Ο Τ Α Ν ΚΑΤΑ το έτος 2011 συνέπεσαν δύο εξαιρετικότατα ευνοϊκές για τους Έλληνες συγκυρίες, που προσφέρονταν αίφνης ως θεόσταλτη ευκαιρία για να ξεκολλήσουν απ’ τον πάτο και να ενδυναμώσουν άρδην τα δύο τους κράτη, το ελλαδικό και το κυπριακό, ώστε να παίξουν επιτέλους τον ρόλο που από αιώνες αναλογούσε στη σπουδαία γεωοικονομική, γεωπολιτική και γεωστρατηγική τους θέση,
(α) η ανακάλυψη πλούσιων υποθαλασσίων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Κύπρο και
(β) η αλλαγή του ισοζυγίου ισχύος στην περιοχή τους, με τη ρήξη, για πρώτη φορά στην ιστορία, των συμμαχικών σχέσεων Τουρκίας - Ισραήλ,
οι Έλληνες την έπαθαν χειρότερα απ’ τις γνωστές Μωρές Παρθένες της ευαγγελικής περικοπής. Έμειναν εκτός νυμφώνος. Την πάτησαν. Έχασαν την ευκαιρία της ζωής τους. Παρέμειναν κολλημένοι στην κατάντια τους. Ξεροκέφαλα αρκούμενοι ν’ απαλλαγούν από τις παρωπίδες της στραβάρας τους. Βυθίστηκαν ακόμα πιο πολύ στη μιζέρια και στην παρακμή τους. Με αρρωστημένα σύνδρομα, ψευδαισθήσεις και ψυχολογικά συμπλέγματα ενός παλαιότατου ραγιαδισμού, αρνούμενοι να διαφεντέψουν τη μοίρα τους και να γίνουν πραγματικοί αφέντες της ζωής και της πατρίδας τους, κατέληξαν υποτελείς και υπήκοοι άλλων. Τα δε δύο κράτη τους, προτεκτοράτα.
Καθοριστικός λόγος γι’ αυτό, ήταν ότι, με δική τους υπαιτιότητα, ατύχησαν να έχουν, στην Αθήνα και στη Λευκωσία, τους πλέον ανεπαρκείς, ανίκανους και ανάξιους ηγέτες. Μ’ ένα πολίτευμα που είχε μεν τ’ όνομα «δημοκρατία» τύπου ρεππάπλικ, στην πραγματικότητα, όμως, ήταν στην εξουσία κάποιες απεχθείς στον λαό αρχομανείς μειοψηφίες, ικανές να επιπλέουν λόγω της φατριαστικής φαγωμάρας των λοιπών κομματικών ολιγαρχιών τους.
Κ Α Π Ω Σ ΕΤΣΙ θα περιγράφουν, ίσως μετά από κάποιες δεκαετίες οι εγκυρότεροι των επόμενων γενεών, τη σημερινή μας κατάσταση. Και δεν θα μαζεύονται βεβαίως για μνημόσυνα ευγνωμοσύνης στους δικούς μας τάφους. Μάλλον ως παράδειγμα προς αποφυγήν θα μας έχουν καταχωρημένους. Για την ιδιαζόντως επιβλαβή πανεθνική μας αδυναμία να έχουμε την κατάλληλη στιγμή τους καταλληλότερους ηγέτες.
Θ’ αναλύουν ίσως οι εγκυρότεροι των επόμενων γενεών, πώς και γιατί, οι Έλληνες του 2011 σε Ελλάδα και Κύπρο, δεν κατάφεραν να στοχαστούν, να επινοήσουν, από κοινού να δημιουργήσουν και να οργανώσουν ένα Υπέρκομμα Πανεθνικής Ανορθωτικής Πανστρατιάς ικανό να αναδείξει, με τις ψήφους του λαού σε Ελλάδα και Κύπρο, τους δικούς του ικανότερους ηγέτες στην Αθήνα και Λευκωσία, άξιους να υλοποιήσουν μια κοινή πολιτική στρατηγικής αξιοποίησης των ευνοϊκότατων συγκυριών, υπέρ του Ελληνισμού…
