τόσο για άλλες θλιβερές υποθέσεις, που του τυχαίνουν, όσο γιατί απέτυχε να του δοθεί η θέσις που επιθυμούσε.

Οπότε, εσύ, για να μη πέσης σε αυτό το σφάλμα και σε άλλα, υπόφερε πάντα με υπομονή κάθε κόπο και εκπαίδευσι, που θα σε ακολουθήση, από όποιου είδους αφορμή και αν είναι.

Αόρατος πόλεμος Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/2......

Στην προσευχή το θέλημα του Θεού - Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Στη διάρκεια της προσευχής προσπάθησε να ενώσεις το θέλημα σου με το θέλημα του Θεού και όχι να προσπαθείς να τραβήξεις το θέλημά του Θεού στο δικό σου θέλημα.

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Το αλίευσα ΕΔΩ http://anastasiosk.blogspot.com/

Ο Σταυρός σου - Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Μη νομίζεις ότι τις προσευχές, τη Θεία Μετάληψη και τους άλλους πνευματικούς σου αγώνες, τα χρησιμοποιείς για να πετάξεις το σταυρό από πάνω σου, αλλά για να τον σηκώνεις με περισσότερη δύναμη και για μεγαλύτερη δόξα του Χριστού.  

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Το αλίευσα ΕΔΩ http://anastasiosk.blogspot.com/

Ποιές είναι οι τέσσερες προσβολές που μας φέρνουν οι εχθροί μας κατά την ώρα του θανάτου

Ποιές είναι οι τέσσερες προσβολές που μας φέρνουν οι εχθροί μας κατά την ώρα του θανάτου. Και πρώτα η προσβολή της πίστεως και η θεραπεία της.
Τέσσερις είναι οι κυριώτερες προσβολές και πιο επικίνδυνες με τις οποίες συνηθίζουν να μας πολεμούν οι εχθροί μας δαίμονες κατά την ώρα του θανάτου. Ο πόλεμος που μας κάνουν
εναντίον της πίστεως, η απόγνωσις, η κενοδοξία και τα διάφορα φαντάσματα και οι μεταμορφώσεις των δαιμόνων σε Αγγέλους φωτός.
Όσο για την πρώτη προσβολή σου λέγω ότι αν αρχίση ο εχθρός να σε πολεμά με τα ψεύτικα επιχειρήματά του βάζοντας στο νού λογισμούς απιστίας, φύγε αμέσως από το νού σου στη θέλησί σου λέγοντας: «Πήγαινε πίσω μου Σατανά, πατέρα του ψεύδους, διότι εγώ δεν θέλω καθόλου να σε ακούσω, διότι μου είναι αρκετό να πιστεύω εκείνο που πιστεύει η αγία μου
εκκλησία».

Και μην αφήσης καθόλου τόπο στην καρδιά σου στους λογισμούς της απιστίας, όπως αναφέρεται: «Εάν Πνεύμα του εξουσιάζοντος, δηλαδή του εχθρού, σου επιτεθή, μην
μετακινηθής από την θέσι σου» (Εκκλ. 10,4).

Η Μαγεία (῾Οσίου Νικοδήμου τοῦ ῾Αγιορείτου)

Η Μαγεία (῾Οσίου Νικοδήμου τοῦ ῾Αγιορείτου)