Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Η γέννηση της αλβανικής μειονότητας στην Τουρκία

Του Husrev Tabak- (από το Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Στρατηγικής Ανάλυσης)

Η πρόσφατη δήλωση του πρώην διάσημου ποδοσφαιριστή, Hakan Shukur, ότι είναι Αλβανός και όχι Τούρκος, είναι σύμφωνη με την πολιτική ρητορική του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης- AK, που εδώ και καιρό προσπαθεί να περιθωριοποιήσει την εθνοτική πολική σκηνή, υπέρ της εθνικής ενότητας.

Εκείνο που ελκύει στο γεγονός αυτό, είναι η κλήση αφύπνισης για την αλβανική κοινότητα, της οποίας η εθνική ταυτότητα έχει παραμείνει κάτω από την επιφάνεια της τουρκικής κοινωνίας για περισσότερο από έξι δεκαετίες, γράφει το αλβανικό δημοσίευμα και συνεχίζει:

Η αλβανική παρουσία στην Τουρκία είναι στην πραγματικότητα μια κληρονομιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Από τα τέλη του 19^ου αιώνα, οι Αλβανοί από τα Βαλκάνια μετανάστευσαν στην κεντρική Ανατολία, λόγω των πολέμων και των πολιτικών πιέσεων που αντιμετώπιζαν στις χώρες που ζούσαν πριν. Η Τουρκία, ειδικά κατά τη διάρκεια της περιόδου των Ρεπουμπλικάνων επέτρεψε τη μετανάστευση.

Μέχρι στιγμής, η Τουρκία δεν είχε προβλήματα με τους Αλβανούς, ως μειονότητα, και αντίστροφα.

Δύο παράγοντες μπορούν να θεωρηθούν για αυτό:

Πρώτον, ότι η μετανάστευση των Αλβανών έγινε δεκτή από την Τουρκία, επειδή οι Αλβανοί αυτοί έβγαζαν έγγραφα στα οποία αναφερόντουσαν στη Γιουγκοσλαβία ως άτομα που είχαν αφομοιωθεί από τον τουρκικό πολιτισμό και λάβαιναν βίζα για την Τουρκία από την τουρκική διπλωματική αποστολή.

Αυτό εν μέρει είναι αλήθεια, δεδομένου ότι ήταν σε θέση να ομιλούν τουρκικά, αφού τα τουρκικά ομιλούνταν στις πόλεις τους επί Οθωμανικής εποχής.

Τέλος λόγω του κύματος των μεταναστών που στοιβάζονταν στην Τουρκία, οι τουρκικές αρχές τους έδωσαν να εννοήσουν ότι πρέπει να είναι ευγνώμονες προς την Τουρκία , η οποία άνοιξε τις θύρες της για τους δώσει μια ευκαιρία ζωής. Έτσι οι μετανάστες δεν επέμεναν στην αναγνώριση της πραγματικής εθνικής ταυτότητάς τους.

Δεύτερον, η Τουρκία δεν επέτρεψε τις μειονότητες να εκφρασθούν ως τέτοιες στην πολιτική σκηνή, όσον αφορά τα δικαιώματά τους, αφού πάντα τηρεί την πολιτική της αφομοίωσης στο τουρκικό έθνος.

Οι Αλβανοί συνεργάσθηκαν και συνεισέφεραν στην άνθηση του τουρκικού έθνους και μάλιστα ήταν στην ευχάριστη θέση να αποτελούν μέρος ενός έθνους στο οποίο ο εθνικός ύμνος γράφηκε από έναν Αλβανό, τον Mehmet Akif Ersoy.

Σήμερα υπάρχουν περίπου 50 Αλβανοί βουλευτές στο Κοινοβούλιο, που είναι μέρη διάφορων κομμάτων.

Στην πραγματικότητα αυτό είναι κάτι κοινό στην Τουρκία, αλλά αυτή δεν το γνωρίζει και δεν θέλει να το ακούει. Οι Αλβανοί βουλευτές αποτελούν τρίτη ομάδα και οι περισσότεροι που εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο έχουν προτιμήσεις που δεν ακολουθούν τις εθνικές γραμμές.

Για χάρη της αλήθειας, η Τουρκία αποτελείται από πολυ-εθνοτικές και μειονοτικές ομάδες που έχουν ιστορικά καταπιεστεί ( ή εργάζονται εθελοντικά και σιωπηλά) και έχουν – αυτές οι ομάδες- μάθει πολλά από τον εθνοτικό αγώνα των Κούρδων που επιδιώκουν επίσημη αναγνώριση.

Οι πρόσφατες δηλώσεις για την αλβανική παρουσία στην Τουρκία, είναι ένα σημάδι, μια πολιτική αφύπνιση και ακολουθεί τις τουρκικές αναφορές για Τούρκους στο Κοσσυφοπέδιο και την Αλβανία.

Θα μπορούσε, ωστόσο, να γίνει μία έγκαιρη (μειονοτική) κίνηση που πιθανό να ενταχθεί στο σχέδιο του νέου Συντάγματος της Τουρκίας, γράφει το αλβανικό δημοσίευμα.