ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ
«Ὁ θυμὸς καθ'
ἑαυτὸν εἶναι φυσικός. Ὅπως τὰ νεῦρα στὸ σῶμα. Εἶναι καὶ αὐτὸς νεῦρον
ψυχῆς καὶ ὀφείλει νὰ τὸν μεταχειρίζεται ὁ καθεὶς ἐναντίον τῶν δαιμόνων,
ἀνθρώπων αἱρετικῶν, καὶ παντὸς κωλύοντος ἀπὸ τὴν ὅδόν τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν δὲ
θυμώνεις κατὰ τῶν ὁμοψύχων ἀδελφῶν ἤ, ἐκτὸς ἑαυτοῦ γενόμενος, χαλᾶς τὰ
ἔργα τῶν χειρῶν σου, γίνωσκε ὅτι κενοδοξίαν νοσεῖς καὶ κάμνεις
παράχρησιν τοῦ νεύρου τῆς ψυχῆς. Ἁπαλλάττεσαι δὲ διὰ τῆς ἀγάπης πρὸς
πάντας καὶ ἀληθοῦς ταπεινώσεως.
Διὰ τοῦτο ὅταν σοὶ ἔλθει θυμὸς
κλεῖσε τὸ στόμα σου δυνατὰ καὶ μὴ ὁμιλήσεις εἰς τὸν ὑβρίζοντα ἢ
ἀτιμάζοντα ἢ ἐλέγχοντα ἢ πολυειδῶς σὲ πειράζοντα ἄνευ λόγου.
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος ἥμερος
καὶ λογικὸς καὶ ἑπομένως ὁ θυμὸς δὲν ἁρμόζει οὐδέποτε εἰς τὴν φύσιν του,
ἐνῶ μὲ τὴν ἀγάπην πάντοτε εὐδοκιμεῖ καὶ ὑποτάσσεται. Μὲ τὸ καλὸ καὶ μὲ
τὴν ἀγάπην μπορεῖς νὰ κάμεις πολλοὺς νὰ ἡμερέψουν καὶ ἂν κανεὶς εἶναι
καλοπροαίρετος, τὸν κάμνεις ὀγλήγορα νὰ συμμορφωθεῖ, νὰ γένη Ἄγγελος
Θεοῦ».
«Μὴ ζητήσεις ποτέ σου νὰ εὐρεῖς τὸ
δίκαιον, διότι τότε ἔχεις τὸ ἄδικον. Ἀλλὰ μάθε νὰ ὑπομένεις ἀνδρείως
τοὺς πειρασμούς, οἰουσδήποτε καὶ ἂν ἐπιτρέψει ὁ Κύριος. Χωρὶς πολλὲς δικαιολογίες νὰ λέγεις «Εὐλόγησον»! Καὶ χωρὶς νὰ σφάλλεις νὰ μετανοεῖς ὅτι ἔσφαλες. Ἐν ἐπιγνώσει ψυχῆς καὶ ὄχι ἀπ' ἔξω, δὶ΄ ἔπαινον, νὰ λέγεις πὼς ἔσφαλες καὶ μέσα νὰ... κατακρίνεις.
Μὴ ζητᾶς εἰς τὶς θλίψεις σου παράκληση ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, διὰ νὰ
παρακληθεῖς ἀπὸ τὸν Θεόν. Μὴ νομίζεις ἀνάπαυσιν ὁπόταν ὁμιλήσεις, ἐὰν
ζητήσεις νὰ εὐρεῖς τὸ δίκαιον. Τὸ δίκαιον εἶναι νὰ ὑπομείνεις ἀνδρείως
τὸν ἐπερχόμενον πειρασμὸν διὰ νὰ βγὴς νικητὴς καν ἑπταισες ἢ δὲν
ἑπταισες. Εἰ δὲ καὶ λέγεις «μὰ διατί;» μάχεσαι τὸν Θεόν, τὸν
ἀποστείλαντα λυπηρὰ διὰ τὴν ἐμπαθῆ σου κατάσταση».
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Γέροντος Ἰωσὴφ τοῦ Ἠσυχαστοῦ-διδασκαλίες,
«Ἔκφρασις Μοναχικῆς ἐμπειρίας», ἐκδόσεις Ι. Μ. Φιλοθέου -Ἄγ. Ὅρος
